محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1825917347
گذری بر تاریخچه گروه بیتلز و زندگی جان لنون
واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: ازدواج جان و یوکو ماجرای پرسروصدایی داشت. آنها برای ماه عسل به هتل الیزابت مونترال رفتند و به نشانه اعتراض به جنگ در سراسر دنیا، یک هفته اعتصاب کردند و از اتاق خارج نشدند. آنها... اوج محبوبیت گروه بیتلز در دهه 60 بود و کنسرت‌ها و آلبوم‌هایشان با چنان استقبال هیجان انگیزی روبه رو شده بود که جان لنون - لیدر اصلی گروه- در مصاحبه‌یی جنجالی با مارین کلیو روزنامه نگار بریتانیایی گفت؛ «حالا ما از عیسی محبوب تریم.» او در آن مصاحبه همچنین گفته بود نمی‌داند از میان مسیحیت یا راک اند رول کدام یک زودتر از یادها می‌روند. این اظهارنظر لنون در آن زمان غوغایی به پا کرد. رادیو محلی بیرمنگام اعلام کرد صفحه‌های بیتلز سوزانده شده‌اند. مردم امریکا و آفریقای جنوبی هر جا آلبومی یا صفحه‌یی یا نشانی از بیتلز گستاخ می‌دیدند، به آتش می‌کشیدند و کنسرت‌های آنها لغو شد. موضع گیری بیتلزی‌ها، اما بسیار خونسردانه و عجیب بود؛ «آنها اول باید آلبوم‌های ما را بخرند و بعد آتش‌شان بزنند.» رسانه‌ها دست بردار نبودند، به خصوص امریکایی‌ها که عرصه را بر جان لنون تنگ کرده بودند. لنون سرانجام اشتباهش را پذیرفت و در یک کنفرانس خبری، رسماً به خاطر این اظهارنظر عذرخواهی کرد، اما اظهار ندامت او مورد قبول کلیسا قرار نگرفت و همچنان منفور کلیسا بود. اکنون که 28 سال از مرگ جان لنون و 42 سال از اظهارنظر خشم برانگیز او گذشته، واتیکان او را به خاطر گفته‌هایی که در 1966 بیان کرده بود، بخشیده است و روزنامه نیمه رسمی او سرواتوره رومانو که در مقر کلیسای کاتولیک در واتیکان منتشر می‌شود با ستایش از جان لنون نوشته او تنها قصد خودنمایی داشت. لیورپولی‌ها جان وینستون لنون ساعت 7 صبح 9 اکتبر 1940 در خانواده‌یی از طبقه کارگر لیورپول به دنیا آمد. در پنج سالگی به خاطر بدرفتاری از مدرسه اخراج شد. او سال‌های کودکی را نزد خاله اش سپری کرد و اولین گیتارش را به عنوان هدیه تولد از او گرفت. جان دوست داشت مانند پدرش ملوان شود، اما پس از گوش دادن به آهنگ‌های الویس پریسلی به موسیقی روی آورد. در دوران دبیرستان گیتار می‌زد که با «پل مک کارتنی» آشنا شد و در مارس 1957 گروه موسیقی راک اند رول «مردان معدنچی» را پایه گذاشتند. قبل از آن در چند اجرای محدود، آنها نام «بلک جک‌ها» را روی خودشان گذاشته بودند اما چون در مدرسه «بانک معدن» درس می‌خواندند نام «مردان معدنچی» را برای خود انتخاب کردند. ترانه‌یی که آنها هر روز در مدرسه می‌خواندند، این گونه شروع می‌شد؛ «معدنچی‌ها، قبل از تولد هم قدرتمند بودند.» با اضافه شدن «جرج هریسون» و «رینگو استار» گروه آنها کامل شد. در اکتبر 1959 جان لنون، پل مک کارتنی و جرج هریسون به دعوت برنامه تلویزیونی «کارول لی وایز» پاسخ مثبت دادند و در آن برنامه خود را «Johny and the moondogs» معرفی کردند. در سال 1960، عضو جدید گروه، استیوارت ساتکلیف که برای خود نام «سوسک» را انتخاب کرده بود، این ایده را به وجود آورد که نامی با