مناری که چاه ندارد / این قاتل به محل جنایت برمی‌گردد

واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > کثیریان، کیوان - کیوان کثیریان 1 همین الان در هر سن و سالی که باشید می توانید نام 10 فیلم خوب و ماندگار سینمای ایران را که در ژانر کودک ساخته شده اند نام ببرید. اما در نهایت خواهید دید که تازه ترینشان متعلق به دهه 70 است.سینمای ایران سالهاست که ازاهمیت ساخت فیلم کودک غافل مانده است. بارها گفته شده که سینمای کودک چه از باب حساسیت های تربیتی و چه از حیث رونق گرفتن گیشه بسیار اهمیت دارد، همه هم به ظاهر این را پذیرفته اند.بارها ثابت شده وقتی یک فیلم کودک جذاب ساخته می شود عملاً باجذب یک مشتری می تواند چهار، پنج بلیت برای سینما خریداری شود چرا که یک کودک 4، 5 ساله یا نوجوان 10، 12 ساله مادر و پدر و خواهر و برادر را هم به سینما می کشاند و این کاملاً به نفع سینماست.بارها گفته شده که دانش آموزان مخاطبان مغفول سینما هستند. چرا به جای آنکه با کم کاری در حوزه سینمای کودک آنها را به سمت بازیهای کامپیوتری سوق دهیم یا پای شبکه های پرشمار ماهواره ای که به طور تخصصی برای مخاطب کودک و نوجوان کار می کنند بنشانیم، برایشان فیلم نمی سازیم؟اما طبق معمول گوش شنوایی وجود ندارد. در سالهای نه چندان دور سینمای کودک رونقی داشت، مخاطبی داشت پرشور که بارها به دیدن یک فیلم می‌رفت و فیلمسازانی داشت عاشق که با فیلمشان و مخاطبانشان زندگی می‌کردند ولی حالا به من بگویید پوراحمد و طالبی و پرتوی و مرضیه برومند کجا هستند؟ جبلی و طهماسب چه می‌کنند؟ جشنواره کودک اصفهان را یادتان هست؟ جشنوارهای که شده بود اعتبار و افتخار اصفهانی‌ها. چقدر مهمان داخلی و خارجی به اصفهان می‌آمد ، چه شور و شوقی اصفهان را دربرمی‌گرفت و چقدر به آن می‌نازیدند و می‌نازیدیم. شده بود یک جشنواره معتبر بین‌المللی. اما چه شد که حالا کسی خبردار نمی‌شود این جشنواره کی برگزار می‌شود و کجا؟ چه شده که حالا فقط مخاطبان و دانش‌آموزان همدانی از جشنواره لذت می‌برند و بس؟حالا کار به جایی رسیده که جشنواره کودک همدان به دلیل کمبود تولیدات کودک و نوجوان، با فیلم‌هایی پر می‌شود که اکثراً مربوط به این نوع سینما نیست. حالا جشنواره سینمای کودک شده مناری که دزدیده شده و می‌خواهند چاهی برای آن پیدا کنند و نمی‌شود.من مسئولان سینمایی و تهیه‌کنندگان سینما را نمی‌فهمم. نمی‌دانم چرا ژانر پرطرفدار کودک را بیخیال شده‌اند. نمی‌دانم چرا هیچ حمایتی چه در تولید و چه در اکران از فیلمهای کودک نمی‌شود.من مسئولانی را که گمان میکنند تمام وظیفه‌شان پاسخ دادن به همه انتقادات ریز و درشت و حفظ میز است و از وظایف اصلی‌شان مثل همین احیای سینمای کودک غافل می‌مانند، نمی‌فهمم. یکی به من بگوید سینما کانون که زمانی پاتوق بچه‌ها و والدینشان بود برای دیدن فیلم کودک، الان دارد چه فیلم‌هایی نشان می‌دهد؟چرا تهیه‌کنندگان - حتی با انگیزه مادی - سراغ کارگردانان استخواندار سینمای کودک نمی‌روند؟ چرا مسئولان چند تا فیلم کودک به کارگردانان کاربلد این نوع سینما سفارش نمی‌دهند؟ چرا این تفریح سالم و آموزنده را از بچه‌ها و خانواده‌ها گرفته‌ایم؟اگر از من بپرسید در کنار همه دلایل، سوءمدیریت و بیخیالی و نابلدی مدیران اصلی‌ترین علت وضعیت پیش‌آمده برای سینمای کودک است. مدیرانی که حواسشان به حمایت از سینمای مبتذل، پرت شده است.نمیدانم چرا و با چه منطقی مدیران سینما، تهیه‌کنندگان و فیلمسازان، پتانسیل گسترده آموزش و پرورش و محصلان و مدارس را نادیده می‌گیرند؛ یعنی هماهنگی با وزارت آموزش و پرورش‌ اینقدر مشکل است؟این درست که بچه‌های حالا با بچه‌های 10، 15 سال پیش تفاوت عمده‌ای دارند و کامپیوتر و ماهواره و بازیهای رایانه‌ای با قدرت هرچه تمام تر در حال گسترشند، ولی قبول کنید که به هرحال، کودک، کودک است. در تمام دنیا سینمای کودک یکی از پر سودترین بخش های سینماست. کم‌کاری از ماست که میدان را برای سرگرمی‌های دیگر خالی کرده‌ایم، اجازه داده‌ایم کودک تمام اوقاتش را با هر سرگرمی‌ای جز سینما پر کند. اجازه داده‌ایم بازیهای فرنگی کامپیوتری ما را شکست دهند و تمام اوقات کودکانمان را پر کنند. اجازه داده‌ایم کودکان و نوجوانانمان سینما را فراموش کنند و اجازه داده‌ایم کارگردانان و نویسندگانی که هرکدام می‌توانستند با فیلمشان مسیر زندگی کودکانمان را تغییر دهند، خانه‌نشین شوند و یا از ناچاری به ساخت فیلم‌هایی که دوست ندارند روی آورند.