اگر دشنام هم مي‌خواهند بدهند، بنويسند تا ...

واضح آرشیو وب فارسی:واحد مرکزي خبر: اگر دشنام هم مي‌خواهند بدهند، بنويسند تا ...
نشست پرسش و پاسخ نمايش «خواب بي‌وقت حوريه» نوشته محمد چرمشير و كار عباس غفاري چهارشنبه گذشته در كارگاه نمايش مجموعه تئاترشهر برگزار شد.

به گزارش خبرنگار سرويس هنري برنا، در اين نشست كه با حضور تماشاگران اين نمايش برگزار مي‌شد غفاري از نمايش خود سخن گفت. «سال 73 طرحي يك‌خطي به آقاي چرمشير دادم كه نمايشنامه «خواب بي‌وقت حوريه» توسط ايشان نوشته شد و همان زمان براي جشنواره تئاتر دفاع مقدس اجرا شد.»

اين نمايش بار اول، با بازي نوشين حسن‌زاده، طيبه ابراهيم و زهرا صبري روي صحنه رفت. «اين كار به همراه نمايش «خواب بي‌پايان ستاره و مادرش» نوشته محمد چرمشير و كار سپيده نظري‌پور، مشتركا جايزه بخش ويژه اين جشنواره را گرفتند اما آن زمان به ما ايراد گرفتند كه اين نمايش، ضد جنگ است، بنابراين ده صبح روز اختتاميه اجرا رفت و فقط اعضاي گروه‌ها مي‌توانستند اين كار را ببينند.»

به گفته غفاري، پس از آن زمان، «خواب بي‌وقت حوريه» و كار سپيده نظري‌پور، اجازه اجرا پيدا نكرد تا به امروز. «در دو سال گذشته، من متن‌هايي كه نوشته محمد چرمشير بود به مركز ارائه كردم قبول نمي‌شد. تا اينكه اجراي دوباره «خواب بي‌وقت حوريه» را با چرمشير مطرح كردم كه او هم پذيرفت.»

كارگردان «خواب بي‌وقت حوريه»، اجراي امروز اين نمايش را حاصل حمايت‌ها و پيگيري‌هاي حسين پارسايي و محمد حيدري رئيس مركز هنرهاي نمايشي و مدير مجموعه تئاترشهر اعلام كرد. «اگر همدلي آنها نبود اين كار هيچ‌گاه اجرا نمي‌شد.»

عباس غفاري معتقد است «در اطراف ما جنگ است و موشك‌هاي بسيار، بر سر مردم بي‌گناهي مي‌خورد كه كاري به جنگ نداشتند.» او به فجايع اخير غزه نيز اشاره كرد. «مگر چند وقت از جنگ غزه مي‌گذرد؟ مي‌گفتند بمب‌ها را بر سر اعضاي حماس مي‌ريزند، اما مگر چند نفر از اعضاي حماس كشته شدند؟ اين، كودكان و زنان بي‌گناه بودند كه در اين فجايع كشته شدند.»

دليل به روي صحنه آمدن «خواب بي‌وقت حوريه» به گفته كارگردان آن، فراموشي اوضاع آن زمان توسط نسل گذشته است. «بايد تلخي‌هاي آن زمان به ياد آورده شود و نسل جديد كه هيچ شناختي از آن زمان نداشته‌اند بايد اين فضا را دريابند. خاطره‌هاي آن زمان تلخ است زماني كه موشك به جايي مي‌خورد ما مي‌گفتيم الحمدالله كه بر سر ما نخورد، اما در بر سر ديگري خورده بود و آدم‌هاي ديگري كشته مي‌شدند.»

غفاري، نمايش‌اش را متعلق به طبقه خاصي نمي‌داند بلكه مي‌توان آن را به همه طبقات اجتماعي تعميم داد. «آشنايي با اين طبقه اجتماعي باعث شد كه چنين فضايي براي نمايش انتخاب شود.»

به اعتقاد غفاري، زنان سرزمين ما نيز در اين جنگ حضور داشتند و ضربه ديدند اما تنها، مردها مطرح بودند. مردها در جبهه‌ها مي‌جنگيدند و زنان در پشت جبهه مقاومت مي‌كردند. «قهرمان جنگ در حقيقت زن‌ها هستند اما هيچ‌جا مدالي به آنان داده نشد و تقديري هم از آنان به عمل نيامد در حالي كه بيشترين رنج‌ها را آنان مي‌كشيدند.»

