مروري بر ديدگاه‌هاي جمهوريخواهان پيرامون 4 موضوع داخلي و خارجي آمريكا نامزدهاي جمهوريخواه آمريكا چه مي‌گويند؟

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: مروري بر ديدگاه‌هاي جمهوريخواهان پيرامون 4 موضوع داخلي و خارجي آمريكا نامزدهاي جمهوريخواه آمريكا چه مي‌گويند؟
جام جم آنلاين: 15 آبان 1391 در آمريكا انتخابات رياست جمهوري برگزار مي‌شود ولي تا آن روز بايد نامزدهاي احزاب اصلي اين كشور (دموكرات و جمهوريخواه‌) معرفي و در يك عرصه عمومي با يكديگر رقابت كنند.

دموكرات‌ها كه هم‌اكنون قدرت را در اختيار دارند، مايل هستند براي 4 سال ديگر نيز باراك اوباما رئيس‌جمهور كشورشان باشد. جمهوريخواهان اما از چندي پيش مبارزات سختي را آغاز كرده‌اند تا بتوانند زبده‌ترين نامزد خود را به جدال با اوباما بفرستند. در اين ميان گرچه عمده نامزدهاي جمهوريخواه ديدگاه‌هاي مشتركي پيرامون مسائل داخلي و خارجي كشورشان دارند اما در عين حال مي‌توان تفاوت‌هايي را نيز در آن مشاهده كرد. دقت در اين تفاوت‌ها همچنان كه براي راي‌دهندگان آمريكايي اهميت دارد براي كساني نيز كه ‌ خارج از اين كشور زندگي مي‌كنند مي‌تواند جالب توجه باشد. با اين توضيح، ديدگاه‌هاي نامزدهاي جمهوريخواهان را درباره 4 موضوع مهم مرور مي‌كنيم.

رابطه با چين

پايگاه اطلاع‌رساني شوراي روابط خارجي آمريكا در گزارشي به تشريح سياست خارجي اين كشور در قبال چين از زبان نامزدهاي جمهوريخواه انتخابات رياست جمهوري پرداخت و نوشت: همزمان با دست و پنجه نرم كردن آمريكا و اروپا با ركود اقتصادي، رشد اقتصادي چين و سياست‌هاي اقتصادي پكن موجب نگراني سياستگذاران آمريكا شده است.

مقابله با چين، محور اصلي رويكرد راهبردي سال 2011 دولت باراك اوباما در قبال منطقه اقيانوس آرام بود ولي نامزدهاي انتخابات رياست جمهوري سال 2012 آمريكا در مناظرات انتخاباتي، همگي نسبت به ادعاي مالكيت چين بر منابع مورد مناقشه درياي چين جنوبي و وضعيت حقوق بشر در اين كشور ابراز نگراني كرده‌اند.

اوباما در آغاز رياست جمهوري درصدد برقراري ارتباط و همكاري با چين بود. دولت وي در سال 2009، طرح موسوم به گفت‌وگوي راهبردي و اقتصادي آمريكا ـ چين را به منظور مذاكره درباره امور تجاري و ساير مسائل مورد علاقه 2 كشور كليد زد. هيلاري كلينتون، وزير خارجه آمريكا از اين طرح و اقدام دولت به عنوان شروع تلاشي بي‌سابقه براي بنيان‌گذاشتن رابطه‌اي مثبت و مبتني بر همكاري بين واشنگتن و پكن در قرن 21 ياد كرد.

اوباما در ژانويه 2011 در جريان سفر هو جين تائو، رئيس‌جمهور چين به آمريكا گفت: در دنيايي كه اقتصاد جهاني است و كشورها ارتباطي متقابل دارند، كشورها‌ از جمله ما، با همكاري با يكديگر شكوفاتر و ايمن‌تر خواهند بود. البته اوباما در ديدار با هو، از انتقاد از سياست‌هاي پولي چين غافل نماند و دولتش نيز در جريان همين سفر هو به آمريكا، فروش بسته تسليحاتي به ارزش 8‌/‌5 ميليارد دلار به تايوان را تاييد كرد.

اوباما در سفر نوامبر 2011 به منطقه آسيا، از طرح‌هاي خود براي حضور گسترده نيروي دريايي آمريكا در استراليا خبر داد و در ديدار با سران آسيا، ادعاي مالكيت چين را بر‌‌منابع مورد مناقشه درياي چين جنوبي به چالش كشيد.

