التزام به فقاهت شاخصه اصلي صدق ادعاي ولايت

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: التزام به فقاهت شاخصه اصلي صدق ادعاي ولايت
خبرگزاري فارس: شاخصه دوم عدم انحراف از فقاهت و شريعت در ظاهر امر است يعني اگر قرائتي از ولايت الهيه مطرح باشد كه ولايت را به عنوان امري مستغني كننده از فقاهت و شريعت– كه مدار حجيت در آن مرجعيت و ولايت فقيه است- مطرح كند، قطعا انحراف از اسلام است. همين امر در باب مهدويت و ولايت حضرت ولي‌عصر (روحي و ارواح العالمين لتراب مقدمهًْ الفدا) نيز مطرح است.

يكي از سوالاتي كه شايد براي بسياري از مومنان مطرح است اينكه آيا اسلام شاخصه‌اي براي فهم صحت و سقم ادعاي ولايتمداري افراد ارائه كرده است يا خير؟ آيا صرف ادعاي ولايتمداري در اينكه فردي خود را در دايره ولايت الهيه تعريف كند كفايت مي‌كند؟ اگر خير پس ملاك حضور حقيقي در لشكر اولياي حق و صدق دعواي ولايت چيست؟

جهت پاسخ به اين پرسش مهم مي‌توان بر پايه روايات حضرات معصومين(ع) و بيانات علماي گرانقدر اسلام در يك دسته‌بندي كلي تمام معرفي اسلام را در 3 سطح الوهيت، ولايت و فقاهت دسته‌بندي كرد. مراد از الوهيت همان پذيرش وحدانيت الهي و مخلوقيت همه چيز در برابر خالق متعال است، يعني خضوع و خشوع همه‌جانبه در برابر حقيقتي ازلي و لم‌يزلي كه مبدا عالم امكان است.

كنه اسلام در عميق‌ترين لايه‌هايش چيزي جز تسليم محض در برابر الوهيت مطلقه الهيه نيست. قرآن كريم انحراف از الوهيت را عميق‌ترين انحراف از مسير عبوديت دانسته و همواره دعوت به وحدانيت در تأله كرده است. خداوند در آيه 31 سوره توبه يكي از علل انحراف پيروان جبهه حق و حقيقت در طول تاريخ را انحراف از الوهيت مي‌خواند. «اتخَذُوا أَحْبَارَهُمْ وَ رُهْبَانَهُمْ أَرْبَاباً مِنْ دُونِ اللهِ وَ الْمَسيحَ ابْنَ مَرْيَمَ وَ مَا أُمِرُوا الاّ لِيَعْبُدُوا اِلهاً وَاحِداً لا اِلهَ اِلاّ هُوَ سُبْحَانَهُ عَمَّا يُشْرِكُونَ؛ غير از خدا، علماى دينى و تاركان دنيا را كه در ميان شما هستند خداوندگار خويش شمردند. همچنين مسيح پسر مريم را. در صورتى كه به آنان چنين دستور داده شده بود كه فقط خداى يكتا را بپرستند. جز او خدايى نيست. پاك است از آنچه شريك او مى‌شمرند».

مراد از سطح ولايت الهيه آنجاست كه خداوند تبارك و تعالي مسير الوهيت خويش را براي بندگان از طريق برخي اولياي خاصش كه در راس آنها وجود شريف نبي اعظم اسلام(ص) هموار كرده است. قرآن كريم صراحتا پيامبر اسلام(ص) را براي مسلمانان در مسير پرستش موحدانه الهي در آيه 21 سوره مباركه احزاب به عنوان الگو معرفي مي‌كند: «لقد كان لكم في رسول الله أسوهًْ حسنهًْ لمن كان يرجوا الله و اليوم الاخر و ذكر الله كثيراً؛ محققا براي شما در رسول خدا الگوي نيكويي است براي كساني كه در پي خدا و سعادت روز آخرينند و بسيار ياد خدا مي‌كنند». علاوه بر اين مطابق تعاليم روشن ائمه شيعه پس از ايشان نيز جريان ولايت الهيه منقطع نشده و در طول تاريخ همواره از امامي به امام ديگر منتقل مي‌شود. تا جايي كه امروز نيز ولي اعظم الهي حضرت صاحب‌الزمان(عج) واسطه توسعه الوهيت در عالم بوده و مصداق اتم آيه 59 سوره مباركه نساء است كه مي‌فرمايد: «يا ايها الذين آمنو اطيعواالله و اطيعوا الرسول و اولي الامر منكم؛ اي كساني كه به اسلام ايمان آورده‌ايد از خدا و رسولش و صاحبان امر خود اطاعت كنيد».

