تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
انواع ریل دستگاه‌های CNC + جدول مقایسه معایب و مزایا
خرید سوسیس پرکن اصل با گارانتی
تشخیص دیسک و صفحه اصلی از تقلبی (6 راه ساده)
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
بهترین روش های چاپ جعبه محصولات + ویژگی ها و کاربردها
ده راهنمایی برای نوازندگان مبتدی یوکللی
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1806868130
ساختارشکنی امام علی/ع /از هستی شناسی فلسفه علم
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > اعلمی فریمان، هادی - در این بحث کلام امام علی را در تطبیق با آموزه های فلسفه علم معاصر نوعی مکتب ساخت شکنانه(deconstructionism)می دانم,زیرا وقتی سخن از فعل ساختارشکنی کردن(deconstruct)می گوییم,منظور ساختار فلسفه علم غرب است. در این بحث کلام امام علی را در تطبیق با آموزه های فلسفه علم معاصر نوعی مکتب ساخت شکنانه(deconstructionism)می دانم,زیرا وقتی سخن از فعل ساختارشکنی کردن(deconstruct)می گوییم,منظور ساختار فلسفه علم غرب است.زیرا همه ی آنچه امروزه در علوم رایج تجربی و انسانی غرب و شرق جاری و رایج است ,فلسفه علمی است که به عنوان گفتمان مسلط بر جهان علم ,آن چنان شمولیت و حیطه ساختاری را به خود پوشانده است که حتی وقتی تعبیر ساختارشکنی را بر آن بار می کنیم, منظور باز همان ساختار فلسفه ی علم غرب و ساختارشکنی مربوط به ان است.ادیان شرق, اسلام و فلسفه شرق ساختار فکری و خط سیر متفاوتی با غرب دارندو فرایندهایشان به دلیل اعتقاد به شهود و باطن روندی یکسره معکوس از هم دارند و خود موج هایی از دانش هستند که در امیختگی با زندگی روزانه, ساختار سازی منفصل نشده اند.همه ی خط سیر فکری فلسفه علم غرب به مرور و تدریج نظریه های مختلف و سنت های فکری متفاوتی از آرمان گرایی,واقع گرایی,رفتارگرایی ,فرارفتارگرایی و سازه انگاری به خود دیده است و انچه اکنون از ان حاصل شده است,مجموعه ای از نظرات مدرنیته,پست مدرن اعم از زبان شناسی و تاویل گرایی که حاوی نسبی گرایی تا فروشکستن فراروایت ها یا کلان روایت هاست ,را دربرمی گیرد.اما وقتی سخن از ساختارشکنی فراروایت می شود,آیادر واقع امر فراروایت حکم نابود شده و محو را دارد؟ این پردازش و نتیجه گیری ها همه در عالم ذهن سیال و خودپردازنده یک فیلسوف روی می دهد و همه چون انتزاعی است, بر مبنای عدم قطعیت و نامتعین بودن قرار دارد.اما خط سیر متفاوت در اندیشه اعتقادی ادیان وحیانی با فلسفه علم غرب در تعمیم های نهایی است که به عنوان تعریف نظریه قابل ارایه است و تمایز و خط انفصال از همین جا شروع می شود. دیوید سینگر از محققان علم گرا درباره ی نظریه می نویسد:مجموعه ای از تعمیمات تجربی که ازسازگاری درونی و قدرت توصیف ,پیش بینی و تبیین برخوردار باشند. این تعریف با شرح و بسط های دیگراز جمله طرح ابطال پذیری کارل پوپر ویا ارایه مدل های جامع تر نتیجه و چکیده روش شناسی فلسفه غرب در وادی علم است.البته از این منظر که تعمیمات مذکور باید در قالب فرضیه و گزاره های قابل آزمایش ,قابل تصدیق و قابلیت ابطال پذیری(کمیت پذیر)بیان شوند.حالا که این تعریف یا تعاریف مشابه تنها تجربه گران سنگ فلسفه غرب در بینش نظریه پردازی و روش شناسی در این قالب هاست,آیا می توانیم که در بحث های کلامی باخذف "تجربه"(باویژگی قابل کمیت)بگوییم مجموعه ای از گزاره های متافیزیک که از سازگاری درونی و قدرت توصیف و پیش بینی و تبیین برخوردار باشند.,گرچه پایه ها و استنتاجات این با روش شناسی علمی متفاوت است,اما لااقل از منظرمکتب تاریخ گرایی,نگاه روان کاوانه به روح و روان ادمیان و سرنوشت تک تک انسان ها به عنوان مهمترین پدیده ی زندگی قابل توصیف,تبیین و پیش بینی است.