سپري در برابر ريسك‌هاي آتي بازار«قراردادهاي اختيار معامله»

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: سپري در برابر ريسك‌هاي آتي بازار«قراردادهاي اختيار معامله»
ليلا اخگرپور، زهرا اسكندري، حليمه كارجو *فعالان بازارهاي اقتصادي و سرمايه‌گذاري به دليل شرايط حاكم بر بازارها، نوسانات و عدم اطمينان از وضعيت آتي بازار همواره با ريسك‌هايي مواجه هستند كه ممكن است آنها را در معرض زيان قرار ‌دهد. به اين منظور همواره تلاش بر اين بوده است كه راهكارهاي مناسبي براي پوشش اين ريسك‌ها اتخاذ شود و به عبارتي ريسك‌هاي پيش‌روي فعالان بازار سرمايه مديريت شوند. يكي از ابزارهايي كه در راستاي اين هدف ايجاد شده اوراق مشتقه است.

اوراق مشتقه در قالب چهار نوع قرارداد مشتقه اصلي شامل: قراردادهاي آتي1، قراردادهاي سلف2، قراردادهاي اختيار معامله3 و قراردادهاي معاوضه4، با توجه به موقعيت و شرايط بازار مورد معامله قرار مي‌گيرند. در اين مقاله به معرفي قراردادهاي اختيار معامله مي‌پردازيم.
اختيار معامله‌ها ابزارهاي مالي بسيار مفيدي براي گسترش مديريت بر پرتفوي، بهبود وضعيت، كاهش ريسك بازار و افزايش درآمد هستند. اختيار معامله، قراردادي است كه به خريدار آن، اختيار (و نه اجبار) خريد يا فروش يك دارايي معين را در قيمت تعيين شده تا يك زمان (يا راس يك زمان) مشخص اعطا مي‌كند. از سوي ديگر فروشنده اختيار معامله بايد تا پيش از انقضاي مهلت آن، هر زمان كه خريدار تمايل به اجراي قرارداد داشته باشد، مفاد قرارداد را اجرا كرده و دارايي موضوع قرارداد را در قيمت توافقي يا قيمت اعمال5 معامله كند. خريدار اختيار معامله مبلغي را تحت عنوان حق شرط6 به فروشنده پرداخت مي‌كند كه در حقيقت همان قيمت اختيار معامله است.
اولين معامله‌هاي اختيار خريد و فروش، در اروپا و آمريكا در اوايل قرن 18 صورت گرفت. در سال‌هاي اوليه به علت رواج فساد و رشوه‌خواري، اين بازارها شهرت خوبي نداشتند. براي مثال، يك شركت «اوراق اختيار معامله» سهام خود را به عنوان هديه (رشوه) به كارگزاران مي‌داد تا در قبال آن كارگزاران به مشتريان خود، خريد آن سهم را پيشنهاد دهند. در آوريل 1973، بورس شيكاگو (CBOT) يك بورس انحصاري براي اختيار معاملات بر روي سهام تشكيل داد. اين بورس،«بورس اختيار معامله شيكاگو» نامگذاري شد و بعد از آن بيشتر بورس‌هاي دنيا اقدام به مبادله اختيار معامله كردند. از اوايل دهه 1980 تاكنون بازار فرابورس7 (OTC) اختيار معامله نيز رشد چشمگيري داشته است.تقسيم‌بندي‌هاي مختلفي براي اوراق اختيار معامله در نظر گرفته شده است. يكي از اين تقسيم‌بندي‌ها از نظر نوع قرارداد است كه اوراق اختيار معامله را به دو گروه تفكيك مي‌كند. اين دو گروه عبارتند از:
1. اختيار خريد8: به دارنده آن، حق خريد يك دارايي در تاريخ معين و با قيمت مشخص را مي‌دهد.
2. اختيار فروش9: به دارنده آن، حق فروش يك دارايي در تاريخ معين و با قيمت مشخص را مي‌دهد.
