واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > سلحشور، یزدان - یک- دکتر حمید رضا صدر یک منتقد سینماییست نه این که فکر کنید مثل بنده و خیلیها تازگیها منتقد شده،نه! چند دهه است که مینویسد و تأثیرگذار هم مینویسد؛واقعیت امر این است [ لطفاً به کسی نگویید!] که اگر خود من نوشتههای صدر را نخوانده بودم هیچ وقت نمیفهمیدم چطور میشود آن «روحیهی عشقِ فیلمی» ام را بدل به کلمه کنم. حالا چرارفتم سراغ این موضوع؟ دلیلِ روشناش این است که تلویزیون ما دکتر صدر را به عنوان منتقد فوتبال میآورد جلوی دوربین اما به عنوان منتقد فیلم نمیآورد به عنوان کارشناس علمی میآورد جلوی دوربین برنامهی کودک اما به عنوان منتقد فیلم نمیآورد[ و احتمالاً به عناوین دیگر هم اورا جلوی دوربین خواهیم دید اما به عنوان منتقد فیلم نخواهیم دید!] پیشنهاد میکنم آن چند منتقدی را که جای نقد فیلم ، وجوه سیاسی و اجتماعی واقتصادی و استراتژیک ودینی و روانکاوانه وحتی پزشکی فیلمها را بررسی میکنند، بفرستند توی برنامههای تخصصی خودشان وبگذارند منتقدان فیلم بروند سرکارشان! خوب است منتقدهای فیلم بیایند در برنامهی خانواده در بارهی وجوه سینمایی سرطان پروستات صحبت کنند؟! دو- از شگفتیهای تلویزیون ما هر چه بگویم ، کم است؛ یک برنامهای این روزها دیدهام از برنامه کودک شبکه دو که دو نویسنده داشت وهفت تا مجری!! و این هفت مجری هرکاری میکردند که بتوانند متن را به سامان برسانند، نمیتوانستند. پیشنهاد میکنم از این به بعد برای هر برنامه هفت نویسنده بگذارند و دو مجری؛ شاید بچههای ما جای نگاه کردن «بارباپاپای عوض میشود» این برنامهها را نگاه کنند و این قدر از پدر و مادرهاشان فیل نخواهند![از همین رسانه به همهی آن بچههایی که شبکه دو درایام عید سعید باستانی برایشان«هفت سین سیاسی» پخش کرد، اعلام میکنم که در ایران فیل نداریم وآن چیزی که در برنامهی پر طرفدار «هفت» هوا میکنند فیلم است نه فیل!] سه- بگذارید این سومی را بروم تو خط ادبیات! شیموس هینی را همه میشناسید[ شاید هم نمیشناسید چون در تلویزیون ما کمتر چنین اسمهایی شنیده میشود و در کتابهای درسی ما هم که برندهی نوبل ادبی 1995 جایی ندارد]او شاعر بزرگیست [البته نه به بزرگی بعضی شاعرهای ما که خیلی سنگین وزناند وبه دلیل وزن زیاد وظاهرغرق در مویشان خیلی زود در مجالس و محافل وخیابان به عنوان شاعر بزرگ شناخته میشوند] و تازگیها مجموعهای ازشعرهایاش به همت مجتبی ویسی به فارسی برگرداننده شده؛ اسماش هست «مرگ یک ناتورالیست». گرچه ترجمههای قصه ویسی را بیشتر میپسندم با این همه به دلیل شاعر بودناش و توجه او به ویژگیهای فرم در شعرهایاش ترجیح میدهم که او به ترجمه شعر مشغول باشد نه مثلاً شاعری که به چنین اموری توجه ندارد یا حتی یک غیر شاعر. وقتی همه برای مراسم عشای ربانی رفته بودند تنها کسی که با او سیب زمینی را پوست میکَند،من بودم.آنها سکوت را میشکستند ، یکی یکی فرو میافتادند مانند لحیمی که از هویه جدا شود:دلخوشیهایی اندک پدید میآوردند،محصول کاری مشترک که در آب زلال سطل سوسو میزدند.ودوباره فرو میافتادندصدایی مختصر و مطبوع درآب، نتیجهی تلاش دیگری،که ما را از خیال به در میآورد. پس آن گاه که کشیش بر بالیناشبر دعاکنندگان برای دختر محتضر خشم گرفته بودو برخی پاسخ میدادند و جمعی میگریستند،سرش را به یاد میآورم که به سویم برگشتنفساش در نفسام، کاردهای تیز وسلیس ما،از آن نزدیک تر هیچ گاهدر باقی عمر ما ممکن نشد. پیشنهاد میکنم که تلویزیون ما جای پرداختن به حلیم بادمجان وسالاد هنگکنگی، به «شعر جهان» کمی لطف داشته باشد آخر «شعر جهان» هم دل دارد و میخواهد از تلویزیون ما دیده شود تا مشهور شود! /62
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 419]