مهر گزارش مي دهد:قزوين با چشم اندازهاي طبيعي و بناهاي تاريخي در نوروز ديدني است

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: مهر گزارش مي دهد:قزوين با چشم اندازهاي طبيعي و بناهاي تاريخي در نوروز ديدني است
قزوين با چشم اندازهاي طبيعي و بناهاي تاريخي در نوروز ديدني است
قزوين- خبرگزاري مهر: چشم اندازهاي طبيعي، بناهاي تاريخي، آب انبار، موزه، مسجد و امامزاده هاي زيباي استان قزوين پذيراي مسافران نوروزي است.

به گزارش خبرنگار مهر، استان قزوين با داشتن مناطق كوهستاني و زيباي طبيعي، آثار تاريخي و باستاني و صدها بناي ارزشمند از جمله مسجد، آب انبار، موزه، امامزاده، مي تواند در ايام نوروز پذيراي مسافران و علاقمندان باشد.

در اين گزارش ضمن معرفي برخي از اين آثار اميدواريم هموطنانمان با برنامه ريزي ضمن بازديد از برخي از اين اماكن ساعات خوشي را براي خود خانواده رقم بزنند.

عمارت كلاه فرنگي

عمارت چهل ستون قزوين معروف به عمارت كلاه فرنگي بنايي است كه در شهر قزوين قرار دارد.

شاه طهماسب صفوي درسال ‎951 هجري قمري به دليل تهديدات تركان عثماني تصميم به‌ انتقال پايتخت از تبريز به قزوين گرفت و در همين سال بود كه ‌اراضي موسوم به زنگي ‌آباد را از ميرزا شرف جهان يكي از بزرگان و معتمدان شهر براي احداث بناي شاهي خريداري كرد.

شاه طهماسب به معماران برگزيده كشور دستور داد تا باغي به ‌شكل مربع در آن بسازند و در ميان آن عمارتهاي عالي، تالار، ايوانها و حوض هاي زيبا بنا كنند.

عمارت كلاه فرنگي به همراه سردر عالي قاپو تنها بناهاي باقي مانده از باغهاي دوره صفويه در قزوين است.

اين بنا در دوره قاجاريه توسط "سعدالسلطنه" فرماندار وقت قزوين بازسازي شد و چهلستون نام گرفت.

عمارت چهلستون ساختماني هشت گوش و در دوطبقه به مساحت تقريبي ‎ 500مترمربع بنا شده ‌است.

رواقي با ستونهاي آجري و قوسهاي نيم دايره اي بنا را در برگرفته و بر بالاي آن ايواني با ستونهاي چوبي استوار شده است.

نقشه بنا داراي طرحي با محورهاي صليبي و برون گرا و سقف طبقه ‌همكف پوشيده از مقرنس با طرح‌هاي بديع و سقف طبقه فوقاني خنچه پوش است.

نقاشي هاي ديواري طبقه اول نمونه اي از هنر نگارگري مكتب قزوين و داراي شهرت جهاني است.

اين ديوارهاي مزين به نقاشي و ديوارنگاره ها در نوع خود منحصر به فرد بوده و وجود سه لايه ديوارنگاره حاكي از گذشت ادوار مختلف تاريخي بر آن است.

برخي معتقدند بناي هشت بهشت اصفهان با گرته برداري از اين اثر ساخته شده است.

عمارت چهلستون در بهمن ماه سال ‎ 1334به شماره ‎ 389در فهرست آثار تاريخي ايران ثبت شد.

اين كاخ در سال 1337 به عنوان گنجينه اشياي تاريخي و باستاني مورد استفاده قرار گرفت و هم‌ اكنون به موزه خوشنويسي قزوين تبديل شده‌ است.

قلعه الموت

قلعه الموت يكي از قلعه‌هاي منحصر به فرد تاريخي در ايران است.

قلعه الموت در شمال شرقي روستاي گازرخان(قصر خان) و بر فراز صخره اي به ارتفاع ۲۱۶۳ متر از سطح دريا كه بلندي صخره از زمين‌هاي پيرامون خود 200 متر و گسترده دژ 20 هزار مترمربع مي‌باشد قرار دارد.

