به وحشت افتادن صهيونيست ها

واضح آرشیو وب فارسی:فان اسکای:

به قدرت گرفتن اسلامگرایان برای مشاهده متن به ادامه مطلب بروید

اخبار سیاسی

صهیونیست ها از به قدرت گرفتن اسلامگرایان به وحشت افتاده اند
انزوای صهیونیسم در بیداری اسلامی منطقه

ترجمه و تألیف: سیدمحمد امین آبادی
اشاره:
بیداری اسلامی در منطقه خاورمیانه، باعث سقوط مبارک، متحد استراتژیک رژیم اسرائیل، احیای قدرت حماس و اخوان المسلمین، شکستن محاصره نوار غزه و کاهش نفوذ منطقه ای آمریکا شد که همگی تهدیدات مهم امنیتی برای موجودیت رژیم صهیونیستی به شمار می روند. درصورت سقوط رژیم سلطنتی اردن که اصلی ترین متحد فعلی تل آویو در منطقه به شمار می رود این رژیم بیش از پیش منزوی خواهد شد.
در شرایط کنونی صهیونیست ها متحدین خود را یکی پس از دیگری از دست می دهند و بر حمایت های آمریکا نیز نمی توانند متکی باشند و صلح اعراب و اسرائیل نیز بسیار دور از دسترس است. باید پذیرفت که با این اوصاف رژیم اشغالگر قدس در بدترین شرایط داخلی، منطقه ای و جهانی خود قرار دارد.
سرویس خارجی
انقلاب های مردمی اخیر در جهان عرب تأثیرات بسیار عمیقی در خاورمیانه گذاشت؛ سه دیکتاتور سقوط کردند که بدون اغراق سقوط حسنی مبارک در مصر مهم ترین آنها بود. زمانی که مبارک بر اثر انقلاب مردم مصر سقوط کرد. در غرب عده ای حوادت اروپای شرقی در سال ۱۹۸۹ را به خاطر آوردند. در رژیم صهیونیستی نیز، مسئولان این رژیم گفتند «وقایع مصر ما را به یاد انقلاب اسلامی ۱۹۷۹ تهران می اندازند» نتانیاهو نخست وزیر این رژیم نیز گفت: «مصر جدید ممکن است در مدار ایران قرار گیرد» .این انقلاب ها در مصر متوقف نشد، به بقیه کشورهای خاورمیانه عربی نیز سرایت کرد و به نظر می رسد این وضعیت سیاسی روزبه روز درحال عمیق تر شدن است. رژیم کوچک اسرائیل با داشتن منابع ناچیز و دوستان محدود در خاورمیانه نفوذی ندارد و قادر به تغییر جهان اطراف خود نیست. به دلیل پیوستگی محیط امنیتی اسرائیل در منطقه خاورمیانه با کشورهای عربی، انقلاب های اخیر چالش های بسیار جدی امنیتی را به دولت یهود تحمیل کرده است. تل آویو باید خود را برای مقابله با تهدیداتی آماده کند که در نتیجه تحولات منطقه دامن گیر این رژیم شده است. تغییرات داخلی به تغییر جهت گیری ها و خط مشی های سیاسی خارجی نیز منجر می شود. انقلاب (اسلامی) سال ۱۹۷۹، ایران را از یک دولت طرفدار غرب و دوست اسرائیل به یک دشمن درجه یک آن تبدیل کرد؛ ترکیه متحد کلیدی و استراتژیک دیگر اسرائیل در منطقه نیز به دنبال پیروزی حزب اسلام گرای عدالت و توسعه (AKP) در سال ۲۰۰۲، در اردوگاه ضداسرائیلی قرار گرفت. انقلاب های اسلامی اخیر تأثیرات بسیار عمیقی بر روابط مصر و اسرائیل، موقعیت آمریکا در منطقه خاورمیانه به عنوان متحد کلیدی اسرائیل، موقعیت حماس در غزه، فرایند صلح اعراب و اسرائیل و دیگر متحد رژیم صهیونیستی یعنی اردن خواهد گذاشت.