همه اختيار معامله‌هايي كه از يك نوع باشند و روي يك نوع دارايي پايه صورت بگيرند، يك طبقه از اختيار معامله‌ها10 را نشان مي‌دهند. اختيار معامله‌هايي كه در يك طبقه قرار دارند و قيمت اعمال و تاريخ انقضاي يكسان دارند، يك مجموعه از اختيار معامله‌ها11 را تشكيل مي‌دهند. خريدار اختيار خريد اميدوار است كه قيمت دارايي پايه در بازار افزايش مي‌‌يابد، در حالي كه خريدار اختيار فروش انتظار دارد قيمت دارايي پايه كاهش يابد، هر كدام از اين شرايط به وجود آيد خريداران اين اختيار معامله‌ها سود خواهند برد و عكس اين شرايط براي فروشندگان اختيار معامله‌ها صدق خواهد كرد. براي مثال، معامله‌گري يك قرارداد اختيار معامله با قيمت اعمال 100 دلار را خريداري مي‌كند. اگر در مدت قرارداد قيمت دارايي به كمتر از 100 دلار كاهش يابد، خريدار اين اختيار را دارد كه معامله را اجرا نكند و مي‌تواند در بازار با قيمت كمتري، دارايي مورد نظر را خريداري نمايد. در صورتي كه قيمت دارايي بيشتر از 100 دلار شود، مي‌تواند با اعمال اختيار خريد، از اين تفاوت قيمت سود كسب نمايد.
نوع ديگري از تقسيم‌بندي براي اوراق اختيار معامله وجود دارد كه از ديدگاه نحوه اعمال، به اين اوراق توجه مي‌كند. اين تقسيم‌بندي، اختيارمعامله‌ها را به دو نوع آمريكايي12 و اروپايي13 تفكيك مي‌كند. اختيار معامله آمريكايي در هر زمان تا تاريخ انقضا14 قابل اجراست اما اختيار معامله اروپايي فقط در تاريخ انقضا قابل اعمال است. منظور از تاريخ انقضا، آخرين روزي است كه اختيار معامله مي‌تواند اعمال شود و بعد از آن تاريخ، دارنده اختيار معامله حق خريد و يا فروش به قيمت تعيين شده را از دست مي‌دهد. در حقيقت اختيار معامله آمريكايي همان اختيار معامله اروپايي است با اين وي‍ژگي كه قبل از تاريخ انقضا نيز قابليت اعمال دارد. نوع ديگري از اختيار معامله تحت عنوان اختيار معامله برمودا يا برمودان15 نيز وجود دارد كه تركيبي از اختيار معامله اروپايي و آمريكايي است و تاريخ اعمال آن در يك زيرمجموعه محدود از روزهاي مجاز براي انجام معامله قرار مي‌گيرد و دليل نامگذاري آن نيز اين است كه جزاير برمودا ناحيه‌اي بين قاره اروپا و آمريكا است. در هر قرارداد اختيار معامله، دو طرف معامله‌گر وجود دارد. يك طرف معامله، خريدار اختيار معامله16 و طرف ديگر صادركننده يا فروشنده اختيار معامله17 است. خريدار يا دارنده اختيار معامله، هيچ‌گونه تعهدي در قبال قرارداد ندارد، اما فروش يا صدور اختيار معامله براي فروشنده تعهدآور است و فروشنده در قبال دريافت قيمت اختيار معامله، متعهد مي‌شود كه در صورت اعمال اختيار معامله توسط خريدار، به قرارداد عمل كند. براي اطمينان از عمل به تعهد طرف مقابل در صورت تصميم به استفاده از اختيار معامله شركتي به نام شركت پاياپاي اختيار معامله‌ها18 با سرمايه بالا و تحت قوانين مدون ايجاد شده كه به عنوان واسطه‌اي براي تمام معاملات عمل مي‌كند. زماني كه يك اختيار معامله، خريداري مي‌شود، در حقيقت اين اختيار معامله از شركت پاياپاي اختيارمعامله خريداري مي‌شود و نيز هنگامي‌كه يك اختيار معامله به فروش مي رسد، در حقيقت به شركت پاياپاي اختيار معامله فروخته مي‌شود. اين شركت به عنوان خريدار براي همه فروشندگان اختيار معامله و فروشنده براي همه خريداران اختيار معامله عمل مي‌كند و اجراي كليه قراردادهاي اختيار معامله را تضمين مي‌كند. در يك قرارداد اختيار معامله سود يا زيان خريدار و فروشنده، هميشه با هم نسبت عكس دارند. به طور كلي چهار وضعيت براي يك اختيار معامله وجود دارد:
