واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - تعدادی از هنرمندان تئاتر، حضور کشورهای عضو اکو در جشنواره تئاتر فجر و در مجموع تبادل فرهنگی بین کشورهای همجوار یا دیگر کشورها را حرکتی مثبت میدانند، به شرط آن که مقطعی و نمادین نباشد. پیروزه روحانیون: امسال در بین کشورهای مهمان جشنواره بینالمللی تئاتر فجر، چهار کشور عضو اکو هم حضور داشتند و آثارشان را به نمایش گذاشتند. در جشنوارههای فیلم و موسیقی فجر هم گروههایی از کشورهای عضو اکو حاضر بودند و هستند. به گفته وزیر ارشاد و رئیس موسسه فرهنگی اکو، این شروع یک حرکت فرهنگی سازمانیافته است که از سال آینده به صورت جشنوارهای مجزا و مختص کشورهای عضو اکو در رشتههای تئاتر، فیلم، موسیقی و تجسمی ادامه خواهد یافت.بیستوهشتمین جشنواره بینالمللی تئاتر فجر میزبان نمایشهای «گیلگمش» از ترکیه، «مشدی عباد» از آذربایجان، «روز دراز تر از عصر» از تاجیکستان و «قرهگز» از قزاقستان بود و در این میان نمایش «مشدی عباد» که بسیاری از آذری زبانها از فیلم آن خاطرات شیرینی داشتند بیشتر از بقیه مورد توجه قرار گرفت.یکی از نیازهای اساسی هنر هر کشوری تبادل و ارتباط با هنر دیگر سرزمینهاست. این ارتباط و به تعامل گذاشتن اشتراکات و تفاوتها باعث رشد و تعالی هنر میشود و مردم سرزمینهای مختلف را به هم میشناساند و نزدیک میکند. کشور ما با توجه به شرایط ویژهای که دارد کمتر از این ارتباط و تعامل بهره برده مگر سالی یکبار در جشنوارههای بینالمللی هنری فجر که در بیشتر مواقع خیلی هم بینالمللی نیستند.این که راهی باز شود تا به بهانههای مختلف بتوانیم هنر و فرهنگ دیگر کشورها را در ایران به نمایش بگذاریم و گروههای هنری ما فرصت عرضه کارهایشان را در کشورهای گوناگون پیدا کنند، امید به رشد و تعالی هنرمان را زنده میکند. ایران سرزمینی است که در روزگار قدیم به هنر و فرهنگش شناخته میشد و امروز هنرمندانش برای نمایش هنر خود به مردم دیگر کشورها فرصتهای کمتری دارند. برگزاری جشنوارههای مستقل کشورهای عضو اکو قدمی نو و مثبت در این راه است البته اگر پایدار باشد و نمایشی مقطعی نباشد برای گذر از یک موقعیت خاص.کار فرهنگی نباید به فرد متکی باشدپری صابری، هنرمندی است که بیشتر آثارش برگرفته از متون کهن پارسی است و تا به حال تجربه نمایش آنها را در کشورهایی چون ترکیه و هندوستان داشته است. او در گفتگو با خبرآنلاین از آغاز این حرکت فرهنگی بسیار اظهار خوشحالی کرد و گفت: «این اقدام هم میتواند حرکتی نمادین باشد، هم میتواند آغازگر یک جریان مثبت باشد. این بستگی به مدیریت کسانی دارد که این حرکت را اداره میکنند؛ که میخواهند یک کار مناسبتی انجام دهند و دو، سه سالی این جشنواره را برگزار کنند و بعد از بین برود یا میخواهند پایهگذار یک حرکت ماندگار باشند که در این صورت چنین اقداماتی میتواند جوانههای بسیار جالبی را برای تئاتر کشور و هنر به ارمغان بیاورد.»صابری، تبادل فرهنگی بین کشورهای همجوار یا دیگر کشورهای جهان را برای سلامت کار فرهنگی بسیار لازم دانست و افزود: «اصولا این ارتباطات جمعی میتواند خیلی مثمرثمر باشد ولی به شرط آنکه متکی به فرد نباشد. معمولا در ایران همیشه افراد هستند که کاری را راهمیاندازند و وقتی آن افراد بروند، کار خاموش میشود.»