با اين حال، نگرش نامزدهاي جمهوريخواهان نسبت به روابط آينده آمريكا با چين كاملا متفاوت با ديدگاه‌هاي باراك اوباماست كه مي‌توان آنها را به اين صورت دسته‌بندي كرد:

نيوت گينگريچ

گينگريچ در مناظرات انتخاباتي ضمن حمايت از گسترش روابط اقتصادي با چين، با اتخاذ موضعي انتقادي در قبال نقض حقوق بشر در چين و ساير كشورها خاطرنشان كرد: ما پيگير وضعيت حقوق بشر در همه كشورهاي جهان از جمله چين، روسيه و كوبا‌ هستيم. بايد همواره در اين راستا حركت و اعلام كنيم آمريكا طرفدار آزادي است.

گينگريچ در گفت‌وگو با شبكه پي‌بي‌اس آمريكا از تبادل دانشجو و توسعه صنعت توريسم بين آمريكا و چين حمايت كرد و گفت: اگر مردم آمريكا و چين دوست يكديگر باشند، جهاني امن‌تر، آزادتر و شكوفاتر خواهيم داشت. وي در گفت‌وگو با شبكه فاكس نيوز نيز خاطرنشان كرد: آمريكا به جاي توجه به سياست‌هاي چين بايد بيشتر به سياست‌هاي خود توجه كند. اگر ما در آمريكا كارها را درست انجام دهيم، مي‌توانيم با هند و چين در طول يكصد سال آينده رقابت كنيم.

ران پل

پل در مناظرات انتخاباتي از تجارت آزاد با چين و عدم مداخله در مسائل داخلي اين كشور حمايت كرد و گفت كه بهتر است گفت‌وگو و تجارت را با چين آغاز كنيم. وي خاطرنشان كرد ترديد دارد با تقويت يوآن و افزايش ارزش پول چين در برابر دلار بتوان عدم توازن تجاري بين آمريكا و چين را برطرف كرد.

پل با «قانون اصلاح ارز به منظور انجام تجارت منصفانه» مخالف است زيرا به عقيده وي، هدف آن مهار كشورهايي مانند چين است كه ارزش پول خود را پايين نگه مي‌دارند. او گفت‌قانونگذاران بايد به فوايد حاصل از تجارت آمريكا و چين توجه كنند، زيرا مصرف‌كنندگان آمريكايي از كالاهايي با قيمت پايين منتفع مي‌شوند.

تصويب اين قانون باعث افزايش قيمت كالا و در نتيجه، كاهش مصرف‌كننده خواهد شد. از سوي ديگر، اين نامزد جمهوريخواه در دسامبر 2010 با بيانيه كنگره آمريكا در محكوميت چين به خاطر زنداني كردن ليو شيابو ـ برنده چيني جايزه صلح نوبل ـ مخالفت كرد و گفت، به عنوان نمايندگان كنگره در جايگاهي نيستيم كه سياست‌هاي داخلي را به دولت چين ديكته كنيم.

ريك پري

پري در وب‌سايت خود از چين به عنوان شريك اقتصادي و رقيب نظامي آمريكا ياد كرده است. وي معتقد است، آمريكا بايد با سر و سامان دادن به اقتصاد خود و تداوم حضور نظامي جدي در آسيا، از جايگاه قدرت با چين مذاكره كند.به گفته پري، آمريكا بايد در قبال نقض قوانين مالكيت معنوي از سوي چين موضعي جدي‌تر اتخاذ كند.

ميت رامني

رامني معتقد است آمريكا بايد سياستي را در قبال چين اتخاذ كند و پكن را به پيش گرفتن مسيري تشويق نمايد كه اختلافات و درگيري‌ها را به حداقل برساند، امكان ادامه همكاري با آمريكا را فراهم كند و باعث ايجاد فرصت‌هاي اقتصادي و شكوفايي آزادي‌هاي دموكراتيك در سراسر شرق آسيا شود.

وي از تقويت توان نظامي آمريكا در اقيانوس آرام، تعميق همكاري با هند و ساير متحدان منطقه‌اي آمريكا، حمايت جدي از حقوق بشر و تشويق چين به اجراي سياست‌هاي تجارت آزاد منصفانه حمايت كرده است. وي در مقاله‌اي در روزنامه واشنگتن‌پست نوشت چين با سرقت حق مالكيت معنوي و پرداخت يارانه به توليدكنندگان داخلي، به طور نظام‌مند از ديگر اقتصادها سوءاستفاده مي‌كند.

