محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825997476
دن کیشوتهای سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > علم الهدی، امیرحسین - «خودشیفتگی» یکی از مشکلات فرهنگی جامعه ایران است. همیشه نگرانیم که در مسابقهای بازنده باشیم، اما نمیدانیم تا «نبازیم» نمیتوانیم «برنده» باشیم. حکایت سینمای ایران و تولیدکنندگان «بجز نخبگان این حوزه» حکایت دن کیشوت است و آسیابهای بادی؛ دن کیشوتهایی که در خیال خود فکر میکنند از همه جهات برترند و ذکر روزانهشان این است که پهلوانان این عرصه کارزاریم و ما را کسی حریف نیست. غافل از این که در عرصه رسانهای و هنر چنانچه حرفی برای گفتن داشته باشی، راهی بجز وارد شدن به عرصه کارزار نیست و چه باک کسی که کار بلد باشد و هزاران هزار فیلم در کنار او نمایش داشته باشد و می بایست عیار سینماگر را با مخاطب سنجید نه با شعار و منم منم. مخاطبی که ضمن عادت سینما رفتن و پر کردن اوقات فراغت خود حداقل به شعورش توهین نشود و پس از نمایش فیلم «مغبون» و «گرفته» به خود و هزاران نفر دیگر ناسزا نگوید که ایکاش این فیلم را نمیدیدم! برای عوام فیلم ساختن راحت است و برای «عامه» سخت و چه روزگاری دارد سینمای ایران که بشدت «عوامگراست» و همانند سیاست «پوپولیسمگرا» و ای کاش این عوامگرایی حداقل در سینما باعث جذب مخاطب میشد نه کاهش مخاطب. حداقل در این مورد نیز سینمای ایران نسبت به سیاسیون خود دچار عقب ماندگی مفرط شده است. بگذریم، راهکار برای حفظ رابطه «سینما با مخاطب» نمایش کنترل شده (20 تا 25 درصد از ظرفیت نمایش کشور) فیلم خارجی است. مشکلات تولید ربطی به سینمادار و مخاطب ندارد و «مردم» که سالیان است که در سینما حکم «کیمیا» دارند خواهان نمایش فیلم خارجیاند. اگر بخواهیم از هویت خود دفاع کنیم باید در میدان کارزار عیار خود را بسنجیم و مدیران ما نیز میبایست همپای تولید کنندگانمان «عیار مدیریت» داشته باشند تا در این کار زار ضمن احترام به حقوق مسلم «مخاطب» با تولیدات خوب خود - نمونه ناقص آن «ملک سلیمان» - بتوانیم در کنار تولیدات سینمای خارجی تولیدات خوب ایران را نیز نمایش دهیم مشروط به این که دن کیشوتهای این دوره زمانه همان بهتر که به سراغ خیالاتشان بروند و واقعیت را به کار بلدها یا همان «حرفهایها» بسپارند. عیار فیلمساز خوب را با «فیلم خوب و مخاطب» می سنجند نه با زره و شمشیر و کلاهخود و قاطرسواری از یک طرف و آسیابهای خیالی از طرف دیگر.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 576]
-
گوناگون
پربازدیدترینها