او افزود: «من امیدوارم این کار اینطور نباشد و یک جریان با یک گروه ایجاد شود چون فرد به هر حال امروز هست و فردا نیست؛ یا جایش عوض میشود یا کلا میرود و نتیجه بیحاصل میماند. اما اگر یک برنامهریزی محکم و همبسته طراحی و یک کار گروهی انجام شده باشد، میتوان به نتیجه دراز مدت کار امیدوار بود. متأسفانه ما در کشورمان کار گروهی انجام نمیدهیم. یعنی مدیری میآید و جریانی را راهمیاندازد، ولی چون پشتش نیروی منسجمی نیست، آن کار از بین میرود. من امیدوارم یک روزی ما معنای کار گروهی را با تمام وجودمان حس کنیم و ضرورتش را حس کنیم که چقدر مهم است.»این کارگردان تئاتر با اعلام آمادگی برای شرکت در جشنواره تئاتر اکو و اظهار علاقمندی برای ارائه آثارش در این کشورها به مشترکات فرهنگی بین کشورهای اکو اشاره کرد و گفت: «من حتما در این جشنواره شرکت میکنم، برای اینکه ارائه کارهای فرهنگی را دوست دارم. این کارها باید به کشورهای دیگر معرفی شوند چون فرهنگ ما خیلی پرقدرت است و حیف است که در استتار بماند و کسی از آن خبر نداشته باشد. اگر این جشنواره برگزار شود من خوشحال میشوم بروم در ترکیه یا تاجیکستان برنامه اجرا کنم. اینها همه خویشاوندان ما هستند. من وقتی به ترکیه سفر کرده بودم فکر میکردم در سرزمین خودی هستم و احساس غریبی نمیکردم. در حالیکه وقتی من در فرانسه کار کردم با اینکه من آنجا بزرگ شدم، همیشه فکر میکردم مهمان هستم و همواره فاصلهای بین من و آن کشور بود.»احساس نیاز به تعامل فرهنگی یک موفقیت استفرهنگ و هنر، حد و مرز نمیشناسند و نمیتوانند در یک جغرافیای سیاسی محدود شوند بنابراین تعامل و ارتباط فرهنگی و هنری کشورهای گوناگون با هم از ملزومات و ضروریات فعالیتهای فرهنگی هر کشوری است. حسین مسافر آستانه با اشاره به این نکته به خبرآنلاین گفت: «چنین حرکتهایی نشان میدهد ما نیاز به تبادل فرهنگمان با دیگر کشورها را حس کردهایم و این یک موفقیت است. من این حرکت را بسیار زیبا میبینم البته به امید این که تداوم داشته باشد و در حد یک اتفاق خاص نباشد. بلکه به یک برنامهریزی و یکی از اجزاء فرهنگ مدون ما تبدیل شود.»او جشنواره فجر را فرصت مغتنمی برای حضور گروههای هنری از دیگر کشورها میشمارد ولی معتقد است: «ایجاد ارتباط بین کشورهای مختلف به خصوص کشورهای عضو اکو که مشترکات فرهنگی بسیاری با هم دارند نباید به جشنواره فجر محدود شود و در سال چندین بار باید این اتفاق بیفتد تا نزدیکیهای فرهنگی بیشتر شود.»ضرورت برقراری روابط فرهنگی با کشورهای همسایه قطبالدین صادقی نیز از تعامل فرهنگی و هنری کشورهای عضو اکو بسیار استقبال میکند و عقیده دارد: «یکی از مهمترین اقدامات فرهنگی ما برقراری روابط فرهنگی و تفاهم با کشورهای همسایه است. یعنی به جای اینکه ما برویم آمریکای لاتین با ارتباط برقرار کنیم و گروهی از کلمبیا را به جشنواره دعوت کنیم، اول باید در منطقه خودمان این حس همجواری و همفرهنگی و ریشههای مشترک فرهنگی و هنری را پیدا کنیم و در اطراف خودمان به نوعی آرامش و تعادل برسیم. چون در این کشورها یک بخش متقابل فرهنگی و هنری داریم که میتواند در ایجاد تفاهمهای بینالمللی فرهنگی به ما کمک کند.»صادقی هم بر امتداد و مقطعی نبودن این حرکت تأکید میکند. به نظر او کشورهای همسایه که ریشههای مشترک اعتقادی، فرهنگی و هنری دارند باید از هم تصویر درستی داشته باشند و به تفاهم و درک متقابل و ارتباط فرهنگی مستمر با هم برسند. صادقی میگوید: «این حرکت از منظر هنری و فرهنگی، امری کاملا مثبت است و من امیدوارم متقابل باشد و آنها هم ما را دعوت کنند تا از همدیگر تصویر درستی داشته باشیم. من اعتراف کنم از تاجیکستان و قزاقستان هیچ تصویری ندارم. در حالیکه اگر این ارتباطات ایجاد شود و ادامه داشته باشد، هنرمندان را به درک و تفاهم درست از سرزمینها و فرهنگهای یکدیگر میرساند.»
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 692]