علاوه بر آن گروه های اسلامگرای منطقه نیز در وضعیت جدید منطقه خاورمیانه که آبستن حوادث شگرفی است به بازسازی و نقش آفرینی می پردازند که رژیم اسرائیل در میان انبوه معضلات امنیتی خود باید نگران آن هم باشد.
سه دیکتاتور در خاورمیانه سقوط کرده اند و کشورهای عربی دیگر نیز ممکن است، انقلاب های مشابهی را تجربه کنند، برخی دیگر نیز به ناچار به اصلاحات تن خواهند داد و برخی نیز ممکن است به وضعیت فروپاشی و جنگ داخلی برسند. رژیم اسرائیل چه بخواهد و چه نخواهد در مسیر طوفان این تغییرات در خاورمیانه قرار گرفته است. این وضعیت تهدیدها و فرصت هایی را در اختیار رژیم اسرائیل قرار داده است؛ اگر در این جابه جایی قدرت در منطقه نیروهای سیاسی طرفدار اسرائیل و یا دست کم نیروهای میانه رو، سکولار و طرفدار سازش اعراب و اسرائیل قدرت را در دست بگیرند در آن صورت تل آویو می تواند ادعا کند که از این طوفان سهمگین جان سالم به در برده است، اما سردمداران رژیم اسرائیل نگرانی های بسیار جدی امنیتی از وضعیت موجود و آینده مبهم منطقه دارند و همه این نگرانی ها خود را بر سیاست گذاری های آنها تحمیل می کند.
¤ مصر
بزرگ ترین نگرانی رژیم اسرائیل که نیازمند توجه جدی است سرنگونی رژیم مبارک در مصر است. مصر بزرگ ترین و پرجمعیت ترین کشور جهان عرب است که همواره مرجعیت فکری و سیاسی جهان عرب را داشته است. از زمان تأسیس رژیم اسرائیل، مصر بزرگ ترین دشمن این رژیم بود و بین این دو در سال های ۱۹۴۸، ۱۹۵۶، ۱۹۶۷، ۷۰-۱۹۶۹ و ۱۹۷۳ جنگ های سختی درگرفت، انورسادات این روند جنگ های دوره ای را قطع کرد و با امضای معاهده صلح کمپ دیوید، مصر را از ردیف دشمن درجه یک اسرائیل به یک شریک استراتژیک و قابل اعتماد تبدیل کرد.
اسلامگرایان سادات را به خاطر امضای معاهده صلح با رژیم اسرائیل کشتند، در حالی که مسئولان اسرائیلی همواره از سادات با عزت و احترام یاد می کنند. حسنی مبارک هرگز نتوانست جای سادات و ملک حسین پادشاه سابق اردن را دردل سردمداران اسرائیل بگیرد. اما مبارک توانست معاهده صلح با اسرائیل را حفظ کند و همکاری های استراتژیک و امنیتی گسترده ای را با دولت صهیونیستی برضد جریان مقاومت انجام داد و همواره در کنار اردن، عربستان، قطر و امارات یک پایه اصلی جریان سازشکار به شمار می رفت، به عبارت بهتر، مصر دوره مبارک رهبری جریان سازش اعراب و اسرائیل را برعهده داشت.