1. وضعيت خريد در قرارداد اختيار خريد
2. وضعيت خريد در قرارداد اختيار فروش
3. وضعيت فروش در قرارداد اختيار خريد
4. وضعيت فروش در قرارداد اختيار فروش
پس از اتخاذ وضعيت خريد در يك قرارداد اختيار معامله، خريدار وضعيت باز19 دارد و اين وضعيت باز مي‌تواند از طريق اعمال اختيار معامله، فروش اختيار معامله يا منقضي شدن آن در تاريخ انقضاي قرارداد اختيار معامله، بسته شود. اختيار معامله‌ها بر حسب موضوع قرارداد «دارايي پايه»20 نيز انواع مختلفي دارند. دارايي پايه، هر گونه دارايي فيزيكي يا مالي است كه بر روي آن معامله انجام مي‌شود. دارايي پايه در اختيار معامله‌ها اغلب شامل سهام، ارزها، شاخص‌ها، قراردادهاي آتي، سوآپ‌ها، اوراق بهادار، دارايي‌هاي فيزيكي و ... است كه در زير به برخي از اين اختيار معامله‌ها اشاره مي‌كنيم:
قراردادهاي اختيار معامله روي سهام
اين قرارداد به دارنده آن اجازه مي‌دهد كه سهام مورد نظر را با قيمت مورد توافق، قبل از انقضاي اختيار معامله بخرد يا بفروشد. اختيار معامله سهام يكي از ابزارهاي مشتقه خلاقانه، ابتكاري و انعطاف‌پذير است كه تاكنون ايجاد شده و جايگاه خود را در بازار سهام پيدا كرده است. براي اختيار معامله‌هاي سهام، قالب مشخصي وجود دارد كه آن را جزو اختيار معامله‌هاي استاندارد قرار مي‌دهد و شامل موارد اصلي زير است:
1. سهم پايه: سهم خاصي كه در قرارداد اختيار معامله سهام، مورد معامله قرار مي‌گيرد.
2. قيمت توافقي: قيمتي كه خريدار اختيار معامله براي خريد و فروشنده اختيار معامله براي فروش آن در آينده، به توافق رسيده‌اند. قيمت اختيار معامله‌هاي پذيرفته شده در بورس براساس عرضه و تقاضا تعيين مي شود.
3. تاريخ انقضا: تاريخي كه در آن اختيار معامله سهام منقضي مي‌شود.
4. مقدار مورد معامله: تعداد سهام پايه كه در يك قرارداد اختيار معامله، مورد معامله قرار مي‌گيرد.21
5. نوع اختيار معامله: نوع اختيار معامله مبني بر اينكه خريد است يا فروش، تعيين مي‌شود.
6. شرايط تحويل: شرايطي كه براي تحويل سهام مورد معامله، در صورت اعمال اختيار معامله در نظر گرفته شده است. اگر قرارداد اختيار معامله اعمال شود و منجر به خريد يا فروش فيزيكي سهام شود، اين حالت تحويل فيزيكي22 يا تسويه فيزيكي23 ناميده مي‌شود.
انواع اختيار معامله سهام
1. اختيار معامله سهام مورد معامله در بورس: اختيار معامله‌هايي هستند كه هر كس به آساني مي‌تواند از طريق يك كارگزار در بورس آنها را معامله كند و به عنوان اختيار معامله‌هاي پذيرفته شده در بورس24 نيز شناخته مي‌شوند.
2. اختيار معامله‌ سهام مورد معامله در فرابورس: اختيار معامله‌هايي هستند كه به صورت سفارشي و خاص بوده، در بازارهاي فرابورس معامله مي‌شوند، نقدشوندگي كمتري دارند و كمتر در دسترس عموم هستند.
3. اختيار معامله غيرعادي25: اختيار معامله‌هاي غير‌عادي، اختيار معامله‌هاي غيراستانداردي هستند كه براي پاسخ بهتر به نيازهاي سرمايه‌گذاران خاص، شرايط ويژ‌ه‌اي به آنها اضافه شده و معمولا در بازارهاي فرابورس معامله مي‌شوند.
4. اختيارمعامله‌ كارمندان26: اختيار معامله‌هايي هستند كه توسط شركت‌ها به كارمندانشان داده مي‌شوند. در اين حالت شركت به عنوان فروشنده اختيار معامله عمل مي‌كند و معمولا اين اختيار معامله‌ها را به عنوان پاداش و براي ايجاد انگيزه به كارمندان واگذار مي‌كند.