این داده های ابتدا شاید از سوی یک روش شناس خام و غیر قابل پذیرش باشدکه حتما هست,اما همان تجویز پذیرش تلفیقی داده های خام و پرهیز از تجویز جزم گرایی(dogmatism)در روش فلسفه غرب باز هم راهگشای ماست,به واقع ما همان قالب و پاردایم غرب را در هستی شناسی و روش شناسی اقتباس می کنیم ,امادنیا شناسی و آخرت شناسی خود را در آن قالب می ریزیم و شکل می دهیم ,با استنتاجاتی که مدل زندگی خود را شکل دهی کنیم. بر این امر واقفیم که علم گرایان گزاره ها و استنتاجات فرایندهای نامنظم مثل شهود و درون بینی و رویکرد بصیرت گرا(wisdom approach)را مردود می دانند,اما شاهد مثال من فراتر از این مقدمه که شاید ابتدایی و خام باشد,بررسی خطبه 191 امام علی است که تعریفی هستی شناسانه و حتی روش شناسانه بسیار والا و متین دارد و آن را حاوی نکاتی یافتم که حالا با اقتضای زمانه ی ما, ماهیتی ساختارشکن نیز دارد.البته این فراروایتی است که همواره از ماهیت ساخت شکنانه نسبت به معرفت معمولی نوع بشر برخورداراست ,زیرا جایگزینان فلسفه علم فعلی در ابتدا ساختارهای عرفی,هنجاری یا غلط بدوی بوده اند,لذا این بیان همواره در اوج بودن خود را حفظ می کند.امام در صفات دنیا می فرمایند:دروغ گوی خائن,ناسپاس ناحق شناس,دشمن دوری کننده,گریزان مضطرب,حالش تغییر و دگرگونی,جای قدم هایش سست و لرزان,عزتش خواری,کارهای جدیش شوخی,و بلندیش پستی و سرای جنگ و یغماگری و خرابی و هلاک است.اهل دنیا ناارام و در حال حرکت دیدارکننده و جداشونده هستند. و در روش های دنیا نیز می فرمایند:حیرت افزا,گریزگاه هایش پرتنگنا و هدف هایش ناامیدکننده است. ودر وصف اهل دنیا نیزاضافه می کنند: قلعه های محکم آن صاحبان خویش را به مرگ و نیستی تسلیم می کند,خانه ها آن ها را بیرون می اندازد و زرنگی ها آنان را خسته و وامانده می سازد. این شرح تکان دهنده شرح باطن امر است که چارچوب هستی شناسی فلسفه علم متکی بر کمیت و تجربه و آزمایش را به چالش فرا می خواند. روش حیرت افزا از آن باب که مهر ابطال را بر هرچه تصدیق و تجربه روش های علم الاجتماع می زند,گریزگاه های پراز تنگنا از آن منظر که هیچ شناخت قطعی بر قضا و قدر الهی متصور نمی شودو هدف هایی ناامیدکننده که به رغم ذهن محاسبه گر بشر آینده اش چندان قابل تصور نیست و ده ها و صدهاراه و بیراه در سرنوشت هرکس پدیدار می گردد که همگی در تعریف فلسفه علم تعبیر به نامتعین بودن(indeterminacy)پدیده ها می شود. آنچه در وصف اهل دنیا رفته است,شکلی از باطن امر است که اکنون فلسفه علم غرب در مسیر تمدنی خود افتخار می کند مهر ابطال بر آن زده است,اما مگر اقبال عمومی مردم جهان را ازگرایش به این ادبیات مذهبی می توان نادیده گرفت؟ امام علی در تفسیری واقع از عالم باطن اجسام ما, باطن روحی آن ها را به این شرح به تصویر و تجسم کشیده است که در آثار و اقوال ابن عربی و سایر عرفا نیز تکرارشده است . نتیجه ی تجسم دراین نگرش این است اگر هر ذهن انسانی به پایان کار بیاندیشد,بسیاری از رفتارهای ما ماهیتی معقول خواهد یافت.اما آن چه حاصل این خطبه جذاب است ,سیال بودن حرکت مومن و معتقد به مکتب الهی است که در عین ساختن چارچوب های قوی برای دنیای خویش همواره گفتمان ساختارشکن امام علی را به یاد اورد که زرق و برق آن فریب و نیرنگ است و سنخش دروغ.... مردان را می فریبد و آن گاه با نفرت پشت می کند و چون مرکب سرکشی است که به وقت حرکت باز می ماند...بنابراین بعضی نجات یافته مجروح هستند و برخی دارای بدن های پاره پاره,بعضی سرشان از تن جدا ,و برخی غرقه در خونند,دسته ای انگشتان خویش را می گزند و حماعتی دست تحسر بر هم می مالند.بعضی سر خویش را برروی دست ها قرار داده و به فکر فرو رفته اند و برخی به اشتباهات خود افسوس می خورند و خویش را محکوم می کنندو دسته ای از رای خود بازگشته اند, اما راه فرار و چاره بسته شده و دنیا ان ها را به طور ناگهانی غافلگیر ساخته است و افسوس از پایان یافتن و مهلت نداشتن. لذا اگر قرار باشد ساختار کلامی اندیشه امام علی را با معیارهای فلسفه علم بسنجیم ,این دیدگاه بیشتر یه رویه های سنت گرایانه مبتنی بر اخلاق گرایی تام استوار است و حتی تلفیقی از رویه ای فرارفتارگرایی نیز بر آن اطلاق می گردد و تعمیمیاتی شهودی که هم سازگاری درونی دارد و هم از قدرت توصیف و پیش بینی و تبیین برخورداراست.امااین جهت معکوس فلسفه علم جاری غرب عمل می کند و در نهایت می تواند سرمنشا نظریه پردازی در حیطه علوم انسانی گردد که در نگاهی واقع گرا دنیا و ثمره اش و پدیده های اجتماعی -انسانی را با این ویژگی ها تحلیل نماییم.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 546]
-
گوناگون
پربازدیدترینها