کلمات کلیدی : ديابت، رتينوپاتي، عوارض غير چشمي چکیده مقاله : زمينه و هدف: رتينوپاتي ديابتي شايع ترين عارضه مزمن ديابت و يكي از مهم ترين و مخرب ترين عوارض آن و شايع ترين علت نابينايي بالغين مي باشد. هدف اين مطالعه تعيين شيوع و شدت رتينوپاتي و همچنين مشخص كردن فاكتورهاي مستعدكننده رتينوپاتي در بيماران ديابتيك بستري شده به علت عوارض غيرچشمي ديابت و همينطور بررسي ارتباط بين رتينوپاتي و اين عوارض مي باشد.روش بررسي: در اين مطالعه، 84 بيمار ديابتيك كه به دليل عوارض غيرچشمي ديابت به بيمارستان مراجعه كرده بودند از نظر رتينوپاتي پروليفراتيو و غير پروليفراتيو مورد بررسي قرار گرفتند. رتينوپاتي غير پروليفراتيو به چهار گروه ميكروآنوريسم، رتينوپاتي غير پروليفراتيو خفيف، متوسط و شديد تقسيم بندي شده بود.يافته ها: شيوع رتينوپاتي ديابتيك در مطالعه ما %77.4 (65 بيمار) بود و رتينوپاتي پروليفراتيو در 23 بيمار (%35.4 از مبتلايان به رتينوپاتي) ديده شد. رتينوپاتي در بيماران بستري شده به دليل نفروپاتي بيشتر از بيماران مبتلا به پاي ديابتي و كتواسيدوز بود (p=0.001) و همينطور در بيماران مبتلا به پاي ديابتي بيشتر از كتواسيدوزي ها بود (p=0.008). فاكتورهاي مرتبط با ايجاد رتينوپاتي ديابت نوع II، فشارخون بالا و افزايش كراتينين سرم، طول مدت ابتلا به ديابت و وجود نفروپاتي و پاي ديابتي همزمان بودند (p