تور لحظه آخری
امروز : جمعه ، 30 شهریور 1403    احادیث و روایات:  امام علی (ع):هيچ كس جز با اطاعت خدا خوشبخت نمى‏شود و جز با معصيت خدا بدبخت نمى‏گردد.
سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون شرکت ها

تبلیغات

تبلیغات متنی

تریدینگ ویو

لمینت دندان

لیست قیمت گوشی شیائومی

صرافی ارکی چنج

صرافی rkchange

دزدگیر منزل

تشریفات روناک

اجاره سند در شیراز

قیمت فنس

armanekasbokar

armanetejarat

صندوق تضمین

طراحی کاتالوگ فوری

Future Innovate Tech

پی جو مشاغل برتر شیراز

لوله بازکنی تهران

آراد برندینگ

وکیل کرج

خرید تیشرت مردانه

وام لوازم خانگی

نتایج انتخابات ریاست جمهوری

خرید ابزار دقیق

خرید ریبون

موسسه خیریه

خرید سی پی کالاف

واردات از چین

دستگاه تصفیه آب صنعتی

حمية السكري النوع الثاني

ناب مووی

دانلود فیلم

بانک کتاب

دریافت دیه موتورسیکلت از بیمه

خرید نهال سیب سبز

قیمت پنجره دوجداره

بازسازی ساختمان

طراحی سایت تهران سایت

دیوار سبز

irspeedy

درج اگهی ویژه

ماشین سازان

تعمیرات مک بوک

دانلود فیلم هندی

قیمت فرش

درب فریم لس

شات آف ولو

تله بخار

شیر برقی گاز

شیر برقی گاز

خرید کتاب رمان انگلیسی

زانوبند زاپیامکس

بهترین کف کاذب چوبی

پاد یکبار مصرف

روغن بهران بردبار ۳۲۰

قیمت سرور اچ پی

بلیط هواپیما

 






