واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > موسوی، سیدعبدالجواد - مسعود کیمیایی فیلمساز محبوب من است، پس باید از خبر بزرگداشت در جشنواره فیلم فجر خوشحال باشم که نیستم. چرا؟ چون فکر میکنم برپاکنندگان این بزرگداشت هیچ اعتقادی به فیلمساز محبوب من ندارند. آنها میخواهند پشت این نام بزرگ پنهان شوند و به عبارتی دقیقتر و صریحتر از او استفاده ابزاری کنند. آنچه میگویم اتهام نیست. اثبات آن هم کار بسیار راحتی است. کیمیایی از اول انقلاب تاکنون حضوری مستمر، مؤثر و کاملاً ملموس در سینمای ایران داشته. به شهادت اغلب منتقدان سینمایی از میان فیلم هایی که در این سالها ساخته 3، 4 فیلم او به شدت قابل تأملاند و جایگاه ویژهای در سینمای ما دارند. با این حال در سه دهه گذشته هیچیک از فیلمهای او مورد توجه برگزارکنندگان جشنواره فیلم فجر قرار نگرفت. البته هیچکس هم از مدیران وقت سینمای ایران چنین توقعی نداشت. جنس فیلمهای کیمیایی به گونهای نبود که دل مدیران سینمایی را به دست بیاورد. لحن منحصربهفرد کیمیایی در تکتک آثارش همواره فاصله عظیمی را بین او و مدیران ایجاد میکرد. حتی در فیلمهایی که به زعم عدهای رنگ و بوی سفارشی داشت. هرچقدر هم این لحن منحصربهفرد در کام مدیران ناخوشایند بود، برای ما خیل جنونمندانی که سرتاپا در سودای عدالت میسوختیم، شیرین بود و دوستداشتنی و اصلاً همین بیاعتنایی مدیران به مسعود کیمیایی او را برای ما دوستداشتنیتر میکرد. جالب اینکه عناد و بیاعتنایی مدیران هیچوقت فیلمساز محبوب و مورد علاقه ما را به واکنشهای کودکانه یا ذلیلانه وانداشت. باز هم ماند و از اصولی که بدان معتقد بود، دفاع کرد. بیهیچ توقعی. همین چند وقت پیش بود که از او پرسیدم از آنچه در اوایل انقلاب انجام داده، پشیمان نیست؟ و اشارهام به مواضع انقلابی و آتشین او در روزهای نخست پیروزی انقلاب اسلامی در سال 57 بود. قاطع و صریح گفت: «نه، چرا که من هنوز همان آدمم با همان عقاید. من هنوز هم سر جای خودم ایستادهام. اگر آن حرفها امروز برای تو غریب است به این دلیل است که دیگران عوض شدهاند، من عوض نشدهام.» و حالا همان دیگرانی که خیلی عوض شدهاند، میخواهند برای مسعود کیمیایی بزرگداشت بگیرند. بگیرند اما به ما بگویند چرا این همه سال چنین فیلمساز مهمی را نادیده گرفتهاند؟ چرا حتی از اعطای جایزه به بازیگران فیلمهایش - فقط به این جرم که در فیلمهای کیمیایی بازی کردهاند - دریغ ورزیدهاند؟ اگر حقیقتاً از کرده خویشتن پشیمانند، آن را به زبان بیاورند و اگر نه این رفتار متناقض و عجیب و غریب را نمیتوان توجیه کرد. کیمیایی کارگر شرکت نفت که نبوده، تقدیر از یک عمر فعالیتهای هنری او یعنی تقدیر از قیصر، رضاموتوری، گوزنها، غزل، خط قرمز، سرب، دندان مار، رد پای گرگ، سلطان و اعتراض. جدیجدی کدامیک از مدیران سینمایی وقت حاضرند همین 4، 5 فیلم اخیر کیمیایی را در کنار ما به تماشا بنشینند و دستکم یکی از آنها را به لحاظ مضمونی به صراحت تأیید کنند؟ نمیشود از فعالیتهای هنری کسی تقدیر کرد اما هیچیک از آثارش را به رسمیت نشناخت. بزرگداشت کیمیایی وصله ناجوری است برای جشنواره کاملاً رسمی و اتوکشیده و پاستوریزه فیلم فجر. وصله ناجوری که بدجوری توی چشم میزند.60
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 209]