تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1816514303
دافعه حداکثری، جاذبه حداقلی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > صالحی، سید عباس - قریب یک دهه است که ترکیب جدیدی در آرایش گفتمان اصول‌گرایی در کشور ما رخ نمایاند. گروه نوین در چند ویژگی اشتراک احساس و دیدگاه نظر دارند: سرخوردگی از نسل پیشین سیاسی، وازدگی از روند توسعه اجتماعی دوره سازندگی و اصلاحات، دلبستگی نوستالژیک به شعارها و نمادها و رفتارهای دهه نخست انقلاب اسلامی. عوامل متعددی، به ظهور این موج جدید انجامید: گسترش شکاف‌های طبقاتی و رشد حاشیه‌نشینی شهری - روستایی، شکل‌یابی مدیران بوروکرات و تکنوکرات، بازتاب‌های فکری- اجتماعی قدرت‌یابی گفتمان اصلاح‌طلبی (انتخابات ریاست جمهوری دولت هفتم و هشتم و نیز مجلس ششم)، گسترش مظاهر فرهنگی غرب‌گرا در محیط‌های اجتماعی و ...زمینه‌های یاد شده، بروز جبهه جدید را قابل پیش‌بینی می‌نمود. هر چند در این دهه، حمایت‌ها و هدایت‌های سیاسی، فکری و اقتصادی مراکز قدرت بر سرعت و گستردگی آن افزود.این موج جدید، فرصت‌های جدیدی را نیز پدید آورد. از جمله: تاکید بر اصل عدالت - که از ارزش‌های انسانی، انقلابی و اسلامی بود و مغفول دیدگاههای حاکم توسعه‌ای قرار گرفت - بازنگری در برخی از مبانی و رفتارها انفعال آمیز و غیرمنطقی، ممانعت از ایجاد گسست در نسل‌های انقلاب اسلامی و ...اما در این میان، باید پاره‌ای از مخاطرات و تهدید‌ها را نیز نادیده نیانگاشت. در این نوشتار مختصر به یک محور اشاره می‌شود:به نظر می‌رسد موج جدید، به کانون‌های فعال در عرصه سیاست و جامعه بی‌اعتناست. در این نگرش، تئوری یا همه یا هیچ حکومت می‌کند؛ تمامی کانون‌های رقیب یا متفاوت را نه نقد بلکه نادیده می‌انگارد و در صورت توان و امکان، به حذف می‌اندیشد و در آن مسیر می‌کوشد. بازتاب‌های این نگرش را در نمونه‌های زیر می‌توان یافت: 1- جبهه اصلاح‌طلبی، دارای تبار سه دهه حضور مدیریتی - سیاسی در کشور است. در دهه نخست، بخش مهمی از حاکمیت در قوه قضائیه، نخست وزیری، وزارتخانه‌ها، مجلس شورای اسلامی، استانداران، فرمانداران، مدیران کل و ... را در اختیار داشت. در دهه دوم و دوره سازندگی، با حضوری کمرنگ‌تر در برخی از وزارتخانه‌ها، استانداری‌ها و فرمانداری‌ها و نیز مجلس شورای اسلامی فعال بود و در دهه سوم (تا قبل از دولت نهم) دو دوره ریاست جمهوری، وزارتخانه‌ها، استانداران، فرمانداران، مدیران کل و یک دوره اکثریت مطلق مجلس را (در مجلس ششم) در اختیار داشت.بازخوانی عملکرد جبهه اصلاح‌طلبی، از مجال این نوشتار مختصر بیرون است. اما بی‌تردید، این جریان (با تمامی تنوعات در درون خود و نیز تحولات در مواضع در زمان‌های گوناگون) دارای خطاها و اشتباهات استراتژیک بوده است. بویژه در دوره اصلاحات و پس از انتخابات اخیر، به اشتباهات مضاعف گرفتار آمد.