اين كوه از نرمه گردن (ميان نرمه‌لات و گرمارود) شروع شده و به طرف مغرب ادامه پيدا كرده است و صخره‌هاي پيرامون قلعه كه رنگ سرخ و خاكستري دارند، در جهت شمال شرقي به جنوب غربي كشيده شده‌اند و پيرامون دژ از هر چهار سو پرتگاه است و تنها راه ورود به قلعه در انتهاي ضلع شمال شرقي است كه كوه هودكان با فاصله‌اي نسبتاً زياد بر آن مشرف است.

اين قلعه يكي از جاذبه‌هاي گردشگري استان قزوين محسوب مي‌شود.

قلعه الموت را مردم محل «قلعه حسن» مي‌نامند كه از دو بخش غربي و شرقي تشكيل شده و هر بخش، به دو بخش: قلعه پايين و قلعه بالا تقسيم شده است كه در اصطلاح محلي، آنها را «جورقلا» و «پيازقلا» مي‌نامند. طول قلعه حدود يك صد و بيست متر و عرض آن در نقاط مختلف بين 10 تا 35 متر متغير است.

ديوار شرقي قلعه بالا يا قلعه بزرگ كه از سنگ و ملاط گچ ساخته شده كمتر از ساير قسمت‌ها آسيب ديده است.

قلعه ‌الموت كه دو قلعه بالا و پايين را در بر مي‌گيرد، به صورت بناي سترگي بر فراز صخره‌اي سنگي بنا شده و ديوارهاي چهارگانه آن به تبعيت از شكل و وضع صخره‌ها ساخته شده‌اند؛ از اين رو عرض آن به‌خصوص در قسمت‌هاي مختلف فرق مي‌كند.

از برج‌هاي قلعه، سه برج گوشه‌هاي شمالي و جنوبي و شرقي هم‌چنان برپا هستند و برج گوشه شرقي آن سالمتر است.

دروازه و تنها راه ورود به قلعه در انتهاي ضلع شمال شرقي قرار دارد و مدخل راه منتهي به دروازه، از پاي برج شرقي است و چند متر پايين‌تر از آن واقع شده است.

در اين محل، تونلي به موازات ضلع جنوب شرقي قلعه به طول شش متر و عرض دو متر و ارتفاع دو متر در دل‌سنگ‌هاي كوه كنده شده كه با گذشتن از اين تونل، برج جنوبي قلعه و ديوار جنوب غربي آن، كه روي شيب تخته سنگ ساخته شده است، نمايان مي شود.

اين ديوار بر دشت وسيع گازرخان كه در جنوب قلعه قرار دارد، مشرف است به نحوي كه دره الموت رود از آن ديده مي‌شود.

راه ورود به قلعه با گذشتن از كنار برج شرقي و پاي ضلع جنوب شرقي، به طرف برج شمالي مي‌رود و از آنجا كه راه ورود آن در امتداد ديوار، ميان دو برج شمالي و شرقي، واقع شده است استحكامات اين قسمت، از ساير قسمت‌ها مفصل‌تر است و آثار برج‌هاي كوچك‌تري در فاصله دو برج مزبور ديده مي‌شود.

ديوارهاي اطراف قلعه و برج‌ها، در همه جا، داراي يك ديوار پشت‌بندي است كه هشت متر ارتفاع دارد و به موازات ديوار اصلي بنا شده است و ضخامت آن به دو متر مي‌رسد. از آنجا كه در تمام طول سال، گروه زيادي در قلعه سكونت داشته و به آب بسيار نياز داشته‌اند؛ سازندگان قلعه با هنرمندي خاصي اقدام به ساخت آب انبارهايي كرده‌اند و به كمك آب‌روهايي كه در دل سنگ كنده‌اند، از فاصله دور، آب را بر اين آب انبارها سوار مي‌ كرده اند.

در پاي كوه‌الموت، در گوشه شمال شرقي، غار كوچكي كه از آب رو مجرا‌هاي قلعه بوده، ديده مي‌شود.