آلوف بن تحلیلگر اسرائیلی در این باره می گوید: «اسرائیل هفت نخست وزیر عوض کرده و چندین جنگ انجام داده و با شرکای مختلفی وارد گفت وگوهای صلح شده و در همه این موارد مبارک همواره در کنار اسرائیل بوده است.» چه کسی بعد از مبارک در مصر به قدرت خواهد رسید؟
فکر کردن به این سؤال نگرانی وحشتناکی را برای رژیم اسرائیل ایجاد می کند. نتانیاهو و سایر مسئولان امنیتی و سیاسی رژیم اسرائیل به ویژه از اسلامگرایان به رهبری اخوان المسلمین وحشت دارند که در مصر قدرت را به دست بگیرند که این فرایند کسب قدرت یا از طریق روندهای دموکراتیک و برگزاری انتخابات و یا در جریان دوره ای از آشوب و بی نظمی در مصر خواهد بود. اخوان المسلمین همواره از «انورسادات»، و پس از «حسنی مبارک» به دلیل پایبندی به صلح با اسرائیل به شدت انتقاد کرده است. به عنوان مثال در فوریه ۲۰۱۱ و تنها چند روز بعد از سقوط مبارک، رشاد البیومی رهبر اخوان المسلمین مصر اعلام کرد که «بعد از سقوط حسنی مبارک و تشکیل دولت جدید باید معاهده صلح با اسرائیل لغو شود.» یوسی کلین هالیوی تحلیل گر اسرائیلی در این باره نوشت: «پیروزی اخوان المسلمین جنبش ضداسرائیلی را به قدرت خواهد رساند که متعهد است به پایان دادن به معاهده صلح بین مصر و دولت یهود. «بری روبین» تحلیل گر دیگر اسرائیلی هشدار داد که «مصر ممکن است بار دیگر یک ملی گرایی رادیکال را تجربه کند و وارد اتحاد جدیدی با سوریه شود که بسیار برای امنیت ملی اسرائیل خطرناک خواهد بود».
برنامه های اخوان المسلمین برای آینده مصر دقیقا مشخص نیست. نگرانی بیشتر تل آویو این است که اکثر مصری ها از این گروه حمایت می کنند.
به هرحال هیچ گروه رقیبی در مصر حمایت اکثریت مردم را با خود ندارد. علاه بر آن اخوان المسلمین به خوبی سازمان دهی شده است و به راحتی می تواند قدرت را از آن خود کند به دلیل آن که گروه های رقیب سکولار برنامه سیاسی مشخصی برای اقدامات مشترک و هماهنگ ندارند و در اهداف دچار اختلافات شدید سیاسی هستند و از سابقه سیاسی و اجتماعی قومی در میان اقشار پایین جامعه مصر برخوردار نیستند. این جنبش در دوره بعد از مبارک به روندهای مردم سالار برای کسب قدرت سیاسی تاکید کرده و اعلام کرده است که از دموکراسی حمایت می کند و با سایر گروه های سیاسی مصر نیز همکاری خواهد کرد. به هرحال اخوان المسلمین یک گروه سیاسی است و مبارزه برای کسب قدرت اصلی ترین هدف هر گروه سیاسی برای پیشبرد اهدافش است و به طور حتم نقش اخوان یکی از فاکتورهای تعیین کننده سیاست داخلی و خارجی مصر در سال های آینده خواهد بود.
مشکل بزرگ رژیم صهیونیستی این است که اخوان المسلمین در موضع ضداسرائیلی خود تنها نیست. سردمداران رژیم اشغالگر پیش از آن که نگران تظاهرکنندگان میدان التحریر و فریادهای آزادیخواهانه و شعارهای الله اکبر آنها باشند، نگران این هستند که علاوه بر جنبش های اسلامی و به ویژه اخوان المسلمین، رهبران میانه رو مصری که از سوی واشنگتن نیز مورد حمایت قرار دارند، مثل ایمن نور، محمدالبرادعی و عمروموسی نیز خواهان بازنگری در معاهده صلح مصر با اسرائیل و یا حداقل برگزاری رفراندوم درباره آن شده اند حتی بعضی از طرفداران این رهبران میانه رو صراحتا اعلام کرده اند که «دوران معاهده کمپ دیوید به پایان رسیده است». به هرحال دریک دموکراسی واقعی سیاستمداران گریزی از قول هایی که به مردمان و هواداران خود داده اند ندارند. بستن کانال سوئز بر روی کشتی های اسرائیلی و لغو قرارداد کمپ دیوید احتمالاتی است که وجود دارد چرا که احساسات ضداسرائیلی در مصر قوی است. در یک نظرسنجی از مردم مصر بعداز سقوط مبارک مشخص شد که بالای ۵۴ درصد مردم خواهان لغو معاهده صلح کمپ دیوید با صهیونیست ها هستند؛ سیاستمداران مصری برای جلب نظر مردم باید در مدار ضدیت با رژیم صهیونیستی حرکت کنند، مردم مصر گروه هایی را که بخواهند به مناسبات قبلی مصر با اسرائیل بازگردند، ازطریق صندوق های رای تنبیه خواهند کرد به خصوص اگرمنازعه دیگری درغزه در بگیرد و یا بحران دیگری درمنطقه به وجود بیابد، خشم مردم علیه اسرائیل فوران خواهد کرد.
