واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: ورزش > مدیریت ورزش - سعید فائقی خاطرم هست در خردادماه سال 1373 که چند صباحی بود افتخار نوکری در ورزش را پیدا کرده بودم، بر اساس رهنمود استاد و برادر بزرگوارم جناب سعید کاشفی و برادر عزیزم جناب نعمت پور، اولین راهبرد ورزش قهرمانی را تدوین کردیم که بر اساس آن مطالعه ای آغاز شد و همه دوستان دفتر امور مشترک فدراسیونها و دفتر برنامه ریزی، کتاب استعدادیابی را تدوین کردند و مقرر شد بر اساس استعدادهای منطقه ای و ظرفیت موجود در هر منطقه پایگاههایی برای ورزش قهرمانی احداث گردد . برای هر استان رشته هایی بر اساس استعداد استانی تعیین شد و متعاقب آن برنامه ای به آقای مهندس هاشمی طبا ارائه گردید که موضوع احداث مکانهای ورزشی بر اساس نیازهای قهرمانی تعریف شده بود . این برنامه علاوه بر برنامه احداث 1377 مکان ورزشی بود. چرا که آن مکانها بیشتر برای ورزش همگانی اجرا می گردید. در اولین قدم فدراسیونها می بایست هر کدام خانه فدراسیون می داشتند . سالنهای مجموعه ورزشی آزادی در دست تعمیر قرار گرفتند و در ورزشگاه شهید شیرودی چند سالن احداث شد که متاسفانه استخر قهرمانی هنوز هم به اتمام نرسیده . تا آن روز ورزشهایی مثل جودو، تکواندو، کاراته و حتی کشتی و وزنه برداری سالن مخصوص خود را نداشتند. خانه کشتی، خانه وزنه برداری، خانه والیبال، خانه بسکتبال و ... همه یا با تعمیر سالنهای موجود بوجود آمدند ویا با احداث سالنهای جدید به ثمر نشستند . در گام دوم در مراکز استان، پایگاههای ورزش قهرمانی احداث گردیدند که با پیشرفته ترین دستگاهها تجهیز شده بودند و برای آمادگی جسمانی قهرمانان که کاربرگ ها و تست هایی برای این امر طراحی شده بود، مورد استفاده واقع شدند. بر اساس همان طرح استعداد یابی حداقل هایی تعریف شده بود که در استانها باید احداث می شدند . برای مثال برای همه استانها احداث ورزشگاههای فوتبال 15 و 20 هزار نفره در دستور کار قرار گرفت، طوری طراحی شده بودند که قابل توسعه بودند و با توجه به نیاز و به تدریج به ورزشگاههای 50 هزار نفره توسعه می یافتند. بسیاری از آنها به بهره برداری رسیدند و برخی هنوز هم به بهره برداری نرسیده است . در برخی استانها که فوتبال از اهمیت اساسی برخوردار بود، ورزشگاههای بزرگ احداث شدند . در تبریز و اصفهان و آبادان این ورزشگاهها بوجود آمدند . مثلاً در اردبیل سالن سرپوشیده 6000 نفره با توجه به کشتی فرنگی و وزنه برداری در دستور ساخت قرار گرفت. در ارومیه سالن 6000 نفره والیبال و همینطور در استانهای مختلف بر اساس استعدادهای استان و برای چند استان هم با توجه به شرایط آب و هوایی جهت ارودهای تیم های ملی ورزشگاههای المپیکی احداث شد . کار تا بدانجا پیش رفته بود که حتی برای ورزشهای مثل اسکواش هم ما در اکثر استانها سالن احداث کرده بودیم. گرچه عمر مدیریت ما سر آمد اما در طی مدت خدمت ما در ورزش که خود فدراسیونها مکانی برای اداره امور نداشتند، صاحب خانه شدند و در استانها هم پایگاه داشتند. البته بر اساس مدل استعدادیابی کار تا بدانجا پیش رفت که مدیریت پایگاههای ورزش قهرمانی و امور باشگاهها ایجاد شد و جناب محمد دلیریان انصافاً با کار شبانه روزی خود سامان مناسبی به این کار دادند . از سال 1380 تا به این طرف حقیر سراغ ندارم که برای ورزش قهرمانی کار خاصی صورت گرفته باشد. هر پروژه ای اگر به نتیجه رسیده بر اساس همان سالها بوده و در برنامه سوم که حقیر مسئولیت تدوین برنامه