اما با تمامی این احوال، پرسش اصلی نوع مناسبت با حضور جریان اصلاح‌طلبی در فضای سیاسی کشور است. موج جدید یاد شده، پاسخی صریح و روشن دارد: حذف مجموعه جریان اصلاح طلبی از شناسنامه مدیریتی کشور و تبدیل کلیت این جریان به مجموعه‌هایی منزوی چونان جبهه ملی و نهضت آزادی. این دیدگاه، مربوط به حوادث اخیر پس از انتخابات نیست، بلکه نگرشی است که در یک دهه اخیر شواهد و ادله بیشتری یافته‌اند. 2- آیت‌الله هاشمی رفسنجانی، بواسطه سابقه و جایگاه خطیر بیش از 5 دهه در انقلاب اسلامی ایران، ظرفیتی چونان یک جبهه یا حزب فعال سیاسی را داشته‌اند و گاه فراتر از آن، تأثیرگذار بوده‌اند. نقش‌هایی چونان: مشاور نزدیک امام راحل - قدس سره -، عضویت شورای انقلاب، ریاست 3 دوره مجلس شورای اسلامی، جانشین فرمانده کل قوا در دوره دفاع مقدس، عضویت مؤثر (نیابت و اخیراً ریاست) مجلس خبرگان، ریاست مجمع تشخیص مصلحت نظام و ده‌ها موقعیت رسمی-غیررسمی، ایشان را از شخصیت‌های متمایز جمهوری اسلامی ایران گردانیده است.بی تردید ایشان، و نیز بستگان و وابستگان‌شان چونان هر فعال سیاسی - اجتماعی، بی خطا و یا فراتر از نقد نیستند و در دهه‌های گوناگون، می‌توان نکاتی را در خطاهای سیاسی - اجتماعی ایشان، یا طرح کرد یا پذیرفت و یا پاسخ داد. اما موج جدید، از همان بارقه‌های تکوین، کوشید و می‌کوشد که این جبهه فعال را حذف - و یا حداقل منزوی - کند. تحرکات دولت نهم و دهم، نمایه‌ای از این عقبه است. 3- نهاد مرجعیت، از نهادهای معتبر و خطیر اجتماعی است. موج جدید با طبقه‌بندی مراجع به مراجع همسو و نا همسو، نسبت به نهاد مرجعیت ناهم‌اندیش کم‌اعتنا یا بی‌اعتناست. نمونه‌هایی از آن در تقابل‌های نظری و عملی با مراجع مشاهده می‌شود. در مسایلی چونان حضور زنان در ورزشگاه‌ها، وزارت زنان و ... گرچه توصیه‌های مکرر مقام معظم رهبری، دامنه‌ای از التهاب را کاست اما هم چنان ریشه‌ها پا برجاست. 4- ریش‌سفیدان و سابقه‌مندان عرصه سیاست در جبهه اصول‌گرایی مورد تحقیر و یا انزوایند، مگر آن‌که سینه چاکانه در حمایت از ایشان برآیند. آنان با معیاربندی‌های سخت، که بی‌شباهت به معیار‌های کفر و فسق خوارج نیست، هر آن را که باوری متفاوت داشته باشد یا احیانا به لغزشی گرفتار آید، از دایره ایمان خارج می‌دانند و حذف و انزوا را حق مسلم‌شان می‌دانند. گروهی را به استناد اشرافیت، جمعی را به سند فساد و برخی را با همسویی با اصحاب فتنه و گروهی را به اعتبار سکوت در برابر فتنه و ادله و براهین دیگر.از اصحاب موج جدید، اگر پرسش شود که از باسابقه‌گان عرصه سیاست، چه کسانی را می‌توانند نام ببرند که در زمره مومنان و وفاداران به شمار آیند، گاه به عدد انگشتان دست هم به وفاق نمی‌رسند. 5- مورد پایانی را در گونه مناسبات این جریان با بیت راحل امام - قدس سره - می‌توان نام برد. رفتار اخیر در مراسم سالگرد ارتحال، بهانه‌ای برای آن شد که این موضع با تفصیل بیشتر باز بینی شود. بیت امام راحل در سه دهه پس از انقلاب اسلامی، در هاله‌ای از قداست ایشان زیست. و صد البته این بدان معنا نبود که مرحوم حجت الاسلام سید احمد خمینی تا سال 73 و فرزندان ایشان از آن پس، فارغ از مواضع و دیدگاههای خاص سیاسی- اجتماعی بودند. در این مجال مختصر، اشاراتی به مواضع مرحوم سید احمد خمینی در سه برهه حیات ایشان خواهیم داشت: الف) از سال 57 تا اوایل سال 60: ایشان در این برهه، نقش فعالی را در ارتباطات با حضرت امام دارند، اما در مواضعی متمایز با رهبران حزب جمهوری اسلامی قرار دارند. گفت‌وگوهای ایشان در روزنامه‌ها و مطبوعات آن روز در نقد رویه‌های جاری در کشور، در تاریخ و حافظه انقلاب اسلامی قرار دارد. تنها