ترکیب سوسک برای گروه انتخاب شود. آنها خود را «سوسک‌های نقره‌یی» نامیدند. برایان کاسار که رهبر یک گروه لیورپولی دیگر به نام «Cass and cassanovas» بود، به سبک نام گروه خودش، پیشنهادی به اعضا داد. او نام «Long John and the silver beatles» را پیشنهاد کرد که جان لنون از صفت Long خوشش نیامد. آنها لانگ جان و سیلور را حذف کردند و نهایتاً به نام «بیتلز» رسیدند و این گونه «بیتلز» به دنیا آمد. جان لنون، پل مک کارتنی، رینگو استار و جرج هریسون اعضای این گروه به زودی تبدیل به ستاره‌های موسیقی راک و پاپ بریتانیا شدند. اعضای بیتلز با لهجه لیورپولی اصیل شان، آواز می‌خواندند و در مصاحبه‌های مختلف ابایی نداشتند که با همین لهجه صحبت کنند. این در حالی بود که تا آن زمان، هیچ کس در صحبت‌های رسمی یا خواندن آواز و حتی در فیلم‌های سینمایی با لهجه‌یی غیر از لهجه رسمی لندنی صحبت نمی‌کرد. اما بیتلزی‌ها از همان آغاز سعی نکردند لهجه‌شان را میان سازها مخفی کنند. آنها سبک خودشان را آفریده بودند و بر همین مبنا سعی می‌کردند ارژینال باشند. شهرت بیتلز با حضورشان در یک شوی تلویزیونی امریکایی به سال 1964 از مرزهای بریتانیا فراتر رفت و به عنوان یکی از مشهورترین گروه‌های موسیقی جهان بر سر زبان‌ها افتاد. بیتلز در دوران فعالیت شان، 12 آلبوم رسمی منتشر کردند. اولین آنها آلبوم موفق «Please, Please me» بود که در مارس 1963 به بازار عرضه شد. آهنگ اصلی آلبوم در صدر جدول موسیقی بریتانیا و ایالات متحده قرار گرفت و همین آهنگ، باعث شهرت و محبوبیت آنها شد. آنها همان سال آلبوم دوم شان به نام «با بیتلز» را نیز منتشر کردند. سنت دو آلبوم در یک سال طی سال‌های 1964 و 1965 هم تکرار شد و بیتلزی‌ها، در عرض سه سال، شش آلبوم بسیار موفق ارائه کردند تا نشان دهند آمده‌اند رکوردها را جابه جا کنند. در سال1964 پنج ترانه آنها به ترتیب در مکان‌های اول تا پنجم پرفروش‌ترین ترانه‌های بریتانیا قرار گرفت و پیش از آغاز سال1965، در جدول 50 آهنگ پرفروش سال، 29 آهنگ متعلق به بیتلز بود. باورکردنی نبود اما آنها آنچنان محبوبیتی کسب کرده بودند که هرچه می‌گفتند را جوانان با ولع می‌بلعیدند. جان لنون اوایل گفته بود؛ «روزی می‌رسد که ما به بزرگی الویس پریسلی شویم.» اما آنها الویس را نیز پشت سر گذاشتند. سفرهای موفق در سرتاسر بریتانیا و امریکا برقرار بود و هر آهنگ جدید بیتلز، به جدول پرفروش‌ها راه پیدا می‌کرد. آنها وارد زندگی جوانان هم عصر خود شده بودند و هرچه می‌پوشیدند یا هرچه می‌گفتند، با سرعتی باورنکردنی، همه گیر می‌شد. نفرت از جنگ و منادی صلح در سال 1962 جان لنون با سینتیا پاول هم مدرسه‌یی‌اش ازدواج کرد. حاصل این ازدواج که شش سال بعد به جدایی انجامید، پسری به نام جولیان بود. پس از گذشت چندی اعضای بیتل‌ها علاوه بر همکاری در گروه، به صورت انفرادی نیز موسیقی اجرا می‌کردند. بالا گرفتن تنش میان لنون و مک کارتنی دو عضو اصلی بیتلز که بیشتر آهنگ‌های این گروه ساخته آنهاست، منجر به پاشیدن گروه از هم در سال 1970 شد. لنون در سال 1968 آلبومی با عنوان «دو باکره» با همکاری یوکو اونو معشوقش منتشر و در سال 69 با او ازدواج