قراردادهاي اختيار معامله روي ارزها27
اين اختيار معامله در حال حاضر معمولا بر روي 10 جفت ارزي اعمال مي‌شود كه شامل دلار استراليا، رئال برزيل، پوند انگليس، دلار كانادا، يورو، ين ژاپن، پزو مكزيك، دلار نيوزلند، كرون سوئد و فرانك سوئيس با ارز پايه بر حسب دلار است. اندازه قرارداد به نوع ارز خاص آن بستگي دارد. براي معامله‌گري كه مي‌خواهد خود را در مقابل ريسك برابري ارز پوشش دهد، استفاده از قراردادهاي اختيار معامله ارزها، يك گزينه مناسب است. اين اختيار معامله‌ها در بازارهاي بورس و فرابورس معامله مي‌شوند و جزو اختيار معامله‌هاي بسيار نقد مي‌باشند.
كلمه شاخص در كل به معناي نمودار يا نشان‌دهنده يا نماينده مي‌باشد. شاخص، كميتي است كه نماينده چند متغير همگن مي‌باشد و ابزاري براي اندازه‌گيري و مقايسه پديده‌هايي است كه داراي ماهيت و خاصيت مشخصي هستند كه بر مبناي آن مي‌توان تغييرات ايجاد شده در متغيرهاي معيني را در طول يك دوره بررسي نمود. در بورس اوراق بهادار، ‌شاخص عددي است كه از ميانگين عملكرد سبدي از سهام حاصل مي‌شود. اختيار معامله شاخص شبيه اختيار معامله سهام است، اما در صورت اعمال اختيار معامله به جاي يك سهم خاص مجموعه‌اي از سهام موجود در آن شاخص مبادله مي‌شود و براي سهولت تسويه آن به جاي مبادله سبدي از سهام، از روش تسويه نقدي29 استفاده مي‌شود كه در اين حالت مابه‌التفاوت قيمت اعمال و قيمت شاخص را محاسبه كرده و در تعداد سهام مورد معامله ضرب كرده و حاصل به صورت نقد پرداخت مي‌شود و اين يكي از دلايل فراگير بودن اختيار معامله بر روي شاخص‌ها است. عيب اصلي اين اختيار معامله‌ها اين است كه به خريداران خود، حق خريد سهام موجود در شاخص را نمي‌دهند و هر چند به عنوان اختيار معامله شاخص‌ها شناخته مي‌شوند، در واقع فقط اختيار معامله‌هاي نقدي هستند و در پشت اين اختيار معامله‌ها هيچ دارايي ملموسي وجود ندارد. از جمله شاخص‌هاي معروف دنيا، شاخص داو جونز30 در بازار سهام آمريكا است كه در چهار گروه ارائه مي‌شود و تغييرات در وضعيت سهام 30 شركت صنعتي، 20 شركت حمل و نقل، 15 شركت خدماتي و ميانگين تركيب همه اين سهام را نشان مي‌دهد يا شاخص نزدك31كه تغييرات سهام خارج از بورس را نشان مي‌دهد. ديگر شاخص‌هاي معروف برخي از بورس‌هاي دنيا عبارتند از: در بورس نيويورك، S&P250 كه براي 250 شركت محاسبه مي‌شود و S&P500 كه براي 500 شركت محاسبه مي‌شود. در بورس لندن، FTSEكه شاخص موزون دارايي‌هاي سرمايه‌اي براي 100 شركت با سرمايه بالا و مورد معامله در بورس لندن است، در بورس توكيو، NIKKEI 225 كه ميانگين موزون قيمت سهام 225 شركت ژاپني با رتبه بالا و پذيرفته شده در بورس را نشان مي‌دهد و 32TOPIX كه شاخص موزون دارايي‌هاي سرمايه‌اي براي تمام شركت‌هاي موجود در بخش اول بورس سهام توكيو (شركت‌ها داراي سهام با ريسك پايين) است، در بورس آمستردام، AEX كه شاخص موزون دارايي‌هاي سرمايه‌اي براي ماكزيمم 25 شركت كه به صورت فعال سهامشان در بورس هلند معامله مي‌شوند، در بورس فرانسه، CAC كه شامل 40سهم از 100 سهم برتر بورس پاريس است و در بورس آلمان DAX، كه شاخص بازده كل 30 سهم پر سود مورد معامله در بورس فرانكفورت است.