مقصود از سطح فقاهت همان لايه ظاهري شريعت اسلامي است يعني همان گستره‌اي كه در عرصه فردي مراجع عظام تقليد و در عرصه اجتماعي ولي‌فقيه به نيابت از ولي‌عصر(عج) عهده‌دار آن بوده و ملاك حجيت در اين سطح در عصر غيبت دانسته مي‌شوند؛ سطحي كه التزام به آن در بسياري از آيات قرآن كريم و روايات اولياي الهي(ع) به عنوان يكي از اركان اسلام و مسلماني خوانده شده و غفلت از آن معنايي جز خسران ندارد. سوره مباركه والعصر مشهورترين اين آيات است: «والعصر. إن الانسان لفي خسر. الا الذين آمنوا و عملوا الصالحات و تواصوا باحق و تواصوا باصبر؛ قسم به زمان كه انسان در زيان است. مگر آنان كه ايمان آوردند و به عمل صالح پرداختند و در اين راه يكديگر را به حق و صبر سفارش كردند».

شهيد بزرگوار مطهري عزيز همواره مي‌فرمود اسلام همانند يك كل به هم پيوسته است و نمي‌توان به سطحي از آن ايمان آورد و سطحي ديگر را انكار كرد. مطابق اين بيان حكيمانه پرداختن افراطي و غيرمتعادل به سطح «ولايت» در اسلام و غفلت از سطح «الوهيت» يا «فقاهت» انحراف از اسلام راستين است. به بيان ساده‌تر مي‌توان 2 شاخصه بسيار كاربردي جهت فهم صدق ادعاي ولايتمداري افراد و احزاب در عرصه فردي و اجتماعي بر اساس قرآن و روايات ارائه كرد: شاخصه اول عدم انحراف از الوهيت و توحيد در باطن امر است، يعني اگر قرائتي از ولايت الهيه مطرح باشد كه ولايت را به عنوان امري ماوراي توحيد و الوهيت مطرح كند؛ قطعا انحراف از اسلام است.

شاخصه دوم عدم انحراف از فقاهت و شريعت در ظاهر امر است يعني اگر قرائتي از ولايت الهيه مطرح باشد كه ولايت را به عنوان امري مستغني كننده از فقاهت و شريعت– كه مدار حجيت در آن مرجعيت و ولايت فقيه است- مطرح كند، قطعا انحراف از اسلام است. همين امر در باب مهدويت و ولايت حضرت ولي‌عصر (روحي و ارواح العالمين لتراب مقدمهًْ الفدا) نيز مطرح است. يعني اگر قرائتي از مهدويت ارائه شود كه ريشه در الوهيت و توحيد نداشته باشد انحراف است. همانگونه كه اگر قرائتي از مهدويت ارائه شود كه منتهي به توسعه فقاهت و شريعت شود نيز انحراف است.

اين نكته را نيز در پايان بايد گفت كه رويكرد صاحب اين قلم كاملا فرهنگي بوده و اين نوشته به هيچ عنوان ناظر به جريان سياسي خاصي نيست. غرض تنها انتباه به اين نكته بود كه «اسلام آمريكايي»- كه امام راحل عظيم‌الشأن همواره خطر آن را گوشزد مي‌كرد- در روند پيچيده‌تر شدن مكر شيطان در بستر تاريخ توانايي ارائه «ولايت آمريكايي» و «مهدويت آمريكايي» را نيز خواهد داشت كه شاخصه‌هاي يادشده به خوبي نمايانگر فرق آنها با مهدويت و ولايت ناب محمدي(ص) است.

نويسنده : علي ميثمي

منبع : روزنامه وطن امروز 10/11/1390

انتهاي پيام/

دوشنبه|ا|10|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 246]