ولاسكو: يكي از اهداف بزرگم با ايران حضور در ليگ جهاني است/ براي كسب مقام قهرماني به انتخابي المپيك مي رويم

واضح آرشیو وب فارسی:ايپنا: ولاسكو: يكي از اهداف بزرگم با ايران حضور در ليگ جهاني است/ براي كسب مقام قهرماني به انتخابي المپيك مي رويم
سرمربي تيم ملي واليبال گفت: قهرماني در رقابتهاي انتخابي المپيك و حضور در لندن سخت، اما ممكن است.

به گزارش خبرگزاري ورزش ايران(ايپنا)، "خوليو ولاسكو" در نشستي با اصحاب رسانه صحبتهايي را مطرح كرد كه متن مصاحبه وي را در زير مي خوانيد:

* حالا كه در آستانه دومين سال حضورتان در ايران قرار داريد، واليبال ايران را در اين مدت چگونه مي بينيد؟

- من در سال 1390 مردم و واليبال ايران را نسبت به سال قبل بهتر شناختم. با انواع مشكلات ورزش و واليبال ايران هم آشنا شدم و از برخورد با موضوع سربازي در ورزش ايران سوپرايز شدم. چون تا كنون در سابقه مربيگري ام در تيمهاي مختلف با چنين مشكلي روبر نشده بودم. همچنين شناخت من از واليبال ايران و شناخت فدراسيون واليبال از من در اين مدت بيشتر شد كه باعث افزايش تعامل بين ما شد. در گذشته بازيكنهاي ايران را هم به اندازه الان نمي شناختم اما حالا اين شناخت به واسطه تماشاي فيلم بازيهاي ليگ برتر سال 90 به دست آمد.

* شما شاهد 2 دوره ليگ برتر واليبال ايران بوديد، چه تفاوتي هايي ميان آنها مشاهد كرديد؟

- ليگ برتر واليبال سال 90 واقعا در شرايط خاصي برگزار شد. فشردگي مسابقات آن مانند ليگهاي حرفه اي جهان بود اما بيشتر از مسابقات، سفر تيمها به شهرهاي مختلف آنان را خسته مي كرد. فاصله طولاني شهرها از يكديگر و سيستم حمل و نقل ايران از جمله مشكلات ليگ برتر واليبال است. چون براي انجام هر سفري ابتدا بايد به تهران بياييد، به عنوان مثال از بندرعباس يا اروميه پرواز مستقيم به آمل يا گنبد نيست و بايد از آنجا به تهران آمد و سپس عازم شهر ديگري شد. يعني بيشترين زمان بين 2 بازي براي تيمها در سفر مي گذرد كه تاثير مستقيمي بر خستگي تيمها و بازيكنان در تمرينات و مسابقات دارد.

تعطيلي يك ماهه ليگ برتر واليبال به دليل اعزام تيم ملي به مسابقات جام جهاني هم شرايط ليگ برتر واليبال سال 90 را 2 چندان سخت و كار را براي مربيان و بازيكنان شاغل در ليگ بسيار مشكل كرد. به نظر من ليگ برتر واليبال ايران به زمان بيشتري براي برگزاري مسابقات نياز دارد. من با انتقادهاي برخي مربيان ايراني از فشردگي ديدارهاي ليگ برتر موافقم اما از سوي ديگر براي فدراسيون واليبال هم چاره اي نبود و بايد بازيهاي ليگ برتر را در اين مدت به اتمام مي رساند. به نظرم تعداد 14 تيم براي ليگ برتر واليبال ايران هم زياد است. اگر اين رقابتها با 12 تيم برگزار شود، مناسب تر است. به ويژه كه به نظر مي رسد اسپانسرهاي مناسبي براي تامين نيازهاي اقتصادي 14 تيم در ايران وجود ندارد و برخي تيمهاي ليگ برتر با مشكل مالي روبرو هستند.

* پيشنهاد شما براي بهتر شدن شرايط برگزاري ليگ برتر واليبال ايران و افزايش سطح فني اين رقابتها چيست؟

- پيشنهاد اولم همين حضور 12 تيم در ليگ برتر واليبال ايران است. چون در اين صورت زمان هم براي برگزاري مسابقات به اندازه كافي است و نيازي به برگزاري دو بازي در هفته نيست، اما پيشنهاد دوم، برگزاري مسابقاتي مثل جام رياست جمهوري است كه در برخي كشورهاي اروپايي از جمله ايتاليا، فرانسه، لهستان و روسيه بعد از پايان نيم فصل اول ليگ برگزار مي شود. در اين رقابتها 7 تيم برتر دور رفت و تيم ميزبان يك دوره مسابقه 3 روزه در يك شهر برگزار مي كنند. روز نخست تيمهاي اول با هشتم، دوم با هفتم، سوم با ششم و چهارم با پنجم بازي مي كنند. در روز دوم و سوم هم مرحله نيمه نهايي و نهايي اين ليگ برتر كوچك برگزار مي شود.

