واكاوي مناقشه اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل درباره سوريهرويارويي شرق و غرب بر سر سوريهخبرگزاري فارس: جهانيان اذعان دارند كه همسو شدن روسيه و چين با غرب عليه سوريه، صرفاً به ضرر دمشق نبوده بلكه هزينه هاي سنگيني براي چين و روسيه به همراه مي داشت، به ويژه اينكه سوريه و شخص بشار اسد در ميان منطقه و جهان جايگاه ويژه اي داشته و همسويي با غرب عليه آن انزجار جهاني را به همراه دارد.

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: واكاوي مناقشه اعضاي شوراي امنيت سازمان ملل درباره سوريهرويارويي شرق و غرب بر سر سوريهخبرگزاري فارس: جهانيان اذعان دارند كه همسو شدن روسيه و چين با غرب عليه سوريه، صرفاً به ضرر دمشق نبوده بلكه هزينه هاي سنگيني براي چين و روسيه به همراه مي داشت، به ويژه اينكه سوريه و شخص بشار اسد در ميان منطقه و جهان جايگاه ويژه اي داشته و همسويي با غرب عليه آن انزجار جهاني را به همراه دارد.
خبرگزاري فارس: جهانيان اذعان دارند كه همسو شدن روسيه و چين با غرب عليه سوريه، صرفاً به ضرر دمشق نبوده بلكه هزينه هاي سنگيني براي چين و روسيه به همراه مي داشت، به ويژه اينكه سوريه و شخص بشار اسد در ميان منطقه و جهان جايگاه ويژه اي داشته و همسويي با غرب عليه آن انزجار جهاني را به همراه دارد.

اشاره: با اوج گيري اعتراض ها در كشورهاي عربي شمال آفريقا و حوزه خليج فارس، سوريه نيز در ماه مارس با برخي اعتراض هاي مردمي براي اصلاح ساختار سياسي و اقتصادي كشور مواجه شد. از همان ابتداي اعتراض ها، بشار اسد رئيس جمهور بر اساس خواسته هاي مردمي، اصلاحات بسياري را اجرا كرد كه با حمايت هاي مردمي همراه شد.

در شرايطي كه ملت و دولت سوريه براي ساختن كشوري پيشرفته و مردم سالار در كنار يكديگر قرار داشتند فضايي ابهام انگيز اين كشور را فرا گرفت كه محور آن تحولات مشكوك مسلحانه اي بود كه با مخالفت مردمي و پاسخ ارتش همراه شد.پس از مدت كوتاهي ماهيت واقعي اين ناآرامي ها آشكار شد.

ائتلافي صهيونيستي، عربي، غربي، تركيه اي به دنبال تزلزل سوريه به عنوان يكي از اركان جبهه مقاومت بودند تا به گمان خود از شبيه سازي حركت هاي مردمي در تونس و مصر، ليبي براي سرنگوني اسد و در نهايت دگرگوني در فضاي خاورميانه بهره برداري كنند.

به رغم تمام تحركات صورت گرفته، سناريوهاي متعدد طراحي شده عليه سوريه به دليل وحدت ميان ملت و دولت سوريه و عدم همراهي جهاني با فتنه گران، با ناكامي همراه شد؛ در حالي كه روند تحولات، ماهيت اصلي ناآرامي هاي سوريه را نيز برملا كرد.

در نهايت در حركتي عربي، غربي و صهيونيستي پرونده سوريه به نام اتحاد عربي در اواسط بهمن ماه در شوراي امنيت بازگشايي شد تا از فضاي بين المللي براي اجراي اهداف ضدسوري بهره برداري شود. طرحي كه در آن صرفاً سرنگوني اسد و اجراي خواسته هاي غرب در سوريه مدنظر قرار گرفته بود.

به رغم تحركات گسترده كشورهاي عربي و غربي، پيش نويس اين قطعنامه از سوي چين و روسيه وتو شد و آنها رسماً اعلام كردند كه پذيرنده اين طرح نخواهند بود. وتوي همزمان چين و روسيه كه از موارد نادر وتو در شوراي امنيت مي باشد با واكنش هاي گسترده جهاني همراه شد و به نوعي معادلات منطقه اي و جهاني را دگرگون ساخت. به ويژه اينكه پرونده سوريه به نوعي به جدال ميان شرق و غرب مبدل گرديد كه در آن غرب با حقارت با ناكامي همراه شده است.

