دنيس راس از خاورميانه و نقش ايران مي گويد؛ هويج بايد اشتهاآور باشد

واضح آرشیو وب فارسی:قدس: دنيس راس از خاورميانه و نقش ايران مي گويد؛ هويج بايد اشتهاآور باشد
منبع: نيوزويك
مترجم: حسين رزمنده

باراك اوباما براي حل بحران خاورميانه و مسايل مربوط به ايران، دنيس راس را به عنوان مسؤول هماهنگ كننده ارشد خود منصوب

كرد. راس كه در سال 1948 در سانفرانسيسكو به دنيا آمد و مدارج دانشگاهي خود را در رشته علوم سياسي با گرايش مطالعه اتحاد جماهير شوروي در دانشگاه سانفرانسيسكو پايان داد. در سال 1981 ميلادي پس از ورود رونالد ريگان رئيس جمهور جمهوريخواه آمريكا به كاخ سفيد از سوي ريچارد آلن مشاور امنيت ملي ريگان به اتفاق چند چهره نو محافظه كار و مشهور ديگر از جمله لوئيس ليبي، فرانسيس فوكوياما، آلن كيس، زلماي خليل زاد، استفان ستاتوويچ و جيمز راش، مأمور تعيين و تكليف اهداف بلندمدت دولت ريگان شد. وي همچنين از حلقه ياران نزديك پل و دلفوويتس بود و در دولت دونالد ريگان نيز همكاري ويژه اي با اين معمار جنگ عراق و يكي از نومحافظه كاران افراطي و حامي رژيم صهيونيستي داشته است.
دنيس راس همچنين دستيار ويژه چندين وزير خارجه آمريكا همچون جيمز بيكر، وارن كريستوفر، مادلين آلبرايت بوده است.وي از بنيانگذاران مؤسسه اي موسوم به انستيتو سياست خاور نزديك واشنگتن است كه از آن به عنوان يكي از مؤسسه هاي وابسته به كميته روابط عمومي آمريكا و اسراييل «آيپاك» نام برده مي شود.
افزون بر آن وي رياست مؤسسه اي ديگر به نام «برنامه ريزي سياسي يهوديان» را برعهده دارد كه به وسيله آژانس يهود تأسيس شد.
راس در زمان بيل كلينتون چهل و دومين رئيس جمهوري آمريكا نقش هماهنگ كننده ويژه اين كشور در روند سازش خاورميانه را برعهده داشته است و به دليل حمايتهاي آشكار و يكسويه از سياستهاي رژيم صهيونيستي همواره از سوي فلسطينيان و اعراب مورد انتقاد شديد قرار گرفته است.دنيس راس، طي مقاله اي در هفته نامه نيوزويك از نقش و قدرت ايران در خاورميانه و چالشهاي پيش روي اوباما با تهران اين گونه سخن گفته است.امروز در هر نقطه اي از خاورميانه، ايران همچنان تهديد تعيين كننده براي منافع حياتي آمريكا محسوب مي شود. ايرانيان خود را به عنوان قدرتي رو به رشد تلقي مي كنند و هزينه دوستي با آمريكا را به همسايه هاي خود گوشزد مي كنند. ايران همواره به رهبران عرب يادآوري مي كند كه آمريكا در زمان بحران سياسي به دولتهاي فواد سينيوره نخست وزير لبنان و يا ميخايبل ساكاشويلي، رئيس جمهور گرجستان كمكي نكرد و حتي آنها را تنها رها نمود. در عين حال ايران به اين مناطق نزديك است و جايي نمي رود. ولي زندگي را براي كساني كه قصد كج خلقي با اين كشور را دارند مشكل مي كند.