آب قلعه از چشمه «كلدر» كه در دامنه كوه شمال قلعه قرار دارد، تأمين مي‌شده است. مصالح قسمت‌هاي مختلف قلعه، سنگ (از سنگ كوه‌هاي اطراف)، ملات‌گچ، آجر، كاشي و تنپوشه هايي سفالي به قطر ۱۰ سانتي‌متر است. آجرهاي بنا كه مربع شكل و به ضلع بيست و يك سانتي‌متر و ضخامت پنج سانتي‌مترند، در روكار بنا به كار برده شده‌اند.

در ساختمان ديوارها، براي نگهداري ديوارها و متصل كردن قسمت‌هاي جلو برج‌ها به قسمت‌هاي عقب، در داخل كار، كلاف‌هاي چوبي به‌طور افقي به كار برده‌اند. از جمله قطعات كوچك كاشي كه در ويرانه‌هاي قلعه به دست آمده، قطعه‌اي است به رنگ آبي آسماني با نقش صورت آدمي كه قسمتي از چشم و ابرو و بيني آن كاملاً واضح است.

امروزه در دامنه جنوبي كوه هودكان كه در شمال كوه قلعه‌الموت واقع شده است، خرابه‌هاي بسياري ديده مي‌شود كه نشان مي‌دهد روزگاري بر جاي اين خرابه‌ها، ساختمان‌هاي بسياري وجود داشته است.

در حال حاضر، اهالي محل خرابه‌هاي اين محوطه را ديلمان‌ده، اغوزبن، خرازرو و زهيركلفي مي‌نامند. همچنين در سمت غرب قلعه، قبرستاني قديمي معروف به «اسبه كله چال» وجود دارد كه در بالاي تپه مجاور آن، بقاياي چند كوره آجرپزي نمايان است.

اين قلعه در شوال ۶۵۴ هجري قمري به‌دستور هلاكو به آتش كشيده و ويران شد و از آن پس به‌عنوان تبعيدگاه و زندان مورد استفاده قرار گرفت.

همچنين از سال ۹۳۰ هجري قمري و ابتداي حكومت شاه طهماسب صفوي تا سال ۱۰۰۶ هجري قمري قلعه كالبدي سالم داشته است.

متاسفانه حفاري‌هايي كه در دورهٔ قاجار براي يافتن گنج در قلعهٔ الموت انجام شده، سبب ويراني آن شده‌است.

آب انبارهاي قزوين

آب انبار سردار بزرگ شهر قزوين، بزرگترين آب انبار تك گنبدي ايران است و در خيابان راه آهن اين شهر قرار دارد و بانيان اين بنا " محمد حسن خان و محمد حسين خان سردار" از امراي فتحعلي شاه قاجار بودند.

اين آب انبار داراي سردري رفيع با قوس جناغي است و. راه شير آب انبار، پنجاه پله سنگي دارد و براي دسترسي به آب بايد 12.5 متر پائين رفت.

مخزن آب آن، مربع شكل و به ابعاد تقريبي 17 متر است و مصالح به كار رفته در جرزهاي آن، شفته آهك با روكش ساروج (مخلوطي است از آهك و خاكستر يا ريگ كه در آب به مرور جذب انيدريد كربنيك كنند و آهكش به صورت سنگ آهك كه محكم و پايدار است در مي آيد و از آن در جهت ساختن بنا استفاده مي كنند) و قطر آنها در حدود سه متر است.

گنبد عظيم آب انبار، آجري و در بالاترين قسمت آن بادگيري قرار دارد و ارتفاع بلندترين نقطه آن تا كف آب انبار، حدود 28.5 متر و حجم مخزن اين آب انبار سه هزار و ششصد مترمكعب است .

آب انبارهاي سردار كوچك، آقا، زنانه بازار، مسجد جامع(خيابان)، حاج كاظم و حكيم از ديگر آب انبارهاي ديدني استان قزوين است.

بازار تاريخي قزوين

مجموعه بازار قزوين با معماري جالب و قديمي خود، يكي از مكان‌هاي ديدني شهر قزوين است كه سابقه بازار در قزوين به يكهزار سال مي رسد و با گذشت زمان اين بازار تا دوره صفوي رشد مي‌كند و در اين دوره با انتخاب قزوين به‌عنوان پايتخت ايران و پس از آن با احداث طرح‌هاي قابل توجهي در دورهٔ قاجار مانند سراي سعدالسلطنه در همجواري بازار به علت قرار گرفتن شهر قزوين در محور ارتباطي پايتخت به‌غرب و شمال ايران ارزش فوق‌العاده‌اي به ‌آن داده مي شود.

