محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1828698669
چرا انسان باهوش به دنیا نیامد؟ (توحید مفضل 5)
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: چرا انسان باهوش به دنیا نیامد؟
توحید مفضل 5 این نوشتار ادامه سلسله مطلب "توحید مُفضّل" است كه خدمتتان ارائه می‌شودحتماً شماره‌های پیشین را مطالعه كنید تا در جریان داستان مفضل و امام صادق علیه السلام قرار بگیرید ... امام صادق ادامه دادند:راز رویش مو بر صورت می دانی اگر در صورتش موی نمی‌رویید، همواره به هیأت و صورت زنان و بچگان می‌ماند، در نتیجه نه ابهت داشت و نه وقار؟ مفضل می‌گوید: عرض كردم: آقای من! من كسانی را دیده‌ام كه بزرگ و كهنسال بوده‌اند ولی مویی بر رویشان نروییده است. حضرت (ع) فرمود: این به خاطر اعمالی است كه از پیش فرستاده‌اند و خدای جل و علا هیچ گاه بر بندگانش ستم روا نمی‌دارد (انفال، آیه 51) جز خدایی كه از نیستی‌اش رهانید و هستی‌اش بخشید، چه كسی همواره در اندیشه برآوری این همه نیازهای اوست و تأمین آنها را خود بر عهده گرفته است؟ اگر چنین تدبیر و حكمتی زاییده اهمال و رها بودن امور به حال خود بود، می‌بایست از تقدیر و هدفمندی نیز اختلال و ناهماهنگی برخیزد؛ زیرا این دو ضد اهمال اند. (و باید نتیجه آنها نیز با نتایج اهمال نسازد) بی شك چنین سخنی ناشایست و ناصواب و نشانه ناآگاهی و كم مایگی گوینده آن است؛ چه هیچ گاه در اثر اهمال و بی تدبیری، درستی و صواب پدید نمی‌آید و تضاد نیز نظم و هماهنگی را در پی ندارد. خداوند چه بسیار منزه و والاتر از گفته ملحدان است. (اسرأ، آیه 43) آیا نمی‌بینی كه چگونه هر چیز آفرینش در جای مناسب خود استوار گشته و در ریز و درشت اجزای هستی، اندك خلل و ناصوابی پیدا نیست؟ اگر انسان، باهوش و اندیشه به دنیا میآمد اگر نوزاد فهیم و عاقل به دنیا میآمد، وقت تولد جهان هستی را انكار میكرد و هنگامی كه با حیوانات، پرندگان، و دیگر موجودات غریب رو به رو می‌گشت و هر ساعت و هر روز پاره‌ای از اشكال مختلف شگفت عالم را كه از پیش ندیده بود می‌دید، هر آینه عقل و اندیشه‌اش سرگشته و گمراه می‌گشت. بدان كه اگر عاقلی را به اسیری از سرزمینی به سرزمین دیگر ببرند (از دیدن شگفتیهای نامأنوس) همواره واله و سرگشته است و بخلاف كودكی كه در كودكی اسیر شود بسرعت، زبان و آداب (آن سرزمین جدید) را فرا نمی‌گیرد.نیز اگر نوزاد، دانا و هوشمند پای در جهان می‌نهاد از اینكه (آنقدر ناتوان است كه توان راه رفتن ندارد ناچار) باید دیگران بر دوشش گیرند، شیرش بنوشانند، در جامه‌اش بپیچند و در گاهوارش بخوابانند. سخت احساس خواری و پستی میكرد و از سوی دیگر او به خاطر ظرافت و طراوت و رطوبت بدن، هیچ گاه از این امور بی نیاز نیست (در نتیجه چه بسا در هلاكت می‌افتاد و یا رشد روحی و بدنی مناسبی نمی‌كرد.) همچنین در چنین حالی آن شیرینی، دلبندی و محبوبیت كودكان را نداشت؛ از این رو آنان در حالی به دنیا می‌آیند كه از كار جهان و جهانیان غافلند. اینان با ذهن ضعیف و شناخت اندك و ناقص خود با همه چیز رو به رو می‌شوند، اما اندك اندك و گام به گام و در حالتهای گوناگون بر شناخت و آگاهی آنان افزوده می‌شود. كودك، پیوسته چنین كسب شناخت می‌كند تا آنكه از مرحله حیرت و سرگشتگی و تأمل، پای فراتر می‌نهد و با كمك عقل و اندیشه، قدم در وادی تصرف و تدبیر و چاره اندیشی معاش و... می‌گذارد. از حوادث، پند می‌گیرد، اطاعت می‌كند و یا در اشتباه و فراموشی و غفلت و گناه سقوط می‌كند. حكمتهای فراوان دیگری نیز در پس این امر نهفته است؛ از جمله: اگر كودك در گاه تولد، عقلی كامل داشت و مستقل و خودكفا می‌بود، شیرینی فرزند داری از میان می‌رفت. پدر و مادر به مصالحی كه در تربیت كودك نهفته است نمی‌رسیدند؛ در نتیجه، تربیت، سرپرستی و رحم و شفقت بر آنان هنگام پیری بر فرزند لازم نبود. (زیرا پدر و مادر در قبال او زحمتی نكشیده‌اند كه او در سن كهنسالی و نیاز، به آنان برسد. او از آغاز، مستقل و بی نیاز از والدین بوده است.) اگر نوزاد فهیم و عاقل به دنیا میآمد، وقت تولد جهان هستی را انكار میكرد و هنگامی كه با حیوانات، پرندگان، و دیگر موجودات غریب رو به رو می‌گشت و هر ساعت و هر روز پاره‌ای از اشكال مختلف شگفت عالم را كه از پیش ندیده بود می‌دید، هر آینه عقل و اندیشه‌اش سرگشته و گمراه می‌گشت. همچنین با این فرض، در میان فرزندان و والدین هیچ پیوند و الفتی حاكم نبود؛ زیرا كودكان از تربیت و سرپرستی پدران بی نیاز بودند و از زمان تولد از پدران خویش جدا می‌گشتند. او نیز پس از آن، پدر و مادرش را (و خواهر و برادرش را) نمی‌شناخت و این عدم شناخت باعث می‌شد كه بر سر راه ازدواج با مادر و خواهر و دیگر محارم مانعی پدید نیاید. و كمترین مفسده و بلكه شنیعترین و قبیحترین زشتی هنگامی است كه چنین طفل هوشمندی، در هنگام تولد بر چیزی نظر افكند كه رخصت این عمل را از او ستانده‌اند و سزاوار نیست كه چنین كند. آیا نمی‌بینی كه چگونه هر چیز آفرینش در جای مناسب خود استوار گشته و در ریز و درشت اجزای هستی، اندك خلل و ناصوابی پیدا نیست؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 504]
-
گوناگون
پربازدیدترینها