تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1837157850
چرا انسان باهوش به دنیا نیامد؟ (توحید مفضل 5)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چرا انسان باهوش به دنیا نیامد؟
توحید مفضل 5 این نوشتار ادامه سلسله مطلب "توحید مُفضّل" است كه خدمتتان ارائه می‌شودحتماً شماره‌های پیشین را مطالعه كنید تا در جریان داستان مفضل و امام صادق علیه السلام قرار بگیرید ... امام صادق ادامه دادند:راز رویش مو بر صورت می دانی اگر در صورتش موی نمی‌رویید، همواره به هیأت و صورت زنان و بچگان می‌ماند، در نتیجه نه ابهت داشت و نه وقار؟ مفضل می‌گوید: عرض كردم: آقای من! من كسانی را دیده‌ام كه بزرگ و كهنسال بوده‌اند ولی مویی بر رویشان نروییده است. حضرت (ع) فرمود: این به خاطر اعمالی است كه از پیش فرستاده‌اند و خدای جل و علا هیچ گاه بر بندگانش ستم روا نمی‌دارد (انفال، آیه 51) جز خدایی كه از نیستی‌اش رهانید و هستی‌اش بخشید، چه كسی همواره در اندیشه برآوری این همه نیازهای اوست و تأمین آنها را خود بر عهده گرفته است؟ اگر چنین تدبیر و حكمتی زاییده اهمال و رها بودن امور به حال خود بود، می‌بایست از تقدیر و هدفمندی نیز اختلال و ناهماهنگی برخیزد؛ زیرا این دو ضد اهمال اند. (و باید نتیجه آنها نیز با نتایج اهمال نسازد) بی شك چنین سخنی ناشایست و ناصواب و نشانه ناآگاهی و كم مایگی گوینده آن است؛ چه هیچ گاه در اثر اهمال و بی تدبیری، درستی و صواب پدید نمی‌آید و تضاد نیز نظم و هماهنگی را در پی ندارد. خداوند چه بسیار منزه و والاتر از گفته ملحدان است. (اسرأ، آیه 43) آیا نمی‌بینی كه چگونه هر چیز آفرینش در جای مناسب خود استوار گشته و در ریز و درشت اجزای هستی، اندك خلل و ناصوابی پیدا نیست؟ اگر انسان، باهوش و اندیشه به دنیا میآمد اگر نوزاد فهیم و عاقل به دنیا میآمد، وقت تولد جهان هستی را انكار میكرد و هنگامی كه با حیوانات، پرندگان، و دیگر موجودات غریب رو به رو می‌گشت و هر ساعت و هر روز پاره‌ای از اشكال مختلف شگفت عالم را كه از پیش ندیده بود می‌دید، هر آینه عقل و اندیشه‌اش سرگشته و گمراه می‌گشت. بدان كه اگر عاقلی را به اسیری از سرزمینی به سرزمین دیگر ببرند (از دیدن شگفتیهای نامأنوس) همواره واله و سرگشته است و بخلاف كودكی كه در كودكی اسیر شود بسرعت، زبان و آداب (آن سرزمین جدید) را فرا نمی‌گیرد.نیز اگر نوزاد، دانا و هوشمند پای در جهان می‌نهاد از اینكه (آنقدر ناتوان است كه توان راه رفتن ندارد ناچار) باید دیگران بر دوشش گیرند، شیرش بنوشانند، در جامه‌اش بپیچند و در گاهوارش بخوابانند. سخت احساس خواری و پستی میكرد و از سوی دیگر او به خاطر ظرافت و طراوت و رطوبت بدن، هیچ گاه از این امور بی نیاز نیست (در نتیجه چه بسا در هلاكت می‌افتاد و یا رشد روحی و بدنی مناسبی نمی‌كرد.) همچنین در چنین حالی آن شیرینی، دلبندی و محبوبیت كودكان را نداشت؛ از این رو آنان در حالی به دنیا می‌آیند كه از كار جهان و جهانیان غافلند. اینان با ذهن ضعیف و شناخت اندك و ناقص خود با همه چیز رو به رو می‌شوند، اما اندك اندك و گام به گام و در حالتهای گوناگون بر شناخت و آگاهی آنان افزوده می‌شود. كودك، پیوسته چنین كسب شناخت می‌كند تا آنكه از مرحله حیرت و سرگشتگی و تأمل، پای فراتر می‌نهد و با كمك عقل و اندیشه، قدم در وادی تصرف و تدبیر و چاره اندیشی معاش و... می‌گذارد. از حوادث، پند می‌گیرد، اطاعت می‌كند و یا در اشتباه و فراموشی و غفلت و گناه سقوط می‌كند. حكمتهای فراوان دیگری نیز در پس این امر نهفته است؛ از جمله: اگر كودك در گاه تولد، عقلی كامل داشت و مستقل و خودكفا می‌بود، شیرینی فرزند داری از میان می‌رفت. پدر و مادر به مصالحی كه در تربیت كودك نهفته است نمی‌رسیدند؛ در نتیجه، تربیت، سرپرستی و رحم و شفقت بر آنان هنگام پیری بر فرزند لازم نبود. (زیرا پدر و مادر در قبال او زحمتی نكشیده‌اند كه او در سن كهنسالی و نیاز، به آنان برسد. او از آغاز، مستقل و بی نیاز از والدین بوده است.) اگر نوزاد فهیم و عاقل به دنیا میآمد، وقت تولد جهان هستی را انكار میكرد و هنگامی كه با حیوانات، پرندگان، و دیگر موجودات غریب رو به رو می‌گشت و هر ساعت و هر روز پاره‌ای از اشكال مختلف شگفت عالم را كه از پیش ندیده بود می‌دید، هر آینه عقل و اندیشه‌اش سرگشته و گمراه می‌گشت. همچنین با این فرض، در میان فرزندان و والدین هیچ پیوند و الفتی حاكم نبود؛ زیرا كودكان از تربیت و سرپرستی پدران بی نیاز بودند و از زمان تولد از پدران خویش جدا می‌گشتند. او نیز پس از آن، پدر و مادرش را (و خواهر و برادرش را) نمی‌شناخت و این عدم شناخت باعث می‌شد كه بر سر راه ازدواج با مادر و خواهر و دیگر محارم مانعی پدید نیاید. و كمترین مفسده و بلكه شنیعترین و قبیحترین زشتی هنگامی است كه چنین طفل هوشمندی، در هنگام تولد بر چیزی نظر افكند كه رخصت این عمل را از او ستانده‌اند و سزاوار نیست كه چنین كند. آیا نمی‌بینی كه چگونه هر چیز آفرینش در جای مناسب خود استوار گشته و در ریز و درشت اجزای هستی، اندك خلل و ناصوابی پیدا نیست؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 507]
-
گوناگون
پربازدیدترینها