واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: سیاست - کیهان در سرمقاله خود با عنوان «پایان بازی دوجانبه» نوشت: *درباره اصلاح طلبان چگونه باید قضاوت کرد؟ فرمول و قاعده مواجهه با آنها کدام است؟ آیا آنها می توانند به عرصه سیاست و حاکمیت برگردند؟ این طیف را باید در کجای نقشه سیاسی کشور جست وجو کرد، دوست یا دشمن، خودی یا اپوزیسیون؟ آیا می توان به ویژه پس از فتنه و آشوب 8 ماهه سال 88 باب دوستی و آشتی یا عفو و اغماض را به روی آنان گشود؟ آیا آنها جناحی از جناح های درون حاکمیت هستند یا در جبهه اپوزیسیون جاگیری کرده اند؟ *حاکمیت دینی و ملت مسلمان ایران چند بار باید از روزنه خوش بینی و غمض عین، از روزنه جبهه کذایی اصلاحات گزیده شوند؟ چند بار می توان به طیف اصلی صحنه گردان در این مجموعه فرصت داد که برای عبور و شبیخون دشمنان قسم خورده و آشتی ناپذیر ملت ایران معبر باز کنند، خدمات ویژه بدهند و با آنها در پروژه های مشترک معارضه با اصل نظام و انقلاب همکاری کنند؟ *از همه اینها بگذریم. کاری هم به این سؤال نداشته باشیم که آقای خاتمی چه اصراری داشت با راسموسن دبیرکل ناتو و نخست وزیر سابق دانمارک (حامی کاریکاتورهای موهن علیه پیامبر اعظم صلوات الله علیه) ملاقات کند و درحالی که دست راست وی شکسته و بر گردن آویخته بود، دست چپ او را به نشانه دوستی بفشارد؟ با همه اینها از یک حقیقت بزرگ نمی توان چشم پوشید، حقیقتی که هیچ تأویل و توجیهی را برنمی تابد و الی الابد به نشانه سرافکندگی، به گردن خاتمی و سیاست پیشگان توجیه گر وی آویخته است. 16 آذر 1383 وقتی اوباش تربیت شده 7 سال روزگار اصلاحات، خاتمی را وسط دانشکده فنی دانشگاه تهران هو کردند، او برای معدود دفعات سر غیرت آمد و گفت کاری نکنید که دستور بدهم شما را بیندازند بیرون و بعد خبر مهمی داد: «متأسفانه از اردوگاه اصلاحات صدای دشمن به گوش می آید». آیا برای مقابله با حلول و رسوخ دشمن در اردوگاه اصلاحات کوچک ترین حرکت اصلاحی صورت گرفت؟ *خروجی این جبهه در 6 ساله بعدی تا به امروز شهادت می دهد که جبهه اصلاحات مطلقا «اصلاح ناپذیر» است. در این دوره دوم هر چه جلوتر آمدیم، انحلال نام بی مسمای «اصلاح طلبان» در جبهه اپوزیسیون برانداز آشکارتر شده و به همین دلیل حمایت های گسترده تر مثلث آمریکا، انگلیس و اسرائیل را از آنها شاهد بوده ایم. شخص خاتمی در انتخابات سال گذشته با گفتن «یا من می آیم یا موسوی» و سپس تقدیم ستاد خویش، تمام حیثیت و سرمایه خود را خرج جریانی کرد که اساسا برای تعطیلی جمهوریت و اسلامیت نظام به میدان آمده بودند و تا سرشان در برابر صخره غیرت ملت شکسته نشد، دست از آتش افروزی نکشیدند. آیا خاتمی و مجمع روحانیون و مدعیان اطلاح طلبی در این 18 ماه اخیر جز در کنار آشوبگران و محاربین و عمله سرویس های جاسوسی بیگانه ایستادند و جز بلندگوی دشمن شدند؟! *دست اندرکاران فتنه سال گذشته که سزاوار مؤاخذه و ملامت و مجازاتند، در انتخابات آینده و در حاکمیت جایی نمی توانند داشته باشند چرا که اساساًمسئله آنها در سال گذشته هم مسئله انتخابات و وفاداری به مکانیزم های قانونی آن نبوده است. *اکنون آیا حق نداریم بپرسیم ده ها اصلاح طلب بعدی که در دولت خاتمی به مناصب بلندپایه گمارده شدند، در حلقه کیان با نظایر این مواجب بگیران سازمان جاسوسی آمریکا و دشمن صریح اسلامگرایی مردم ایران چه مراوده و قول و قراری داشتند؟ طرح صورت مسئله با این مضمون که آیا خاتمی و امثال وی حق دارند در انتخابات آینده به صحنه بیایند یا نه، خلاف منطق و نوعی مغالطه است چراکه افرادی نظیر خاتمی بازیگرند نه کارگردان، منفعل و منقادند نه فاعل و فرمانده. *خانیکی 18 روز پیش از انتخابات سال88 در جمع حامیان موسوی در بجنورد جمله قابل تأملی گفت «همان طور که خاتمی از کنج کتابخانه ملی به عرصه سیاست آمد، موسوی هم از کنج فرهنگستان آمده است». *وقتی قرار شد قاعدین و حاشیه نشین های دوره سخت مبارزه نظام با مستکبران، با مهار و مدیریت کامل آن هم از سوی جریان های آلوده به دشمن و گروهک ها به بازی گرفته شوند، نمی شد از آنها انتظار استقلال رأی و شخصیت و وفاداری به چارچوب های اسلامی و حقوقی و مردمی نظام را داشت. /28119
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 311]