رازهاى منظومه خورشيدي

واضح آرشیو وب فارسی:کيهان: رازهاى منظومه خورشيدي
منظومه خورشيدي كه در چهار بيليون و 600 ميليون سال پيش شكل گيري خود را آغاز كرده طي گذشت زمان با فرآيندهاي تكاملي متفاوتي مواجه شده كه اين تحولات تحت بررسي بوده است اما كيهان شناسان تاكنون موفق به كشف برخي رازهاي پايدار اين منظومه عظيم و مرموز نشده اند.

به گزارش خبرگزاري مهر، ناشناخته هاي سياره سبز زمين در نظر انسانها بسيار كوچك خواهد بود زماني كه انسان از وجود تعداد نامعيني كهكشان، ستاره، سياره و ديگر اجرام كيهاني آگاه باشد. پديده هايي كه در نهايت عظمت در شكل نقاطي ريز و درخشان آسمان شبهاي سياره زمين را مي آرايند.

منظومه خور شيدي يكي از اين پديده هاست كه به دليل قرار گرفتن درون اين پديده، انسان توانايي مشاهده كامل آن را از سطح زمين نخواهد داشت. اين سازه به اين دليل خورشيدي نام گرفته است كه منصب قدرت در اين منظومه در اختيار ستاره داغ و درخشان خورشيد است.

تاكنون نزديك به 8 سياره، 3 كوتوله سفيد، 162 قمر و اجرامي مانند شبه سياره ها، ستاره هاي دنباله دار و غبارهاي كيهاني در ميان اين منظومه شگفت انگيز و مرموز يافته شده است. سياره زمين نيز به عنوان تنها سياره قابل سكونت يكي از 8 سياره اين منظومه تشكيل مي دهد.

در گذشته هاي دور سياره زمين كه يكي از كوچكترين اجزاي منظومه خورشيدي به شمار مي رود براساس نظريه بطلميوس، جغرافيدان و منجم يوناني مركز جهان هستي بوده و جهان هستي نيز فضايي بسته و در حصاري از پوشش كروي تصور مي شد كه وراي آن چيزي وجود نداشت. گذشت زمان كيهان شناسان و منجمان قدرتمندي را براي زمين به ارمغان آورد كه به تدريج و با پشت سر گذاشتن مشكلات فراوان از جمله مبارزه با دستگاه تفتيش عقايد كليساها موفق به تغيير اين ديدگاه شده و خورشيد را به عنوان مركز يك منظومه بزرگ معرفي كردند.

نيكلاس كوپرنيك فيزيكدان و اخترشناس لهستاني، گاليله، جوردانو برونو و كپلر از جمله افرادي بودند كه طي سالها تاثير عميقي بر علم نجوم گذاشتند. گاليله به عنوان پدر علم نجوم از مشهورترين اين افراد است زيرا وي در سال 1609 با اختراع اولين تلسكوپ نجومي موفق به كشف 4 ماه سياره مشتري و ساختارهاي ستاره اي كهكشان راه شيري شد.

منظومه خورشيدي در حدود 5 بيليون سال پيش به شكل توده اي عظيم از ابرها و گازهاي كيهاني وجود داشت كه به تدريج شكل گيري و تراكم مولكولها در آن غاز شد. تراكم مولكولي به اندازه اي ادامه يافت كه توده ايجاد شده توانايي تحمل وزن خود را از دست داد و قسمتي از اين توده در خود فروريخت. اين فروريختگي در نهايت آغازي بر حيات ستاره سوزان خورشيد شد.

تاكنون دليل اصلي شكل گيري خورشيد معين نشده است. اين فرايند مي تواند در اثر امواج شديد ناشي از ستاره اي در حال تولد آغاز شده باشد. با اين حال اين رويداد به طور متوالي و تا زمان آغاز حيات كهكشان راه شيري در 13 بيليون سال پيش ادامه يافته و همچنان پس از شكل گيري خورشيد نيز در نقاط دوردستي از كهكشان زمين ادامه دارد. با اين حال پديده آغاز شكل گيري ستاره خورشيد همچنان ناشناخته و بي همتا باقيمانده است.

از صفحه به جا مانده از تولد خورشيد به تدريج 8 سياره شكل گرفته و در گرانش مداري خورشيد اسير شدند. سياره زمين سياره اي است كه در ميان اين 8 جرم كهكشاني قرار گرفته و ساكنانش همچنان به دنبال كشف اطلاعات جديد در زمينه كهكشان و منزلگاه خود هستند.

با وجود تاريخچه اي كه در زمينه فعاليتهاي نجومي درباره منظومه شمسي در تاريخ به جا مانده است، منظومه خورشيدي همچنان رازهاي سر به مهري دارد كه بشر تاكنون موفق به گشودن آنها نشده است.

چگونگي شكل گيري منظومه خورشيدي يكي از اين رازهاست كه تاكنون پاسخي قطعي براي حل آن ارائه نشده است. مشاهده سياره هاي همسايه زمين و كشف تفاوتهاي شگرف در ساختار آنها امري است كه كشف منشا اين سازه هاي كيهاني را با ابهام مواجه كرده است.

دليل برابري ابعاد خورشيد و ماه در آسمان زمين نيز در دسته سوالهاي بي جواب بشر قرار گرفته در حالي كه ستاره خورشيد 400 برابر سياره ماه است و در فاصله اي بسيار دور قرار گرفته است، ابعاد اين دو حجم آسماني از سياره زمين مساوي به نظر مي رسد.

وجود سياره ايكس در منظومه خورشيدي شايعه اي است كه در مورد منظومه خورشيدي شكل گرفته وتاكنون به اثبات نرسيده است. براساس اين نظريه سياره اي منجمد در ابعاد مريخ يا زمين در قسمتهاي ناشناخته منظومه قرار گرفته و به دليل ناشناخته بودن ايكس ناميده شده است. منشا ستاره هاي دنباله دار و چگونگي شكل گيري آنها موضوعي است كه تحقيقات فراواني را به دنبال داشته است. با اين حال تاكنون هيچ يك از نظريات ارائه شده پايدار نمانده و قطعي نشده اند.

يكتا بودن منظومه خورشيدي از زماني كه سياره ديگري در حال چرخش بر مدار ستاره اش در سال 1992 كشف شد زير سوال رفته و از آن زمان تاكنون بيش از 280 منظومه خورشيدي بيگانه در جهان هستي يافت شده است كه هيچ شباهتي به منظومه خورشيدي زمين ندارند. چگونگي مرگ منظومه خورشيدي نيز راز سر به مهري است كه تاكنون چگونگي آن فاش نشده است. از زمان شكل گيري سياره هاي اين منظومه در 100 ميليون سال اول شكل گيري جهان، پديده اي مشابه رخ نداده است و به همين دليل هيچ اثر تهديدكننده اي براي حيات منظومه شمسي تاكنون كشف نشده است.

چهارشنبه|ا|30|ا|بهمن|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: کيهان]

[مشاهده در: www.kayhannews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 204]