رامني در مناظره اكتبر 2011 نامزدهاي جمهوريخواه گفت، اگر به رياست جمهوري انتخاب شود، در قالب يك حكم دولتي، چين را به عنوان شياد ارزي معرفي خواهد كرد. وي خاطرنشان كرد، آمريكا اهرم فشاري در اختيار دارد كه مي‌تواند با استفاده از آن چين را به پذيرش مطالبات مربوط به رعايت مقررات تجارت وادار كند.

انرژي

همزمان با ادامه مشكلات اقتصادي، دسترسي به منابع انرژي و هزينه‌هاي تامين آن به يكي از مسائل حياتي آمريكا بدل شده است. باراك اوباما ، رئيس‌جمهور آمريكا و نامزدهاي جمهوريخواه انتخابات سال جاري اين كشور، از استقلال كشور در عرصه انرژي به عنوان يكي از اركان اصلي تامين امنيت ملي ياد كرده‌اند.

اوباما در بدو ورود به كاخ سفيد، از توسعه انرژي پاك حمايت كرد و وعده داد از وابستگي آمريكا به نفت خواهد كاست و قوانيني در حمايت از محيط‌زيست تصويب خواهد كرد. وي در مارس 2011، با ارائه طرح تضمين امنيت انرژي در آينده، به تشريح سياست‌ها و اهداف خود در زمينه انرژي پرداخت. دولت آمريكا اعلام كرد با تلاشي مضاعف در جهت توسعه انرژي‌هاي تجديدپذير مانند انرژي باد، خورشيد و توليد انرژي برقابي مي‌كوشد.

اوباما همچنين در سخنراني سال گذشته در كنگره آمريكا وعده داد كه تا سال 2035حدود 80 درصد برق مصرفي از كشور از انرژي‌هاي پاك نظير انرژي هسته‌اي، منابع تجديدپذير، زغال سنگ پاك و گاز طبيعي مرغوب تامين خواهد شد. اوباما در مارس 2010 نيز از آغاز روند توليد نفت در مناطق بيشتري از آمريكا خبر داد كه حادثه نشت نفت در آوريل اين سال باعث كند شدن اجراي مقررات حفاري و اكتشاف نفت شد. ديدگاه‌هاي نامزدهاي جمهوريخواه درباره انرژي نيز قابل توجه است:

نيوت گينگريچ

گينگريچ با ارائه طرحي 6 ماده‌اي در زمينه انرژي گفت كه خواستار حذف موانع اداري و قانوني در زمينه توسعه ميادين نفت و گاز، تامين هزينه تحقيقات مربوط به انرژي بويژه نفت و گاز و تعطيلي سازمان حفاظت از محيط‌زيست است. وي ضمن درخواست در مورد تعطيلي سازمان حفاظت از محيط زيست، به دنبال تشكيل سازمان راه‌هاي حفظ محيط‌زيست به جاي آن است كه علاوه بر در نظر گرفتن تاثير سياست‌هاي زيست‌محيطي فدرال بر اشتغال‌آفريني و هزينه‌هاي انرژي، با استفاده از سياست‌هاي تشويقي معتقد است مي‌تواند به نتايج موثرتري در زمينه حفظ محيط‌زيست نايل شود. وي طرفدار دادن يارانه به همه توليدكنندگان و همه اشكال توليد انرژي است.

ران پل

اما پل طرفدار حل و فصل مساله انرژي از طريق بازار آزاد است و مي‌گويد؛ مقررات فدرال، يارانه‌ها و وضع ماليات سنگين موجب اختلال در بازار انرژي و رواج كاغذبازي‌هاي دولتي در انتخاب برنده و بازنده اين بازار و افزايش قيمت انرژي شده است. وي خواستار كاهش ماليات بر توليد انرژي و لغو قوانين و مقرراتي است كه مانع توليد انرژي مي‌شوند. پل معتقد است، كاهش اتكاي آمريكا به نفت خارجي به منزله سد راه سياست خارجي بوده‌ و باعث تضعيف اقتصاد كشور خواهد شد. وي با اختصاص يارانه به انرژي،مخالف و طرفدار اعطاي اعتبارات مالياتي به بخش انرژي است.