مجموعه بازار كنوني به دوره صفويه نسبت داده مي‌شود و قسمت اعظم بناهاي كنوني آن در دوران قاجار ساخته شده است.

معماري بازار قزوين در زمان صفوي شكل گرفته و معماري بازارهاي اصفهان، شيراز نيز به همان دوره بر مي ‌گردد، اين بازار در طول ۹ قرن يك جابجايي از جنوب به شمال داشته بطوري كه در اين جابجايي مسجد جامع كاملا از بافت بازار جدا شده و هم‌اكنون ارتباطي بين بازار و مسجد جامع مشاهده نمي‌شود.

در دوره صفويه محيط بازارها وسعت يافته اند و هر بازار به صنفي خاص تعلق داشته است.

در گذر هر يك از اين بازارها، مسجد، حمام، سراها، تيمچه‌ها و قيصريه‌هاي وجود دارد كه از اين ميان، تيمچه‌ها مركز تجارت و قيصريه محل صنعتگران بوده است.

بازار قيصريه قزوين با اتاقهاي آجري و ارتفاع بسيار زياد، بخش‌هايي از بازار قزوين است كه داراي چهار دروازه بوده و هنوز آثار به جاي مانده است.

درب شمالي به تيمچهٔ سرباز، درب جنوبي به تيمچهٔ سر پوشيده، درب شرقي به سراي وزير و درب غربي به چهارسوق كوچكي متصل مي شود.

مهمترين فضاهاي بازار قزوين عبارتند از: مسجدالنبي (مسجد شاه)، سراي سعد السلطنه، سراي وزير، سراي حاج رضا، سراي رضوي (سراي شاه)، تيمچه‌هاي روباز و سرپوشيده از جمله درويش مهدي، حاج محمد تقي و راستهٔ قيصريه.

كاروان سراي سعدالسلطنه

كاروان ‌سراي سعدالسلطنه به دستور«سعدالسلطنه» حاكم وقت قاجاريه قزوين ساخته شد.

ارزشمندترين قسمت اين بنا، چهار سوق آن است كه از تقاطع قائم دو راسته ايجاد شده و بر فراز آن گنبد بزرگ كاشيكاري شده‌اي قرار دارد.

چهار طرف گنبد را، چهار نيم ‌گنبد با رسمي‌ بندي و نورگير فراگرفته‌اند كه فضا را بزرگتر نشان مي‌دهند.

سراي سعدالسلطنه قزوين بزرگترين كاروانسراي سرپوشيده و مركزتجاري داخلي شهري كشور است كه با وسعتي افزون بر6.2 هكتار در اواخر سلطنت ناصرالدين شاه قاجار ساخته شده است.

دروازه هاي قزوين

ساختار شهر، قزوين را ازديربازداراي دروازه هاي داخلي و بيروني كرده و از اين جهت در ايران كم نظير است.

در نيمه قرن سوم هجري هفت دروازه امكان ورود به شهر را فراهم مي ساخت، در دوره قاجار 9 دروازه گرداگرد قزوين وجود داشتند كه با حصار پيرامون شهر به يكديگر مي پيوستند وعبارت بودند از: پنبه ريسه، راه كوشك، شيخ آباد، رشت، مغلاوك، خندقبار، شاهزاده حسين، مصلي، تهران، اكنون از ميان آن بناهاي با شكوه تنها دو دروازه تهران و راه كوشك باقي مانده اند.

دروازه تهران بنايي آجري است كه يك سر در اصلي با قوس تيزه دار و ارتفاع و عرض نسبتا زياد دارد و در دو سوي آن درهايي كوتاه تر با طاق آهنگ نيم دايره ساخته اند كه هشت گلدسته بر فراز آنها قرار گرفته است.

نماي دروازه از دو طرف داراي تزئينات كاشي كاري بوده ورودي اصلي نيز از كاسه بندي و رسمي بندي نفيسي برخورداراست.