در اين ميان كشورهاي عربي و غربي پس از ناكامي در شوراي امنيت هوچي گري گسترده اي را در قبال سوريه آغاز كردند كه فراخوان سفراي آمريكا و انگليس و برخي كشورهاي غربي و نيز تبعيت شوراي همكاري خليج فارس از آنها در كنار طراحي حملات مشكوك به سفارتخانه هاي سوريه در ساير كشورها، بخشي از آن بود.

با توجه به مواضع اتخاذ شده در قبال سوريه اين سوال مطرح است كه ريشه بازگشايي پرونده سوريه در شوراي امنيت چيست و چرا ائتلاف عربي و غربي به هر قيمتي براي سرنگوني اسد و اجراي سناريوهاي خود در سوريه تلاش مي كند؟

روند تحولات

در شرايطي كه اسناد و مدارك افشا شده از نقش و حضور برخي كشورهاي عربي نظير قطر، عربستان در كنار آمريكا و صهيونيست ها براي بحران سازي در سوريه حكايت داشت، اتحاديه عرب طرح بررسي تحولات سوريه را در دستور كار قرار داد. ورود اتحاديه عرب به تحولات سوريه در حالي بود كه اين اتحاديه در برابر تحولات ديگر نظير مسئله فلسطين، يمن، بحرين و... راه سكوت در پيش گرفته بود كه موجب شد تا از همان ابتدا ابهامات بسياري در نيات اتحاديه در قبال سوريه ايجاد شد.

به رغم عملكردهاي منفي اتحاديه عرب، سوريه با محوريت پايان دادن به فضاسازي منفي برخي كشورهاي عربي و مقابله با توطئه هاي غربي، طرح اتحاديه عرب را در قالب 15 بند پذيرفت.

بر اساس طرحي كه از سوي اتحاديه عرب ارائه و با تعديل هاي سوريه در نهايت به توافق طرفين رسيد، هيئت ناظران اتحاديه عرب براي بررسي شرايط سوريه به اين كشور اعزام شد تا با بررسي حقايق موجود گزارشي را ارائه كند تا راهكار مشترك سوري، عربي براي خروج اين كشور از چالش ها اتخاذ شد.

از محورهاي اصلي اين توافق آشكار شدن ريشه ناآرامي ها و نيز ايجاد شرايط براي گفت وگوي ملي در سوريه بود. پس از گذشت دو هفته از حضور ناظران اتحاديه عرب در سوريه و در حالي كه اسناد و گزارش هاي منتشره از سوي ناظران از مسائلي نظير حمايت هاي واقعي و گسترده مردمي از اسد، معرفي گروه هاي شبه نظامي به عنوان عوامل بحران سوريه و مقابله ارتش با اين عناصر، وجود دخالت هاي خارجي در ناآرامي هاي سوريه حكايت داشت، اتحاديه عرب در نشست خود در رياض، موضعي خلاف گزارش ها اتخاذ و آن را به شوراي امنيت ارجاع داد.

بر اساس اظهارات مسئولان هيئت ناظران اتحاديه عرب گزارش آنها در نشست اتحاديه عرب مورد بررسي قرار نگرفته و كشورهاي عربستان و قطر با ادعاي آنكه ناظران از تجربه كافي براي گزارش نويسي برخوردار نبوده اند، پرونده را به شوراي امنيت ارجاع دادند. نكته قابل توجه در گرايش هيئت ناظران آن بود كه شبكه هاي الجزيره قطر و العربيه عربستان به عنوان ريشه هاي دروغ پردازي در قبال تحولات سوريه معرفي شده و هيئت خواستار توقف فعاليت هاي آنها شده بود.

