آقاى رئيس «كرامت انسان‌ها» چه مى‌شود؟

واضح آرشیو وب فارسی:حيات نو: آقاى رئيس «كرامت انسان‌ها» چه مى‌شود؟
حسين آسايش- حادثه تلخ و تكان‌دهنده است. مهم نيست كه علت وقوع اين اتفاق چيست يا خبر چگونه انعكاس يافته. حتى چند و چون حادثه نيز فاقد اهميت است. مهم اصل حادثه است. تلخ‌ و تكان‌‌دهنده.

شنيده شد «شنبه گذشته يك جانباز در مقابل ساختمان مجلس خودسوزى كرد.» در مقابل شنيدن چنين خبرى در فضايى سرشار از حيرت و بهت، سيلى از سوالات ذهن آدمى را پر مى‌كند. سوالاتى كه تنها و تنها مى‌توان از خود پرسيد. كمى به اطراف ماجرا انديشيد و اندوهگين شد و باز ناباورانه حادثه را از سر مرور كرد.

«در جامعه‌اى كه ارج و قرب فراوان براى جانبازان و رزمندگان هشت سال مقاومت مردانه قائل است چگونه ممكن است جانبازى خود را به آتش بكشد؟»، «جانباز ذكر شده چگونه وضعيتى را تجربه كرده است؟»، «مشكل او چه بوده است؟»

«در سيستم عريض و طويل مديريت و بين كارگزارانى كه دم از حقوق ايثارگران مى‌زنند هيچ‌كس پيدا نشد تا به درددل اين جانباز رسيدگى كند؟»

«اساسا بنياد شهيد و ايثارگران چه وظيفه‌اى دارد؟ آيا وظيفه ذاتى آن جز رسيدگى به درد و رنج جانبازان است؟»

اين سوالات و سوالاتى از اين دست لحظه‌اى ذهن را آرام نمى‌گذارد. برخى آقايان در مجلس گفته‌اند كه اين فرد جانباز نبوده، اختلال روانى داشته و... گفته‌اند كه او در گذشته بارها به نمايندگان مجلس مراجعه كرده و حتى گفته شده كه او پيشترها مبلغى نيز براى سامان دادن به مشكلات و فلاكت‌هاى زندگى‌اش دريافت كرده است.

آيا به گمان نمايندگان مجلس و رياست محترم آن- به فرض كه فرد ذكر شده جانباز نبوده باشد - اين چند جمله براى بى‌اهميت جلوه دادن حادثه دردناك رخ داده در مقابل در مجلس كفايت مى‌كند؟ آيا به‌زعم آقايان اين پاك كردن صورت مسئله نيست؟ گيريم كه اين فرد جانباز نبوده و به قول آقايان معتاد بوده. آيا اين مجوزى براى فرار مسئولان از مسئوليت به دست مى دهد؟ نكند كه آقايان مسئول و رياست محترم مجلس درصدد انكار انسانيت اين فرد نيز هستند؟ تصور كنيم كه قرباني، فردى ‌روان‌پريش و معتاد و ناسالم بوده و با همه اين اوصاف تشكيلات مجلس به او مبلغى براى رفع مشكلاتش پرداخت كرده است آيا حقيقتا براى حتى يكى از نمايندگان مجلس اين احساس ايجاد نشد كه براى همدلى و همدردى با يك انسان، يك مسلمان و يك ايرانى او را براى دقايقى بار ديگر به درون ساختمان مجلس آورده و پاى درددل انسانى گرفتار و نيازمند و محتاج بنشينند؟ با اين حال يك سوال آزاردهنده از رئيس محترم مجلس قابل طرح است. شعار حفظ كرامت انسانى و شأن و جايگاه انسان چگونه با سخنان ايشان در مقابل اين حادثه قابل جمع است؟

آيا آن كرامت انسانى كه آقايان از آن سخن مى‌گويند تنها برخى انسان‌هاى خاص را در برمى‌گيرد يا قابل اطلاق به نوع انسان است؟ در اين ميان تنها اظهارات برخاسته از وجدان آگاه آن نماينده مجلس كمى تسكين‌‌دهنده است آنجا كه خطاب به همكاران و صاحبان اظهارات پيشين مى‌گويد: «نبايد اينگونه حيثيت افراد را از تريبون مجلس از بين برد. حال كه نتوانستيم كارى براى او( فرد قرباني) انجام دهيم نبايد در مورد آن فرد اينگونه اظهارنظر كنيم.»

اين نماينده با اشاره به سخنان برخى نمايندگان گفته است:« آنها تنها صورت مسئله را پاك كردند. جانباز نبودن يك فرد نبايد به گونه‌اى مطرح شود كه ما نسبت به يك فرد و اقدامات او بى‌تفاوت باشيم. اين فرد با اقدام خود مى‌خواست پيامى را به مجلس و مسئولان اجرايى كشور بدهد.»

آيا مسئولان اين پيام را شنيده اند؟!

دوشنبه|ا|28|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: حيات نو]

[مشاهده در: www.hayateno.ws]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 257]