رژیم صهیونیستی دراین میان روزنه های امیدی نیز دارد موشه آرینز وزیر دفاع سابق و افرایم هالیوی رئیس سابق موساد درباره این روزنه های امید می گویند:«اقتصاد مصر به شدت ضعیف است و ارتش آن نیز به ایالات متحده وابسته است. آمریکا هرساله بالای یک میلیارد دلار کمک اقتصادی به مصر می کند و نیاز به سرمایه گذاری خارجی واحیای صنعت توریسم،مستلزم دور بودن مصر از یک جنگ احتمالی دیگر است؛ همه این موارد باعث می شود که رهبران مصر جدید درمقابل اسرائیل دست به عصاتر راه بروند. نخبگان سکولار و میانه رو مصری بویژه آنهایی که در ارتش نفوذ و پایگاهی دارند، ضرورت صلح با اسرائیل را درک کرده اند و می دانند که شروع یک جنگ جدید می تواند برای مصر فاجعه بار باشد.»
ولی همه این اظهارات درحد یک تحلیل ساده است. آنچه که مسلم است سرویس های امنیتی رژیم صهیونیستی قادر به پیش بینی سقوط مبارک و یا دیگر شورش ها و انقلاب های منطقه نبودند.
صلح مصر با صهیونیست ها یک صلح سرد بود، مبارک با آن که دوست اسرائیل به شمار می رفت اما از ترس واکنش های مردمی فقط یک بار آن هم در تشییع جنازه اسحاق رابین نخست وزیر مقتول اسرائیلی به تل آویو سفرکرد و بعد از آن نیز اعلام کرد که یک سفر رسمی نبود. همکاری های امنیتی گسترده، فشار بر سایر کشورهای عرب برای سازش با رژیم صهیونیستی و کمک به این رژیم برای مهار حماس درغزه همه این موارد بعد از سقوط مبارک از بین خواهد رفت و یا در خوشبینانه ترین حالت برای رژیم صهیونیستی مثل گذشته نخواهد بود.
سقوط مبارک تهدیدات نامتقارن غیر قابل کنترلی را متوجه رژیم صهیونیستی کرده است، چنان که گفته شد زمزمه های لغو معاهده کمپ دیوید یکی از آنهاست حمله به سفارت این رژیم در قاهره و ۶ بار انفجار درخط لوله انتقال گاز طبیعی مصر به اسرائیل که قیمت حامل های انرژی را در سرزمین های اشغالی به شدت بالا برد از دیگر این تهدیدات است.مصر دوران بعد از مبارک همچنین ممکن است درمدار ایران قرارگیرد. مصر اجازه داد کشتی ایران از کانال سوئز عبور کند و در ۲۹ مارس نبیل العربی وزیر خارجه موقت مصر نیزاعلام کرد که کشورش روابط خود با ایران و متحد لبنانیش یعنی حزب الله را بهبود خواهد بخشید.