پوراحمد با قصه‌های مجید ونان و شعر و خواهران غریب، مرضیه‌برومند با مدرسه موش‌ها و مربای شیرین و الوالو من جوجوام ، طالبی با شهرموش‌هاو چکمه و کیسه برنج،ابراهیم فروزش با کلید، محمدرضاهنرمند با دزد عروسک‌ها،کامبوزیا پرتوی با گلنار و گربه آوازه خوان و بازی بزرگان و ماهی، ابوالحسن داودی با سفرجادویی، جعفرپناهی با بادکنک سفید، طهماسب باکلاه قرمزی و پسرخاله، کیارستمی با خانه دوست کجاست و اولی ها، پوران درخشنده با رابطه و پرنده کوچک خوشبختی، قلب کودکان و نوجوانان را تسخیر می‌کردند، لابه‌لایش راه و چاه زندگی را هم یاد می‌دادند. آنها الان کجای سینمای کودک ایستاده‌اند؟وقتی مملکتی شانس آن را دارد که در یک برهه تاریخی جواهری مثل هوشنگ مرادی کرمانی را داشته باشد چرا نباید سینمایش آنقدر عرضه داشته باشد که از او نهایت استفاده را ببرد؟ کم نداریم فیلمهایی که با فروش بسیار بالا و کیفیت هنری قابل توجه آمدند و هم تهیه‌کنندگانشان را راضی کردند و هم مخاطبانشان را. حالا کار به جایی رسیده که با یکی، دو، سه تولید متوسط در سال که معمولاً برای اکران گرفتن هم مشکل دارند، تولید می‌شوند. رمضانی، نیکخواه‌آزاد، مسعود کرامتی و یکی، دو تای دیگر یک‌سال در میان فیلم می‌سازند و امروز و فرداست که آنها هم قید سینمای کودک رابه‌کل بزنند.سینمای کودک مرده است، نه! درست‌ترش این است که سینمای کودک کشته شده. نیازی به یک کارآگاه خبره نیست. قاتلش را میشود به راحتی شناخت. او همیشه به محل جنایت برمی‌گردد! 2میگویند قرار است تلویزیون به 40 فیلمساز، سفارش چندین و چند تله فیلم با موضوع سینمای کودک بدهد و کلی فیلم کودک تولید کند.در همین چند سال گذشته که تلویزیون دست به کار ساخت تله فیلمهای 90 دقیقهای شد، ابتدا همه مسوولان سینمایی و خود ما اعتراض کردیم و معتقد بودیم این کار، سینما را تضعیف میکند. درست می‌گفتیم و کرد. اما آن وقت ها توجه نکردیم که این، محصول ضعف عملکرد مدیران سینماست. وقتی مدیریت سینما ضعیف عمل میکند، رخ دادن اتفاقاتی از این دست، طبیعی وبدیهی است.تله فیلم‌ها گاه آنقدر ضعیف ساخته می‌شدند که تاسف را بر می‌انگیختند و گاه توسط کارگردانان معتبرتر، قابل قبول از آب در می‌آمدند. از بغل همین تله فیلم‌ها البته اهالی سینما در این کسادی بازار سینما، بیکار نمی‌ماندند.بعدتر دیدیم که مسوولان سینمایی به رغم مخالفت ظاهریشان، عملا از این اتفاق بدشان نیامد و حتی در دو سه دوره اخیر جشنواره فیلم فجر، بخشی را هم به این فیلم ها اختصاص دادند.به هر حال وقتی سینما این توان را ندارد که از ظرفیت فیلمسازان از یکسو و پتانسیل بالای مخاطبان کودک و نوجوان از سوی دیگر، استفاده کند، چرا تلویزیون نکند؟فرقش این است که آن موقع می‌شد عده‌ای کودک و نوجوان را به همراه خانواده‌هایشان سینمارو کرد و به سینمارفتن عادت داد، حالا نمیشود. به‌همین سادگی.حال باید پرسید آیا این سفارش ها نمی‌توانست توسط مسوولان سینمایی انجام شود؟ آیا واقعا این تولیدات خوب دیده می‌شوند یا مثل اکثر قریب به‌اتفاق تله فیلمها در سکوت پخش می‌شوند بی‌آنکه کسی خبردار شود؟ آیاکار سینما به آنجا رسیده که سیما فیلم باید مسوولیت حمایت از سینمای کودک را بر عهده بگیرد؟ شاید باز هم مدیران سینمایی از این اقدام انتقاد کنند ولی درنهایت بدشان نمی‌آید جور پرکردن هرساله جشنواره کودک را تلویزیون بکشد تا آقایان مسوول سینمایی، خودشان را باد بزنند.آشتی دادن مخاطبان با سینما کار سختی نیست. کمی همت و ذره‌ای ذکاوت و جویی برنامه می‌خواهد که البته این روزها کیمیاست. این مطلب پنجشنبه 28 مرداد در روزنامه شرق به چاپ رسیده‌است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: خبر آنلاین]

[مشاهده در: www.khabaronline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 501]