ميت رامني

در اين ميان، ميت رامني خواستار اصلاح اساسي قوانين و مقررات بخش انرژي، افزايش توليد داخلي و تحقيق و توسعه در زمينه انرژي است. وي چارچوب مقرراتي جديدي را براي سازمان حفاظت از محيط زيست ارائه مي‌دهد كه در پي حفظ محيط‌زيست بدون تضعيف صنعت است. طرح اصلاح قوانين انرژي رامني شامل تدوين مقرراتي در زمينه تهويه هواي صنايع توليد زغال سنگ و هسته‌اي است.

رامني ضمن انتقاد از راهبرد مشاغل سبز دولت اوباما اظهار كرد: بخش سنتي توليد انرژي (نفت، گاز، زغال سنگ و هسته‌اي) بالقوه اشتغال‌آفرين است. وي طرفدار افزايش توليد داخلي سوخت‌هاي فسيلي است و مي‌گويد، چنانچه به رياست جمهوري انتخاب شود، به اروپا براي كاهش وابستگي به گاز روسيه كمك خواهد كرد.

ريك سنتروم

اما سنتروم در مناظرات تبليغاتي خود از ضرورت اتخاذ سياستي در قبال انرژي سخن گفته است كه از همه منابع انرژي از جمله نفت، گاز، زغال سنگ و انرژي هسته‌اي براي تقويت اقتصاد و تقويت نيروي كار آمريكا استفاده كند. وي بر استفاده و توسعه منابع انرژي به منظور تثبيت قيمت انرژي در جهان تاكيد كرد و گفت: يارانه انرژي را بتدريج قطع و با اعطاي مشوق به انرژي‌هاي مورد حمايت دولت مخالفت مي‌كند.

جنبش‌هاي بيداري

زنجيره جنبش‌هاي اعتراضي كه در سال 2011 در تونس كليد خورد و به ساير كشورهاي خاورميانه تسري پيدا كرد، اذهان نامزدهاي انتخابات رياست جمهوري سال 2012 آمريكا را كاملا به خود مشغول داشته است. بخصوص نوع رژيم‌هايي كه جايگزين حاكمان ساقط شده در تونس، مصر و ليبي شده يا مي‌شود براي آنها قابل تامل بوده است. همچنين موجه يا ناموجه بودن اقدام دولت باراك اوباما در پيوستن به عمليات تهاجمي سازمان پيمان آتلانتيك شمالي (ناتو) عليه ليبي و رژيم معمر قذافي، از موضوعات اصلي در مناظرات نامزدهاي جمهوريخواه انتخابات رياست جمهوري آمريكاست كه ضمن حمايت از اشاعه دموكراسي در جهان عرب، در ميزان جديت عملي آمريكا در اين زمينه پرسش‌هاي زيادي را برمي‌انگيزد.

با وجود حمايت اوباما از مطالبات دموكراسي‌طلب در جهان عرب، واكنش دولت وي به سركوب اعتراضات مردمي، بسته به رژيم‌هاي حاكم بر كشورهاي منطقه تاكنون متفاوت بوده است. دولت اوباما كه از عمليات نظامي براي حفظ جان مردم ليبي در برابر حملات نيروهاي رژيم قذافي و اعمال تحريم‌هاي اقتصادي عليه سوريه استقبال و حمايت كرد، در قبال سركوب تظاهرات مردمي در بحرين، متحد منطقه‌اي آمريكا، سكوت اختيار كرد و حتي با نوساناتي حاضر به ادامه فروش سلاح به اين كشور شد. با اين حال اوباما در سخنراني ماه مي ‌2011 در رابطه با جنبش‌هاي اعتراضي جهان عرب گفت: سياست دولت آمريكا، حمايت از اصلاحات و روند استقرار نظامي دموكراتيك در سراسر اين منطقه است. دراين ميان ديدگاه‌هاي نامزدهاي جمهوريخواهان نيز شنيدني است.

نيوت گينگريچ

گينگريچ چنين وانمود مي‌كند كه از حاميان سرسخت اشاعه دموكراسي در سراسر جهان است. وي در فوريه 2011 در گفت‌وگو با شبكه بي‌بي‌سي اظهار كرد: به اعتقاد من، بايد به ترويج دموكراسي در همه جاي دنيا از جمله روسيه، چين و كوبا اهتمام ورزيم. بايد به‌طور مستمر اعلام كنيم كه آمريكا طرفدار آزادي است. با اين حال وي در اين گفت‌وگو، از قدرت گرفتن جنبش اخوان‌المسلمين در مصر ابراز نگراني كرد و گفت: چنانچه ارتش مصر در راستاي يك نظام دموكراتيك حركت نكند، آمريكا بايد از اهرم فشار اقتصادي استفاده كند.

