به بها ، نه به بهانه

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: به بها ، نه به بهانه
سايمون بارنس

فرگوسن سه شنبه خيلي خوشحال به نظر مي رسيد. در واقع كمتر پيش آمده بود او را چنين بشاش ببينيم. دنبال دليل نگرديد. تيم او در عرض چند هفته نه تنها به طور برق آسايي صدر جدولي را از دشمن ديرينه گرفت بلكه با فاصله نسبتاً زياد (پيروزي محتمل در بازي عقب افتاده را فراموش نكنيد) مدعيان را انگشت به دهان گذاشت. منچستريونايتد در اين مقطع خيلي ترسناك به نظر مي رسد. دار و دسته پيرمرد اسطوره يي نشان دادند حتي در بازي مقابل تيم هاي ضعيف هم قصد ترحم ندارند. كيفيت كار شياطين سرخ به ماندگاري ابدي غول بزرگ دوران اخير فوتبال انگليس مهر تاييد زد. انسان هميشه پيروزي مانند فرگوسن شايد بتواند تاب شكست را بياورد اما مسلماً رسوخ شبح زرد ناكامي در كالبد تيمش را برنمي تابد.

تصور مي كنيد دل فرگي به حال وست بروم سوخته است؟ نه او فقط وقتي براي حريف قطره اشكي مي ريزد كه با اختلافي كمتر از دو يا سه گل جشن پيروزي برپا كند. گويي تفكر پيروزمندانه وي روي ساير حريفان و تيم هاي در كورس قهرماني هم تاثير مي گذارد. اتفاقات 96 ساعت گذشته را مرور كنيد... ليورپول به عنوان اصلي ترين حريف مقابل ويگان متوقف شد و حالا جدال فرداي ليورپول و چلسي در تضاد با تصوير پيش بازي قبلي دو تيم است. اگر آبي لندن و قرمز مرسي سايد چند ماه قبل براي فاصله گرفتن از يكديگر در صدر جدول مي جنگيدند، اكنون بايد براي مشخص شدن تيم دوم پنجه در پنجه هم بيندازند. گل ديرهنگام ويگان بيشتر به حساب ضعف ليورپول در حفظ نتيجه گذاشته مي شود تا قدرت ضربه زني ميدو از روي نقطه پنالتي. در جهت عكس منچستريونايتد هرچند با اختلاف اندكي رقبا را شكست مي دهد اما فقط و فقط نان قدرت خود را مي خورد و به دليل اين يكدندگي خاص كمتر محبوبيتي به دست مي آورد. پيروزي در ورزش نتيجه عرق ريختن، جان به لب شدن و البته حفظ اتحاد است اما تا وقتي گرسنه موفقيت نباشي مدام كنار لبه تاريكي در حال تلاش براي حفظ تعادل ديده خواهي شد. گرسنگي اصلي ترين فاكتور تلقي مي شود. رعايت ساير مسائل مي تواند موفقيت را به ارمغان آورد، با اين حال جنگجويي شرط لازم پيروزي است.

دوكوبرتن بنيانگذار المپيك نوين هدف ورزش را برقراري ارتباط بين روح و جسم مي دانست و مانيفست هايي صرفاً آماتور داشت اما در عصر جديد واژه هاي تازه يي به وجود آمده اند و حرفه يي گري به اوج رسيده است. ورزش سازنده عنصر ناب شكيبايي تلقي مي شود؛ هرچند هنگام تماشاي بازي كريكت بين انگليس و هند نمي توانيد اداي آدم هاي متمدن را درآوريد. ورزش زيباست وقتي بابي چارلتون از ميانه ميدان گل مي زند. زشت است وقتي شوماخر با ناجوانمردي باتيستون فرانسوي را روانه بيمارستان مي كند. زيباست وقتي بولت 100 متر را در 9 ثانيه و 69 صدم ثانيه مي دود. زشت است وقتي بن جانسون به لطف دوپينگ ركورد 9 ثانيه و 79 ثانيه را رقم مي زند.

روح وحشي ورزشي زيباتر از زيبايي هاي اين ژانر نيست. تقريباً تك تك هواداران و هواخواهان ورزش نمي توانند اصولي را غير از آنچه برشمردم ضامن سلامت عالم گيرترين پديده دنيا بدانند. غريزه جنگ... اين عامل موفقيت است. شير، شكارها را مي درد چون مي تواند و اجازه دارد چنين كاري را انجام دهد. زندگي در گرسنگي مطلق زيبا نيست. صلح زيباست. خنديدن زيباست. مهرباني زيباست اما تا نجنگيد نمي توانيد از لذت نتيجه (هر چه مي خواهد باشد) نهايت بهره را ببريد. جنگ براي ورزش جذاب خواهد بود. ورزش را باشكوه تر از همه زيبايي ها مي دانم. برتري از آن بهترين ها مي شود؛ افرادي كه سرعت قدرت، چالاكي و شانس را توامان دارند. هميشه دوست داريم بهترين ها و افراد مورد علاقه خود را برتر ببينيم اما هميشه در بن بست حقيقت گير مي افتيم. ورزش به شرافتمندان پاداش نمي دهد. امكان دارد انسان هاي پاك و زحمتكش روزي برنده شوند اما الزاماً به دليل اعمال درست خود جام نمي گيرند. دنياي پرقيل و قال ورزش حساب و كتاب و وعده هاي موجود در كتاب هاي مقدس را ندارد و در چنين مسلخي به حاضران در اين وادي پاداش نمي دهد. فرگوسن دست شاگردانش را مي فشارد.

اگر نتيجه بازي سه شنبه شب معيار عملكرد تيم او باشد، بدون در نظر گرفتن نوع بازي شياطين سرخ و چگونگي سطح گل ها، بايد گفت سال، سال منچستريونايتد است. چنانچه سير تاريخ ورزش را پي بگيريد، رد پاي بزرگي از جسارت، تلاش، فرياد، سختي ها و موانع را بر ديوار استاديوم ها خواهيد ديد اما حتي اگر عمر جاودانه داشته باشيد، فقط برنده ها را به ياد مي آوريد، نه آن كسي كه استحقاق بيشتري داشت و به خاطر لغزش در ثانيه هاي پاياني از كسب مدال عاجز ماند.

در يك كلام، ورزش زيبا نيست چون مكاني براي جلوه فروشي و نمايش مدال ها است و هر چه تصنعي باشد، جذاب نبوده و نخواهد بود. به عنوان يك تماشاگر، پيروزي را به مدال ترجيح مي دهيد و اگر منصف باشيد ده ها فاكتور ديگر را هم به بي آلايشي و پاكي بدون نتيجه ترجيح مي دهيد. چنانچه ورزش فقط در زيبايي خلاصه مي شد، مي توانستيم حق خود را بگيريم، قادر بوديم دوستان مان را در رتبه اول ببينيم و پاداش نيكوكاران را قبل از خشك شدن عرق پيشاني پرداخت شده ببينيم اما...

* نويسنده تايمز

شنبه|ا|12|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]