به یک نمونه بسنده می‌کنیم: ایشان در مصاحبه‌ای که در روزنامه اطلاعات 24 مهر 1358 نشر گردید، با تعابیری تلخ و تند مطالبی را مطرح می‌کند که بخش‌هایی از آن چنین است:« تا دیروز کلانتری شاهنشاهی می‌گرفت و می‌زد؛ امروز کلانتری جمهوری اسلامی می‌گیرد و می‌زند، پاسداران کمیته‌ها هم اضافه شده‌اند، مردم کفری شده‌اند. آخر باید یک تغییری بدهید.» این سخنان و نمونه‌های مشابه، سخنان سری و فوق محرمانه نبودند، بلکه مواردی بود که در روزنامه‌های آن روز نشر می‌یافت و علی القاعده حضرت امام می‌دیدند و می‌خواندند.بدین گونه حاج سید احمد خمینی، باب و رابط جریان‌های روشنفکری آن زمان با بیت امام راحل بود. آشنایان به تاریخ اتقلاب اسلامی به خاطر دارند که بنی صدر پس از تشکیل مجلس شورای اسلامی، در اولین گزینه ایشان را به عنوان نخست‌وزیر می‌خواست پیشنهاد کند و از امام کسب اجازه کرد که ایشان با این بیان که « نیاز ندارم اشخاص منسوب به من متصدی این امور گردند» با این پیشنهاد مخالفت کردند.در اسناد لانه جاسوسی، در تحلیلی که از عناصر میانه رو در ایران وجود دارد، درباره ایشان این تحلیل وجود دارد که «خمینی جوان در موقعیتی است که با میانه روها ..... همفکر است.»در اوج منازعات بنی صدر و مجلس و ... ، در نامه‌ای بس حماسی و تند به دفاع ار حجت الاسلام لاهوتی پرداخت و حمله چماقداران را به ایشان محکوم کرد. نامه‌ای که در مطبوعاتی چون روزنامه انقلاب اسلامی بنی صدر و... بازتاب گسترده‌ای داشت.این موارد و نمونه‌های متعدد دیگر، گواه آنند که ایشان در این برهه، در موضعی متفاوت و متمایز با جریان موسوم به حزب‌اللهی کشور قرار داشت اما با تمای این احوال، هم چنان نقش روشن و بارزی را در مدیریت بیت امام داشت و مورد توجه و اعتماد بود. ب) از سال 60 تا ارتحال امام: از آغاز سال 60، مواضع همگراتری از ایشان را می‌بینیم. به گونه‌ای که در خاطرات آقای هاشمی در 23 فروردین 60 می‌خوانیم: اطلاع یافتم حاج احمد آقا خمینی مصاحبه مطبوعاتی انجام داده... و بر خلاف مصاحبه‌های گذشته ایشان با خط امام نسبتا هماهنگی نشان داده و موضع گیری خوبی کرده است.(عبور از بحران 66)با اوج گیری منازعات در کشور (حوادث بنی صدر، منافقین، لیبرال‌ها با جریان خط امام) مواضع ایشان علیه آنان صریح‌تر می‌شود. در سال پایانی حیات امام ، مواجهه ایشان با آیت‌الله منتظری و نگارش رنجنامه، بخش دیگری از مواضع ایشان در دفاع از امام و آرمان‌های انقلاب اسلامی است. اما مرحوم حاج سید احمد خمینی، که در این برهه نقش مهم و کلیدی در بیت امام راحل دارند؛ بواسطه پاره‌ای از قرابت‌های فکری- مبارزاتی، از منابع حمایتی و تاثیر و نفوذ جریان موسوم به چپ سیاسی کشور محسوب می‌شوند. ایشان در مصاحبه تفضیلی که با روزنامه اطلاعات در 8 و 9 اردیبهشت سال 61 داشت، در بخشی از مصاحبه، سابقه‌های مبارزاتی و ارتباطی خود را با کسانی چونان: موسوی‌خوئینی‌ها، روحانی(اصفهان)، خاتمی، دعایی، کروبی و ... بیان داشت. ج) پس از ارتحال امام تا وفات: ایشان در این برهه دفاع صریح و روشنی از مقام معظم رهبری دارند و در تعابیر گوناگون با تجلیل از ایشان یاد می‌برند و حمایت اجتماعی را از رهبر جدید انقلاب، توصیه می‌کنند.