ران پل

از سوي ديگر ران پل سياست عدم مداخله را مطرح مي‌كند. اين سياست به اين معني است كه آمريكا علاقه‌اي به مداخله نظامي يا مخفيانه در امور ساير كشورها ندارد. وي در مناظرات انتخاباتي خاطرنشان كرد: اكنون زمان آن است كه از خود بپرسيم آيا لازم است بيش از اين، جان و مال آمريكايي‌ها را صرف اعاده اعتبار از دست رفته و بهبود وجهه خود در خاورميانه كنيم. پل معتقد است: وجوه مالي كه آمريكا طي 3 دهه براي حمايت از دموكراسي در مصر هزينه كرد، نه‌تنها تثبيت اوضاع در اين كشور را به همراه نداشت. بلكه موجب كمك به رژيم فاسد مصر و در نهايت، تشديد نارضايتي و خشم مردم اين كشور از آمريكا و رژيم صهيونيستي شد. وي در گفت‌وگوي ژوئن 2011 با شبكه سي‌ان‌ان نيز اعلام كرد: مداخله آمريكا در ليبي فاقد توجيه قانوني بود. آمريكا بايد از طريق ارائه الگو و مديريت درست امور داخلي، به گسترش ارزش‌هاي مورد نظر خود بپردازد.

ميت رامني

رامني نيز با انتقاد از سياست اوباما در قبال بهار عربي مي‌گويد: وي به اندازه كافي در تشويق دوستان ما به حركت در راستاي تشكيل دولتي منتخب جديت به خرج نداده است. از اين رو رامني وعده داد كه در صورت انتخاب به رياست جمهوري آمريكا راهبرد حمايت از گروه‌ها و دولت‌هايي را در خاورميانه دنبال مي‌كند و در راستاي تقويت ارزش‌هايي مانند تشكيل دولت منتخب، رونق اقتصادي و حقوق بشر حركت خواهد كرد.

ريك سنتروم

سنتروم با انتقاد از سياست‌هاي اشتباه دولت اوباما در قبال ليبي گفته است: آمريكا در اين رابطه مي‌توانست بهتر عمل كند و به عنوان كشوري خيرخواه ظاهر شود. وي اوباما را به خاطر قرباني كردن حسني مبارك به نفع رژيم نظامي كه ميانجي حكومت خودگردان فلسطين و جنبش حماس است، مورد مذمت و نكوهش قرار داد. سنتروم خاطرنشان كرده است در صورت پيروزي در انتخابات، از جنبش‌هاي دموكراسي‌طلب و نوپا در خاورميانه حمايت مي‌كند.

اسرائيل و فلسطين

تقريبا تمام نامزدهاي انتخابات رياست جمهوري آمريكا در مناظرات انتخاباتي از رژيم صهيونيستي حمايت و باراك اوباما را به خاطر آنچه از آن به عنوان حمايتي توخالي از اين رژيم ياد كردند، مورد نكوهش قرار مي‌دهند.

تلاش‌هاي ميانجيگرانه اوباما براي از سرگيري دور جديد مذاكرات رژيم صهيونيستي ـ فلسطين در سپتامبر 2010به ثمر نشست و 2 طرف مناقشه را بارديگر به پاي ميز مذاكره نشاند، اما امتناع سران تل‌آويو از تمديد توقف شهرك‌هاي يهودي‌نشين در كرانه باختري ادامه اين مذاكرات را ناممكن ساخت. اوباما در سخنراني ماه مي ‌2011، ضمن تاكيد بر تعهد بي‌بديل آمريكا به تامين امنيت رژيم صهيونيستي، از مذاكرات اين رژيم با فلسطين در چارچوب طرح تشكيل 2 كشور مستقل بر مبناي مرزهاي 1967 و حفظ امنيت اين رژيم حمايت كرد. وي گفت، مذاكرات درباره محدوده ارضي فلسطين و حفظ امنيت رژيم صهيونيستي بايد سرآغاز روند گفت‌وگو درباره آينده بيت‌المقدس و امكان بازگشت آوارگان فلسطيني به كشورشان باشد.

