واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > جعفری چمازکتی، احمد - . دولت ایالات متحده که از نفوذ روزافزون ایران درقاره آمریکا نگران است ، پایان دوران "لوئیز ایناسیو داسیلوا" و آغاز ریاست جمهوری خانم "دیلما روسف" را فرصت مغتنمی بر تاثیرگذاری در سیاست های منطقه ای و جهانی برزیل می داند. البته ویژگی های شخصیتی روسف این فرصت را در اختیار واشنگتن قرار می دهد. این نوشتار در پی ارائه نمونه هایی از تکاپوهای غرب در همین پیوند است. دیلما روسف کیست؟ دانشنامه ویکیپدیا در معرفی رییس جمهوری جدید برزیل می نویسد : دیلما فرزند یک مهاجر بلغاری است و در محیطی از طبقه متوسط رو به بالا رشد کرد. او در دوره جوانی سوسیالیست شد و به دنبال کودتای 1964 به گروههای مختلف "جناح چپ" و "چریک شهری مارکسیست "که علیه دیکتاتوری نظامی میجنگیدند؛ پیوست. در سالهای 1970 و 1972 دستگیر و زندانی شد.وی در دولت "کوارس" مسئول خزانه پورتو آلگرِ و سپس در همین دولت و نیز در دولت "اولیویو دوترا"، مسئول بخش انرژی ریو گراند دو سول بود.روسف در سال 2000 به دنبال اختلافنظر و کشمکشهای داخلی در کابینه دوترا، از حزب دموکراتیک کارگربیرون آمد و به حزب کارگر (PT) پیوست.وی در سال 2002 به کمیته مسئول خط مشی انرژی ِداسیلوا در دوره کاندیداتوریاش پیوست .داسیلوا بعد از پیروزیاش در انتخابات از دیلما روسف دعوت کرد تا وزیر انرژی کابینهاش بشود.در سال 2005 بهدنبال رسوایی یک پرونده فساد و استعفای رئیس دفتر رئیسجمهور، روسف این پست را بهعهده گرفت و تا آخر مارس 2010 هنگام نامزدی ریاستجمهوری ؛ در این مقام بود.او در انتخابات دور دوم 31 اکتبر 2010 ، اولین زن رئیسجمهور در برزیل و نخستین اقتصاددانی شد که به این مقام رسیده است. واشینگتن پست ، گام اول را برداشت چندی پیش ، دستیار ارشد سردبیری واشینگتن پست در برزیل ماموریت می یابد با دیلما روسف مصاحبه کند. " لالی ویموث" زمانی به سراغ رییس جمهوری تازه انتخاب شده برزیل می رود که او سه هفته بعد قرار است در کاخ ریاست جمهوری مستقر شود. این روزنامه نگار با طرح سئوالاتی ضمن تحریک احساسات زنانه روسف اهداف ضد ایرانی خود در این مصاحبه را پی می گیرد. این مصاحبه که با عنوان " در برزیل، از زندانی تا رئیس جمهوری" در واشینگتن پست منتشر شد ، محورهای ضد ایرانی چون " زندانیان سیاسی ، روزنامه نگاران دربند، حقوق بشر و زنان " را به همراه داشت. این روزنامه نگار آمریکایی که به خوبی از روحیات و سوابق مصاحبه شونده خود مطلع بود ، " موضوع " زندانیان سیاسی" را به عنوان اولین سئوال خود برگزید.روسف پاسخ داد: با توجه به این واقعیت که من از وضعیت یک زندانی سیاسی تجربه ای شخصی دارم ، خود را با تعهدی تاریخی در مقابل تمامی کسانی می بینم که صرفا به خاطر ابراز عقایدشان- شخصی یا عمومی زندانی بوده اند و یا در زندان هستند. روزنامه نگار آمریکایی بلافاصله به سراغ ایران می رود و سوال دوم خود را اینگونه طرح می کند: دراین صورت، آیا این به عنوان نمونه بر سیاست شما در مورد ایران - کشوری که اجازه می دهد مردم اش سنگسار شوند، و روزنامه نگاران را به زندان می اندازد، اثری می گذارد؟ روسف جواب می دهد : به عقیده من لازم است ما وقتی که به ایران اشاره می کنیم تفاوتی قائل شویم که چه منظوری داریم. من استراتژی ایجاد صلح در خاورمیانه را مهم می بینم. آنچه که ما در خاورمیانه می بینیم ورشکستگی یک سیاست - سیاست جنگ است. ما راجع به افغانستان صحبت می کنیم و فاجعه ناشی از حمله به عراق. ما نتوانسته ایم صلح ایجاد کنیم، و از عهده برطرف ساختن مشکلات عراق برنیامده ایم. عراق امروز درگیر جنگ داخلی است. هر روز سربازانی از دو طرف کشته می شوند. بهترین راه تلاش برای ایجاد صلح و احتراز از جنگ است. اما من سنگسار را تائید نمی کنم. من با روش های قرون وسطائی در مورد زنان موافق نیستم. هیچ معنائی ندارد. من در این مورد حاضر به هیچگونه سازشی نیستم. سوال سوم واشینگتن پست در واقع ادامه سئوال قبلی است . روزنامه نگار امریکایی این بار به سراغ حقوق بشر می رود: برزیل در رای گیری اخیر به قطعنامه حقوق بشری سازمان ملل متحد رای ممتنع داد؟ دیلما روسف پاسخ می دهد: من هنوزرئیس جمهوری برزیل نیستم. اما به عنوان زنی که برای احراز این مقام انتخاب شده است احساس ناراحتی می کنم اگر علیه سنگسار چیزی نگویم. هنگامی که دوران ریاست جمهوری را شروع کنم موضع من عوض نخواهد شد. من با روشی که برزیل رای داد موافق نیستم. این روش، موضع من نیست.سردبیر ارشد واشنگتن پست، سمت و سوی سئوال بعدی خود را به آشوب های تهران معطوف می کند اما با پاسخ هوشمندانه روسف مواجه می شود: بسیاری از آمریکائیان با مردم ایران که در خیابان ها جمع شده بودند همدردی کردند. بهمین جهت است که می خواهم بدانم آیا موضع شما تفاوتی با موضع رئیس جمهوری فعلی خواهد داشت که با رژیم ایران مناسباتی دوستانه دارد؟ زن آهنین برزیل پاسخ می دهد: پرزیدنت لولا کارنامه خودش را دارد. او رئیس جمهوری است که از حقوق بشر دفاع کرده است - رئیس جمهوری است که همواره مدافع ایجاد صلح بوده است.سئوال آخر واشنگتن پست به مناسبت برزیل با آمریکا اختصاص داشت که منتخب مردم برزیل اینگونه پاسخ داد: من مناسبات با آمریکا را برای برزیل بسیار مهم می دانم. من سعی به ایجاد مناسباتی نزدیک تر با آمریکا خواهم کرد. انتخاب پرزیدنت اوباما مایه تحسین بزرگی برای من بود. من معتقدم آمریکا در آن هنگام با ظرفیتی فوق العاده نشان داد که کشوری با عظمت است، و جهان را به شگفتی کشاند. احتمالا انتخاب یک رئیس جمهوری سیاه پوست برای آمریکا می توانست به همان اندازه دشوار باشد که انتخاب یک رئیس جمهوری زن در برزیل. دیپلماسی هوشمندانه ایران این مصاحبه واکنش مسئولان ایرانی آنهم در حوزه زنان را به دنبال داشت. این شاید هوشمندانه ترین و ظریف ترین پاسخ به یک حرکت ضد ایرانی بوده باشد . نویسنده واشنگتن پست اگر پاسخ خانم زهره الهیان به مصاحبه اش را خوانده باشد در خواهد یافت که ایرانی ها همواره حواسشان جمع است . رئیس کمیته حقوق بشر مجلس شورای اسلامی ایران با ارسال نامه ای به دیلما روسف از «تعلیق» حکم اعدام سکینه محمدی آشتیانی به دلیل «گذشت اولیای دم» خبر داد.وی به رئیسجمهوری برزیل نوشت: محمدی به ۱۰ سال حبس از بابت جنبه عمومی جرم محکوم شده و حکم سنگسار وی نیز نهایی نشده است.الهیان در این نامه از اعتراضات جهانی به حکم آشتیانی به عنوان «جار و جنجال با ظاهر حقوق بشری، دروغپراکنی و جنگ روانی و تبلیغی علیه حکومت ایران» نام برده است.وی به روسف یادآور شد :روند محاکمه قضایی محمدی آشتیانی بر اساس «شواهد و مستندات» بوده و وی در جریان محاکمه نیز به «روابط نامشروع و مشارکت در قتل همسرش» به «صراحت» اعتراف کرده است.الهیان همچنین «سکوت» بنگاههای خبرپراکنی را در برابر اعدام ترزا لوییس، زن آمریکایی که مدتی پیش اعدام شد و «ایجاد فضای کذب تبلیغاتی علیه ایران» در مورد پرونده آشتیانی را نشانه «سیاستهای دوگانه» درباره حقوق بشر خواند.«ترزا لوئیس» به اتهام قتل همسرش از سوی دادگاهی در ویرجینیا به اعدام محکوم شد. حکم اعدام ترزا لوئیس در میان موج مخالفتها و اعتراض وکلایش که معتقد بودند وی به دلیل «بهره هوشی پائین» مورد سوءاستفاده شرکای خود قرار گرفته، مهر ٨٩ اجرا شد. تداوم سناریوی شکسته خورده بی گمان این حرکت رسانه ای آمریکا برای کاستن از نفوذ ایران در منطقه امریکای لاتین آخرین حرکت از این دست نخواهد بود. اما آنچه مسلم است اینکه با توجه به سوابق مبارزاتی و زندان رییس جمهوری جدید برزیل ، باید منتظر بود تا بارها و بارها او در معرض سئوالاتی مشابه سئوالات واشینگتن پست قرار گیرد. گرچه غرب عادت به تکرار سناریوی شکسته خورده خود دارد ، اما جمهوری اسلامی می تواند با اتخاذ دیپلماسی ویژه و ارتباط بیشتر مسئولان حوزه زنان با کانون های قدرت برزیل ، تاثیرات رسانه ای غرب را به حداقل برساند. منبع:http://www.diplomasisharghi.ir /
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 450]