محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846699082
سینمای ایران به نوروز بدهکار است
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ - نوروز باستانی و هنرهای ایرانی از گذشتههای دور ارتباط تنگاتنگی با هم داشتهاند. سینما که میتوانست و میتواند بهترین وسیله برای روایت تصویری این آیین باشد، کم‌توجهی عجیبی به این سنت داشته است. سمیه علیپور: نمود نوروز در سینمای ایران، بسیار اندک است. در فهرست کم تعدادی از فیلم هایی که به گونه ای به نوروز پرداخته اند اندک آثار درخور توجهی هم یافت می شود. اما رویکرد به نوروز در میان همین فیلمها هم متفاوت است، در برخی نوروز اصل و خط مستقیم داستان است و در برخی نوروز به حاشیهای رانده شده. در ادامه مروری روی فیلمهایی که نوروز را با هر دو رویکرد مورد توجه قرار دادهاند، صورت میگیرد. نوروز در تار و پود فیلمدر میان فهرست فیلم های مرتبط با نوروز چند فیلمی وجود دارد که این سنت در تار و پود داستانش تنیده شده است. با ساخته شدن «چهارشنبه سوری» به کارگردانی اصغرفرهادی یکی از فیلمهای مهم در موضوع نوروز در سینمای ایران خلق شد. داستان، در روز چهارشنبه سوری اتفاق میافتد. سبزه و ماهی در کنار خیابان چیده شده و از گوشه و کنار صدای ترقه به گوش میرسد. اما در این میان جای چیزی خالی است و آن هم شادی است. به جای رنگ های روشن اکثر شخصیتهای داستان تیره پوشیده اند و درگیر مشکلات زندگی هستند. هرچند که شاید صحنههای مستند آتشبازی در فیلم کمی برای مخاطب طولانی باشد، اما همه این ها محفوظاتی است از تصاویر جشن و سرور این مراسم در میانه دهه هشتاد. داستان «چهارشنبه سوری» با نوروز تنیده شده است. به واسطه فرا رسیدن نوروز است که روح انگیز(ترانه علیدوستی) برای تمیز کردن خانه نزد خانواده سمیعی می رود و با ورودش اتفاقات را به گونهای دیگر پیش میبرد. «چهارشنبه سوری» بوی عید دارد اما نه عید خوش کودکانه؛ عید دیگری که رنگی از غم با آن همراه است، رنگی از سختیهایی که یکسال تحمل می شود و حتی در آستانه سال نو دست بر نمی دارد. «خیلی دور، خیلی نزدیک» ساخته رضا میرکریمی از روز چهارشنبه سوری آغاز می شود. شهر را بوی عید و نوروز فرا گرفته است. در همین زمان دکتر متوجه بیماری لاعلاج پسرش می شود و به دنبال او راه کویر را پیش میگیرد. میرکریمی نقطه عطف زندگی دکتر را آستانه نوروز قرار داده است. آغاز سفر برای دکتر و سیر و سیاحت در کویر او را وارد دنیای دیگری میکند و چه زمانی بهتر از نوروز برای القای حس تحول. اما دغدغه میرکریمی نه جشن و شادی نوروز بوده، و نه بهره چندانی از مواد تصویری نوروز گرفته است. چند صحنه محو از چهارشنبه سوری ونمای دیگری از یک هفت سین ساده در اتاقی روستایی. «بادکنک سفید» ساخته جعفر پناهی فیلمی است که به خوبی از هیجان فرا رسیدن نوروز استفاده کرده است. زمانی که دختر بچه فیلم (آیدا محمد خانی) پانصد تومانی را که برای خرید ماهی از مادر گرفته در پشت میله های زیرزمین بسته مغازهای می اندازد، مخاطب هراس آن را دارد که عید برسد و دختربچه پول خود را به دست نیاورد. استفاده از زمان فرا رسیدن عید، هیجانی مطلوب را به درستی در تماشاگر ایجاد میکند. امکان