واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: پيرمرد آهنگري که لرزش دستان و کهولت سن توان بلند کردن پتک را از او گرفته و نگاه به رفيق ديرينه اش(کوره آهنگري) چشمانش را کم سو کرده، از معدود شاغلان اين حرفه است . استاد اسد الله خضرا از زماني ياد کرد که حدود 20 آهنگري در بازار آهنگران ساوه فعال بود و هياهوي آهنگران صفايي خاص به اين بازار بخشيده بود. وي زماني را به خاطر مي آورد که قدرت جواني در بازوانش بود و چهار نفر در آهنگري او پتک بر سندان مي کوبيدند. اين استاد کهنسال اکنون شاگردي ندارد و به تنهايي در آهنگري دوده زده اش چند کلنگ براي تعمير در کوره گذاشته بود. وقتي از دست تنهايي اش پرسيديم گفت: جوانان بدليل سختي هيچ تمايلي به يادگيري اين کار نشان نمي دهند. وي افزود: هم اکنون در اين بازار تنها دو کوره آهنگري نيمه روشن است که چندي ديگر اين دو کوره نيز بدليل نبودن نيروي جوان جايگزين، خاموش خواهند شد. وي افزود: علاوه بر سختي کار آهنگري، ساخت و توليد ابزار هاي مختلف در آهنگري هاي سنتي مقرون به صرفه نيست و هم اکنون ساخت بسياري از اين وسايل توسط ماشين آلات صنعتي انجام مي شود. با توجه به عدم جايگزيني نيروي جوان به جاي اين دو پيرمرد خسته، کوره هاي آهنگري نيز خاموش خواهند شد و نسل هاي آينده بايد يک آهنگري سنتي را به سختي در ذهن خود تصور کنند؟ در آهنگري سنتي آهن خام يا قطعات ضايعاتي را قطعه قطعه کرده سپس در کوره ذوب ميکنند و با فن ريختهگري از آنها ابزار مختلف ميسازند يا به گونهاي ديگر آنها را در کوره گرم و گداخته ميکنند تا به نقطه قرمزي برسد سپس با ضربات پتک بر روي سندان آهنگري بدان شکل دلخواه را ميدهند. اگر چيز ساخته شده احتياج به روزن يا سوراخ داشته باشد «مانند تيشه يا کلنگ» با وسيلهاي به نام سنبه اين کار را صورت ميدهند و پس از پايان چکش کاري، آن چيز را با سوهانهاي بزرگ پرداخت کرده و براي سفيد کاري آن از قطعههاي به هم چسبيده پارچه نمدي استفاده ميکنند. در کارگاه آهنگري سنتي ابزاري مانند بيل، تيشه، کلنگ، سيخ، زنجير و انبر تهيه ميشود. در گوشه ديگر اين بازار استاد پير سماورسازي در مغازه کوچک و خاک خوده اش مشغول به کار بود او نيز از فراموشي اين حرفه و بيکاري فرزندش که حاضر به انجام اين کار نيست مي گويد. سيد رحيم حسيني در باره رقبت نشان ندادن جوانان به اين حرفه گفت: اين گونه مشاغل با توجه به جنبه تعميراتي آنها و اينکه امروزه کمتر کسي علاقمند به تعمير وسائل خود مي باشد واغلب مردم ترجيح مي دهد به جاي تعمير، يک وسيله نو و جديد خريداري کنند، رو به فراموشي است . وي بيان کرد: اين مشاغل که هم اکنون در قالب شغل هاي تعميراتي هستند، تقريبا تا چند صد سال پيش جزء مشاغل اصلي و مورد نياز مردم ايران بوده اند که هر کدام داراي سابقه کهن تاريخي از منظر اجتماعي ، فرهنگي و حتي اقتصادي هستند. محسن نبويسرپرست ميراث فرهنگي، گردشگري و صنايع دستي ساوه نيز قدمت بازار آهنگران ساوه را دوران قاجاريه عنوان کرد و افزود: تمامي صاحبان صنايع دستي که شغل آنان منجر به توليد يک محصول شود مورد حمايت قرار مي گيرند. ک/4 7338/686/559
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 538]