اين كارگردان مي‌گويد همه جنگ در جبهه اتفاق نيفتاد. «ما شهرها را فراموش كرديم. هزاران موشك در دزفول فرود آمد. موشك‌هاي زيادي به خاني‌آباد و خزانه اصابت كرد و صدها نفر كشته شدند. اگر نسل امروز متشنج و عاصي شده است به دليل اين فاصله است، فاصله شهر و جبهه. به همين دليل، نسل گذشته و امروز حرف‌هاي هم را نمي‌فهمند. مادرهايي كه بچه‌هايشان را از دست دادند يا از حيات آنان بي‌اطلاع‌اند جنگ را بيشتر حس كردند.»

او به ياد مي‌آورد «اوايل جنگ همه مردم به يكديگر كمك مي‌كردند اما اواخر جنگ من صحنه‌هاي تلخي از رفتار مردم ديدم كه هنوز هم براي‌ام باورنكردني است و هيچ‌گاه دوست نداشته ام آن صحنه‌ها را به ياد بياورم. اما متاسفانه در تلويزيون ما فقط جبهه‌هاي جنگ را ديده‌ام و از رنج‌ها و مشكلاتي كه مردم ما در شهرها شاهد آن بودند چيزي پخش نشد.»

عباس غفاري همچنين درباره بازي بازيگران‌اش در اين نمايش سخن گفت. «من به بازي ناتوراليستي علاقه‌مندم و اين، علاقه آقاي چرمشير هم هست. آدم‌هاي اين نمايش به شدت از مرگ مي ترسند و به خاطر فرار از اين ترس مدام يا كار مي‌كنند يا مي‌خورند. هيچ‌گاه نخواستيم مخاطب را با بازي اغراق‌آميز تحت‌تاثير قرار دهيم. داستان اين نمايش امكان دارد در هر زماني اتفاق بيفتد و من به بازيگرانم نگفتم كه در چه سالي هستند.»

اين كارگردان، طراحي صحنه نمايش را از نقاط قوت آن نام برد كه بعد سومي براي متن به وجود آورد. «قصد داشتيم بوي كافور را نيز در فضاي تالار منتشر كنيم اما طي تمرينات متوجه شديم بعد از تعميرات تئاترشهر، عمل تهويه به خوبي انجام نمي‌شود كه اين نقيصه تماشاگران را با مشكل تنفس مواجه مي‌كند.»

غفاري از سكوت خبري نسبت به اين نمايش گله‌گذاري كرد. «ده شب است كه اين كار اجرا مي‌رود اما ما هنوز از خوب و بد كارمان آگاه نيستيم. در هيچ سايت يا نشريه‌اي نقدي از اين نمايش نديدم و تماشاگران و دوستاني كه به ديدن نمايش مي‌آيند تنها خسته‌نباشيد مي‌گويند مي‌روند و ما هيچ اطلاعي از عملكرد و بازتاب نمايش‌مان نداريم. حتي اگر دشنام هم مي‌خواهند بدهند، بنويسند تا ما بدانيم.»

او در پايان از بازيگران حرفه‌اي‌ نمايش‌اش تشكر كرد. «مرحوم عباس جوانمرد همواره به بازيگرانش توصيه مي‌كرد زماني كه مي‌خواهيد براي اجرا سر صحنه بياييد پيش خود فكر كنيد كه بايد مسير خانه تا اجراي نمايش را بايد پياده بياييد. اين حرف در سال‌هاي دهه چهل گفته شده است اما امروز بازيگراني هستند كه ده دقيقه قبل از اجرا سر صحنه مي‌رسند. اين كار حرفه‌اي گري نيست، بازيگر بايد يكي دو ساعت قبل از اجرا در صحنه حاضر شوند و در فضاي كار قرار بگيرد. بازيگران نمايش من با توجه به حرفه‌اي بودنشان، چند ساعت قبل از اجرا سر صحنه حاضر مي‌شوند كه اين خود از نشانه حرفه‌اي بودنشان است.»

نمايش «خواب بي‌وقت حوريه» هر روز به غير از شنبه‌ها در كارگاه نمايش مجموعه تئاترشهر ساعت 45/19 تا 23 اسفندماه اجرا مي‌شود.

انتهاي خبر // شبكه خبري برنا//133 - 133 - 68//www.BornaNews.ir

جمعه|ا|2|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: واحد مرکزي خبر]

[مشاهده در: www.iribnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 204]