دست‌هاي خالي اوباما در انتخابات

واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین: دست‌هاي خالي اوباما در انتخابات
جام جم آنلاين: باراك اوباما در سال 2008 با محبوبيت 70 درصد توانست به عنوان چهل و چهارمين رييس‌جمهور وارد كاخ سفيد شود.

شايد تا آن زمان كمتر كسي فكر مي‌كرد كه وي به عنوان چهره‌اي ناشناخته بتواند در انتخابات درون حزبي بر هيلاري كلينتون كهنه‌كار و سپس در انتخابات سراسري بر مك‌كين جمهوريخواه پيروز و راهي كاخ سفيد شود.

وي آن زمان با شعار تغيير سياست‌هاي جورج بوش و ساختن آينده‌اي جديد براي مردم آمريكا در عرصه داخلي و خارجي توانست به اين مهم دست يابد.

اكنون سه سال از‌ آن زمان مي‌گذرد و او بايد خود را براي حضور دوباره در انتخابات آماده كند. همان‌گونه كه كسي پيش‌بيني پيروزي وي در انتخابات 2008 را نداشت، كمتر كسي فكر مي‌كرد كه ميزان محبوبيت وي در سه سال به زير 40 درصد سقوط كند.

اين روند چنان رو به گسترش است كه بسياري از ناظران سياسي تاكيد دارند، دليل ناكامي انتخابات وي در سال 2012 نه به دليل جمهوريخواهان بلكه سياست‌هاي خود اوست.

به عبارت ديگر وي اين بار به سياست‌هاي خود خواهد باخت كه مغاير با خواست و ديدگاه‌هاي مردمي است.

بررسي كارنامه اوباما نشان مي‌دهد كه وي در ميان مردم چندان جايگاهي ندارد و از همين‌رو در تلاش است تا آراي خاكستري جامعه را كسب كند.

به عبارت ديگر وي به دنبال آرايي است كه شايد تاكنون كمتر در انتخابات حضور يافته‌اند و از طريق آنها بتواند بر رقيب جمهوريخواه پيروز شود. اوباما دريافته است كه توان حل مشكلات اقتصادي آمريكا را ندارد و خود نيز در سخناني به اين امر اذعان كرده است.

سياست‌هاي انتخاباتي اوباما

الف) كسب آراي نظامي‌ها و مخالفان جنگ: بخش مهمي از سياست‌هاي انتخاباتي اوباما را كسب آراي نظاميان و مخالفان جنگ تشكيل مي‌دهد. براساس نظرسنجي‌ها بخش قابل توجهي از مردم آمريكا با ادامه جنگ‌طلبي در جهان مخالف بوده و خواستار پايان نظاميگري آمريكا هستند.

بر اين اساس مشاهده مي‌شود كه باراك اوباما بخشي از سياست انتخاباتي خود را بر اين امر مبتني ساخته است كه خروج نظاميان از عراق و نيز كاهش 10 هزار نيرو در افغانستان در اين چارچوب ارزيابي مي‌شود.

نكته اساسي آن است كه اوباما وعده كاهش بودجه پنتاگون و اقدامات نظامي‌ آمريكا براي 10 سال آينده را نيز داده است.

وي همچنين طرح خروج هفت هزار نيروي آمريكايي از اروپا را مطرح كرده است.

مجموع اين اقدامات نشان مي‌دهد كه دولتمردان كاخ سفيد تلاش دارند تا به اصطلاح اجراي خواست مردم در پايان دادن به اقدامات نظامي در جهان را محقق سازند، اما نكته اساسي آن است كه در مورد افغانستان و نيز كاهش بودجه نظامي و ميزان پرسنل ارتش وعده اوباما چهار تا 10 ساله بوده كه به نوعي مشروط كردن انجام اين اقدامات در صورت تكرار رياست جمهوري اوست و مي‌توان آن را ترفندي انتخاباتي دانست.

اوباما براي جلب نظر نظاميان حتي برخي قوانين اخلاقي را نيز زير پا گذاشته است كه افزايش اختيارات ارتش براي بازداشت آنچه حاميان تروريسم ناميده شده و نيز تصويب قانون حضور همجنس‌گرايان در ارتش از جمله اين اقدامات است.

اين اقدام اوباما نشان مي‌دهد كه وي چنان در رسيدن به اهداف انتخاباتي با تزلزل مواجه شده كه براي كسب تعداد بيشتري آرا حتي به امور غيراخلاقي و همجنس‌گرايي كه تاكنون در قانون آمريكا نيز زشت شمرده شده، روي آورده است.

ب) آراي افراطيون: در كنار نظاميان، اوباما تلاش دارد تا نظر گروه‌هاي افراطي را نيز به خود جلب كند. اين گروه‌ها در دو بخش حضور دارند؛ نخست جريان‌هاي افراطي‌گراي داخلي كه به مقابله با مهاجران و اقليت‌هاي ديني و نژادي مي‌پردازند. هرچند در ظاهر اوباما از آزادي اقليت‌ها حمايت مي‌كند اما افزايش آزادي اين گروه‌ها در به چالش كشاندن اقليت‌هاي ديني و قوي نشانگر آزادي عملي است كه از سوي دولتمردان آمريكا به آنها داده شده است و نمود آن را در تشديد حملات و جاسوسي‌ها از مساجد و مسلمانان مي‌توان مشاهده كرد.