اهداف ارجاع پرونده به شوراي امنيت

اتحاديه عرب كه بر خلاف منشور و اساسنامه خود در امور سوريه دخالت كرده بود، در اقدامي همسو با خواسته هاي صهيونيست ها و غرب با ادعاي بحراني بودن شرايط سوريه پرونده را در حالي به شوراي امنيت ارسال كرد كه بسياري از ناظران سياسي اهداف ديگري را در لواي اين اقدام مطرح كرده اند، از جمله:

- خدمت به آمريكا براي رسيدن به اهداف منطقه اي آنها در حالي كه آمريكا در وراي اتحاديه عرب پنهان شده است.

- هدف قرار دادن جبهه مقاومت، چنانكه همزمان با سوريه، تحركات ضد مقاومت عليه لبنان، ايران و فلسطين نيز در منطقه به شدت فعال شد و تلاش شده تا هر كدام از اركان مقاومت به نوعي مورد تهاجم قرار گيرند.

- توقف حركت بيداري اسلامي و جلوگيري از تكرار سرنوشت مبارك، بن علي، قذافي و صالح براي آل خليفه و آل سعود و ملك عبدالله دوم پادشاه اردن. در اين حوزه تلاش مي شود تا از يك سو در درون كشورها قيام ها به انحراف كشيده شده و از سوي ديگر با تمركز بر جبهه مقاومت و تضعيف آن، الگوي اصلي بيداري اسلامي ملت ها متزلزل شود تا با تضعيف روحيه مردمي، در نهايت آنها را به پذيرش سياست هاي عربي و غربي وادار سازند.

- ايجاد فضاي تنفس براي رژيم صهيونيستي با سوق دادن افكار عمومي به تحولات سوريه در حالي كه صهيونيست ها راه سكوت و عدم موضع گيري در قبال سوريه و واگذاري امور به تركيه و اعراب را در پيش گرفته اند تا از حساسيت ها به نقش صهيونيست ها در اين ناآرامي ها كاسته شود.

- جبران شكست هاي منطقه اي اعراب و غرب از جمله در عراق و ناتواني در برابر تقويت جبهه مقاومت در منطقه.

- اعمال قدرت قطر و عربستان به عنوان بازوهاي آمريكا در منطقه بر اتحاديه عرب و به نوعي تبديل كردن اتحاديه به مركزي براي تأمين خواسته هاي آمريكا تا جبران كننده نبود مهره هايي مانند مبارك در اجراي سياست هاي غرب باشند.

- پيگيري سياست آمريكا براي اجرايي ساختن خاورميانه نوين كه بر اساس آن، در كنار تضعيف و مقابله با دشمنان آمريكا، ائتلافي از صهيونيست هاي شوراي همكاري خليج فارس (بخوانيد قطر و عربستان) براي حفظ منافع آمريكا در منطقه شكل گيرد.

روند تحولات نشان مي دهد كه آمريكا كه در اجراي سياست هاي خود در منطقه ناتوان شده براي حفظ آخرين منافعش، ايجاد چتر امنيتي در منطقه را در پيش گرفته كه اساس آن را بازي همزمان با اعراب، صهيونيست ها و تركيه تشكيل مي دهد. ائتلافي كه در ابعاد سياسي، نظامي، رسانه اي عملكرد آنها را عليه سوريه مي توان مشاهده كرد. پرونده سوريه اولين آزمون اين ائتلاف در منطقه است كه بخش ارجاع پرونده به شوراي امنيت را محور عربي با حمايت هاي تركيه و صهيونيست ها انجام داد.

مواضع كشورها در شوراي امنيت

بر اساس پيش نويس قطعنامه اي كه در شوراي امنيت بازگشايي شد، مواردي چون كناره گيري اسد از قدرت و واگذاري امور به معاونش براي تشكيل دولت وحدت ملي و نيز آزادي غرب براي مداخله در امور سوريه گنجانده شده بود. هر چند اين بندها براي جلب نظر چين و روسيه، حذف شد، اما اصل مهم در اين قطعنامه باقي مانده و آن حمايت از طرح ها و مواضع اتحاديه عرب بود.

اين بند در حالي از سوي غرب مورد تأكيد قرار گرفت كه اتحاديه عرب در آخرين موضع گيري خود خواستار كناره گيري اسد و تشكيل دولت ملي شده بود. به عبارت ديگر گنجاندن بند حمايت از طرح عربي در اصل تكرار بند سرنگوني اسد بوده است كه با بند اعمال تحريم هاي بيشتر بر سوريه بار ديگر مطرح شده بود. در اين ميان دو ديدگاه در شوراي امنيت مطرح شد.