برگزاري اين گونه مسابقه ها در ايران علاوه بر افزايش سطح فني بازيكنان و تيم ها، امكان انجام ديدار براي تيم هاي مطرحي مانند پيكان و سايپا در شهر ديگري غير از تهران و كرج را مهيا مي كند و علاقمندان به واليبال را به سالن ها مي كشاند.

از سوي ديگر تيمها در رقابتهاي فشرده 3 روزه آزموده مي شوند تا توانايي واقعي شان را نشان دهند و بازيكنان هم بازي در شرايط سخت را تجربه خواهند كرد. همچنين از نظر كار اقتصادي، اسپانسرها جذب اين رقابت ها مي شوند تا در يك دوره زماني كوتاه مدت، سرمايه گذاري و نام خود را مطرح كنند. مسائل ديگري مانند توريست و گردشگري نيز در اين گونه رقابتها رونق مي يابد.

* هنگام شروع به كارتان در واليبال ايران از ضرورت ايجاد تغيير در ذهنيت بازيكنان صحبت كرديد. در اين مدت چقدر به هدف مورد نظرتان دست يافته ايد؟

- در كل بايد بگويم كه تغييرات ذهني در كوتاه مدت ايجاد نمي شود. اين تغييرات در برخي مسائل مانند گنجايش فكري، سريع انجام مي شود و در بازيكنان ايران هم در اين مدت تغييرات خوبي ايجاد شده. اما برخي مسايل مثل مراقبت از سلامتي بسيار كند پيش مي رود. واليباليست هاي ايران اگر مشكل بدني برايشان به وجود بيايد سريعا به متخصص مراجعه نمي كنند و اين خيلي كار اشتباهي است. در اين خصوص، ابتدا بايد ذهنيت بازيكنان تغيير كند كه بايد از بدن خود در برابر تهديدات مراقبت كنند. سپس به باشگاه ها و فدراسيون واليبال يادآوري كنيم كه بايد از بازيكنان مراقبت كنند. به عنوان مثال بعد از بازي دوم كاله و سايپا بازيكنان در شرايط آب و هوايي بسيار بد، خودشان در جاده آمل تا تهران رانندگي كردند و به دليل برف و كولاك چندين ساعت در جاده ماندند. من واقعا از كار آنها تعجب كردم! در صورتي كه مي دانيم ايران بيشترين تلفات حوادث رانندگي را در جهان به خود اختصاص داده است. چندين سال پيش هم دفاع وسط تيم ملي واليبال لهستان در شرايطي مشابه به همين تصادف كرد و كشته شد.

در رابطه با تغييرات ذهني در بازيكنان مثلا حتي مي توانم به اين مسئله اشاره كنم كه مشكل دريافت بازيكنان ايران هم اصلا تكنيكي نيست. بلكه ذهني است و اصلاح آن زمان زيادي مي طلبد. به نظرم صبح ها كه كارهاي بدنسازي در اردوي تيم ملي برگزار مي شود از نظر زماني بهترين شرايط براي تمرين دريافت است.

* دليل تان براي اين همه تغيير در فهرست دعوت شده ها به تيم ملي يا دعوت از طيفهاي مختلف بازيكنان چيست؟

- يكي از اهداف بزرگ من در هدايت تيم ملي واليبال ايران حضور در ليگ جهاني واليبال است. براي حضور در رقابتهاي فشرده ليگ جهاني، تيم ملي به بيش از 16 بازيكن آماده نياز دارد. اشتباه بزرگي خواهد بود كه بازيكنان بعد از حضور در مسابقات جهاني استراحت نكنند؛ مخصوصا از نظر ذهني. براي حضور موفق در ليگ جهاني بايد 2 گروه بازيكن آماده داشته باشيم.

دومين دليل مهم دعوت از بازيكنان مختلف براي من انگيزه آنهاست. هيچ چيزي نمي تواند در بازيكن به اندازه وجود يك رقيب آماده براي جايگزين شدن، ايجاد انگيزه كند. من براي افزايش انگيزه در بازيكنان حواسم به تمامي مسايل آنها هست و به همين دليل به هر كدامشان كه بچه دارند اجازه مي دهم شب ها به منزل بروند و يا به بازيكناني كه در مسابقات آسيايي بودند دو هفته استراحت دادم. چون انگيزه آنها براي بازي برايم خيلي مهم است. از سوي ديگر انتظار دارم آنها هم با آمادگي و انگيزه 100درصدي در تمرينات و مسابقات شركت كنند. اگر نه نفرات جايگزين را به جايشان انتخاب مي كنم.