البته مخالفت دولت اوباما با طرح به رسميت شناخته شدن فلسطين به عنوان كشوري مستقل از سوي سازمان ملل به روند مذاكرات رژيم صهيونيستي ـ فلسطين ضربه زد. دولت وي همچنين در بودجه سال مالي 2011 خواستار اختصاص 3 ميليارد دلار در قالب كمك‌هاي نظامي به رژيم صهيونيستي شد كه اين رقم بالاترين مبلغ كمك‌هاي نظامي به اين رژيم از سال 2003 تا آن تاريخ بود.

در اين ميان، اما نامزدهاي جمهوريخواه رياست جمهوري آمريكا سعي مي‌كنند به گفته خودشان با تصحيح اشتباهات اوباما بر حمايت همه‌جانبه خود از رژيم صهيونيستي تاكيد كنند. توجه به مواضع برخي از آنها قابل توجه است:

نيوت گينگريچ

گينگريچ ‌ در سخنراني دسامبر 2011 در ائتلاف يهوديان جمهوريخواه، ناتواني اوباما و برخي سران جهان در بيان حقايق درباره تروريست‌ها و همچنين اهداف دشمنان مشترك آمريكا و رژيم صهيونيستي را به عنوان بزرگ‌ترين مانع بر سر راه مذاكرات رژيم صهيونيستي ـ فلسطين معرفي كرد و گفت: «نبايد از رهبران تل‌آويو انتظار داشت كه با ائتلاف فلسطيني متشكل از حماس گفت‌وگو كند. موضع دولت اوباما مبني بر مذاكره بر مبناي مرزهاي 1967 به منزله اقدام اسرائيل به خودكشي است.»

وي در گفت‌وگو با شبكه سي‌بي‌اس نيز از شناسايي بيت‌المقدس به عنوان پايتخت ازلي و ابدي اسرائيل حمايت كرد و گفت اگر به عنوان رئيس‌جمهور آمريكا انتخاب شود، سفارت اين كشور را از تل‌آويو به بيت‌المقدس منتقل خواهد كرد. گينگريچ همچنين از طرح به رسميت شناخته شدن كشور مستقل فلسطين از سوي سازمان ملل به عنوان تهديدي براي موجوديت رژيم صهيونيستي ياد كرد و از دولت اوباما خواست با هرگونه اقدامي كه به منزله پاداش براي گروه‌هاي تروريستي است، مخالفت كند. وي در مصاحبه دسامبر 2011 با شبكه يهوديان، هويت تاريخي فلسطيني‌ها را زير سوال برد و گفت: «به ياد داشته باشيم كه فلسطين هيچ‌گاه به عنوان يك كشور مطرح نبوده بلكه بخشي از امپراتوري عثماني و جامعه عرب بوده است.»

ران پل

ران پل كه با شعار عدم‌مداخله در امور ساير كشورها در مبارزات انتخاباتي ظاهر شده است در اينجا نيز خواستار كاهش ايفاي نقش ديپلماتيك آمريكا در مسائل اعراب ـ اسرائيل، كمك‌هاي نظامي به رژيم صهيونيستي و ساير كشورهاي منطقه خاورميانه است. وي در مناظره نوامبر 2011 نامزدهاي جمهوريخواه آمريكا گفت: «آمريكا كمكي به اسرائيل نمي‌كند. آمريكا در امور اسرائيل دخالت مي‌كند. آمريكا با اين كمك‌ها وفاداري اسرائيل را مي‌خرد و آنها نيز به خاطر ما از استقلال و حاكميت خود مي‌گذرند. اسرائيل به تنهايي مي‌تواند از خود حفاظت كند.» پل كه پس از حمله رژيم صهيونيستي به نيروگاه اتمي عراق، از معدود نمايندگان كنگره آمريكا بود كه از اين اقدام رژيم صهيونيستي حمايت كرد، در سال 2009 از اين رژيم به خاطر حمله به غزه انتقاد و با مصوبه كنگره در اعلام حمايت آمريكا از اقدامات رژيم صهيونيستي در غزه مخالفت كرد. درميان نامزدهاي جمهوريخواه، ران پل كمترين حمايت را تاكنون از رژيم صهيونيستي كرده است.