اختيار معامله قراردادهاي آتي33
يك اختيار معامله قرارداد آتي، حق ورود (نه اجبار و تعهد) در يك قرارداد آتي با قيمت آتي معين و در زمان مشخص است. معامله‌گران، اختيار معامله صادره بر روي قرارداد آتي را به اختيار معامله صادره بر روي دارايي پايه ترجيح مي‌دهند، چون به نظر مي‌رسد كه در اغلب شرايط، قرارداد آتي در مقايسه با دارايي پايه از نقدشوندگي بالاتري برخوردار است و راحت‌تر مورد معامله قرار مي‌گيرد. همچنين قيمت آن در هر لحظه در بورس معاملات آتي مشخص است، در حالي كه قيمت دارايي پايه ممكن است در هر لحظه مشخص نباشد. اين اختيار معامله‌ها در صورت اعمال معمولا منجر به تحويل دارايي پايه نمي‌شوند و عموما به صورت نقدي تسويه مي‌شوند.
براي مثال معامله‌گري، يك اختيار خريد قرارداد آتي را با قيمت اعمال 300 دلار براي هر واحد دارايي خريداري مي‌كند. حال اگر خريدار اختيار معامله، اختيار خود را اعمال نمايد ابتدا يك تسويه حساب نقدي براي نشان دادن ورود خريدار در قرارداد آتي، در قيمت اعمال صورت مي‌گيرد. با فرض اينكه قيمت قرارداد آتي در هنگام اعمال اختيار معامله 340 و آخرين قيمت معامله شده اين قرارداد در بورس 338 دلار براي هر واحد دارايي باشد، سرمايه‌گذار يك مبلغ نقدي معادل مازاد آخرين قيمت معاملاتي در بورس از قيمت توافقي يعني 38=300-338 دلار در هر واحد دارايي دريافت خواهد كرد. چنانچه وضعيت معاملاتي قرارداد آتي خود را نيز ببندد، سود حاصل از قرارداد آتي 2= 338- 340دلار براي هر واحد دارايي پايه خواهد بود.
اختيار معامله سوآپ34
اختيار معامله سوآپ يا سوآپشن، اختيار معامله‌هاي صادره بر سوآپ‌هاي نرخ بهره هستند و از متداول‌ترين اختيارمعامله‌هاي نرخ بهره به شمار مي‌روند. سوآپ نرخ بهره، توافقي‌است كه بر طبق آن يك شركت، جريان‌هاي نقدي با بهره ثابت از پيش تعيين شده بر يك وام فرضي را در طي يك ‌سال پرداخت و در مقابل، بهره‌هايي با نرخ شناور روي همان وام در همان مدت، زمان يكسان دريافت مي‌كند. اختيار معامله سوآپ اين فرصت را براي دارندگان آن فراهم مي‌كند كه از حركات و تغييرات مطلوب نرخ بهره منتفع شوند و در مقابل تغييرات نامطلوب نرخ بهره خود را مصون كنند. براي مثال، شركتي قرار است يك وام پنج ساله با نرخ بهره متغير 6 ماهه دريافت كند و قصد دارد پرداخت‌هاي با نرخ بهره متغير را با نرخ بهره ثابت معاوضه كند. اين شركت تمايل دارد كه مطمئن شود نرخ‌هاي بهره ثابت پرداختي، بيشتر از 6 درصد نشود. به اين ترتيب اقدام به خريد يك سوآپشن مي‌كند. قرارداد سوآپشن براي شركت اين حق را ايجاد مي‌كند هنگامي وارد سوآپ شود كه نرخ بهره متغير را دريافت و 6 درصد براي دوره زماني پنج ساله (بعد از شش ماه) پرداخت كرده باشد. چنانچه نرخ بهره ثابت قراردادهاي سوآپ پنج ساله در شش ماه آينده در بازار بيشتر از 6 درصد بشود، شركت سوآپشن را اجرا مي‌كند. زيرا به اين ترتيب نرخ بهره كمتري را پرداخت مي‌كند. در غير اينصورت سوآپ‌هاي با نرخ بهره مناسب موجود در بازار را انتخاب خواهد نمود. دلايل متعددي وجود دارد كه سرمايه‌گذاران را ترغيب مي‌كند تا از اختيار معامله‌ها استفاده كنند. در اينجا براي انتخاب اختيار معامله‌ها از جانب سرمايه‌گذاران سه دليل ذكر مي‌كنيم:
1. به عنوان يك اهرم براي پول عمل مي‌كنند: اختيار معامله‌ها اين فرصت را براي سرمايه‌گذاران فراهم مي‌كنند كه يك وضعيت را با پول بسيار كمتري مديريت كنند. با سرمايه‌گذاري در اختيار معامله‌ها، يك سرمايه‌گذار نسبت به حالت سرمايه‌گذاري مستقيم در يك دارايي پايه، پول كمتري نياز خواهد داشت.