* اين ورود بازيكنان جوانتر و كلا اين جوانگرايي احتمال كسب سهميه المپيك را براي ما به خطر نمي اندازد؟

- من با استفاده كردن از واژه جوانگريي موافق نيستم. چون اكثر بازيكنهاي دعوتي بين 20 تا 25 سال سن دارند و نمي شود به آنها گفت جوان، اما نكته مهم در دعوت از بعضي بازيكنهاي جوان اين است كه بعضي ديگر از بازيكنها توانايي نشستن روي نيمكت ذخيره را ندارند. بازيكنان خوب شايد نتوانند ذخيره هاي خوبي هم باشند. من اولويت اولم انتخاب تركيب 7 نفره ثابت تيم ملي است. ساير بازيكنان را بر اساس اينكه بتوانند بدون مشكل روي نيمكت ذخيره ها بنشينند، انتخاب مي كنم.

به عنوان مثال فرهاد ظريف را براي ليبرو اصلي تيم انتخاب كردم و ترجيح مي دهم كه ليبروي دوم جوان باشد تا اگر هم در مسابقات بازي نكرد، ناراحت نشود. بنابراين نمي توانم علي حسيني را دعوت كنم، چون او براي ليبروي دوم بودن مناسب نيست. شرايط براي سومين دفاع وسط تيم هم همين طور است. يا مثلا پاسور اول تيم مشخص شده؛ سال گذشته امير حسيني بود و امسال سعيد معروف است. اين به معني اين نيست كه از امير حسيني خوشم نمي آيد، نه، بلكه شرايط فعلي اينگونه است. من نه با بازيكنان رفيقم و نه دشمن. افرادي را انتخاب مي كنم كه انگيزه واقعي داشته باشند. واقعيت را مي بينم.

سال گذشته امير حسيني بهترين بازيكن بود، اما امسال سعيد معروف نياز دارد كه چيزي را عوض كند. سال قبل خواستم پاسور دوم بماند، اما به دليل شخصي ترجيح داد بيرون باشد. او امسال در ليگ بسيار خوب ظاهر شد و رشد قابل توجهي داشت، فكر مي كنم امسال بهترين سال معروف خواهد بود. خلاصه اينكه مشكلي با امير حسيني ندارم، بلكه خيلي هم دوستش دارم و يادم هست كه يك روز قبل از بازي فينال مسابقات قهرماني آسيا گفت : «فردا بازي آخر من است؛ سن من زياد است و براي براي مسابقات جهاني ديگر زمان ندارم.» ضمن اينكه منكر اين موضوع هم نيستم كه حسيني و معروف كنار هم نمي توانند كار كنند. مهدوي به جاي حسيني پاسور خوبي است كه در كنار معروف هم مشكلي ندارد. مي بينيد كه هيچ چيز عجيب و غريبي در كار نيست و تنها مسايل تكنيكي و قوانين و آمادگي بازيكنان هستند كه در انتخاب ها نقش دارند. من امسال چند بازيكن قديمي را هم دعوت كردم، اما آنها خودشان شرايط سني شان را براي حضور در تيم ملي مناسب ندانستند و حضور در تيم ملي را نپذيرفتند. من هم به تصميم آنان احترام مي گذارم.

* آيا اطرافيان شما در انتخاب هايتان تاثيرگذار هستند؟

- هيچ شخصي در تصميم گيري من تاثير گذار نيست. هر كسي بايد وظايف خودش را انجام بدهد و انتخاب بازيكنان هم از وظايف من است.

* در خصوص مربيان ايراني و عملكرد آنها در اردو هاي تيم ملي توضيح دهيد. كدام شان را به مسابقات انتخابي المپيك مي بريد؟

- تنها كسي كه به صورت رسمي با سيچلو در تيم ملي "ب" ايران همكاري مي كند، محمد وكيلي است. ساير مربيان براي كسب تجربه به اردوي تيم ملي واليبال مي آيند و من هم از حضور آنان استقبال مي كنم. در مسابقات انتخابي المپيك هم امكان به همراه بردن مربيان ايراني را ندارم. چون فقط چهار نفر اجازه نشستن روي نيمكت تيم ملي را دارند؛ ولاسكو به عنوان سرمربي، سيچلو به عنوان مربي، سيامك افروزي (پزشك) و مترجم من. در جام جهاني و رقابتهاي قهرماني آسيا به علت حاضر نبودن مترجم روي نيمكت براي انتقال مطالب به بازيكنان مشكل اساسي داشتم و به همين دليل در مسابقات انتخابي المپيك حتما مترجم يكي از 4 نفري است كه بايد روي نيمكت بنشيند.