آمار وبسایت

 تعداد کل بازدیدها : 1817028840




هواشناسی

نرخ طلا سکه و  ارز

قیمت خودرو

فال حافظ

تعبیر خواب

فال انبیاء

متن قرآن



اضافه به علاقمنديها ارسال اين مطلب به دوستان آرشيو تمام مطالب
archive  refresh

برای بازنشستگی‌ات به کدام پارک می روی؟


واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلحشور، یزدان  - یک -دیگر پیر شده ایم و لابد از این به بعد هم کار خاصی نمی توانیم بکنیم و قرار هم نیست مثل بعضی از شاعران دهه ی شصت که «موج سوم»را پیشنهاد دادند ودر «دنیای سخن» نوشتند عده‌ای از شاعران جوان ارائه دهنده‌ی این ایده‌اند،روی میانسالی خودمان سرپوش بگذاریم ودر سنین 43 تا48 سالگی، خود را جوان بدانیم. این انتظار هم که مثل ساراماگو یا امبرتو اکو در اوایل کهنسالی خود ، اتفاقی ادبی را رقم بزنیم  انتظار واقع‌بینانه‌ای نیست.واقعیت این است که ما آخر راهیم واگر قرار بود تا حالا چیزی بشویم، شده بودیم! این که این جا و آن جا مطلبی می نویسیم یا صحبتی می کنیم حکایت نیمکت‌نشینی بازنشسته‌هاست در پارک شهر یا لاله و خب بعضی‌ها هم در جمشیدیه نیمکت‌نشینی می‌کنند که هم هوایش بهتر است هم کلاس اش بالاتر اما به هر حال اسم‌اش نیمکت‌نشینی واختلاط پیرمرد‌هاست نه چیزی دیگر! این‌ها را که می‌گویم از سر دلتنگی‌ست واین که همین18 سال قبل هنوز این امید بود که بشود که بتوانیم جهانی شویم وبشویم ریتسوس،بشویم حکمت،بشویم سندبرگ،ولی نشد که نشد.دلتنگی دیگر این است که آن موقع  لااقل ما آرزوهای بزرگی داشتیم؛ حالا که‌جوان‌ها،بزرگ‌ترین آرزوشان برنده شدن در مسابقه‌ی شعر جوان و شب‌های شهریور است وخیلی دیگر بلندپرواز باشند می خواهند در جشنواره‌ی شعر فجر، اول شوند. هر قدربالاتر را آرزو  کنی همان قدر بالاتر خواهی پرید البته بستگی دارد به استعدادت . با این اوضاع واحوال،  خدا می داند این جوان‌ها وقتی به سن ما برسند نیمکت‌نشینی‌شان باید در کدام پارک باشد!  دو-قبلا هم نوشتم که امیدم به غزل 80 بیشتر از اعتقادم به شعر نوی ‌80‌ است حالا باید دید دهه‌ی 90 چه ارمغانی برای ما دارد آیا باز هم غزل‌گویان، نوگراتر از نو‌گویان ظاهر می‌شوند یا طالع غروب کرده‌ی نوگویان سپیده‌دم تازه‌ای را تجربه خواهد کرد؟ به هر حال هر کدام از این گزینه‌ها را در پیش داشته باشیم شعر پارسی نیازمند عظمت است نه فربه‌گی! سال‌هاست شاعران ما حرف تازه‌ای برای جهان نداشته‌اند؛ حرفی که آنها خودشان نگفته باشند‌‌ ونیازمند شنیدن‌اش باشند . واقعیت این است که ما حتی به به اندازه‌ی شاعران عرب‌زبان یا ترکی‌گویان ترکیه، تولید اندیشه نداشته‌ایم.این قدر نگوییم زبان ما در تنگنای استیلای زبان و ادبیات انگلیسی بر جهان فرصت عرض ا‌ندام نداشته؛پس بقیه چه کرده‌اند؟ یعنی ناظم حکمت با شعر گفتن به زبان ترکی استانبولی خیلی در معرض توجه‌ی رسانه‌های جهانی بوده آن هم در زمانی که ایران مرکز توجه جهانی در منطقه بوده وترکیه چه از لحاظ درآمد ملی و چه از لحاظ رشد اقتصادی فرسنگ‌ها از ایران فاصله داشته؟ ما چه جایگاهی در تذکره‌های شعر جهانی داریم؟منظورم ادبیات امروز ماست نه گذشته‌ی پر افتخار‌مان. سه- یک دهه است که ما در شعر ستاره نداریم و این به آن معنا نیست که همان موقع هم که ستاره داشتیم شاعر درجه یک داشتیم،نه!منظورم این است که همان لنگه کفش در بیابان هم قحط آمده وباید فکری برای پای برهنه‌ی بیچاره کرد! شعر این مملکت ستاره می‌خواهد تا هم وجه اقتصادی‌اش سر و سامان بگیرد هم مخاطب فراهم شودهم خود شاعران محض چشم و همچشمی هم شده به خودشان تکانی بدهند. ببینید‌!‌ برای چنین کاری ، هم باید سیستم ستاره‌سازی داشته باشیم هم تمایل به آن.چنین سیستمی فعلا در کشور فراهم نیست.تلویزیون ما که کلا بی‌خیال شعر شده وهمان دو برنامه‌ی نیم‌بند شبکه های دو و چهار هم رفته‌اند هواخوری،روزنامه‌های ما هم که به دلیل تاویل‌پذیری‌های خواسته و ناخواسته‌ی شعرها، این جور رفتارهای «بالاتر از خطر» را تعطیل کرده اند،مجلات ادبی ما هم که فقط در کتابخانه‌ی ملی وآرشیوهای خصوصی موجودیت دارند،نشر مکتوب وصوتی هم که در حد سوت زدن _بعد ازنگاهی از سر حسرت به خانه‌ای آتش گرفته_ است،پس این ستارگان احتمالی  کجا باید ساخته شوند؟ چهار-جهان خونریز‌بنیاد است،هشدار        سرِ سال از محرم آفریدند[بیدل]  




این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 295]

bt

اضافه شدن مطلب/حذف مطلب







-


گوناگون

پربازدیدترینها
طراحی وب>


صفحه اول | تمام مطالب | RSS | ارتباط با ما
1390© تمامی حقوق این سایت متعلق به سایت واضح می باشد.
این سایت در ستاد ساماندهی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی ثبت شده است و پیرو قوانین جمهوری اسلامی ایران می باشد. لطفا در صورت برخورد با مطالب و صفحات خلاف قوانین در سایت آن را به ما اطلاع دهید
پایگاه خبری واضح کاری از شرکت طراحی سایت اینتن