پل خيبر، دستاورد عظيم جهاد در هور

واضح آرشیو وب فارسی:هموطن سلام: پل خيبر، دستاورد عظيم جهاد در هور
با توجه به اينكه پل شناور خيبر از اصلى ترين طرحهاى اجرا شده شهيد مهندس حاج بهروز پورشريفى است، سعى مى گردد شرح كوتاهى از شرايط و نحوه ساخت اين پل آورده شود. منطقه عملياتى « خيبر» در شرق « دجله» و در داخل « هور الهويزه» واقع شده است. اين منطقه از شمال به « العزيز» و از جنوب به « القرنه»، « طلائيه» و نيز دريك محور به « زيد» محدود مى گردد. منطقه عملياتى خيبر داراى دو نوع طبيعت متفاوت( هور و خشكى ) مى باشد. بخش خشكى به عرض ۸ تا ۱۰كيلومتر توسط هورالهويزه در شرق و « هور الحمار» در غرب احاطه شده است. رودخانه دجله اين منطقه را به دو قسمت شرق و غرب تقسيم مى كند. به طورى كه سه چهارم آن در شرق اين رود و جاده مواصلاتى العماره ق€… بصره در غرب آن قرار مى گيرد. هورالهويزه از رودخانه هاى « دجله»، « كرخه» و « ميمه» تغذيه مى شود، ولى عمق آن از شمال به جنوب كاهش پيدا مى كند. از آنجا كه « هورالعظيم» قسمتى از درياى كم عمق خليج فارس بوده و توسط رودخانه هاى فوق تغذيه مى شود، به طور دائم تحت تاثير رسوب گذارى هاى بدون وقفه قرار مى گيرد. حداكثر عمق آب در هور العظيم در مواقع طغيانى رودخانه ها به هشت متر مى رسد، ولى كرانه هاى شرقى به خاطر شيب بسيار ملايم آن، كمترين ژرفا را دارند. به طور كلى مى توان گفت كه حدود صد كيلومتر مربع از هور داراى عمقى بيش از چهار متر، دويست و پنجاه كيلومتر مربع از آن داراى عمقى معادل سه تا چهار متر مربع، آن عمقى برابر دو و نيم متر و بقيه آن كه حدودا يك هزار و هفتصد و پنجاه كيلومتر مربع است داراى عمقى كمتر از دو متر است. پوشش گياهى هور را « نيزار»، « بردى»، « چولان»، « گاله» و « شبلان» تشكيل مى دهد كه معادل ۹۰ درصد سطح آن را شامل مى شود. « جزاير مجنون» در يك كيلومترى مرز ايران و عراق در داخل هور الهويزه قرار دارد و از شمال به جنوب كشيده شده است. جزيره جنوبى مجنون كه البته به خشكى متصل است حدود ۳۰ درصد از جزيره شمالى آن بزرگتر است. مهندس حاج بهروز پورشريفى، در سفرهاى متعددى كه همواره برايش پيش مى آمد، از اين منطقه بازديد كرده و از همان ابتدا سوالى به ذهنش خطور كرده بود. سوالى كه پاسخ آن پل حماسه ساز خيبر است. سوال اين بود: اگر قرار باشد كه روزى رزمندگان اسلام از اين آبگير بزرگ عبور كنند، چه بايد كرد؟ حاج بهروز براى اين سوال جوابهاى متعددى يافت كه از اين جواب ها دو مورد آن ، در همين منطقه به اجرا در آمد. رسيدن به اين پاسخ ها چندان هم آسان نيست، ولى مى دانيم كه حاج بهروز، بالاخره بهترين پاسخ را يافته است. در اواخر تابستان سال هزار و سيصد و شصت و دو با دعوت فرمانده وقت نيروى زمينى ارتش جمهورى اسلامى ايران، تعدادى از برادران مهندسى جنگ جهاد سازندگى به منطقه عملياتى جنوب اعزام و در قرار گاه لشكر ۷۷ خراسان، با فرماندهان نيروى زمينى جلسه اى تشكيل دادند. فرمانده نيروى زمينى پس از مقدمه چينى براى عبور از اروندرود، درخواست ساخت پلى را كرد كه بتواند گذر ۶ تن بار را از روى رودخانه ممكن نمايد. حاج بهروز، بارها چنين پيشنهاداتى را شنيده بود، ولى اين بار پيشنهاد يك ويژگى غيرمعمولى داشت و آن اين بود كه معمولا به هنگام پيشنهاد ساخت چنين پلى، فقط مشخصات مورد نياز ارائه مى شد و براى حفظ اطلاعات از خطر لو رفتن، هيچگاه محل استفاده از طرح بيان نمى گرديد. اينكه فرمانده نيروى زمينى وقت، براى عبور از اروند، پيشنهادى مطرح مى