تعابیری چونان: «مواضع استوار و سازش ناپذیر مقام معظم رهبری حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در برابر دسائس و حیله دنیای استکباری یادآور مواضع حکیمانه امام خمینی است. (7/2/1371)»و یا در آخرین سخنان قبل از وفات می‌گوید:«امروز بحمدالله دستاوردهای انقلاب به دست شاگرد امام در کمال شایستگی اداره می‌شود. باید از تحلیل‌زدگی پرهیز کرد و تحلیل مسائل در سایه اطاعت از مقام والای ولایت معتبر است. (18/7/1373)»همچنین در موضوعاتی چون استکبارستیزی و مبارزه با آمریکا، دفاع از آرمان فلسطین، حمایت از محرومان و مستضعفان و... در فضای آرمان‌ها و اندیشه‌های امام و مقام معظم رهبری سخنانی صریح دارد. اما با این احوال در مقولاتی چونان آزادی احزاب و بیان، نوع نگرش جریان موسوم به چپ سیاسی، و... مواضع خاص خود را دارد. بخشی از این نمونه سخنان را مشاهده می‌کنید:* «این جوی که درست کرده‌اند و مردم را از دستگاه اطلاعات می‌ترسانند، به مصلحت انقلاب و نظام نیست، نباید این جو باشد. (18/7/1373)»* «این مسأله که هر انتقاد را تضعیف دولت و نظام بدانیم دقیقا به عکس است. تذکر دلسوزانه و انتقاد موجب می‌شود که قبل از این که مشکل به معضل تبدیل شود، راه‌یابی و حل گردد و احتیاج به بسیج عمومی نباشد. (همان)»* «هر دو جریان از پیروان ولایت فقیه و دلسوزان نظام و انقلاب هستند، مطمئن باشید اگر روزی بنا شود که یکی از دو جریان از صحنه نظام سیاسی حذف شود. جریان دیگر دچار تشتت و سردرگمی خواهد شد. (26/4/1372)»برای دریافت مجموعه دیدگاههای ایشان می‌توان به دو کتاب «مجموعه آثار یادگار امام» و نیز کتاب «منتخباتی از دیدگاههای سید احمد خمینی» (از موسسه تنظیم و نشر آثار) مراجعه کرد. این نگاه گذرا و سریع، نشان می‌دهد که مرحوم سید احمد خمینی، در هر سه برهه حیات فعال سیاسی- اجتماعی خود، دارای دیدگاه‌ها و نقاط نظر خاص و گاه متفاوت با امام و رهبران فکری مؤثر کشور بود. اما با تمامی این احوال، تا زمان حیات امام، معتمد خاص ایشان بود و با آن‌که دأب حضرت امام، دفاع و تمجید از بستگان نبود، ایشان را با تعابیر ویژه مورد حمایت و ستایش قرار داد. هم چنین حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز، این اعتماد را به ایشان مبذول داشتند. در حکمی که برای ایشان برای سرپرستی حجاج ایرانی (پس از تعطیلی چند ساله حج) نگاشتند، با اوصاف ویژه از ایشان تمجید و تجلیل داشتند:«این جانب با تأسی به آن بزرگوار که جنابعالی را با اعتماد کم نظیر از همگان ممتاز ساخته بود، با اطمینان و اعتماد کامل به دانش و بصیرت و هوشمندی همراه با امانت و صداقت و کارآیی که از آن برخوردار می‌باشید... (17/1/1370)»تعابیر حضرت ایشان در اوصاف مرحوم سید احمد خمینی، در مواقع دیگر و از جمله در پیام ارتحال و... نیز همین اعتقاد و اعتماد را باز می‌نمایاند. این موارد نشان می‌دهد که چگونه مواضع متفاوت و متمایز - و احیانا قابل نقد- بیت امام راحل، در دهه‌های متوالی، موجب سلب حرمت و احترام از این کانون نبوده است. اما موج جدید، به این رویه بی‌توجهی می‌کند و تعابیر و مواجهه‌های ناروا را پیشه می‌دارد و چونان موارد پیشین، سیاست انزوا، حذف و تقابل عمومی را خط مشی خویش قرار می‌دهد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 322]
-
گوناگون
پربازدیدترینها