دروازه درب كوشك برخلاف دروازه تهران تنها يك نما به سوي خارج شهر دارد كه با طاقنماها، كاشي كاري و رسمي بندي تزئين شده اند و گذرگاه دروازه را كه قوسي نيم دايره و كليل دارد در بر گرفته اند.

نقش هاي متنوع كاشي كاري و چهار گلدسته توپر از ويژگي هاي ديگر دروازه راه كوشك به شمار مي آيند.

برج هاي خرقان

خرقان در منطقه‌اي كوهستاني در جنوب غربي قزوين قرار دارد.

برج‌هاي آرامگاهي خرقان در يك كيلومتري حصار ارضي، از توابع خرقان غربي و در ۳۲ كيلومتري جاده قزوين، همدان قرار دارند.

در اين منطقه دو آرامگاه از دوره سلجوقي بر جاي مانده است كه برج اول هشت ضلعي است و بر هر ضلع آن، طرح‌هاي متنوع آجري منقوش شده است.

اين برج داراي گنبدي دوپوش است كه دو پلكان مارپيچ به آن منتهي مي‌شود.

ارتفاع اين آرامگاه در حدود 15 متر و قطر بناي آن حدود 11 متر است و بر اساس متن كوفي موجود در اين بناء، اين برج در سال 460 هجري قمري ساخته شده است.

برج دوم، با فاصله حدود30 متر از برج اول، از نظر شكل و ابعاد، تقريبا هم اندازه برج اول است.

اين بنا داراي گنبد دو پوش و يك پلكان منتهي به فضاي بين اين دو پوشش است و كتيبه اين برج، تاريخ 486 قمري را نشان مي‌دهد.

برج‌هاي آرامگاهي خرقان با بيش از50 طرح آجري، جزء شاهكارهاي آجركاري معماري ايران به شمار مي‌آيند.

اين برج‌ها در محوطه وسيعي به فاصله كمي از يكديگر قرار گرفته‌اند و از بسياري جهات به هم شبيه‌اند اما برج شرقي، قديمي‌تر از برج غربي است.

خانه حسينيه اميني ها

خانه هاي بر جاي مانده قزوين جملگي مربوط به دوره قاجاريه بوده و شيوه معماري آن با تفاوت هايي همانند خانه هاي قديمي ديگر شهرهاي كهن ايران است كه بنا به موقعيت جغرافيايي و مسائل فرهنگي و اجتماعي و مصالح سنتي موجود در منطقه يك يا دو طبقه ساخته شده و بيشتر اين خانه ها شامل دو حياط بيروني و ديگري اندروني بوده است.

حياط بيروني بيشتر براي رسيدگي به امور كدخدايان و رعايا و بررسي به حساب و كتاب آنها و احياناً شكايات و گرفتاريهاي محلي و از اين قبيل كارها و حياط اندروني كه بخش اصلي خانه را تشكيل مي دهد به منظور زندگي خانوادگي و پذيرايي از ميهمانان بوده و داراي تأسيساتي مانند آشپزخانه، شربتخانه، آبدارخانه، گرمخانه و غيره است.

پلان اصلي اين خانه ها معمولاً از يك تالار مياني با ابعاد گسترده و دو اتاق كوچك، مانند دو گوشوار در طرفين تالار قرار گرفته و غالباً داراي شاه نشين و غرفه هاي گوناگون است.

تمامي اين تأسيسات معمولاً در ضلع شمالي و جنوبي حياط و در يك رديف، به طور قرينه سازي بنا شده زيرزمينها، تو در تو با طرح هاي زيبا و پوشش هاي ضربي و آجركاري هاي چشم نواز، حوضخانه با سنگ هاي مرمرين و هواكشها به منظور خنك كردن و تهويه فضاي زيرزمين ها تعبيه شده، بيانگر ويژگي هاي معماري اين شهر باستاني است و نمونه بارز آن را در خانه اميني ها و حسينيه مويني و معتمدي و ديگر خانه هاي قديمي اين شهر مي توان مشاهده كرد.

خانه حسينيه اميني ها از جمله نمونه هاي كامل و زيباي خانه هاي سبك قزوين است.