الف) نگاه شرق: در واكنش به پيش نويس قطعنامه، كشورهاي چين و روسيه تأكيد داشتند كه اين قطعنامه عملاً دخالت در امور سوريه و حمايت از ناآرامي ها است كه تكرار سناريوي ليبي خواهد بود. در اين چارچوب «ويتالي چوركين» نماينده روسيه رسماً اعلام كرد كه مسكو شوراي امنيت را محل بركناري و تعيين مقامات كشورها نمي داند و با اين قطعنامه مخالفت مي كند. چين نيز پرونده سوريه را عامل بحران در منطقه و جهان دانسته و با آن مخالفت كرد. چين و روسيه تأكيد دارند كه محكوميت اقدامات شبه نظاميان و خلع سلاح آنها و تكيه بر اصل گفت وگوي ملي ميان دولت و مخالفان در كنار عدم اجراي سياست تحريم و تهديد بايد در قبال سوريه اجرا شود.

ب) نگاه عربي - غربي: كشورهاي عربي كه با نمايندگي «بن حمد» نخست وزير و وزير خارجه قطر و نيز «نبيل العربي» دبير كل اتحاديه عرب پرونده را در شوراي امنيت بازگشايي كرده بودند در كنار كشورهاي غربي بر لزوم سرنگوني اسد تأكيد كردند و خواستار افزايش فشارها بر سوريه جهت اجراي اين طرح شده بودند. نكته قابل توجه آنكه كشورهاي غربي كه تا آن زمان به صورت پنهان و نيمه آشكار در قبال سوريه موضع گيري مي كردند، آشكارا در صحنه حضور يافتند، به گونه اي كه هيلاري كلينتون، هيگ، ژوپه وزراي خارجه آمريكا، انگليس و فرانسه شخصاً در نشست شوراي امنيت حاضر شدند.

در اين ميان تركيه و رژيم صهيونيستي نيز اعمال فشار بر سوريه را مورد حمايت قرار دادند. در نهايت جدال ميان دو ديدگاه به وتوي قطعنامه عربي، غربي از سوي چين و روسيه منجر شد. وتوي دو جانبه اي كه بسياري آن را پيامي مهم براي جهان دانسته اند كه محور آن را عدم كوتاه آمدن شرقي ها در برابر غرب تشكيل مي دهد. وتويي كه با بازتاب هاي گسترده جهاني همراه بود.

اولين جرقه هاي اين وتو را مي توان در مواضع سران غرب مشاهده كرد، چنانكه نمايندگان آمريكا، انگليس، فرانسه و آلمان و حتي اعراب آن را اقدامي غير اصولي دانسته و با الفاظ غيرديپلماتيك، چين و روسيه را مورد انتقاد قرار دادند. اين جدال ها تا بدانجا پيش رفت كه «چوركين» نماينده روسيه در شوراي امنيت در واكنش به تهديدات نماينده قطر به اين كشور هشدار داد كه در صورت ادامه اين تحركات، روسيه نام قطر را از عرصه بين الملل حذف خواهد كرد.

پيامدهاي وتوي قطعنامه

بسياري از ناظران سياسي تأكيد دارند كه تحولات شوراي امنيت و وتوي صورت گرفته داراي پيامدهاي بسياري است و حتي اگر غرب بتواند بار ديگر پرونده را بازگشايي و رضايت چين و روسيه را با خود همراه بسازد باز هم نمي تواند از پيامدهاي آن جلوگيري كند. از جمله پيامدهاي اين وتو عبارتند از:

- افشاي واهي بودن ادعاي عدم جايگاه مردمي اسد، چراكه موقعيت اسد چنان است كه حتي كشورهاي بزرگي همچون روسيه و چين در كنار آن قرار گرفته اند. برگزاري تجمعات گسترده مردمي در سوريه پس از وتوي قطعنامه در حمايت از اسد و تشكر از چين و روسيه گواهي بر اين موفقيت است.

