واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: پیشگویىهاى نهجالبلاغه در باره حضرت مهدى (3)
مشعل فروزان هدایتامیر مومنان علی علیه السلام میفرمایند:. . . یا قومِ هذَا إِبانُ وُرودِ كُلِّ مَوعُود، و دُنُوٍّ مِن طَلعةِ مَا لاَ تَعرفُون. أَلا و إِنَّ مَن أَدركَها مِنَّا یَسرِى فِیهَا بِسِراجٍ مُنِیر، و یَحذُو فِیهَا عَلَى مِثالِ الصَّالِحِین، لِیَحُلَّ فِیهَا رِبقاً، و یُعتِقَ فِیهَا رِقَّاً، و یَصدَعَ شَعْباً، و یَشعَبَ صَدعاً، فِىسِترِة عَنِ النَّاس، لاَ یُبصِرُ القَائِفُ أَثَرَهُ، وَ لَو تَابَعَ نَظَرَهُ . . .(1) اى مردم، اكنون هنگام فرا رسیدن فتنههایى است كه به شما وعده داده شده، و نزدیك است برخورد با رویدادهایى كه حقیقت آن بر شما ناشناخته و مبهم خواهد بود. بدانید،آن كس (مهدى موعود منتظر) كه از طریق ما به راز این فتنهها پى برد و آن روزگار را دریابد، با مشعل فروزان هدایت ره بسپرد و به سیره پاكان و نیكان (پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام) رفتار نماید، تا در آن معركه گرهها را بگشاید و بردگانِ در بند ظلم و خودخواهى و ملّتهاى اسیر استعمار را از بردگى و اسارت برهاند. تودههاى گمراهى و ستمگرى را متلاشى و پراكنده سازد و حقطلبان را گردهم آورد و تشكیلات كفر و ستم را بر هم زند و جدایى و تفرقه اسلام و مسلمانان را به یكپارچگى تبدیل نموده، سامان بخشد. این رهبر ]مدتها بلكه قرنها[ در پنهانى از مردم به سر برد و هر چند دیگران كوشش كنند تا اثرش را بیابند، نشانى از او نیابند. در این هنگام گروهى از مؤمنان برای درهم كوبیدن فتنهها آماده شوند، همچون آماده شدن شمشیر كه در دست آهنگر صیقل داده شده است. همینان چشمانشان به نور قرآن روشن گردد، موج با شكوه تفسیر قرآن در گوش دلشان طنین انداز شود و شامگاهان و صبحگاهان جانشان از چشمه حكمت و معارف الهى سیراب گردد.
ابن ابى الحدید پیرامون این سخن مىگوید: جمله و دُنُوٍّ مِن طَلعةِ مَا لاَ تَعرفُون كنایه از پیشامدهاى مهم و رویدادهاى بىسابقه مانند دابةالارض،(2) دجال، فتنهها و كارهاى شگفت و وهمانگیز او، ظهور سفیانى و كشتار بیش از حد مردم است. آنگاه مىنویسد: امام با بیان جمله أَلا و إِنَّ مَن أَدركَها به ذكر مهدى آلمحمد صلى الله علیه وآله پرداخته كه از كتاب و سنّت پیروى مىكند. و جمله فِى سِترةٍ عَنِ النَّاس بیانگر موضوع پنهانى و غیبت این شخصیت والا مقام است. سپس مىگوید: این موضوع امامیه را در عقیده مذهبى (ولادت حضرت مهدى) سودى نبخشد، هرچند كه پنداشتهاند سخن امام تصریح به گفته آنها در باره غیبت مهدى است. زیرا جایز است كه خداوند چنین امامى را در آخرالزمان بیافریند و مدتى در پنهانى به سر برد و داراى مبلغان و نمایندگانى باشد كه دستورهاى او را به اجرا در آورند و از آن پس ظهور نماید و زمام كشورها را به دست گیرد و حكومتها را زیر سلطه خود درآورد و جهان را مسخر فرماید.(3) ابن ابى الحدید از یك سو انطباق كلام امیر مؤمنان علیه السلام را بر عقیده شیعه در باره حضرت مهدى و ولادت و زنده بودن آن بزرگوار باور نكرده، رد مىكند و از سوى دیگر آن را جایز و ممكن مىداند كه حضرت مهدى پس از به دنیا آمدن، مدتى را پنهانى (در حال غیبت) به سر برد و نمایندگان و مبلغان از طرف حضرتش به وظایف ویژه دینى بپردازند؛ آنگاه ظهور كند و به طور رسمى به رهبرى بپردازد. بدون شكّ اینگونه اظهار نظر جز تعصّب، دلیل دیگرى ندارد. زیرا اگر ممكن باشد كه آن حضرت بعد از به دنیا آمدن غایب گردد؛ این همان سخنى است كه شیعه مىگوید، جز اینكه به اختلافى غیر اساسى دامن زده و آن اینكه شیعه معتقد به ولادت امام زمان در سال 256 هجرى است و این اعتقاد مبتنى بر دهها حدیث از ناحیه امامان معصوم علیهم السلام و اعترافات بیش از یك صد نفر از مورخان و دانشمندان اهلتسنن است. همچنین علامه قندوزى در باب 74 ینابیع المودّة این بخش از كلام امام را به عنوان مهدى موعود اسلام و مورد نظر شیعه مطرح نموده است. 1. خطبه 1502. خداوند در قرآن مجید (نمل/84 :27) سخن از «دابة الارض» به میان آورده و فرموده است: وَ إذِا وَقعَ القَولُ عَلَیهِم أَخرَجنا لَهم دَآبّةَ الأَرضِ تُكَلِّمُهم أَنَّ النَّاسَ كَانُوا بِایَاتِنَا لاَیوُقِنُون، به موجب نقل اكثر مفسران، مقصود از "دابة الارض" (جنبنده زمینى) موجودى است كه از طرف خدا برانگیخته شود و با علامت مخصوص، مؤمن و كافر را از هم جدا و مشخص نماید. (بنگرید به: ابناثیر، نهایه، ج 2، ص 96.) 3. شرح نهجالبلاغه، ج 9، ص 128. برگرفته از منشورات دبیرخانه دائمی اجلاس حضرت مهدی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 266]