آنچه كه امروزه از اين خانه به جاي مانده داراي چهار حياط و فضاهاي مختلف در دو طبقه همكف و زير زمين است.

اين خانه متعلق به حاج محمدرضا اميني از تجار معتبر بود و در سال 1275 ه.ق بخشي از آن وقف حسينيه شد.

از جمله تزئينات الحاقي تالارها و اتاق ها مقرنسهاي منظم و به هم پيوسته اي است كه حد فاصل رف ها و طاقچه ها را آراسته، سقف تالار داراي قاب بندي هاي نقاشي شده از گل و بلبل و در مركز خونچه پوش منقوش با ابعاد مناسب قرار دارد و زماني چلچراغ مرصعي آويزهآن بوده است.

ستون هاي تالار داراي آينه است كه اطراف آن را تقش گل ها و پرندگان فرا گرفته و طرح هاي اسليمي و ختايي در قالب گچ بريهاي زيبا شكوه ويژه اي به تالار بخشيده است.

درها و ارسيهاي بيشتر«آغشغه» كه با كار گره چيني و مشبك كاري همراه شيشه هاي رنگارنگ و با نقش پرندگان و گل ها تكامل يافته، شكوهي تحسين انگيز دارد.

رخبامها بيشتر از سنگ است و پايه ستون ها و ازاره ها داراي سنگ نگاره هاي زيباست و خيابان كشي و مرز بندي باغچه ها حوض وسيع وسط حياط با سنگ زيباي فواره اش، درختان ميوه و تاك هاي پيچ در پيچ اطراف آن، فضاي حياط را صفا و طراوت بخشيده و آنرا افسانه انگيز مي كند.

روي هم رفته معماران هنرمند قزويني در ساختن خانه ها با مصالح ساده، آنچنان در تحكيم و زيبايي بنا دقت و ذوق و مهارت بكار برده اند كه در يك مقياس وسيع انساني مي توان تبلور هنر و ذوق و انديشه آنها را در وراء اين آثار مشاهده كرد.

كليساري كانتور

كليساي كانتور معروف به برج ناقوس مجموعه‌اي است كه در زمان اشغال ايران در جنگ جهاني دوم بدست روس‌‌ها در شهر قزوين ساخته شد.

در دوره مشروطه، محوطه‌اي به نام كانتور در اختيار روس‌هاي تزاري قرار داشت كه دفاتر اداري خود را در آن مستقر كرده بودند.

كليساي كانتور در داخل اين محوطه توسط شركت راه ‌سازي روس ها بنا شد.

ورودي كليسا درضلع باختري آن قرار دارد و شامل فضاي ورودي با سقف شيبدار و درب ورودي است.

پس از ورودي، پيش فضاي هال قرار دارد كه بالاي آن برج ناقوس كليسا با ارتفاع حدود 11 متر به چشم مي‌خورد.

هال، شامل نمازخانه و محراب قرار دارد و در دو طرف آن، دو فضاي مستطيل شكل طراحي شده است.

فضاي محراب به شكل نيم دايره و بر فراز آن گنبدي قرار گرفته فضاي نمازخانه داراي گنبد و فضاهاي جانبي آن داراي پوشش تخت است.

در نماي خارجي اين كليسا، ستون‌هاي تزييني زيبايي به چشم مي‌خورد.

اين كليسا به دليل پلان چند ضلعي نامنظم، نماي آجري قرمز به همراه آجر لعابدار و نوآوري در فرم هاي تزئيني هندسي معماري كاملا متفاوتي با ساير بناهاي استان قزوين دارد.

در محوطه اين كليسا دو مقبره قرار دارد كه يكي متعلق به يك خلبان روسي است كه بر اثر سقوط هواپيمايش در طول جنگ جهاني اول كشته شد و ديگري متعلق به يك مهندس راه‌سازي روسي مي‌باشد.

موزه و حمام قجر

حمام و موزه مردم ‌شناسي قجر يكي از كهن‌ ترين و بزرگ‌ ترين گرمابه‌هاي قزوين است كه در سال ۱۰۵۷ هجري قمري به وسيله اميرگونه خان قاجار قزويني از سرداران شاه عباس صفوي به دستورشاه ساخته شده و نخست "حمام شاهي" نام داشته است.