¤ بی اعتمادی به آمریکا
سقوط رژیم های حامی غرب وطرفدار آمریکا درخاورمیانه نفوذ دولت اوباما را در منطقه کاهش داده خالی کردن پشت مبارک و حمایت نکردن از کسی که ۳۰ سال متحد کلیدی آمریکا در منطقه بود و حمله به لیبی در حالی که قذافی از سال ۲۰۰۳ تمامی سلاح های کشتارجمعی خود را تحویل آمریکا داده بود و با غرب همکاری می کرد یک درس سیاسی مهم برای سایر رژیم های طرفدار آمریکا و غرب در منطقه خاورمیانه به همراه داشت که نباید در مواقع بحرانی خود را دل خوش به حمایت های آمریکا بکنند. رفتار آمریکا در خیانت و پشت کردن به دوستان سابق بیشتر از همه مایه نگرانی رژیم صهیونیستی بود، مقامات اسرائیلی از خود می پرسیدند آیا واقعاً آمریکا در مواقع خطر به تعهد استراتژیک خود در دفاع از موجودیت این رژیم عمل خواهد کرد؟
کاهش نفوذ و تأثیرگذاری آمریکا در مدیریت تحولات اخیر منطقه خاورمیانه تأثیر منفی فوری در بازدارندگی اسرائیل دارد. روابط نزدیک تل آویو- واشنگتن عنصر مهمی در بازدارندگی دولت یهود در مقابل همسایگان عربش بوده کاهش تأثیرگذاری آمریکا در خاورمیانه، بی علاقگی اوباما به فشار به رهبران عرب برای سازش با صهیونیست ها و بحران اقتصاد جهانی، که مانع می شود آمریکا مشوق های اقتصادی را نیز در این زمینه به کار گیرد. همه این موارد امیدها را به فرایند صلح اعراب و اسرائیل بسیار ضعیف می کند و نشان می دهد که اسرائیل باید خود را آماده کند که وارد یک دوره انزوای بزرگ تر منطقه ای شود.
¤ انزوای رژیم صهیونیستی
در گذشته رژیم صهیونیستی از فقدان دموکراسی در جهان عرب بیشترین استفاده را برای توجیه روابط ویژه خود با ایالات متحده می کرد. رژیم صهیونیستی خود را در محاصره رژیم های دیکتاتور عرب عنوان می کرد، نتانیاهو نخست وزیر رژیم غاصب سرزمین فلسطین این استدلال را کرد که: دموکراسی برای یک صلح حقیقی حیاتی است و کشورهای دیکتاتوری برای پیشبرد صلح قابل اعتماد نیستند و هر معاهده صلحی را نیز که امضا کنند احترام نمی گذارند. او این استدلال را پس از به قدرت رسیدن حماس در نوار غزه به دنبال پیروزی در انتخابات در سال ۲۰۰۶ عنوان کرد.
اما اکنون دموکراسی در منطقه در حال حاکم شدن است ولی این آن چیزی نیست که اسرائیل از آن استقبال کند. در حالی که احساسات ضد اسرائیلی در جهان عرب به شدت قوی است، این رژیم در این شرایط نمی تواند به افکار عمومی منطقه اعتماد کند.
نظرسنجی دانشگاه مریلند در سال ۲۰۱۰ نشان می داد ۹۰درصد اعراب، اسرائیل را دشمن شماره یک خود می دانند. دو معاهده صلحی را که اسرائیل تاکنون منعقد کرده یکی با مصر و دیگری با اردن، هر دو با دیکتاتورها امضا شده است: انورسادات و ملک حسین. به عبارت دیگر، برای پیشبرد فرایند صلح بین اعراب و اسرائیل در منطقه خاورمیانه، دیکتاتورها گزینه های مطلوبتری برای تل آویو هستند چرا که این دیکتاتورها خارج از مدار اصلی جوامع خود که ضد اسرائیلی است؛ عمل می کنند و تصمیم می گیرند. به عبارت بهتر در صورتی که فرایندهای مردم سالار در منطقه حاکم شود و رژیم های دیکتاتوری وابسته به غرب سقوط کنند دورنمای مذاکرات صلح و سازش بسیار تیره و تار خواهد بود، چرا که عنصر افکار عمومی نیز وارد تصمیم گیری دولت های بیرون آمده از درون این تحولات وارد خواهد شد. تشکیل یک جبهه واحد عربی اسلامی در مقابل اسرائیل در صورت بروز یک درگیری و بحران دیگر دور از انتظار نخواهد بود.
¤حماس احیا می شود
وضعیت غزه و موقعیت در نگرانی های اسرائیل جایگاه ویژه ای دارد، تاریخ حماس ریشه در اخوان المسلمین دارد و به همین دلیل صهیونیست ها را بیشتر نگران نفوذ اخوان المسلمین در رژیم آینده مصر می کند.