2. ريسك را كاهش مي‌دهند: با خريد اختيار معامله يك دارايي پايه به جاي خود دارايي پايه، در حقيقت ريسك بالقوه سرمايه‌گذاري كاهش مي‌يابد و زيان معامله محدود به هزينه‌اي است كه براي خريد اختيار معامله پرداخت مي‌شود.
3. به عنوان پوششي براي ريسك سرمايه‌گذاري عمل مي‌كنند: اختيار معامله‌ها به سرمايه‌گذاران اجازه مي‌دهند كه خود را در مقابل نوسانات نامطلوب قيمت محافظت كنند.
دلايلي نيز براي عدم استفاده از اختيار معامله‌ها وجود دارد. از معايب اختيار معامله مي‌توان به موارد زير اشاره كرد:
1. مي‌توانند ريسك بالايي داشته باشند: يك تصور غلط معمول درباره اختيار معامله‌ها اين است كه ريسك بالايي دارند. اختيار معامله‌ها نيز مانند ساير ابزارهاي مالي تابع قانون كلي ريسك و بازده هستند و ريسك آنها بستگي به ميزان بازده مورد انتظار سرمايه‌گذاران دارد. هر چه ريسك بالاتر، بازدهي بالاتر و بالعكس.
2. پيچيدگي: اختيار معامله‌ها ابزارهاي مالي پيچيده‌اي هستند و نياز به ملاحظه و توجه دقيق و مستمر دارند.
3. اتلاف زمان و دارايي: طبيعت حساس به زمان اختيار‌معامله‌ها موجب مي‌شود كه بسياري از اختيار معامله‌ها بدون هيچ ارزشي منقضي شوند، به اين معنا كه ممكن است قيمت دارايي ‌پايه از قيمت توافقي قرارداد تجاوز نكند و اجراي اين اختيار معامله سودي براي خريدار نداشته باشد و يا به هر دليل ديگري قرارداد قبل از انقضاي آن اجرا نشود كه در اين صورت ضرر آن بيشتر متوجه خريداران است؛ چون فروشندگان، هزينه اختيار معامله را دريافت مي‌كنند. در حالت كلي، استفاده از قراردادهاي اختيار معامله فرصت خوبي براي بهره‌گيري از بي‌ثباتي در بازارها را در اختيار قرار مي‌دهد و مي‌توان از آنها براي پوشش و محدود نمودن ريسك، استفاده كرد. البته تصميم‌گيرنده نهايي در مورد استفاده از قراردادهاي اختيار معامله، سرمايه‌گذاران هستند كه با توجه به مزايا و معايبشان اين ابزارها را برمي‌گزينند.
پاورقي:
1- Futures
2- Forwards
3- Options
4- Swaps
5- Strike Price or Exercise Price
6- Upfront Fee or Premium
7- Over the Counter
8- Call Option
9- Put Option
10- Class of Options
11- Series of Options
12- American Option
13- European Option
14- Expiration Date
15- Bermudan Option
16- Option Buyer
17- Option Seller
18- Options Clearing Corporation (OCC)
19- Open Position
20- Underlying Asset
21- Board Lot or Round Lot
اين اصطلاح بر واحد معامله در بورس نيويورك اطلاق مي‌شود، مثلا در يك قرارداد اختيار معامله، هر 100 سهم از سهام پايه را يك واحد معامله در نظر مي‌گيرند.
22- Physical Delivery
23- Physical Settlement
24- Listed Options
25- Exotic Options
26- Employee Stock Options
27- Foreign Exchange Options
28- Index Options
29- Cash Settlement
30- Dow Jones
31- Nasdaq (National Association of Securities Dealers Automated Quotation System)
32- Tokyo Stock price Index
33- Futures Options
34- Swaption
35- Option Premium
*اداره كل مديريت ريسك بانك صادرات ايران

پنجشنبه|ا|25|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 221]