كرد، خود نشانه اين بود كه اروندى در كار نيست. مهندس پورشريفى با توجه به شرايط موجود جنگ، طرحش را بر مبناى حدسى كه زده بود تهيه نمود. جهادگران پس از دريافت ماموريت جهت مشاوره و تحقيق به تهران بازگشتند و پس از چند جلسه تبادل نظر و مشورت درباره پل هاى شناور، چند قطعه آزمايشى از پل خواسته شده را جهت استفاده در آب جارى طراحى كردند. البته اين پل ها، با پلى كه در خيبر مورد استفاده قرار گرفت كاملا متفاوت بود. پل خيبر براى استفاده در آبهاى راكد تهيه شده بود ويژگى هاى مخصوص خود را داشت. حاج بهروز در تمام اين جلسه ها شركت مى كرد. ولى اغلب ضمن اينكه متوجه نظرهاى دوستانش بود، در سكوتى راز آميز، اين ديدگاهها را درهم مى آميخت و با افكار خود كامل مى كرد. بالاخره او هم نظرش را گفت و طرحش را ارائه نمود. قرار شد كه همه پيشنهادات موجود به كنارى نهاده شوند و از اين طرح بهره ببرند طرح تلفيق فوم و فايبر گلاس كه توانايى و استحكام پل را در مقابل حملات بى وقفه و بى امان دشمن بالا مى برد، مورد تاييد قرار گرفت و پل هاى نمونه در يكى از كارگاههاى متعلق به كميته فنى دفتر مركزى جهادسازندگى ساخته شد. اين در حالى انجام شد كه هنوز بسيارى از مسئولان با بى اعتمادى و نگرانى به اجراى كار مى نگريستند. قطعات ساخته شده براى گذراندن مرحله آزمايشى خود، به درياچه آزادى واقع در مجموعه ورزشى آزادى تهران انتقال داده شد. براى نصب اين قطعات در درياچه آزادى، فرماندهى نيروى زمينى ارتش و سپاه و همچنين معاونت صنايع خودكفايى سپاه با حضور در مجموعه آزادى، از نزديك با نحوه طراحى، ساخت و كارآيى پل آشنا شدند. دو روز بعد، از طرف سپاه پاسداران انقلاب اسلامى،از برادران جهاد سازندگى جهت تشكيل جلسه مشاوره اى درباره همين طرح دعوت به عمل آمد و در نهايت، سپاه پاسداران سفارش ساخت ۳۰ كيلومتر از اين پل را در زمان دو و نيم ماه به برادران جهاد ابلاغ نمود. اكنون ديگر كاملا روشن بود كه ۳۰ كيلومتر پل براى استفاده در اروند نيست. به هر حال لازم بود كه همه امكانات كشور براى اجراى اين طرح بسيج شوند. به همين منظور، موضوع اجراى طرح در جلسه اى به اطلاع دولت رسيد. پس از آن دولت با كمال ناباورى و غير قابل اجرا دانستن اين پروژه از طرف برخى از وزرا، دستور هماهنگى وزارتخانه هاى صنايع سنگين، صنايع، بازرگانى، جهاد، سپاه را صادر نمود. بدين ترتيب پل خيبر در قطعاتى به ابعاد ۵أ—3 با سطحى مقاوم از پروفيل و محفظه اى از پلى اورانان فوم كه فايبر گلاس پوشيده بود، براى آبهاى با سرعت حداكثر ۲ متر بر ثانيه، با تناژ ۶ تن ساخته شد. هر قطعه اين پل ۱۲۰۰ كيلو گرم وزن داشت. سبك بودن پل، ويژگى مهمى بود كه در لحظات بحرانى جنگ قابل توجه بود. مهندس حاج بهروز همه محاسبه هاى لازم را از قبيل نيروهاى وارد بر پل و اتصالها را خود به اتمام رسانيد و براى دفع نيروهاى خطرآفرين احتمالى، پيش بينى هاى مقدور را انجام داد. پل هاى خواسته شده در مدت لازم ساخته شد و به هنگام اجراى عمليات عظيم خيبر مورد بهره بردارى قرار گرفت. هدف اين عمليات كه با رمز « يا رسول الله» در تاريخ ۳‎/۱۲‎/۶۲ ساعت ۵‎/۸ بعد از ظهر آغاز گرديد، تصرف و تامين جزاير مجنون و بخشى از هورالهويزه بود. نتيجه عمليات، آزاد سازى جزاير مجنون و چندين روستاى منطقه و تصرف حداقل ۵۰ حلقه چاه نفتى بود

سه|ا|شنبه|ا|29|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: هموطن سلام]

[مشاهده در: www.hamvatansalam.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 413]