محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855357651
سمبلهای کالیگولایی
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > تئاتر - آذر مهاجر کالیگولای آلبرکامو آنقدر خوانش و نگاه جذابی به کایوس امپراطور خونخوار روم دارد که تماشایش روی صحنه با کمترین خلاقیت هم به دل تماشاگر بنشیدند، چه رسد که با تمهیدات صحنه‌ای هم همراه شود و کارگردانی خلاق با تکیه بر نمادهای عینی و سمبلها، مخاطبش را به کشف شور و هیجان افسارگسیخته کالیگولا دعوت کند.در پنجمین شب جشنواره بیست و هشتم تئاتر فجر، همایون غنی‌زاده روایت صحنه‌ای خود را از کالیگولا به نمایش گذاشت. روایتی که صرف نظر از برخی کم و کاستی‌ها که مهترینش حضور خود کارگردان به عنوان بازیگر یکی از نقش‌هاست، خیلی خوب از نمادها برای پیشبرد داستان بهره گرفته است.در کالیگولایی که غنی‌زاده به صحنه برده است، تمام قصر سومین امپراطور روم باستان به نانوایی پاکیزه و مجهزی می‌ماند که همه در تدارک روزمرگی‌های ممکن هستند و کالیگولاست که نظم همواره‌اش را با طلب ناممکن، بر می‌آشوبد. آدم‌های قصر که نماینده همه انسانها و جوامع انسانی هستند، از آغاز سخت در کار فراهم آوردن قوت روزانه هستند و سفید پوش. کالیگولا با چهره پوشیده به صحنه می‌آید، لباسش سفید است و تنها دو بند در پشت دارد که بسیار ظریف، لباس رزم را تداعی می کند، کلاهی دارد که تجلی بی شکوهی از تاج این امپراطور بیگانه است و پاپوشی که لقب کالیگولا برای کایوس را با ظرافت نشان می‌دهد.نه تنها دکور و لباس‌ها، بلکه راه رفتن‌ها، نگاهها، تعریف حضور هر بازیگر در این نمایش نمادی است از واقعیت وجودی همان شخصیت و جایگاهی که جامعه انسانی برای او تعریف کرده و می‌کند. کالیگولایی که صابر ابر بازی می‌کند، تمام ظرافت‌ها و حتی زنانگی پنهان در پس شخصیت هر مردی را با نمادها و رفتارهایی زنانه به نمایش می‌گذارد و در عین حال شوردیگی امپراطور مجنون را به مدد اشارات نمایشی تداعی می‌کند؛ شخصیت های دیگر نمایش از جمله غلام نیز با همان تدابیر نمایشی هویت خویش را عینی می بخشند.اما این همه اندیشه‌های خلاقانه کارگردانی است که متاسفانه نتوانسته زمان بندی درستی برای نمایشش در نظر بگیرد. از همین رو هم تمام تلاش او برای ارائه بصری و منحصر به دریافت‌های شخصی این کارگردان، چنان که باید، در اجرا به مخاطب ارائه نشد. غنی‌زاده تئاتری را که گمان می‌کرد با 120 دقیقه به پایان می‌رساند، سه ساعته به اجرا در آورد و در مواردی چنان بر جزئیات، سکوتها و اجرای صحنه‌های نمادین، تاکید کرد که ریتم را از دست داد.شاید اگر غنی‌زاده سن و سال بیشتری برای تجربه اجراهای متعدد در جشنواره فجر داشت، می‌توانست هم کلیت اثرش را دقیق‌تر مدیریت کند و هم تمام اتفاقاتی که در جشنواره‌ای چون جشنواره تئاتر فجر پیش می‌آیند را خنثی کند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 245]
-
گوناگون
پربازدیدترینها