از زمانی که حماس کنترل غزه را در سال۲۰۰۷ برعهده گرفت، اسرائیل تلاش کرد از طریق انزوای دیپلماتیک، فشار اقتصادی و حملات نظامی دولت حماس را از پا درآورد. برای مقابله با تهدید حماس رژیم صهیونیستی عملیات نظامی گسترده ای را در سال ۲۰۰۹-۲۰۰۸ انجام داد که به کشته شدن بیش از ۱۰۰۰ فلسطینی منجر شده علی رغم این فشار قابل ملاحظه حماس قدرت خود را بازسازی و احیا کرد، حماس الان راکت هایی را دارد که برد آنها به شهرک های یهودی نشین نزدیک غزه و حتی شهرهای عمده و اصلی و احتمالا حتی تل آویو می رسد. الان حماس تنها دولت مستقر در نوار غزه است و تمرکز اصلی خود را به دشمنی با اسرائیل و رونق و شکوفایی بازسازی اقتصادی و احیای وضعیت سیاسی غزه معطوف کرده است. در دوران مبارک، مصر همراه با صهیونیستی و در مقابل حماس بود. مبارک گذرگاه رفح بین مصر و غزه را بست و به رژیم اسرائیل کمک کرد تا مانع عبور کالا، غذا و دارو به داخل غزه شود. مبارک در ماه های پایانی زمامداری خود حتی به اسرائیل اجازه داد که یک دیوار فولادی در گذرگاه رفح احداث کند تا مانع رفت و آمد فلسطینی ها از مصر شود.
بیداری مردم در مصر و سایر مناطق جهان عرب شکافی در این موازنه شکننده ایجاد کرد. همبستگی با ساکنان غزه در مصر بسیار بالا است و مقاومت حماس در مقابل رژیم صهیونیستی در مصر بسیار مورد استقبال افکار عمومی است، مصری ها به شدت احساس توهین و حقارت می کردند زمانی که خود را می دیدند که از طرف آمریکا و اسرائیل تبدیل به زندانبان بیش از یک و نیم میلیون ساکنان نوار غزه شده اند.
در مصر هر رژیمی که روی کار بیاید اگر بازتاب دهنده خواست و اراده افکار عمومی مردم این کشور باشد، قادر نخواهد بود در کنار اسرائیل و در محاصره غزه شرکت کند. درست به همین دلیل بود که دولت موقت بعد از انقلاب اعلام کرد که گذرگاه رفح را باز می کند و دیگر در محاصره نوار غزه شرکت نخواهد کرد. این وضعیت نه تنها فشار به نوارغزه و حماس را می کاهد بلکه باعث تقویت موقعیت حماس در نوارغزه و کرانه باختری خواهد شد حماس از این موقعیت به وجود آمده در مصر و با توجه به محبوبیتی که در این کشور دارد برای خرید و انتقال سلاح و مهمات به نوارغزه و ارسال سربازان خود برای آموزش و بازسازی نیروها و ادوات نظامی اش استفاده خواهد کرد.
اسرائیل برای مقابله با این وضعیت گزینه های محدودی دارد و این بار و برخلاف گذشته که مبارک نیز در کنارش بود باید به اقدامات یک جانبه دست بزند. این اقدامات می تواند شامل انجام عملیات نظامی در مرز بین غزه و مصر و نیز کشتن رهبران حماس باشد؛ این اقدامات نیز می تواند احساسات ضداسرائیلی را در مصر و سرزمین های اشغالی تقویت کند و دولت قاهره را مجبور سازد کمک های خود را به حماس بیشتر کند. در حالی که اسرائیل متحد کلیدی خود را در مصر از دست داده است ولی متحد بالقوه حماس یعنی اخوان المسلمین در حال قدرت گرفتن در مصر است و اگر نامزد اخوان بتواند بر کرسی ریاست جمهوری مصر تکیه بزند با توجه به پیوندهای تاریخی بین اخوان المسلمین و حماس، ضربه مهلک دیگری نیز بر رژیم صهیونیستی وارد خواهد آمد، یکی از متغیرهای اصلی سیاست خارجی مصر بعد از این حماس خواهد بود حتی اگر نظامیان و رهبران مصر جدید ترجیح دهند از رویارویی با رژیم صهیونیستی اجتناب کنند.