- افشاي ماهيت واقعي كشورهاي عربي و غربي براي افكار عمومي جهان كه در برابر جنايات صورت گرفته در بحرين، فلسطين، يمن و عربستان سكوت كرده و به موضع گيري عليه سوريه پرداخته اند كه در صورت پايان دخالت آنها در سوريه تاكنون امنيت برقرار شده بود.

- تقويت بيداري اسلامي و جبهه مقاومت در منطقه كه تزلزل بيشتر حاكمان دست نشانده غرب و تضعيف بيشتر منافع آمريكا و صهيونيست ها را به همراه دارد.

- شكست زود هنگام طرح آمريكا براي ايجاد چتر امنيتي عربي، صهيونيستي و تركيه اي براي حفظ منافعش در منطقه كه روياي خاورميانه نوين اوباما را نابود مي سازد. هر چند كه آمريكا براي جلوگيري از رسوايي جديد از افشاي ائتلاف خودداري و چنان وانمود كرده كه ائتلاف مذكور بدون نظر آمريكا شكل گرفته است.

- نكته بسيار مهم، جبهه بندي ميان بلوك شرق و غرب است. كشورهاي چين و روسيه كه تا پيش از اين كمي با غرب مدارا كرده و حتي رضايت به جنگ ليبي داده بودند؛ اكنون در برابر اروپا و آمريكا قرار گرفته و برآنند تا موقعيت خويش را احيا و قدرت خويش را به نمايش گذارند.

روند تحولات نشان مي دهد چين و روسيه در اقدامي كه حمايت جهاني نيز دارد، تلاش مي كنند تا از سلطه طلبي غرب كه انزواي آنها را نيز به همراه دارد جلوگيري كنند و مانع از شكل گيري نظام تك قطبي شوند. جهانيان اذعان دارند كه همسو شدن روسيه و چين با غرب عليه سوريه، صرفاً به ضرر دمشق نبوده بلكه هزينه هاي سنگيني براي چين و روسيه به همراه مي داشت، به ويژه اينكه سوريه و شخص بشار اسد در ميان منطقه و جهان جايگاه ويژه اي داشته و همسويي با غرب عليه آن انزجار جهاني را به همراه دارد.

بر اين اساس مي توان گفت كه پرونده سوريه ديگر به مسئله اي بين المللي مبدل شده كه محور آن را جدايي ميان شرق و غرب تشكيل مي دهد. اين روند صرفاً در قالب شوراي امنيت نبوده چنانكه، روسيه سه شنبه (18/11/90 ) لاوروف وزير خارجه اش را به سوريه اعزام داشت و چين نيز از اعزام نماينده اي به منطقه براي مقابله با طرح هاي ضدسوري غرب خبر داد.

در مقابل كشورهاي غربي در اقدامي شتاب زده كه نشانگر عصبانيت آنها از شكست در برابر سوريه بوده ضمن اعلام تعطيلي سفارتخانه هاي خود در سوريه، حمايت علني از مخالفان مسلح سوريه را اعلام داشتند. شوراي همكاري خليج فارس نيز براي تكميل جنايت هايش در كنار غرب قرار گرفت و مواضع آنها را تكرار كرده است.

نتيجه گيري

در جمع بندي كلي از تحولات اخير سوريه مي توان گفت كه در اصل بازگشايي پرونده سوريه در شوراي امنيت يك رسوايي براي اعراب و غرب بوده و حتي اگر آنها بتوانند بار ديگر پرونده را در شوراي امنيت و يا مجمع عمومي سازمان ملل بازگشايي كنند، نمي توانند بر شكست و پيامدهاي رسوايي كنوني سرپوش گذارند، به ويژه اينكه چهره واقعي آنها براي ملت سوريه و منطقه افشا شده كه نتيجه آن نيز تقويت موقعيت دولت سوريه و در نهايت جبهه مقاومت در كنار تزلزل بيشتر سران غرب و متحدان صهيونيست و عربي آنها خواهد بود. هر چند كه ائتلاف ضد سوري براي رسيدن به خواسته هاي خود همچنان به توطئه و جنايت عليه ملت و اتحاد ملي سوريه ادامه خواهد داد.

على تتماج

منبع :‌بصيرت

انتهاي متن/

دوشنبه|ا|1|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 88]