روایت چنین داستانی در هر فصلی از سال وجود دارد، اما زمانی که پای نوروز وسط می آید ظرافت داستان بیشتر میشود. دیگر هر کودک و بزرگسالی می داند که آن کودک در حسرت پولش برای خرید ماهی قرمز سفره عید چه چیزی را تحمل کرده است. کامبوزیا پرتوی هم در «ماهی» استفاده درستی از آخرین ساعتهای سال کهنه دارد. او سه کودک فیلمش را در کوچه پس کوچه های تهران برای ایجاد امکان حیات ماهی هایی مأمور کرده که مخاطب را از آغار داستان نگران زندگی خود کرده اند. تماشاگر می خواهد ماهیها زنده بمانند و در تنگ روی سفره هفت سین شنا کنند، اما دغدغه های پنهان پرتوی هنگام روایت داستان ماهی ها، انتظار مستقر شدن آن ها را درسفره عید سخت تر می کند؛ با آن که داستان فیلم در دهه چهل می گذرد، اما بی تردید دغدغه های کارگردانی که در آن سالهای جنگ فیلم می سازد، در تلخی کار بی تأثیر نخواهد بود. به همین خاطر است که نوروز ماهی، نوروزی همراه با شادی نیست. ماهی عید، عنصر محبوب کارگردان ها است. این مسئله با مقایسه ای میان سایر مؤلفه های عید که در فیلم ها به کار گرفته شده اند و تعداد حضور ماهی در آثار قابل درک است. پایه داستان «آن سوی مه» ساخته منوچهر عسگرینسب که محصول نیمه دوم دهه شصت است بر مبنای سرنوشت دو ماهی قرمز قرار گرفته است. کارگردان زمان روایت را روزهای پایانی نوروز انتخاب کرده و قرار است سرنوشت این دو ماهی بیانگر نکاتی از نحوه زندگی باشد. یکی میمیرد و دیگری امکان حیات مییابد و همین حیات و مرگ حرفی فراتر از سرنوشت دو ماهی عنوان می کند. در «آن سوی مه» کارگردان به بهانه سفر شخصیت داستان خود، طبیعت بهار و حال و هوای عید را نمایش می دهد؛ البته عیدی که رو به پایان است. در آستانه نوروزدر تعدادی از فیلمهای مرتبط با نوروز، زمان وقوع داستان هنگامه عید است، و در ادامه مسائل دیگری قصه را پیش میبرد. «کودک و سرباز» ساخته رضا میرکریمی چنین فیلمی است. تنها یک روز به عید مانده و سربازی می خواهد لحظه تحویل سال را در کنار خانوده اش بگذراند. بیننده به اندازه سرباز می خواهد امکان حضور در خانه بوجود آید، اما سرنوشت سرباز چیز دیگری است. او باید راهی سفری شود که جریان تازه ای در زندگی اش محسوب می شود؛ جریانی که دیگر عید در آن تاثیر چندانی ندارد. روایت داستان «آژانس شیشهای» ساخته ابراهیم حاتمیکیا از زمانی آغاز میشود که تنها یک روز به عید نوروز باقی است. حکایت سفر مجروح جنگی به لندن، نبود پول کافی برای تهیه بلیت، تأکید صاحب آژانس هواپیمایی برای تهیه فوری پول مورد نظر، فرا رسیدن تعطیلات که امکان تهیه پول را کمتر می کند... از هر سو بر ذهن تماشاگر فشار وارد می کند. استفاده از روز پایانی سال، نه تنها از آن رو بوده که بیم آماده نشدن پول و به تعویق افتادن سفر دو چندان شود، بلکه تضاد حال و هوای عید، با حس و حال قهرمانان داستان نیز روشنتر دیده شود. در آژانس شیشه ای عید نیست، دلهره مرگ است؛ مرگی که در کمین نشسته و زمان کوتاه موجود برای یافتن راه حل دور شدن از آن هراس ایجاد می کند. پرویز شهبازی در «مسافر جنوب» بستر داستان خود را عید نوروز قرار داده است. او نوروز را زمان گردهم جمع شدن خانوادهها و دید و بازدیدها