اگر فدراسيون بخواهد يك نفر سوم ايراني تيم را به عنوان مربي همراهي كند، بحث ديگري است و بايد درباره اش صحبت كنيم. چون من نمي خواهم فردي را انتخاب كنم كه ديگران فكر كنند اين فرد بهترين مربي ايران است.

* برنامه هاي شما براي مسابقات انتخابي المپيك چيست؟ فكر مي كنيد چند درصد شانس المپيكي شدن داريم؟

- در مرحله اول بايد 12 بازيكن را انتخاب كنم كه هنوز انتخاب نكرده ام. فعلا بعضي از بازيكنان تيم "الف" با تيم "ب" تمرين مي كنند، چون تمرينات هر گروه نبايد با بيشتر از 14 بازيكن برگزار شود. ما علاوه بر 2 پشت خط زن كه در تيم "الف" نياز داريم، به سومي و چهارمي هم نياز داريم كه بايد تمرين كرده و آماده باشند. وضعيت پنجمين دريافت كننده و پاسور سوم مان هم همين گونه است.

در اصل بازيكنان تيم "ب" تعدادي از بازيكنان تيم "الف" هستند كه در گروه دوم تمرين مي كنند. البته بعضي بازيكنان از جمله نادي ، موسوي و غفور در تيم "الف" نهايي شده اند، اما در برخي پست هاي ديگر هنوز بازيكنان براي جايگزين شدن تلاش مي كنند.

مسابقات انتخابي المپيك بازيهاي سختي براي ايران خواهد بود. ما مي دانيم كه بازيهاي اول ايران با تيمهايي همچون صربستان و ديگر قدرتهاي جهان است كه از 2 قاره ديگر مي آيند. در عوض بازيهاي آخر ژاپن با اين تيمها خواهد بود. چون آنها در بازيهاي اول انگيزه فراواني براي پيروزي دارند و در بازيهاي آخر اگر احتمال صعود داشته باشند، انگيزه خواهند داشت.

ژاپن با امتياز ميزباني اين رقابتها از شانس بالايي براي صعود برخوردار است، اما ايران هم فقط براي كسب مقام نخست آسيا و صعود به المپيك در اين رقابتها شركت نمي كند، بلكه براي كسب مقام قهرماني به اين رقابتها خواهد رفت. كسب قهرماني در اين رقابتها خيلي سخت اما امكان پذير است. نمي توانم براي آن درصد مشخص كنم، چون مسابقات ورزشي قابل پيش بيني نيستند. همانطور كه مردم از پيروزي ايران مقابل لهستان سورپرايز شدند و از شكست مقابل چين متعجب، وقوع هر نتيجه اي امكان پذير است.

در اين دوره زمانه ديگر در صدر ماندن امكان پذير نيست. شايد در مرحله اي بهترين باشي، اما بعد از مدتي تغيير به وجود خواهد آمد. انگيزه بايد باشد تا راه ادامه يابد و من هم به اين موضوع اهميت زيادي مي دهم. بنابر اين هيچ اسمي برايم اهميت ندارد. بلكه انگيزه افراد برايم مهم است.

* همكاري فدراسيون واليبال در اجرايي شدن برنامه هايتان را چگونه ارزيابي مي كنيد؟ آيا تا كنون كاري خواسته ايد كه انجام نشود؟

- شايد تا كنون موارد كوچكي بوده باشد كه برآورده نشده، اما اين موضوع طبيعي است و در تمامي فدراسيون هاي ورزشي جهان امكان پذير است. نكته مهم فدراسيون واليبال داشتن مديري كاربلد است كه هر كاري كه براي تيم ملي نياز باشد، انجام مي دهد.

به رغم اينكه داورزني در حوزه هاي ديگر مانند تيمهاي پايه، بانوان و باشگاه ها هم دغدغه هاي مهمي دارد، اما هر موقع نياز به چيزي داشته ام، در انجام آن كوتاهي نكرده و در حد توان خود آن را انجام داده است؛ حتي گاهي بيشتر از آن چيزي كه در حيطه وظايف خودش بوده.

جمعه|ا|25|ا|فروردين|ا|1391

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايپنا]

[مشاهده در: www.ipna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 110]