ريك پري

برخلاف ران پل، اما ريك پري از حاميان سرسخت رابطه آمريكا و رژيم صهيونيستي است و از اين رژيم به‌عنوان يك شريك ويژه و قديمي‌ترين و قوي‌ترين متحد آمريكا در منطقه خاورميانه ياد مي‌كند. وي از كاخ سفيد به خاطر مبنا قرار دادن مرزهاي 1967 در مذاكرات رژيم صهيونيستي ـ فلسطين بشدت انتقاد و از حق بازگشت آوارگان فلسطيني به كشورشان به عنوان عامل تخريب اسرائيل سخن به ميان آورد. پري همچنين طرح به رسميت شناخته شدن كشور مستقل فلسطين از سوي سازمان ملل را محكوم كرد و گفت: «حكومت خودگردان فلسطين در پي از بين بردن امكان حل و فصل مناقشه از طريق گفت‌وگو است.»

وي در سخنراني دسامبر 2011 در ائتلاف يهوديان جمهوريخواه از تشكيل دولت فلسطين به شرط تمكين فلسطيني‌ها به پيش‌شرط‌هاي مورد نظر اسرائيل مبني بر مذاكره مستقيم بين سران رژيم صهيونيستي و فلسطين، به رسميت شناختن موجوديت رژيم صهيونيستي و محكوميت اقدامات حماس از سوي سران فلسطين حمايت كرد.

ميت رامني

رامني نيز از رژيم صهيونيستي به عنوان نزديك‌ترين متحد آمريكا در خاورميانه ياد مي‌كند. او كه به احتمال زياد يكي از گزينه‌هاي مطرح جمهوريخواهان در انتخابات فرارو خواهد بود، مي‌گويد: براي به روز نگهداشتن توان نظامي اسرائيل تلاش خواهد كرد. وي از دولت اوباما به‌خاطر فاصله انداختن بين آمريكا و اسرائيل انتقاد و تاكيد كرده و گفته است: تضمين امنيت اسرائيل كليد مذاكره براي استقرار صلحي پايدار در منطقه است. رامني خاطرنشان كرده است:‌ چنانچه فلسطين درصدد ادامه تلاش براي به رسميت شناخته شدن كشوري مستقل با دولتي متشكل از اعضاي حماس برآيد، كمك‌هاي مالي به فلسطين را كاهش خواهد داد. وي در مناظره نوامبر 2011 اعلام كرد، اگر به رياست جمهوري آمريكا انتخاب شود، اولين سفرش به سرزمين‌هاي اشغالي خواهد بود تا به دنيا نشان دهد كه آمريكا به اسرائيل و منطقه خاورميانه توجه دارد.

ساختار انتخابات رياست جمهوري آمريكا

انتخابات رياست جمهوري ايالات متحده آمريكا كه هر 4 سال يكبار برگزار مي‌شود، پرسروصداترين و پرهزينه‌ترين انتخابات جهان به شمار مي‌آيد. مطابق با قانون اساسي فدرال، نامزد پست رياست جمهوري بايد حداقل 35 سال داشته باشد و علاوه بر آن حتما متولد خاك ايالات متحده بوده و حداقل از سابقه 14 سال اقامت متوالي در اين كشور برخوردار باشد.

طول مدت رياست جمهوري در آمريكا 4 سال است و هر شخص مي‌تواند براي 2 دوره متوالي اين پست را در اختيار گيرد. هر چند به اين اصل تا سال 1951 در قانون اساسي فدرال تصريح نشده بود، اما طبق يك عرف و رويه كه از روساي جمهور پيشين آمريكا باقي مانده بود معمولا هيچ فردي خود را براي بيش از 2 دوره نامزد تصدي اين پست نمي‌كرد. البته در اين بين موارد استثنايي نظير 4 بار رياست جمهوري متوالي روزولت در سال‌هاي جنگ جهاني دوم نيز مشاهده مي‌شود. در نهايت با اصلاحيه سال 1951 رسما اعلام شد كه هيچ فردي نمي‌تواند براي بيش از 2 دوره متوالي پست رياست جمهوري را در اختيار داشته باشد.

طبق رويه معمول زمان برگزاري انتخابات، نوامبر (اواسط آبان) آخرين سال دوره رياست جمهو ري رئيس‌جمهوري پيشين بوده و شروع كار رئيس‌جمهور جديد بيستم ژانويه (30 دي) است. در اين روز كه روز افتتاحيه ناميده مي‌شود رئيس‌جمهور قبلي و جديد حضور دارند و مراسم تحليف توسط رئيس ديوان عالي ايالات متحده انجام مي‌شود. بر‌گزاري عملي انتخابات رياست جمهوري آمريكا را بايد در ‌4 مرحله دانست، با اين توضيح كه انتخابات رياست جمهوري كاملا حزبي بوده و نامزدها، نمايندگي حزب متبوع خود را برعهده دارند.