کرد. او در مقدمه آلبوم «Once Upon A Time» درباره چگونگی انتخابش توسط لنون می‌نویسد؛ «از اینکه جان بخواهد در میان هزاران دختر جوان و زیبایی که دور و برش بودند، یک آسیایی را که از او بزرگ‌تر است، انتخاب کند، سخت شگفت زده بودم. هرگز چنین چیزی در باورم نمی‌گنجید...» جان، یوکو اونو را انتخاب کرد، چون در او چیزی می‌دید که در هزاران دختر دیگر دور و برش نمی‌دید و صحت این انتخاب زمانی مشخص شد که ردپای او در بلوغ فکری و جهش هنری لنون به وضوح دیده شد. ازدواج جان و یوکو ماجرای پرسروصدایی داشت. آنها برای ماه عسل به هتل الیزابت مونترال رفتند و به نشانه اعتراض به جنگ در سراسر دنیا، یک هفته اعتصاب کردند و از اتاق خارج نشدند. آنها تابلوی بزرگی با عنوان Bed Peace را بالای سر خود نصب کرده بودند و در این مدت خبرنگاران زیادی عکس‌ها و گزارش‌های مفصلی از اعتراضات این دو در ماه عسل منتشر کردند. جان برگه‌هایی به دیوار آویخته بود که از صلح می‌گفت و علیه نیکسون و همکارانش خطابه سرایی می‌کرد. ترانه «تصور کن» در این فضا سروده شد؛ «تصور کن چیزی نباشه که به خاطرش بکشی یا بمیری تصور کن مردم عمرشونو در صلح سپری کنن/ شاید فکر کنی خیالبافم/ اما من تنها نیستم/ آرزومه که تو هم یه روزی به ما بپیوندی/ و همه دنیا یکی بشه» اینچنین بود که فعالیت رادیکال سیاسی و ضدجنگ آنها، شهرت مضاعفی را برای این زوج در پی داشت و جان لنون سردمدار هنرمندان در راه بیداری مردم، مبارزه علیه جنگ ویتنام و گسترش صلح در دنیا شد. اغراق نیست اگر گفته شود بخش عمده‌یی از تظاهرات و فعالیت‌های ضدجنگ تحت تاثیر محبوبیت خارق‌العاده لنون و تلاش‌اش در این راه بود. البته در کنار او نباید فعالیت‌های دیگران را نادیده گرفت. موسیقی بیتلز و جان لنون را می‌توان به دوره‌های مختلف تقسیم بندی کرد. دوره اول، سال‌های آغازین شهرت بیتلز با موسیقی و اشعار جوان و سرخوشانه با مضامین عاشقانه. آنها در این دوران درگیر حاشیه‌های شهرت می‌شوند. دوره دوم، سال‌های پایانی حیات بیتلز است. آنها بزرگ‌تر شده‌اند، ازدواج کرده اند و پخته تر از قبل به نظر می‌رسند. همین پختگی و بلوغ در اشعار و موسیقی آنها هم نمود پیدا می‌کند. آهنگ‌های این دوره بیشتر اجتماعی شده اند و جان و پل دیگر آن جوان‌های سرخوش سابق نیستند و Love Songها جای خود را به مضامین انسانی و اجتماعی تر داده اند. دوره سوم موسیقی جان لنون، روزهای جدایی از بیتلز است که بهتر است آن را «دوره جان و یوکو» بنامیم. در این دوران لنون بیشتر یک فعال لیدر سیاسی است تا خواننده راک؛ کسی که می‌تواند هزاران نفر را علیه جنگ ویتنام به خیابان‌ها بکشاند. با پایان جنگ ویتنام در اوایل دهه 70، لنون دست از فعالیت نکشید و در عوض بیش از فعالیت سیاسی به فعالیت‌های اجتماعی روی آورد. او در این سال‌ها - تا زمان مرگ- تلاش کرد با موسیقی خود، مردم و طبقات پایین را با حق خود آشنا کرده تا در برابر ظلم دولت‌ها ساکت ننشینند؛ «یک میلیون کارگر جان می‌کنند برای هیچ/ بهتر است آنچه که واقعاً متعلق به آنهاست را بشان بدهید/ ما شما را به زیر خواهیم کشید/ اگر به شهر سرازیر شویم» او از تحمیق و تحقیر نسل‌ها توسط دولت‌ها