دوم آن كه افراطيون به دنبال بازيگري فعال و نقش آمريكا در صحنه بين‌الملل هستند و محور آنها را مقابله با آنچه دشمنان آمريكا ناميده مي‌شود، عنوان كرده‌اند.

در اين چارچوب مقابله با كشورهايي مانند چين و روسيه در اولويت اين طرح قرار دارد. هرچند كه رقابت ميان آمريكا يا چين و روسيه سابقه‌اي ديرينه دارد، اما بسياري از ناظران سياسي بر اين عقيده‌اند كه بخشي از تقابل‌هاي اخير آمريكا عليه اين كشورها برگرفته از سياست‌هاي انتخاباتي است. همگان اذعان دارند كه آمريكا در حوزه اقتصادي به چين و در سياست به روسيه نيازمند است، لذا سياست تند اوباما در قبال اين كشورها فاقد منطق بوده و بخش قابل توجهي از آن برگرفته از تبليغات انتخاباتي براي جلب آراي افراطيوني است كه اقتدار جمهوريخواهان را طلب مي‌كنند. به عبارت ديگر اوباما تلاش دارد تا اقتدار خود را به نمايش گذارد تا در لواي آن بتواند آراي جاه‌طلبان را به دست آورد.

ج) لابي صهيونيست‌ها: دولتمردان آمريكا در هر شرايطي خود را وابسته به حمايت‌هاي مالي و سياسي لابي صهيونيست‌ها مي‌دانند و براي اين امر از هيچ اقدامي فروگذار نيستند.

اين امر اكنون نيز ميان جمهوريخواهان و دموكرات‌ها بشدت مشاهده مي‌شود، چنان كه اوباما صراحتا اعلام كرده است در ميان روساي جمهور آمريكا، من افتخار دارم كه بيشترين كمك را به تل‌آويو داشته باشم.

بسياري از ناظران سياسي تاكيد دارند، تحركات آمريكا براي برقراري روند سازش ميان صهيونيست‌ها و تشكيلات خودگردان، شكستن روند آشتي ملي فلسطين، اعمال فشار بر مصر براي ادامه قرارداد كمپ ديويد، استمرار سياست‌هاي خصمانه براي به زانو درآوردن سوريه، چنگ و دندان‌هاي آمريكا عليه جبهه مقاومت، تحركات گسترده ضد ايراني اوباما، افزايش تحركات براي به شكست كشاندن بيداري اسلامي در منطقه، اقدامات آمريكا در حوزه آفريقا، به كارگيري ابزارهاي متعدد براي خلع سلاح حزب‌الله و بازگرداندن جريان غربگراي لبنان به قدرت، در كنار افزايش فروش تسليحات نظامي به صهيونيست‌ها، برگرفته از تحركات انتخاباتي اوباما در جلب رضايت لابي صهيونيست است.

صهيونيست‌ها در بازي ميان جمهوريخواهان و دموكرات‌ها به دنبال تامين منافع خود مي‌باشند كه با باجگيري از آن صورت مي‌گيرد. البته بايد در نظر داشت با توجه به مخالفت‌هاي گسترده مردم آمريكا با صهيونيست‌ها، اوباما با ادعاي روند سازش و نيز جلوگيري از آغاز جنگ جديد در خاورميانه، رويكردها و تقويت صهيونيست‌ها را توجيه مي‌كند تا از تشديد انزجار مردمي از خود نيز بكاهد.

نتيجه‌گيري

باتوجه به اين شرايط مي‌توان گفت باراك اوباما كه در اجراي ادعاي تغيير ناكام بوده اكنون به دنبال اجراي تغييراتي است كه در كوتاه‌مدت قابل اجرا باشد و در عين حال وعده‌هاي تغيير بيشتر را به تكرار رياست جمهوري خود مشروط مي‌كند.

به عبارت ديگر اوباما همچنان سياست تغيير را بهانه حضور در انتخابات مي‌كند با اين تفاوت كه به جاي رويكرد به بخش‌هاي اصلي خواسته‌هاي مردمي به موضوعات جزئي مي‌پردازد؛ البته اوباما برخي تحركات را براي كاهش بحران اقتصادي آمريكا با محوريت نجات سرمايه‌داران صورت داده كه امضاي قراردادهاي نظامي با كشورهاي عربي با هدف خوش‌خدمتي به شركت‌هاي اسلحه‌سازي و نيز سوق دادن سرمايه‌هاي اعراب براي سرمايه‌گذاري در بورس وال‌استريت به عنوان مركز سرمايه‌داران آمريكا (يك درصد جامعه آمريكا در برابر 99 درصد) از آن جمله است.

با تمام تفاسير با توجه به ايجاد جنش وال‌استريت عليه نظام سرمايه‌داري در آمريكا و تاكيد مردم بر عدم پذيرش وعده‌هاي پوشالي دولتمردان مي‌توان گفت كه اوباما براي رسيدن به اهداف انتخاباتي دوراني بس دشوار و نامعلوم را سپري مي‌كند به گونه‌اي كه همچنان كابوس شكست در انتخابات براي اوباما و حزب دموكرات ادامه دارد از اين‌رو، برخي ناظران از احتمال معرفي كانديداي جديد از سوي دموكرات‌ها خبر مي‌دهند.

قاسم غفوري -‌ جام‌جم

دوشنبه|ا|10|ا|بهمن|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جام جم آنلاین]

[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 63]