¤ نگرانی رژیم اسرائیل از تحولات اردن
مصر چنان که گفته شد بزرگ ترین و مهم ترین کشور جهان عرب است و همچنین همسایه رژیم صهیونیستی نیز هست به طور طبیعی یکی از دغدغه های اصلی صهیونیستی، مصر است ولی این رژیم به صورت ویژه ای نگران دیگر متحد خود یعنی اردن نیز هست که با اسرائیل قرارداد صلح امضا کرده است و همکاری های بسیار نزدیک امنیتی نیز دارد. اردن همواره یاور رژیم صهیونیستی درجلوگیری از رخنه امنیتی عناصر ضداسرائیلی در نوارغزه بوده و در برنامه های امنیتی صهیونیست ها همکاری های گسترده ای دارد. ملک عبدالله همانند پدرش ملک حسین دوست وفادار رژیم صهیونیستی است، به هر حال او به یک اکثریت فلسطینی ناراضی حکومت می کند. سیاست همکاری و همراهی او با غرب و رژیم صهیونیستی خوشایند مردم اردن نیست. در ماه های اخیر اعتراضات و ناآرامی در اردن نیز همچون سایر کشورهای جهان عرب بروز کرده و رژیم پادشاهی این کشور را به لرزه درآورده است. در صورت ادامه این اعتراضات و از دل این ناآرامی ها ممکن است یک دولت طرفدار اخوان المسلمین با اکثریت فلسطینی بر سرکار بیاید. رژیم صهیونیستی نگران است که دیگر متحد کلیدی خود را نیز از دست بدهد و ناگهان اردن مثل مصر بشود دشمن درجه یک اسرائیل.
از آنجایی که تل آویو، حیفا و شهرهای پرجمعیت اسرائیل و زیرساخت های اقتصادی بیت المقدس تنها ۲۰ مایل از مرز اردن فاصله دارند در صورت سقوط ملک عبدالله پادشاه اردن و افتادن این کشور دست اسلامگرایان یکی از مهم ترین و حساس ترین چالش های امنیتی که موجودیت رژیم اسرائیل را هدف گرفته بروز خواهد کرد.
¤ قدرت گرفتن گروه های اسلامگر
اسلامگرایان قدرتمندترین و سازمان یافته ترین گروه ها در منطقه خاورمیانه و به شدت علاقه مند به سرنگونی نظام های سیاسی خود از طرق مسالمت آمیز یا خشن هستند. فرآیند استقرار دموکراسی در منطقه می تواند نتایج غیرقابل پیش بینی داشته باشد چرا که برخلاف گروه های سیاسی اسلامگرا، نیروهای سیاسی سکولار و لیبرال در منطقه ضعیف، فاقد انسجام هستند.
به عنوان مثال «انقلاب سدر» سال ۲۰۰۵ در لبنان که توسط گروه های سیاسی طرفدار غرب رهبری شد؛ تنها ۴ سال بعد زمانی که دولت لبنان توسط گروه حزب الله و متحدانش تشکیل شد؛ به پایان رسید.
خیزش سیاسی در منطقه می تواند به سقوط یا تضعیف دولت منجر شود. یک دولت ورشکسته قادر نخواهد بود مرزهای سرزمینی خود را کنترل و امنیت خود را تامین کند و نیازهای اساسی مردمانش را مثل آموزش، بهداشت و سایر خدمات اجتماعی را فراهم سازد. چنین وضعیتی در لیبی و یمن در حال تحقق است و گروه های مسلح در این کشورها در حال جولان دادن هستند. در این وضعیت سلاح های متعارف و غیرمتعارف رژیم سابق به دلیل فقدان اشراف امنیتی دولتی به دست گروه های مسلح با اهداف خاص سیاسی می افتد که بخشی از این گروه ها نیز اسلامگرایان ضدرژیم اسرائیل هستند، چنان که گزارش هایی وجود دارد که موشک های ضدهوایی و راکت های ضدتانک معمر قذافی به دست مبارزان گروه حماس در نوار غزه رسیده است.