ابراز بیزاری می‌کند و همه تلاش خود را به کار می‌بندد تا جوانان را بیدار کند؛ «به محض اینکه متولد می‌شوی مجبورت می‌کنند که احساس حقارت کنی/ با دریغ کردن از وقتی که در اختیار تو نمی‌گذارند/ تا زمانی که درد این همه عظیم است، هیچ چیزی احساس نخواهی کرد/ قهرمان طبقه کارگر چنین چیزی باید باشد...» و در نهایت می‌رسد به اینجا که؛ «اگر می‌خواهی یک قهرمان باشی خب دنبال من بیا.» کم نیستند کسانی که دلیل ترور جان لنون در هشتم دسامبر 1980 را در پی همین فعالیت‌ها و توقف جنگ ویتنام می‌دانند. بر اساس گزارش پلیس فدرال امریکا (اف بی آی) که با تلاش‌های 25ساله مورخی به نام جان وینر منتشر شده، رهبری اعتراضات ضدجنگ توسط جان لنون سبب شد وی در سال‌های 1971 و 1972 تحت مراقبت اف بی آی قرار گیرد. این اسناد دربرگیرنده جزییات تازه یی از پیوستن لنون به احزاب چپگرا و ضدجنگ در اوایل دهه 70 میلادی در لندن است. این اسناد همچنین به مصاحبه لنون با انتشاراتی چپگرای خال سرخ و حمایتش از چریک‌های کامبوج که علیه امریکا می‌جنگیدند، اشاره می‌کند. اما ماموران اف بی آی تصدیق می‌کنند جان لنون «ظاهراً از اینکه عملاً به یک گروه خاص بپیوندد و در نتیجه به تعقیب امنیتی نیاز داشته باشد، اجتناب می‌کند». پرده آخر هشتم دسامبر 1980، جان لنون در حالی که همراه با همسرش یوکو به آپارتمان خود در ساختمان داکوتا در شهر نیویورک بازمی‌گشت به دست یکی از طرفداران سابقش به نام مارک دیوید چپمن با شلیک چهار گلوله کشته شد. جان ساعاتی پیش از آنکه به قتل برسد، نسخه یکی از آلبوم‌های خود را برای دیوید چپمن امضا کرده بود. ساعاتی بعد چپمن او را هنگام ورود به مجتمع آپارتمانی محل سکونتش هدف گلوله قرار داد. جسد جان لنون دو روز بعد از قتل در گورستانی در نیویورک سوزانده شد و خاکسترش نزد همسرش باقی است. مرگ نابهنگام جان لنون در 40سالگی و در اوج محبوبیت، احساسات جهانیان و به ویژه مردم بریتانیا را سخت برانگیخت. چپمن که هنگام ارتکاب قتل 25ساله بود، پس از دستگیری به 20 سال حبس محکوم شد، و اکنون اگرچه چند سالی است که دوره محکومیتش تمام شده، اما هنوز در زندان است و چند ماه پیش هیات رسیدگی به عفو مشروط زندانیان برای چندمین بار درخواست او را برای آزادی مشروط رد کرد. قاتل جان لنون به این هیات گفت اکنون از ناگواری عملی که مرتکب شده، آگاه است و می‌داند این رویداد چه تاثیری نه فقط بر سرنوشت لنون بلکه بر زندگی همسر، فرزندان و دوستداران این هنرمند داشته است. چپمن همچنین گفته بود؛ «در این مدت من به این نکته پی برده ام که در آن زمان واقعاً از ارزش جان آدمی که کشتم، آگاه نبودم. فکر نمی‌کردم او یک انسان است. حالا در 53 سالگی از اهمیت حیات یک انسان، شناخت عمیق‌تری پیدا کرده ام.» اما هیات رسیدگی به عفو مشروط زندانیان به دلیل نگرانی نسبت به امنیت و آسایش جامعه درخواست آزادی دیوید چپمن را رد کرد. فرصت بعدی او برای ارائه درخواست آزادی از زندان، دهم آگوست 2010 است. بیش از یک سال دیگر باید منتظر ماند و دید که آیا چپمن سرانجام آزاد می‌شود یا نه؟
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 600]
-
گوناگون
پربازدیدترینها