عنوان کرده و پسر نوجوانی را برای دیدار با فامیل راهی تهران میکند. اما در این فیلم هم بیش از بخشهای آغازین کار، دیگر رنگی از نوروز به چشم نمیخورد. نوروز در تصویرنوروز رنگارنگ و زیباست، گرم است، پر از مهر است و نشان از وصل دارد. همینها کافی است تا تعدادی از کارگردانها برای پرداخت اثر خود، نوروز را انتخاب کنند. علی حاتمی که در تمامی فیلم هایش، فرهنگ و آداب ایرانی را به نمایش می گذارد، صحنه نوروز در فیلم «کمال الملک» را همانند تابلوی نقاشی زیبایی، در آغاز فیلم چیده است. مراسم پرده برداری از تابلوی تالار آینه کمال الملک با عید نوروز همزمان شده است. به این شکل، تصویری ماندگار از سفره هفت سین و آیین تحویل سال در سینمای ایران خلق می شود. اما این فصل تنها ارتباط «کمال الملک» با نوروز باستانی است و در تمامی طول فیلم خط ارتباط دیگری یافت نمی شود. «حریم مهرورزی» ساخته ناصر غلامرضایی در سال هایی تولید شده که جنگ ایران و عراق تمامی ابعاد زندگی مردم ایران را در بر گرفته بود. غلامرضایی لحظه تحویل سال را در جمع جنگ زدگان جنوبی تصویر می کند. جنگ زدگانی که مهمترین آرزوشان هنگام تحویل سال بازگشت به زادگاه است. تصویری که این کارگردان از عید و هفت سین ارائه می دهد تفاوت بسیار زیادی با تصاویر نوروزی کمال الملک دارد. زمان غالب فیلم «اشک سرما» زمستان است که به نوروز میرسد؛ عیدی که سربازهای مین یاب مستقر در کردستان انتظارش را میکشند. کاوه ایمانی (پارسا پیروزفر) که مسئول مین یابی است برای خوش خدمتی هایش وعده مرخصی نوروزی میگیرد و برای حرکت های به اعتقاد فرماندهان، خود سرانه مرخصی را از دست میدهد. بالاخره در روزی که سبزه و شیرینی در سنگر سربازها به چشم می خورد و برف سنگین کردستان آب شده و سبزه ها روییده اند، ایمانی لباس نویی می پوشد، عاشقانه برای دیدن محبوب و یافتن مین ها می رود که انفجار مین تمامی طعم نوروز را به تلخی می کشاند. اشاره کوتاهی هم در «پرستوها به لانه باز میگردند» به نوروز شده است. آن چه خط ارتباطی این فیلم با نوروز است، تصویر غمبار مردی است که برای تامین مخارج خانواده خود، صورت سیاه می کند و لباس قرمز می پوشد و در نقش حاجی فیروز، در شهر می چرخد. با آن که اسم فیلم هم به نوعی اشاره ای به فرارسیدن بهار دارد، اما بیش از آن چه ذکر شد در پرستوها به لانه بازمی گردند به نوروز پرداخته نشده است. استفاده از نام نوروزپرداختن به نوروز در سینمای ایران گاهی اوقات تنها با به میان آوردن نامی مربوط به این آیین و سنت اتفاق افتاده است، که به نظر می رسد در اکثر این فیلم ها هدف استفاده از این نام ها برای ایجاد جذابیت جهت کشاندن مخاطب به سالن سینما بوده است، زیرا که اغلب در طول داستان، نوروز چندان نقشی برعهده ندارد. «واریته بهاری» ساخته پرویز خطیبی فیلمی از این گونه است. در این فیلم که از چند ماجرای مختلف تشکیل شده، تصویرهایی هم از نوروز و هفت سین به چشم میخورد، اما ارتباط اصلی آن با بهار و نوروز بیشتر در نام آن دیده میشود. «عمو نوروز» ساخته سیامک یاسمی هم فیلمی چنین است. داستان از آغاز بیارتباط با نوروز شروع میشود. اما کارگردان زمان صلح و آرامش را در فیلمش هنگامه تحویل