را داشتم پیش بینی لازم بعمل آمده بود. انصافاً باید اذعان داشت برنامه چهارم توسعه در بخش ورزش بسیار مناسب طراحی شده و بر اساس برنامه چهارم، سرانه مکانهای ورزشی بایستی به یک متر مربع برسد. در سال 1372 که آقای مهندس هاشمی طبا مسئولیت را بدست گرفتند، اعتبار عمرانی سازمان حدود یک میلیارد تومان بود. با استفاده از اختصاص یک ریال به هر نخ سیگار، این مبلغ به حداکثر بیست و پنج میلیارد تومان رسید و همه توسعه های صورت گرفته از محل یک ریال نخ سیگار بود . امروز اعتبار عمرانی سازمان تربیت بدنی متجاوز از 600 میلیارد تومان است . یعنی 24 برابر اعتبارات آن روزها. آیا خدا وکیلی مقایسه بفرمایید با وجود افزایش اعتبار توسعه صورت گرفته؟ به هر صورت برنامه چهارم داوری خواهد کرد. چرا که دسترسی به سرانه یک متر مربع در پایان سال 1389 که زمان زیادی هم نمانده نشان خواهد داد که چه کارهایی صورت گرفته امروز در شرایطی هستیم که در سفرهای استانی ریاست محترم جمهور در هر استان حداقل 4 یا 5 سالن و یا طرح ورزشی در دستور کار قرار می گیرد اما در شرایط آن روزها اگر شرکت محترم دخانیات که بایستی بسیار از آنها سپاسگزاری کرد، اعتباری اختصاص می داد ما می توانستیم پروژه ای را احداث کنیم و مستقیماً اعتبار دستگاهی نداشتیم. به هر صورت برای اینکه ادعای ما مشخص گردد، می توان همه پروژه های بعد از سال 1380 را که به بهره برداری رسیده اند بررسی کرد که آیا مربوط به همان برنامه بوده اند یا بعد از سال 1380 طراحی و اجرا شده اند. اما یک نمونه همانطور که عرض کردم هنوز هم قابل رویت است و آن استخر قهرمانی ورزشگاه شیرودی است که نیمه تمام است و از سال 1380 تاکنون به بهره داری نرسیده است در پایان خاطره ای را هم نقل کنم و آن اینکه روزی اگر اشتباه نکنم در سال 1376 آقای مرداخ صاحب TV STAR جهت سرمایه گذاری برای احداث دو ورزشگاه برای استقلال و پرسپولیس به ایران آمده بود . در حال مذاکره بودیم که در مطبوعات منعکس شد: یک صهیونیست برای احداث ورزشگاه به ایران آمده و ایشان با ناراحتی ایران را ترک کرد. به هنگام خداحافظی به من گفت: بسیار متاسفم من در دنیا مشهورم که مسیحی متعصب هستم و هیچوقت صهیونیست نبوده ام .غرض اینکه آن روزها قانون سرمایه گذاری خارجی تصویب نشده بود . آن روزها برنامه چشم انداز 1404 را نداشتیم . آن روزها سیاست ها کلی اصل 44 ابلاغ نشده بود و توسعه با تمام سرعت ادامه داشت و امروز با داشتن برنامه چهارم توسعه که در آن میانگین هزارمیلیارد تومان سرمایه گذاری در بخش تربیت بدنی پیش بینی شده و برنامه چشم انداز که تربیت بدنی بایستی سرآمد منطقه باشد و قانون سرمایه گذاری خارجی که اجازه جذب سرمایه خارجی را صادر کرده وهم چنین ابلاغ اصل مترقی سیاست های کلی اصل 44 قانون اساسی که بخش خصوصی را ترغیب به سرمایه گذاری می کند کار بهتر و ساده تر گردیده، ضمناً یادآوری می نمایم که در کنار توسعه بخش دولتی، سرمایه های زیادی هم در بخش خصوصی جذب شده که در دورترین نقاط هم عزیزانی از بخش خصوصی سرمایه گذاری کردند. ورزشگاه المپیک نهاوند که توسط مهندس علیمرادیان تاسیس شد و یا اریکه ایرانیان که امروز علاوه بر ورزش برای حوزه هنر هم اعتباری بخشیده از سرمایه گذاری های آنروزها هست و متجاوز از 600 مکان ورزشی در سراسر کشور توسط بخش خصوصی به بهره برداری رسید که حدود ده هزار موافقت اصولی آنروزها صادر شده بود و هنوز هم ادامه دارد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 336]