واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: ماه گرفتگی انفجاری بیشتر مردم ماه گرفتگی ها را به خاطر زیبایی سکوت شب های آن دوست دارند. بیل کوک، فضانورد ناسا، نظر متفاوتی دارد: او به جای سکوت، عاشق انفجار است! در صبح سه شنبه، 6 شهریور 1386، سایه زمین برای 90 دقیقه ماه را پوشاند. در این سایه تاریک در ماه، کوک امیدوار بود موفق به ضبط نورهای ناشی از انفجارهای برخورد شهاب سنگ ها به ماه و تکه تکه شدن آنها شود. کوک رئیس دفتر محیط شهاب سنگ ناسا NASA’s_Meteoroid_Environment_Office,_MEO واقع در مرکز فضایی مارشال می گوید: ماه گرفتگی بهترین زمان برای تماشای چنین انفجارهایی می باشد. کره ی ماه به مدت بیش از 2 ساعت در سایه زمین خواهد بود و سطح تاریکی را با وسعت بیش از7 میلیون مایل مربع برای مشاهده انفجارهای ناشی از برخورد شهاب سنگ ها با آن، مهیا می سازد.انفجار های ماه چیز جدیدی نیستند. گروه کوک، کره ماه را از اواخر سال 2005 میلادی مورد بررسی قرار داده اند و آنها تا کنون 62 برخورد را گزارش کرده اند. او می گوید: شهاب سنگ هایی که جذب کره زمین می شوند، در طی گذشتن از جو زمین، فقط یک نور خطی بی خطری را تو لید می کنند. اما ماه جوی ندارد و در نتیجه شهاب های ماه به سطح آن برخورد می کنند. این برخوردها معمولأ انرژی حدود 100 کیلو گرم مواد منفجره تی.ان.تی آزاد کرده و حفره های چند متری تولید می کنند که فوران های نوری ناشی از آنها به قدری روشن هستند که از فاصله 240 هزار مایلی بر روی کره زمین و بوسیله تلسکوپ های معمولی نیز قابل دیدن میباشند.
(عکس: تصویر ذهنی برخورد یک شهاب سنگ به ماه) دانیل موزر یکی از اعضای گروه MEO می گوید: “ تقریباً نیمی از برخوردهائی را که ما می بینیم حاصل بارش های شهابی معمولی نظیر برساووشی و اسدی هستند. نیم دیگر شهابهایی هستند که مربوط به دنباله دار یا سیارک خاصی نیستند.
(نقشه ای از محل برخورد شهابها در کره ماه که بوسیله گروهMEO از تاریخ دسامبر 2005 رصد شده اند.)رصدخانه MEO که در مرکز فضایی مارشال در هانتس ویل ایالت آلاباما واقع است، دارای 2 تلسکوپ 14 اینچی مجهز به دوربینهای قابل به فیلمبرداری در نور کم می باشد.
موزر و همکارش ویکتوریا کافی، در ماه گرفتگی ها آماده به کار هستند. در طول این ماه گرفتگی، آنها امیدوار هستند که شهاب های نامرئی هلیون (Helion) را رصد کنند. کوک می گوید: شهابهای هلیون از سمت خورشید می آیند که رصد آنها را بسیار مشکل می کند. آنها بیشتر اوقات نزدیک به ظهر در آسمان عبور میکنند، یعنی زمانی که نور خورشید برای دیدن این شهابها بسیار شدید است."یک لحظه صبر کنید. شهاب از طرف خورشید؟ کوک توضیح می دهد: “خود خورشید منبع آنها نیست! ما معتقدیم که شهابهای هلیون از دنباله دارهای قدیمی اطراف خورشید سرچشمه می گیرند، که رد پایی از ذرات و گرد و خاکهای خود را در نزدیکی خورشید بجای گذاشته اند. ولی هیچ کس نمی تواند در این مورد مطمئن باشد زیرا تحقیق در مورد شهابهای هلیون بسیار مشکل میباشد. منجمان تنها تعداد کمی از آنها را در زمان کوتاهی قبل از طلوع یا غروب خورشید می بینند. تلاش برای بررسی شهابهای هلیون بوسیله رادار در طول روز نا موفق بوده است زیرا مداخله انفجارهای رادیویی خورشیدی و امواج فرستنده های رادیویی زمینی، هر دو میتوانند تشخیص امواج رادیویی شهابهای هلیون را امکان ناپذیر سازند.مترجم: ابوطالب نکوییانتنظیم و تصحیح: واحد نجوم تبیانمنبع: http://www.parssky.com
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 422]