اسفند؛ سرآغاز پويش طبيعت براي نوزايي

واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: اسفند؛ سرآغاز پويش طبيعت براي نوزايي
در تاريخ باستان ايرانيان در شروع اسفند ماه جشني برگزار مي شد كه در آن مردمان با آغاز اسفند زمين را تكريم و احترام مي كردند تا بهاري پر محصول داشته باشند.

در گاه ‌شمار‌ي ايرانيان، ماه‌هاي سال براي خود نام هاي ويژه داشتند و هر روز ماه نيز يك نام براي خود داشت كه روز اول هر ماه را "روز اورمزد"، روز دوم هر ماه را "بهمن روز" و روز سوم هر ماه را " ارديبهشت روز " مي خواندند.

ايرانيان در دوره هاي تاريخي بر مهرورزي به طبيعت همواره تاكيد داشته اند و اين همان اصلي است كه اسلام نيز بر آن تاكيد دارد.

نزد ايرانيان بهمن روز، همواره روز سلامتي و انديشيدن بوده كه آن را صفت خداوندي اعطا شده به بشر مي دانستند و ارديبهشت روز نيز روز بهترين راستي و پاكي بوده كه آن نيز از صفات خداوندي است و آن هديه خداوند به مخلوق خويش بوده است.

روز چهارم هر ماه " شهريور روز" ، روز سجده گذاري به درگاه خداوند نام داشت و روز پنجم هر ماه را روز "سپندارمذ" مي ناميدند كه تكريم طبيعت از صفات چنين روزي بود.

اسفند لقبي بود كه به "زمين خدا" مقلب مي كردند و سپندارمذ به مفهوم گسترش زمين، روز مقدس، روز فروتني در نزد ايرانيان قلمداد مي شد و زمين نيز نمادي از عشق ورزيدن و فروتني بود و ايرانيان بر اين عقيده بودند كه زمين با فروتني، تواضع و گذشت به همه عشق مي ورزد.‌

نزد آنان زمين چونان مادري به همه افراد بشر مهرباني مي كند و با سخاوت خويش به انسان محبت كرده تا آنان همواره به ياد خداوند باشند و به همين دليل درفرهنگ ايران باستان ، " اسپندارمذگان" به ‌عنوان نماد مهر مادري و باروري مورد تكريم بود.

در گاه شمار ايرانيان هنگامي كه نام ماه و نام روز در يك سال تلفيق مي شده و در روزي كه نامش با نام ماه مقارن مي‌ گشت جشني ترتيب مي‌دادند كه در اين بين" مهرگان " يكي از معروف ترين جشن هاي ايران باستاني بوده كه ماه مهر و روز مهر يكي مي شده و ايرانيان آن را گرامي مي داشتند.

اسفندماه، گاه پويش زمين براي جوانه زدن است و اسفندماه پيام آور بهار و نوروز است كه از ابتداي آن بايد به فكر كار و تلاش بود.

طبيعت از مهمترين داده هاي خداوند به مخلوق خويش است كه بايد آن را در هر عصر و دوره اي پاسداشت اما دردهه هاي اخير بشر با تخريب هايي كه براي توسعه شهرها و صنعت در زمين ايجاد كرده مشكلات معتددي را براي حيات در زمين ايجاد كرده است.

افزايش ميزان توليد گازهاي گلخانه اي ، تخريب لايه ازون ، آلودگي آب ها و خاك ، از بين رفتن جنگل ها تنها نمونه هايي از ناملايماتي است كه بشر بر كره خاكي وارد كرده است به گونه اي كه سازمان ملل متحد و تشكل هاي بين المللي زيست محيطي نسبت به وضعيت ايجاد شده در زمين و تهديد سلامت نوع بشر كنوانسيون هاي متعددي را ايجاد كرده اند.

اما آنچه بيش از همه شايد مورد توجه قرار گيرد بازگشت انسان به خوي طبيعي و انساني خويش در استفاده از مواهب بي شماري كه طبيعت در اختيار نوع بشر قرار داده و بهره برداري متناسب با زيست بوم طبيعي هر منطقه از جهان است.

دوشنبه|ا|1|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جهان نیوز]

[مشاهده در: www.jahannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]