واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - سیدمحمد حسینی همکاری فرهنگی با کشورهای عضو اکو را آغاز ارتباط فرهنگی با دیگر کشورها دانست و از ادامه این ارتباطات و استقلال و غیردولتی شدن آن خبر داد. پیروزه روحانیون: امسال جشنواره فجر میزبان هنرمندان تعدادی از کشورهای عضو اکو در رشتههای موسیقی، تئاتر و سینما است. این میزبانی که با همت معاونت فرهنگی و هنری وزارت ارشاد و موسسه فرهنگی اکو صورت گرفته و قرار است مقدمهای باشد برای برگزاری جشنواره هنری مستقل کشورهای عضو اکو.سیدمحمد حسینی، وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی در گفتگو با خبرآنلاین، این حرکت فرهنگی را آغاز ارتباط فرهنگی با دیگر کشورهای جهان دانست و وعده داد وزارت ارشاد از ادامه این ارتباطات و استقلال و غیردولتی شدن آنها حمایت کند.به نظر شما ارتباط فرهنگی و هنری با کشورهای عضو اکو چه سودی برای فرهنگ و هنر ایران دارد؟رویکرد فرهنگی که دولت دارد بخشیاش معطوف به داخل است و بخش عمدهای از آن هم به بینالملل مربوط میشود. ما ظرفیتهای فراوانی در عرصههای جهانی داریم که باید در زمینه فرهنگی فعال شود تا بتوانیم پیام مردم و انقلاب را به جهانیان معرفی کنیم. چرا که فرهنگ و هنر تأثیرگذاری بسیار بیشتری دارد. این موضوع را سابقه تاریخی ما و نفوذ و جایگاهی که دانشمندان و هنرمندان ما توانستند در بین مردم کشورهای دنیا پیدا کنند، نشان میدهد.بنابراین وقتی ما میخواهیم در این عرصه فعالتر وارد بشویم، نیاز داریم این ارتباط را از یک محدوده کوچک شروع کنیم و بعد آن را در سطح وسیعتر تعمیم دهیم. چه بهتر که این محدوده از کشورهای همسایه شروع کنیم؛ کشورهایی که ما با آنها پیوندهای تاریخی داریم و راحتتر میتوانیم با هم ارتباط برقرار کنیم. ما باید روی این مشترکات تأکید کنیم و بتوانیم حضور هنرمندان و محصولات فرهنگی خودمان را در منطقه پررنگتر ببینیم. به هر حال ما در گذشته هم چنین مواردی را تجربه کردیم. بعضی از سریالهای ما در این کشورها بسیار پرطرفدار بوده و نشان میدهد که اگر ما محصولاتی را با نگاه به این کشورها تولید کنیم، میتواند بسیار موثر باشد. یکی از مسائلی که ما در اقتصاد فرهنگ و هنر با آن مواجهیم این است که در مرزهای جغرافیایی خودمان محدود هستیم. در حالیکه ما باید بتوانیم گامهای بلندتری برداریم و فراتر از این حرکت کنیم. تجربه نشان داده بسیاری از حرکات فرهنگی مشابه این که بسیار مفید و مثبت هستند، به صورت مقطعی و تبلیغاتی انجام شده است. شما برای تثبیت این اقدام فرهنگی و این که وابسته به شخص نباشد و بعد از اتمام دوران مدیریت شما هم ادامه داشته باشد، چه کردید؟ببینید وقتی که ما فعالیت بینالمللی را شروع میکنیم بر اساس توافقاتی است که بین دو کشور یا چند کشور انجام میشود. معمولا اگر اینها درست پایهگذاری شود، افراد بعدی هم ادامه خواهند داد. این حتی درباره توافقات و حرکات داخلی هم صدق میکند؛ مثلا چند سال است که جشنواره فجر برگزار میشود. چون کار خوبی بوده، تغییر مدیریتها آن را از بین نبرده است. لذا ما نباید به خاطر این که احتمال میدهیم در آینده وقفهای در این راه ایجاد میشود، الان اقدامی در این زمینه نکنیم. ما باید با قدرت و قوت کار را انجام بدهیم و پایههای مستحکمی برایش در نظر بگیریم. قطعا آیندگان هم این مسیر را ادامه خواهند داد، چون این به نفع کشور است. وقتی هم که حرکت انجام شد بعدها دیگر لازم نیست حتما دولت دخالت کند. خیلی از این کارها با بخش خصوصی انجام میشود. ما فقط باید زمینه را فراهم کنیم تا هنرمندان ما و آثار هنریشان بتوانند در کشورهای دیگر حضور داشته باشند. وقتی که این اتصال برقرار شد دیگر لازم نیست که دولت دائم در این زمینه سرمایهگذاری کند.یعنی به نظر شما ارتباطات بینالمللی فرهنگی باید خصوصی و غیردولتی شوند؟بله، اصلا بنای دولت در همه زمینهها این است که هرچه میتواند تصدیگری را کم کند و کارها را به جمعیتها و موسسات و تشکل ها و انجمنها بسپارد. بنابراین در این زمینه هم استقلال و خصوصی شدن مورد استقبال قرار خواهد گرفت. دولت باید جاهایی که احساس میکند ضعفی هست و ظرفیتهایی وجود دارد که تاکنون نادیده گرفته شده فعالیت خودش را در آن زمینه متمرکز کند. خیلیها معتقدند فرهنگ را هم باید مثل آموزش و بهداشت باید از جریان خصوصیسازی مستثنی کرد، ولی ما این را قبول نداریم. بنای ما بر این است که کانونها و موسسات را تقویت کنیم و دولت فقط نظارت و حمایت کنیم و چارچوبها را تعیین کنیم. ولی کار به عهده خود مردم باشد تا بهتر انجام شود و در بروکراسی عریض و طویل اداری ما قرار نگیرد.و در این میان نقش حمایتی دولت به چه صورت است؟ آیا این حمایتها در آینده هم ادامه دارد یا فقط برای شروع از آنها پشتیبانی میشود؟ما الان هم موسساتی را که فقط در داخل فعالیت هنری و فرهنگی میکنند، مورد حمایت قرار میدهیم، چون معتقدیم اینها در آغاز کار نمیتوانند خودشان اداره کنند. چون سودآور نیستند، بنابراین در ابتدای کار که نیاز به سرمایهگذاری است باید حمایت شوند. لذا در عرصه بینالملل هم سعی میکنیم چنین موسساتی را تقویت کنیم. آنها کارشان را انجام بدهند و دست ما هم باز است برای این که کمک کنیم. به طور مثال همین کنسرت «صلح و امید» که در اروپا برنامه اجرا میکند، مورد حمایت دولت است. به هر حال بعضی از موسسات هم دخیل شدند، خود اکو هم مشارکت میکند و ما فکر میکنیم به این صورت کار بهتر به نتیجه میرسد تا اینکه خود وزارت ارشاد بخواهد با کارکنان و پرسنل خودش در همه این زمینهها ورود پیدا کند. بنابراین ما از این اقدامات فرهنگی بینالمللی حمایت میکنیم و قطعا در آینده هم که این کارها رونق بگیرد، دیگر به تدریج وابستگیشان به سرمایهگذاری و اعتبارات دولت کمتر خواهد شد.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 306]