مساحت آن حدود ۱۰۴۵ متر مربع است. حمام از سه بخش اصلي سربينه، مياندر و گرمخانه و همچنين از دو قسمت جداگانه زنانه و مردانه تشكيل شده كه در اصلي آن رو به جنوب باز مي‌شود و با راه پله‌هاي مارپيچ به سربينه منتهي مي شود سربينه بزرگ گرمابه كه حوض زيبايي در وسط آن قراردارد شش شاه ‌نشين و طاق نما را در پلاني هشت ضلعي با راهرويي به گرمخانه پيوند مي‌دهد.

اين اثر تاريخي در سال ۱۳۷۹ توسط ميراث فرهنگي و گردشگري استان قزوين خريداري و با سرمايه گذاري شهرداري قزوين و مديريت سازمان نوسازي و بهسازي مرمت شد و هم اكنون به عنوان موزه مردم‌شناسي در سه بخش اقوام، آداب و رسوم و مشاغل مورد بازدبد علاقه مندان قرار مي گيرد.

درياچه اوان

درياچه زيباي اوان در نيمه شمالي الموت، در دامنه كوه خشچال، در فاصله ۷۵ كيلومتري و در ميان چهار روستاي اوان، وربن، زواردشت و زرآباد شهر قزوين قرار دارد.

اين درياچه كه بيش از 70 هزار مترمربع مساحت دارد، در ارتفاع هزار و 800 متري از سطح دريا واقع شده‌ كه طول آن در طويل‌ ترين قسمت ۳۲۵ متر و عرض آن ۲۷۵ متر است.

اين درياچه تنها از آب چشمه‌هاي زيرزميني موجود در بستر درياچه تغذيه و بخش ناچيزي از آن هنگام بارندگي تامين مي‌شود اما به صورت سطحي و كم غليان دايمي آن باعث صافي و زلالي آب درياچه شده ‌است.

عميق ‌ترين بخش آن به عمق ۵٫۷ متر مي‌باشد كه در جنوب شرقي آن واقع شده كه برخي از مسئولان عمق درياچه را بين يك تا 20 متر تخمين زده‌اند.

از سرريز آب درياچه نيز رود كوچكي تشكيل مي‌شود كه آب آن مورد استفاده كشاورزان روستاهاي كوشك و آيين است.

در تابستان اين درياچه محل ماهيگيري، آب‌تني و قايق‌راني و در پاييز، مأمن پرندگان مهاجر مانند قو، غاز، مرغابي و در زمستان با توجه به برودت هوا و يخ زدن سطح آن قابل اسكي سواري است.

استان قزوين با داشتن چشم اندازهاي طبيعي و آثار ارزشمند باستاني در ساير شهرستانها از جمله تاكستان، بوئين زهرا، آبيك والبرز مي تواند در تعطيلات نوروزي اوقات خوشي را براي مسافران فراهم كند.

برگزاري دومين جشنواره بازي و اساب بازي هاي محلي از سوي شهرداري قزوين هم فرصت مناسبي است تا كودكان و خانواده هاي آنها با حضور در بناي زيباي سعدالسلطنه از برنامه هاي متنوع و شاد اين جشنواره نيز استفاده كنند.

در ديگر مناطق استان هم مي توان از دهها امامزاده، حمام، باغ، قلعه، تپه و خانه تارخيذ يو قديمي ديدن كرد.

در تاكستان بناهاي تاريخي، چشمه هاي آبگرم، قله، باغهاي زيباي انگور، بقعه پير، در آبيك از امامزاده شكرناب، در بوئين زهرا هم از تپه هاي باستاني، كاروانسراها، كوره ها، قنات و قلعه هاي قديمي ديدن كرد.

با تشكيل ستاد تسهيلات نوروزي و آماده شدن هتل ها و مهمانسراهاي استان آمادگي لازم براي پذيرايي مناسب از هموطنان فراهم شده است و مردم قزوين مشتاقانه آماده استقبال از مسافران نوروزي هستند.

گزارش: محمدرضا جباري

عكس: حميده شفيعي ها

© 2003 Mehr News Agency .

شنبه|ا|27|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]