آسيب مغزي كودكان براثر دعواهاي خانوادگي

واضح آرشیو وب فارسی:شبکه خبر: آسيب مغزي كودكان براثر دعواهاي خانوادگي
خشونت و پرخاشگري‌هاي خانوادگي مغز فرزندان را تحت تاثير قرار مي‌دهد.
محققان دريافتند اضطراب مداوم در زندگي بچه‌ها سيستم‌هاي پاسخ‌گر به اضطراب را مختل مي‌كند و سبب تغيير دو بخش حساس مغز يعني آميگدالا و اينسولا مي شود.

بدن و مغز انسان طوري عمل مي‌كنند كه براي سلامتي فرد هميشه براي شناسايي و واكنش به خطرات آماده‌اند و اين توانايي بسيار مهمي به شمار مي‌رود، زيرا ما را در شرايط سخت و نامطلوب حفظ مي‌كند.

با اين حال در نتيجه اضطراب هاي مداوم و هميشگي تغييراتي در مغز رخ مي‌دهد كه سيستم‌هاي پاسخ گر و هشدار دهنده بيش از حد حساس مي‌شوند.

آميگدالا در مغز انسان‌ بخشي است كه وظيفه واكنش‌هاي احساسي و عاطفي، حافظه و نيز پيش‌بيني و آمادگي براي رو به رو شدن با اضطراب را بر عهده دارد.

اينسولا قسمتي از شبكه عصبي است كه درد و ورودي‌هاي حسي و عاطفي را پيش‌بيني و به بدن و مغز كمك مي‌كند، در مقابل آسيب‌هاي احتمالي و بالقوه از خود دفاع كنند.

مراقبت و دفاع از خود مهارت‌هاي ضروري براي ادامه زندگي است، بنا بر اين اضطراب بيش از حد سبب مي‌شود، فرد بيشتر در معرض مشكلات روحي و رفتاري به ويژه نگراني و دلواپسي قرار گيرد.

وقتي شخصي در موقعيت‌هاي اضطراب زا مانند خشونت‌ها و پرخاشگري‌هاي خانوادگي هميشگي قرار مي‌گيرد، آميگدالا بيش از حد توان واكنش نشان مي‌دهد و با اين اتفاق، واكنش سيستم‌هاي هشدار بدن به تهديدات سريع‌تر و پر انرژي‌تر خواهد بود در نتيجه واكنش هاي مغز از حالت عادي خارج مي‌شود.

اين پديده عصبي در نشانه‌هاي فشار رواني پس از آسيب (PTSD) در سربازان مشاهده شده است.

آزمايش‌هاي عصبي نشان داد، حتي آميگدالاي سربازاني كه از مناطق جنگي بازمي گردند و واكنش هاي عاطفي عادي دارند، به طور غير عادي واكنش نشان مي‌دهد و در نتيجه، اين افراد بيشتر مواقع آماده‌اند، مشكل ساز شوند و از خود واكنش غير طبيعي بروز دهند.

پژوهشگران مي‌گويند بچه‌هايي كه مداوم در خانواده خشونت و پرخاشگري مي‌بينند، تغييرات در واكنش پذيري آميگدالا و اينسولا‌ي آنها مشابه واكنش هايي است كه در مغز سربازان بازگشته از جنگ به وجود مي‌آيد.

حتي اگر اين فرزندان نشانه‌هاي بيروني مانند افسردگي يا نگراني را نداشته باشند، فعاليت مغزشان طوريست كه هر لحظه امكان واكنش بيش از حد به خطرات احتمالي از سوي آنها وجود دارد.

در اين تحقيقات وقتي كودكان خانواده‌هاي پرخاشگر تصاوير صورت‌هاي عصباني را مي‌ديدند، فعاليت آميگدالا و اينسولاي مغزشان كاملا بيش از حد بود و هرچه در زندگي خود خشونت بيشتري تجربه كرده بودند، پاسخ‌هاي عصبي در قسمت‌هاي كنترل اضطراب مغز قوي‌تر بود.

نتايج اين تحقيق نشان مي‌دهد، حتي اگر كودكان خانواده‌هاي خشن و پرخاشگر نشانه‌هاي آشكار و بيروني بروز ندهند ،سيستم‌هاي عصبي پاسخ‌گر به اضطراب در مغزشان بيش از حد فعال است.

شايد در كوتاه مدت اين نكته مثبتي براي رو به رو شدن با تهديدات قلمداد شود، اما در بلند مدت مشكلات فراواني به وجود خواهد آورد.

محققان مي‌گويند اين واكنش پذيري بيش از حد به اضطراب، رشد كودكان را تحت تاثير قرار مي‌دهد.

سه|ا|شنبه|ا|20|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: شبکه خبر]

[مشاهده در: www.irinn.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 174]