امروز همه ما يك نشاني داريم

واضح آرشیو وب فارسی:ايران ورزشی: امروز همه ما يك نشاني داريم
چه اهميتي دارد كه امروز ببريم يا ببازيم؟ اين سوالي است كه شايد ذهن هر يك از ما را به خودش مشغول كرده باشد. سوالي كه البته با عرق ملي ما در تضاد قرار مي‌گيرد. عرقي كه به ما مي‌گويد هر روزي، در هر نبردي كه يك پاي آن نام ايران وسط مي‌آيد، بايد پيروز شد اما بهانه، براي حساس شدن اين بازي، هنوز هست. سه بهانه، ما را به تماشاخانه آزادي مي‌برد. سه بهانه‌اي كه البته در پشت محكم‌ترين دليل ممكن (ايراني بودن ما) قرار گرفته است.
براي ديدن اشكان دژاگه در تيم ملي، اگر لحظه شماري نكرده باشيم، لااقل انتظار زيادي كشيديم. وسوسه انگيز بود ديدن بازيكني كه در آلمان مي‌درخشد و از 8 سال پيش تا امروز قرار بود ميان دو مليت ايراني و آلماني، يكي را انتخاب كند. اينكه دژاگه طي چه پروسه‌اي ايران را انتخاب نهايي خود دانست، هنوز مشخص نيست. حتي هنوز نمي‌توان به صورت قاطع گفت كه اصرار آن دوست خانوادگي‌شان كه اتفاقا مديربرنامه بازيكناني چون نوري شاهين و اوزيل هم هست و مليتي ايراني دارد نظر او را به سوي ايران چرخانده، يا حضور كروش يا شايد هم اطمينان از دور ماندن از تيم ملي آلمان! اما دژاگه كه پيش‌تر سابقه بازي در تيم جوانان آلمان را هم داشته، بعيد به نظر مي‌رسد كه از هيچ اقبالي براي دعوت به تيم يوآخيم لو بهره نمي‌برد. شايد مجموعه‌اي از عوامل اول و دوم و البته حس ماجراجويي و گرايش خون خانوادگي‌اش او را به تهران كشيده باشد اما همين ماجراجويي اشكان هم مي‌تواند براي وسوسه انگيز بودن تماشاي هنر او كافي باشد.
در مورد او با شك و ترديد جلو رفتيم. حضورش در ايران هرچند مي‌توانست از حضور بازيكني مانند زندي كه در آلمان هرگز صاحب شهرت دژاگه نبود خبرسازتر باشد اما به واسطه درخششي كه هرگز از فريدون به چشم نيامد، در سايه ماند. دژاگه با آن استقبال گرمي كه فريدون زندي به تهران رسيد روبرو نشد اما شايد بتواند ذهنيت‌ها را در مورد بازيكناني كه در اروپا مي‌درخشند و صاحب شانسي براي ملي پوش شدن هستند بالاتر ببرد. اگر هماني باشد كه كارلوس كروش مي‌خواهد. آيا هست؟ امروز در اولين قدم و با كمترين تمرين ممكن، شايد بتوان جوابي براي اين سوال پيدا كرد.
دومين بهانه را در تيم جديد كروش مي‌بينيم. بهانه‌اي كه در نبود ستاره‌ها ساخته مي‌شود. جباري و آندو جايي در تركيب تيم ملي ندارند و اين به معني باز شدن جايي براي حضور تازه واردهاست. آيا در اين بازي رسمي هم كروش جايي براي جوان‌هاي تيمش خالي مي‌كند؟ كروش در بازي با اردن، حقيقي را رونمايي كرد، يعقوب كريمي (كه امروز مصدوم است و بازي نخواهد كرد) را به زمين فرستاد و ما را با ماهيني متقاعد كرد كه بايد به جوانگرايي‌هاي او دل ببنديم اما مساله اين است كه آيا كروش در روزي كه نكونام (به‌عنوان كاپيتان اولش) به تهران آمده، باز هم جايي در خط مياني در يك بازي رسمي براي او خالي خواهد كرد؟ تيم جديد كروش چگونه چيده مي‌شود؟ تيمي كه قرار است در بازي مقابل قطر، هم ركورد شكست ناپذيري كروش را حفظ كند، هم جاي خالي ستاره‌ها را پر كند، هم هوادار ايراني را متقاعد سازد كه بايد براي بازي‌هاي ملي در هر روزي و هر شرايطي در ورزشگاه حاضر شود و هم صعودي شيرين‌تر به دور بعد داشته باشد.
سومين دليل، رنكينگ آينده فدراسيون جهاني فوتبال است. رنكينگي كه سيدبندي مرحله پاياني انتخابي جام جهاني را هم مشخص خواهد كرد. فيفا در سيدبندي جديدش تمامي نتايج اخير تيم‌هاي ملي را در نظر خواهد گرفت و تيم‌هاي آسيايي كه در اين رده بندي جايگاهي بهتر از قبل داشته باشند، در سيد‌هاي اول تا پنجم قرار خواهند گرفت. قرار گرفتن ژاپن و استراليا در سيدهاي اول و دوم با توجه به فاصله‌اي كه نسبت به ساير رقبا در اين رده‌بندي گرفته‌اند حتمي است. ايران و كره جنوبي فعلا در سيد دوم قرار دارند و البته عربستان و ازبكستان براي رسيدن به سيد دوم و گرفتن جاي ايران در رقابت هستند. حالا نتيجه بازي با قطر، باز هم صاحب اهميت مي‌شود. جايي كه قرار است ما ببريم، امتياز لازم را در جدول فيفا به دست آوريم و لااقل از رده چهارمي آسيا پايين‌تر نياييم تا در سيد سوم خطر همگروهي توام با سه قدرت آسيايي را نداشته باشيم. اين آخري، بي‌شك مهمترين دغدغه امروز كروش است. دغدغه‌اي كه حتي از تداوم شكست ناپذيري‌هاي او هم مهمتر نشان مي‌دهد.
امروز ساعت 17 يك آدرس داريم. يك نشاني در غربي ترين نقطه تهران. مي‌توانيم دوباره دور تيم ملي جمع شويم. اين آخرين فرصت در سال نود را از دست ندهيم. ديدار بعدي دور است...

چهارشنبه|ا|10|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايران ورزشی]

[مشاهده در: www.iran-varzeshi.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 56]