سال انتخاب کرده است. در این فیلم نوروز پیام آور شادیها و آرامش است. «عمو نوروز» داستان زندگی دختری است که در آستانه نوروز و بر سر سفره هفت سین تصمیم میگیرد گام مهمی در زندگی خود بردارد. بهار در «بهار» به کارگردانی ابوالفضل جلیلی زمان صلح و آزادی است. کارگردان که در سالهای جنگ بهار را ساخته است، زمان آزادی شهرهای جنگ زده را فصل بهار انتخاب کرده است. بیش از این نمی توان خطی از بهار در فیلم جلیلی یافت. البته فیلمی همانند «چهارشنبه سوری» ساخته اصغر فرهادی هم جزو آثاری محسوب میشود که به لحاظ نام به آیینهای مربوط به نوروز پرداخته، ولی ارتباط این فیلم با نوروز عمیقتر از اسم آن است. غفلت از نوروزدر برخی از فیلم ها با آن که نقشی از نوروز و بهار به میان آمده، اما در بافت اثر به کلی ازپرداخت مؤلفه های بهاری غفلت شده است. «گدای میلیونر» ساخته محمود کوشان داستانی دارد که در بهار اتفاق میافتد، اما در این فیلم هم بهره چندانی از مولفههای نوروزی گرفته نشده است. این فیلم از آن رو به بهار مربوط می شود که سه دوست قدیمی زمان ملاقات خود را پس از سال ها بهار سال ۵۲ انتخاب میکنند. شاید بتوان گفت که در این فیلم بهار تنها نقش پیام آور دوستی را ایفا می کند. پایان سال ۱۳۵۹ است و تنها شش ماه از آغاز جنگ ایران و عراق میگذرد. قرار است سه پایگاه نیروی هوایی ایران توسط عراقی ها بمب باران شود، اما این اتفاق با برنامه ریزی ارتش ایران خنثی میشود. شهریار بحرانی در «حمله به H۳» آگاهانه پایان ۵۹ و آغاز ۶۰ را برای زمان روایت داستان فیلم خود انتخاب کرده است، اما در این میان او بهره بسیار ناچیزی از فضاهای مربوط به نوروز در فیلمش می برد. به نظر می رسد غرق شدن در تعریف داستانی مربوط به جنگ، او را از بهره گیری از مولفه های نوروزی بازداشته است. نوروز در تلویزیوناما هر میزان که سینما به نوروز بی توجه بوده، تلویزیون بنا به سرشت خود ناچاراً به آن پرداخته است. تلویزیون سالانه موظف است تعدادی برنامه، مربوط به عید بسازد و اغلب این کارها برای نمایش در نوروز تولید می شوند. نمونههای زیادی در برنامه های تلویزیونی می توان یافت که با نوروز ارتباط دارند، اما در اینجا تنها به دو نمونه ماندگار از آن میان اشاره می شود. در میان برنامه های متعدد مربوط به نوروز که توسط تلویزیون ساخته شده اند، عید آن سال ها جایگاه ویژه ای دارد. سعید ابراهیمی فر «عید آن سالها» را با موضوع فرا رسیدن عید در یک خانواده سنتی ساخت. در هر قسمت از این مجموعه که زمانش آستانه سال نو است، اتفاقاتی برای این خانواده رخ می دهد و هر سال، نوروز با رنگ و بویی تازه برای آن ها فرا می رسد. کیومرث پور احمد و هوشنگ مرادی کرمانی با تصویری که از مجید ارائه داده اند خاطرات کودکی بسیاری از ایرانیان را زنده کرده اند. شب عید است و مجید لباس عید ندارد. همین دو جمله کافی است تا نشان دهد چگونه ذهن تماشاگر درگیر لباس سال نوی مجید خواهد شد. لباس عید از مجموعه «قصههای مجید» کاری قابل قبول محسوب میشود که به وضوح می توان مؤلفه هایی سینمایی را در این کار تلویزیونی یافت.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 619]
-
گوناگون
پربازدیدترینها