1 ـ انتخابات مقدماتي: نامزدها معمولا خود را براي شركت در مبارزات انتخاباتي معرفي مي‌كنند يا از سوي حزب براي اين كار در نظر گرفته مي‌شوند. در اين صورت طرفداران احزاب بايد از ميان چندين فرد داوطلب در انتخابات درون حزبي، يك نفر را براي شركت در انتخابات معرفي كنند.

2 ـ كنوانسيون‌هاي ملي: در تابستان سال برگزاري انتخابات، كنوانسيون‌هاي ملي احزاب برپا مي‌شود. تمام‌ گرايشات و تشكل‌هاي داخلي هر حزب بايد در اين مجمع شركت كرده و طي يك دوره يك ماهه، هيات‌هاي شركت‌كننده از ميان نامزدهاي موجود، فرد موردنظر خود را براي شركت در مبارزات نهايي معرفي نمايند. در اين بين حزب رئيس‌جمهور پيشين مجددا او را جهت مبارزات انتخاباتي برمي‌گزيند.

3 ـ رقابت انتخاباتي: تا روز برپايي انتخابات، كانديداها با حمايت احزاب و طرفداران، مبارزات معمولا وسيع و همه‌جانبه انتخاباتي خود را آغاز مي‌كنند. حجم گسترده‌اي از اين رقابت‌ها مربوط به تبليغات است كه اين مساله نيز در جاي خود رابطه مستقيمي با منابع و توان مالي و پشتيباني احزاب دارد.

4 ـ هيات‌هاي انتخاباتي: براساس قانون اساسي فدرال، رئيس‌جمهور بايد از طرف يك كالج يا هيات انتخاباتي (Electoral collage) انتخاب‌شود. هر ايالت، كالج انتخاباتي خاص خود را دارد و تعداد آن برابر با تعداد نمايندگان آن ايالت در كنگره (مجلس نمايندگان و سنا) است. هر چند تعداد نمايندگان ايالات در مجلس سنا به طور يكسان، 2 نفر براي هر ايالت در نظر گرفته شده، اما تعداد اعضاي مجلس نمايندگان براساس جمعيت هر ايالت است.

روند كار به اين شكل است كه مردم با راي مستقيم خود تعداد مشخص شده از «كالج انتخاباتي» را برمي‌گزينند و در مرحله بعد اعضاي تمام كالج‌هاي انتخاباتي رئيس‌جمهور را انتخاب مي‌كنند. اين سيستم بيشتر به انتخابات نيمه مستقيم رياست جمهوري معروف است. در اين صورت مردم هر ايالت با راي به ليست «انتخاب‌كنندگان» كه از سوي حزب مورد علاقه خود معرفي شده‌اند، اين امكان را به آنها مي‌دهد تا رئيس‌جمهور را از جانب آنان انتخاب‌كنند. از ‌آنجا كه تعداد كالج انتخاباتي هر ايالت برابر با تعداد نمايندگان آن ايالت در كنگره است مي‌توان دريافت كه تعداد كل اعضاي‌ كالج‌هاي انتخاباتي در ايالات متحده برابر با تعداد كل اعضاي كنگره يعني 535 نفر است ‌كه با افزودن 3 نفر «انتخاب‌كننده» حوزه پايتخت اين تعداد به 538 نفر خواهد رسيد. اين تعداد نمايندگان 50 ايالت آمريكا براي انتخاب رئيس‌جمهور هستند.

اين «انتخاب‌كنندگان» همگي نمايندگان حزب پيروز در حوزه‌هاي انتخاباتي ايالات هستند و بايد الزاما به كانديداي رياست جمهوري معرفي شده از حزب متبوعشان راي دهند. با توجه به عدد 538 مي‌توان دريافت كه هر كانديدايي‌كه زودتر به عدد 270 دست يابد به عنوان رئيس‌جمهور برگزيده خواهد شد، چرا كه رقيب وي در اين صورت حتي با كسب تمامي آراي باقيمانده نمي‌تواند راي بيش از 268 «انتخاب‌كننده» را به دست آورد. اين شيوه انتخاباتي به گذشته آمريكا و حوادث سال‌هاي استقلال بازمي‌گردد و به همين دليل در نظر اغلب مردم دنيا عجيب و نامتعارف جلوه مي‌كند.

صفا فقيه ‌/‌ جام‌جم

دوشنبه|ا|1|ا|اسفند|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 170]