¤ سوریه
سوریه نگرانی دیگر رژیم صهیونیستی است، ناآرامی در سوریه معمای شگفت انگیزی برای تل آویو است. بشار اسد حامی حزب الله و حماس و دوست بسیار نزدیک و متحد استراتژیک ایران است، سوریه پل ارتباطی جریان مقاومت در منطقه است حتی در سال ۲۰۰۷ رژیم اسرائیل تاسیسات هسته ای سوریه را نیز بمباران کرد. طبیعی است که سقوط بشار اسد به نفع اسرائیل باشد و این رژیم از گروه های مسلح مخالف دولت بشار اسد حمایت کند.
اسرائیل در سوریه با یک معمای امنیتی مواجه است. این رژیم می خواهد در سوریه دولتی سرکار بیاید که پل ارتباطی حماس و حزب الله و ایران قطع شود ولی همین وضعیت امنیت لرزان اسرائیل را از جانب سوریه بیشتر به مخاطره می اندازد. بلندی های جولان به لحاظ بین المللی جزو خاک سوریه است که هم اکنون در اشغال اسرائیل است، در سوریه هر دولتی سرکار بیاید در صورتی که نماینده واقعی افکار عمومی این کشور باشد و از فرایندهای مردم سالار به قدرت رسیده باشد، افکار عمومی ضداسرائیلی مردم، آن را در مقابل اسرائیل قرار خواهد داد، تل آویو باید انتخاب کند که مدیریت کنترل شده منازعه با بشار اسد را می خواهد یا واقعیت استراتژیک دشمنی مردم سوریه با این رژیم را، تداوم ناامنی و بحران در سوریه، مرزهای سوریه را با اسرائیل نیز ناامن تر می کند و این آن چیزی نیست که اسرائیل از آن استقبال کند، تل آویو قادر نیست همزمان در مرزهای غزه، لبنان و مصر و سوریه برای خود چندین جبهه دفاعی باز کند، اسرائیل یک رژیم بیشتر طالب وضع موجود است، سردمداران این رژیم در مورد آینده سوریه بعد از بشار اسد هیچ دید روشنی ندارند و بسیار ساده لوحانه خواهد بود اگر فکر کنند که با سقوط بشاراسد خاورمیانه برای آنها گلستان می شود.
¤ نتیجه گیری
انقلاب های اخیر در منطقه خاورمیانه باعث سرنگونی مبارک متحد استراتژیک رژیم اسرائیل، احیای قدرت حماس و شکستن محاصره نوار غزه، قدرت گرفتن گروه های اسلامگرا مثل اخوان المسلمین، کاهش نفوذ منطقه ای آمریکا و… شد که همگی تهدیدات امنیتی مهمی برای موجودیت رژیم اسرائیل به شمار می رود، در صورتی که رژیم سلطنتی اردن که اصلی ترین متحد فعلی اسرائیل در منطقه است نیز سقوط کند این رژیم بیش از پیش منزوی خواهد شد، قیام های مردمی در جهان عرب تنها تهدیدات خارجی برای امنیت رژیم صهیونیستی به شمار نمی رود بلکه ساکنان سرزمین های اشغالی چند صباحی است که به تاسی از مردمان عرب منطقه بر ضد دولت تل آویو اعتراضاتی را برنامه ریزی می کنند. مهاجرت معکوس به دلیل بحران اقتصادی و ناامنی داخلی، از بین رفتن انسجام اجتماعی به دلیل افزایش شکاف بین طبقات اجتماعی و شکاف فزاینده بین فقیر و غنی تهدیداتی است که از درون جامعه اسرائیل را هدف گرفته است. در شرایط کنونی صلح اعراب و اسرائیل بسیار دور از دسترس است. رژیم صهیونیستی در دو جنگ ۳۳ روزه و ۲۲ روزه شکست خورده، متحدین استراتژیک خود را در خاورمیانه یکی پس از دیگری از دست می دهد و بر حمایت های آمریکا نیز نمی تواند متکی باشد. باید پذیرفت که رژیم اشغالگر قدس از بدو شکل گیری نامیمون خود تاکنون در وضعیت حاضر در بدترین شرایط به لحاظ داخلی، منطقه ای و جهانی قرار دارد.

۲۶ خرداد, ۱۳۹۱

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فان اسکای]

[مشاهده در: www.funsky.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]