ايران هنوز به سلاح هسته اي دست نيافته است و اوباما زمان زياد و گزينه هاي متعدد براي مقابله با ايران ندارد. اما اين ايران است كه همواره پيشگام تنش زدايي و تعامل با جهان است كه بايد از اين فرصت استفاده كرد و مذاكره با ايران را شروع نمود. به طور مثال، در سال 2003 پس از اشغال عراق توسط نيروهاي آمريكايي، تهران با ارسال پيشنهاداتي از طريق سفير سوئيس، خواستار كاهش دغدغه هاي آمريكا درباره برنامه هاي هسته اي و حمايتش از حزب ا... و حماس شده است. در مقابل، انتشار گزارش 16 سازمان تخمين اطلاعات آمريكا درباره صلح آميز بودن فعاليتهاي هسته اي، ايران را در موضع تهاجمي قرار داد. اما بوش نه از مشوقهاي درستي براي تعامل با تهران استفاده كرده و نه فشارهاي منطقي را بر ايران وارد كرده است.تحريمهاي سازمان ملل طي سه سال گذشته بيشتر به مسايل نظامي و صنعتي ايران معطوف شده و اقتصاد ايران را هدف نگرفته است و به ايران اين امكان را داد كه با راحتي و آسايش تحريمها را ناديده بگيرد. زيرا هدف قرار دادن اقتصاد به روش مستقيم تر تهران را به انتخاب ديگري وادار مي كند از جمله ايران نقاط آسيب پذير عميقي در اقتصاد دارد كه اين كشور 43 درصد بنزين را وارد مي كند و صنايع نفت و گاز طبيعي آن بشدت به منابع عظيم سرمايه گذاري و فناوري نياز دارد و تمامي اينها بايد خارج از سازمان ملل و با توافق آمريكا، اتحاديه اروپا و كشورهاي چين و ژاپن صورت گيرد. واشنگتن نيز نيازمند همكاري عربستان سعودي از كشورهاي ثروتمند منطقه مي باشد. زيرا سياست چماق و هويج ديگر جواب نمي دهد و بايد فقط اقتصاد ايران را هدف قرار داد. ايالات متحده بايد با اين كشورها همكاري كند تا شاهراه اقتصادي ايران را قطع نمايد و توانايي تجاري آن را از بين ببرد و قدرت اين كشور براي جذب سرمايه گذاري ها و تأمين اعتبار را مسدود كند.
نكته جالب اينجاست كه هر قدر واشنگتن بيشتر متمايل به درگير شدن مستقيم با مسأله ايران است، طرفهاي ديگر بويژه اروپايي ها فقط به افزايش فشارها روي خوش نشان مي دهند. حتي از شيب تند رويارويي با ايران مي ترسند. آنها از اين نگرانند كه اگر تجارتشان را با ايران كاهش دهند، چيني ها وارد خواهند شد و همه چيز را تصاحب خواهند كرد اتحاد با چين اين ترس را نيز كاهش خواهد داد. اين جاست كه عربستان وارد مي شود در صورتي كه پكن در مقابل انتخاب گزينه همكاري با ايران و عربستان قرار گيرد، اين كشور عربستان را بر مي گزيند چون منافع چين در عربستان بسيار بيشتر از منافع آنها در ايران است.
آنچه سياست هويج و چماق را در مقابل ايران ناكارآمد نموده است اين است كه در كنار چماق سخت، از هويج هاي اشتها آور استفاده نشده است. در نتيجه بدون هويج هاي اشتها آور، ايران متقاعد خواهد شد كه آمريكا به دنبال براندازي است واز سياستها و روشهاي خود نه تنها دست بر نخواهد داشت، بلكه در روش خود شدت بيشتري به خرج مي دهد.
پس بايد سياست دقيق و هوشمندانه اي در پيش گرفته شود. در اين ميان عملكرد زيركانه مبتني بر كيفيت توازن و تعادل ميان اين چماق و هويج تعيين كننده ترين راه حل است. چنين سياست دقيقي، يا ما را به سوي زندگي با ايران هسته اي صلح آميز رهنمون مي شود و يا ناگزير به پذيرش ايران هسته اي مي نمايند.

دوشنبه|ا|14|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: قدس]

[مشاهده در: www.qudsdaily.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 171]