واضح آرشیو وب فارسی:نیک صالحی: تهران - خبرگزاری ایسکانیوز: امنیت،آموزش و بهداشت سه موضوع مهمی است که برای هر جامعه از بدیهی ترین نیازهای آن به حساب می آید و در این میان نباید نقش بهداشت را در تامین، حفظ و بقای سلامت شهروندان به فراموشی سپرد. هر چند که در میان سه مقوله امنیت ، آموزش و بهداشت ، موضوع امنیت از اعتبار بالاتری برخوردار است ولی نباید نقش دو مقوله دیگر را فراموش کرد چرا که بدون آموزش و فرهنگ جامعه تزلزل یافته و بدون بهداشت بنیان خانواده به لحاظ حفظ و بقای خود دچار مشکل می شود. میزان توجه حاکمان و دولت ها به تامین این سه نیاز در جوامع مختلف رابطه ناگسستنی با مقبولیت و ادامه حاکمیت آنها دارد چرا که اگر حکومتی نتواند اولین احتیاجات شهروندان خود را تامین کند بدون شک با مشکلات عدیده ای مواجه خواهد شد. 5 شهریور ، روز بزرگداشت محمد بن زکریای رازی و روز دارو سازی بهانه ای شد تا در این روز به موضوع بهداشت جامعه و نقش دارو سازی در آن بپردازیم. هر چند که پرداختن به بهداشت جامعه کنونی و انعکاس مسایل و مشکلات آن مجالی فراخ تر می طلبد و شایسته است در نوشتاری دیگر به آن پرداخت ولی در این بضاعت بر آنیم تا نقش دارو و دارو سازی را در تامین بهداشت مردم گوشزد کنیم. نیم نگاهی به زندگی دانشمندان و اطباء مسلمان و میزان تاثیر آنها در پیشبرد دانش دوره خود برای هر مورخی روشن و مبرهن است . به اذعان منصفان ، بخش عمده پیشرفت های پزشکی حال حاضر دنیای غرب ، مرهون تلاش ها و مجاهدت های دانشمندان مسلمان در قرن های گذشته است و کیست که سهم دانشمندان مسلمان ایرانی در پیشرفت علم و دانش را نداند و یا اینکه فراموش کند. و اما زندگی محمد بن زکریای رازی نام وی محمد و نام پدرش زکریا و کنیهاش ابوبکر است. مورخان شرقی در کتابهایشان او را محمد بن زکریای رازی خواندهاند، اما اروپائیان و مورخان غربی از او به نامهای رازس Rhazes=razes و رازی Al-Razi در کتابهای خود یاد کردهاند. به گفته ابوریحان بیرونی وی در شعبان سال ۲۵۱ هجری (۸۶۵ میلادی) در ری متولد شده و دوران کودکی و نوجوانی و جوانیاش دراین شهر گذشت. چنین شهرت دارد که در جوانی عود مینواخته و گاهی شعر میسرودهاست. بعدها به کار زرگری مشغول شد و پس از آن به کیمیاگری روی آورد، وی در سنین بالا علم طب را آموخت. بیرونی معتقد است او در ابتدا به کیمیا اشتغال داشته و پس از آنکه در این راه چشمش در اثر کار زیاد با مواد تند و تیزبو آسیب دید، برای درمان چشم به پزشکی روی آورد. در کتابهای مورخان اسلامی آمده است که رازی طب را در بیمارستان بغداد آموختهاست، در آن زمان بغداد مرکز بزرگ علمی دوران و جانشین دانشگاه جندی شاپور بودهاست و رازی برای آموختن علم به بغداد سفر کرد و مدتی نامعلوم در آنجا اقامت گزید و به تحصیل علم پرداخت و سپس ریاست بیمارستان معتضدی را برعهده گرفت. پس از مرگ معتضد خلیفه عباسی به ری بازگشت و عهدهدار ریاست بیمارستان ری شد و تا پایان عمر در این شهر به درمان بیماران مشغول بود. رازی در آخر عمرش نابینا شد، درباره علت نابینا شدن او روایتهای مختلفی وجود دارد، بیرونی سبب کوری رازی را کار مداوم با مواد شیمیایی چون بخار جیوه میداند. رازی در پنجم شعبان ۳۱۳ هجری (۱۵ اکتبر ۹۲۵ میلادی) در ری وفات یافتهاست. مکان اصلی آرامگاه رازی نامعلوم است. مهمترین سند تاریخی دربارهٔ تولد و مرگ رازی کتاب «فهرست کتب رازی» نوشتهٔ ابوریحان بیرونی است. در این کتاب تولد رازی در غرهٔ شعبان ۲۵۱ هجری قمری و درگذشت او در پنجم شعبان ۳۱۳هجری قمری ثبت شدهاست. ضمنا «در این رساله ابوریحان علاوه بر آن که صریحاً تاریخ تولد و وفات رازی را متذکر شده، مدت عمر او را به سال قمری شصت و دو سال و پنج روز و به شمسی شصت سال و دو ماه و یک روز بطور دقیق آوردهاست.» در مورد تاریخ در گذشت رازی نیز اختلاف زیادی وجود دارد در فرهنگ معین پس از ذکر ۳۱۳ ه.ق نوشته شدهاست:«و به قولی ۳۲۳ ه.ق.» و در لغتنامهٔ دهخدا نیز پس از ذکر همان ۳۱۳ ه.ق در مورد درگذشت رازی آمدهاست:«زرکلی از ابنالندیم و مولف نکت الهمیان و وفیات مرگ او را در ۳۱۱ ه.ق. نوشتهاست» «در این باب نیز بین مورخان اختلاف نظر است، مثلا قفطی و ابنصاعد اندلسی و ابوالفرج ملطی در مختصر الدول و جرجی زیدان در کتاب تاریخ آداب اللغه العربیه وفات رازی را سال ۳۲۰ هجری ذکر کردهاند. ابن ابی اصیبه از قول ابوالخیر حسن بن سوار بن بابا (که تقریبا همزمان با رازی بودهاست) وفات رازی را سال ۲۹۰ و اندی و یا ۳۰۰ و کسری و به اعتبار دیگر ۳۲۰ آوردهاست.» خبرنگار: 146
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نیک صالحی]
[مشاهده در: www.niksalehi.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 328]