واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: به عنوان يك پدر و مادر آگاه، چقدر از رفتار فرزندتان اطلاع داريد؟ اگر فرزندتان کاري را خيلي زود رها کند، چطور ميفهميد؟ چکار ميکنيد که او را دوباره به راه بياوريد؟! براي مثال وقتي فرزندتان مسابقه فوتبال تماشا ميکند و تيم مورد علاقهاش ميبازد، چه طور رفتار ميکند؟ همه چيز را به هم ميريزد؟ اگر شما بخواهيد اين به همريختگيها را مرتب کنيد، فرياد ميزند و به شما پرخاش ميکند؟ فكر ميكنيد چرا؟ اين خيلي ساده است، تعجب نکنيد! او ميخواهد فوتبال را کنار بگذارد. احتمالا در اين مواقع شما به او اجازه نخواهيد داد. به نظر شما ميتوانست از ابتدا اين ورزش را انتخاب نکند! بايد به او بياموزيد كه بايد فکر و عقيده مشخصي داشته باشد و متعهد باشد. تحقيق كنيد كه آيا فرزند شما خواهان اين بود که هر کار مغرورانهاي را انجام دهد؟ مثلاً درهردوره شروع فصل فوتبال، صددرصد خواهان عضو شدن و ادامه بازي بوده اما بعد از مدتي آن را نيمه كاره رها ميکرد؟ آگاه باشيد كه فقط شما ميتوانيد اين رفتار او را تغيير دهيد! بيشتر والدين امروزي انعطافپذير شدهاند. درحاليكه والدين بايستي به بچهها شانس تجربه کردن را بدهند براي آنکه بفهمند چه کارهاي را دوست دارند و نسبت به چه فعاليتهايي بيعلاقه هستند، اما اين اجازه دادن هم اندازهاي دارد! رها کردن کارها به معني علاقهمندي به چيزهاي مختلف در سنين مختلف است. کودکان 4 تا 6 ساله بايستي تا 12 سالگي براي انتخاب فعاليتهايشان راهنمايي شوند، حتي اگر علاقهمند نيستند يا تبحري در آن فعاليت ندارند. اما بچههاي بزرگتر بايستي قادر باشند که به علاقهمنديهايشان بچسبند و آنها را زود به زود عوض نكنند؛ ولي اگر ديديد کودک بالاي 9 سال متناوب با کلاسهاي فوقبرنامهاش را رها ميکند قطعا اتفاقي افتاده است! براي آنکه بفهميد چرا کودکتان کلاس را نيمه رها ميکند، بايد از خودتان بپرسيد: آيا مربي پرخاشگر و سختگيري دارد؟ آيا بچههاي ديگر او را مسخره ميکنند؟ وقتي کودکتان ميگويد ديگر ادامه نميدهم در واقع بدون هيچ فکري ميخواهد از آن موقعت ناآرام بيرون بيايد. اگر به شرايط مشکوک هستيد به کلاسهايي که ميرود ميتوانيد برويد و اطلاعات لازم را درباره احساس فرزندتان بدست بياوريد. بعد هردوي شما با هم به حل مسئله بپردازيد، مثلا از مربياش بخواهيد به او آسانتر بگيرد يا همتيميهايش با او آرامتر برخورد کنند. اميدوار باشيد که ديگر نيازي به نيمه رها کردن فعاليتش نيست. آيا بچه شما بيش اندازه تلاش ميکند؟ بعضي وقتها كودك،خواهان رهاکردن فعاليتي است. در واقع او خيلي در آن مورد تلاش ميکند. در اين موقعيت نيمهرهاکردن آن فعاليت بهتر است. اما در آينده اجازه دهيد که او کمي به خود استراحت دهد و حد و حدودي را در تمريناتش رعايت کند. براي ثبت نام فصل جديد از او بخواهيد خوب در موردش فکر کند و او را حتما راهنمايي کنيد. اجازه دهيد او حداقل دلخوشياش را انتخاب کند. البته اين جريانات صورت ديگري هم دارد، بعضي وقتها آنها ميخواهند از فشارخستگي فرارکنند حتي اگر عاشق آن کار باشند، اما ميتوانيد به آنها کمک کنيد تا اثر اين خستگي کمتر شود و در واقع از نيمه رهاکردن کارها آنها را دور نگه داريد. آيا بچه شما خيلي ازخودش متوقع است؟ بعضي از بچهها به خودشان اجازه نميدهند که کمتر از ديگران باشند، آنها هميشه ميخواهند عالي و کامل باشند. خيلي برايشان اهميت دارد که در نظر ديگران بهويژه والدينشان خوب باشند. به فرزندتان اطمينان دهيد که عالي هستند تا درگير چنين افکاري نشوند. به آنها بفهمانيد که همه عنوان يک تازه کار را داشتند و از اول شروع کردهاند. بگوييد تنها راه پيشرفت در مسير دلخواهشان ماندگاري و ادامه کار است، بنابراين نيمه رها کردن نبايد اولين انتخاب باشد. ممکن است مشکل شما باشيد: يکي از بزرگترين اشتباهات والدين تزريق خواستههاي خود به فرزندانشان است. گاهي ازخودتان بپرسيد، که اگر خواسته شما را انجام دهند به نتايج خيلي خوبي خواهد رسيد؟ اگرپاسخ شما اين است که او ميتواند قهرمان يک رشته ورزشي شود يا در بهترين دانشگاه درس بخواند کاملا در اشتباه هستيد. بنابراين توصيه کردن و تشويق به ادامه راه شما ممکن است، منجر به رها کردن آن فعاليت شود. بعضي وقتها با نگاه کردن به آينده ممکن است شما درباره آنچه که در حال حاضر نياز دارند گمراه شويد. اما فرزندتان را نسبت به موقعيتها آگاه کنيد، نظر او را درباره ثبت نام کردن در کلاسهاي فوق برنامه بپرسيد و به او اجازه دهيد آزادانه انتخاب کند و در طول آن دورهها به او کمک کنيد. همشهری آنلاین پایگاه اینترنتی
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 330]