ورزش براي سلامت و افزايش عمر

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: ورزش براي سلامت و افزايش عمر

فعاليت‌هاي منظم علمي ورزشي، مراقبت‌هاي صحيح و معاينات پزشكي منظم، تغيير شيوه زندگي، تغذيه مناسب، دوري از كم‌تحركي زندگي ماشيني از جمله عوامل افزايش طول عمر و ارتقا سطح كمي و كيفي زندگي هستند.‏ به گزارش پايگاه اطلاع رساني فدراسيون پزشكي ورزشي، اگر چه نمي‌توان تعريف دقيق و جامعي از سالمندي ارايه كرد اما به نظر مي‌رسد سالمندي دوره‌اي است كه بر اساس يك سري رخدادهاي پيچيده جسمي، روحي و رواني رخ مي‌دهد كه اغلب ناشي از فرايندهاي طبيعي است. ‏

از آنجا كه سالمندي بيماري نيست بنابر اين بايد تلاش شود تا جامعه براي پذيرش علمي دوره سالمندي و اتخاذ تدابيري براي بهتر سپري كردن اين دوره آماده شود تا عوارض آن به حداقل برسد. ‏

افرادي كه نگران كاهش تدريجي ظرفيت‌هاي بدني خود هستند بايد زندگي فعال‌تري داشته باشند.مطالعات نشان مي‌دهد افرادي كه از نظر ورزشي و تغذيه‌اي وضعيت خوبي دارند به اندازة 10 تا 20 سال بيولوژيك (زيستي) جوان‌تر از افراد هم سن و همجنس خود هستند. ‏

با آنكه امروزه وسايل فراواني براي مبارزه با پيري تبليغ مي‌شود، ولي متاسفانه هيچ اكسير ضدپيري يا قرص سحرآميزي براي جوان شدن وجود ندارد و فعاليت ورزشي بيشتر از هر چيز ديگري اثر ضد سالمندي دارد. ‏

امروزه دستوراتي براي فعاليت‌هاي ورزشي وجود دارد كه افراد سالمند را تشويق مي‌كند تا در آن شركت كنند و اين فعاليت‌ها نه فقط دستگاه قلبي عروقي، بلكه دستگاه عضلاني اسكلتي را نيز تقويت كرده و بهبود مي‌بخشد. ‏

افراد هفتاد تا نود ساله بايد تمرين‌هاي قدرتي هفتگي انجام دهند تا حجم استخوان‌ها و قدرت عضلاني خود را افزايش دهند. ‏

از سوي ديگر سالمندي باعث تغييرات بارزي در ساختار و عملكرد دستگاه ريوي مي‌شود. به دليل محـدوديت‌هايي در دستگاه ريوي، دستگاه قلبي عروقي ( يا هر دو ) مي‌تواند توانايي افراد را براي شركت در فعاليت بدني متوسط تا شديد محدود كند. ‏

تغييراتي در عملكرد ريه، حركت هوا را به داخل و خارج ريه افراد مسن سخت‌تر مي‌كند. هنگام فعاليت ورزشي، ميزان تهويه بين جوانان و افراد مسن فرق مي‌كند به گونه‌اي كه با افزايش سن به ازاي يك بار كار معين و اكسيژن مصرفي معين تهويه بيشتري نيز نياز است. ‏

همچنين در سنين سالمندي در مقايسه با تغييرات مربوط به سن در عملكرد قلبي عروقي و ريوي افراد مسن، نگراني‌ها بيشتر متوجه تغييرات در دستگاه عضلاني اسكلتي است كه با كاهش توده استخواني و قدرت عضلاني، اغلب به آسيب‌هاي جدي و تهديد‌كننده منجر مي‌شود كه بسياري از اين تغييرات پيامدهاي نداشتن فعاليت‌هاي بدني است. ‏

با افزايش سن، استخوان‌ها شكننده‌تر مي‌شوند، شكستگي‌هاي جدي و اغلب ناتوان‌كننده در افراد مسن شايع است و اين مساله به گونه‌اي است كه بيشتر از 32 درصد زنان و 17 درصد مردان تا رسيدن به 90 سالگي شكستگي لگن را تجربه مي‌كنند و 12 تا 20 درصد آنان بر اثر عوارض ناشي از اين شكستگي‌ها جان خود را از دست مي‌دهند. ‏

تحقيقات نشان داده است كه اجراي فعاليت بدني و تمرين مقاومتي منظم، آثار مفيدي بر كاهش توده استخواني وابسته به سن دارد.

همچنين مطالعات انجام شده در اين زمينه نشان مي‌دهد كه گروهي از مردان تمرين نكرده شصت تا هفتاد و دو ساله وقتي كه 12 هفته در تمرين‌هاي قدرتي شركت داشتند، قدرت عضلات باز‌كننده زانو تا 107 در صد و قدرت عضلات خم كنند زانو تا 227 درصد افزايش يافت. ‏

يك برنامة فعاليت ورزشي با شدت پايين در مردان و زنان 60 تا 71 سال باعث بهبود قابل توجهي در قدرت، تعادل و انعطاف‌پذيري آنان مي‌شود. ‏

مدت يك برنامة فعاليت ورزشي بايد از زمان كوتاه ( دوره‌هاي 10 تا 15 دقيقه) آغاز شود و به تدريج افزايش يابد. علاوه بر مدت زمان اصلي برنامة فعاليت ورزشي، افراد مسن براي گرم كردن يا سرد كردن، به زمان اضافي، شايد بيشتر از 10 دقيقه، نياز دارند. با گذر زمان، چنان كه بر شدت فعاليت ورزشي هر جلسه به تدريج افزوده شود، مدت هر جلسه فعاليت ورزشي را نيز مي‌توان افزايش داد. ‏همچنين توصيه مي‌شود سالمندان قبل از شروع فعاليت‌هاي ورزشي با پزشك خود مشورت كنند و در نخستين جلسه بايد شدت و تكرار فعاليت‌هاي ورزش آنان كم باشد. ‏مدت و شدت فعاليت ورزشي بايد هنگام دوره‌هاي التهاب يا درد كاهش يابد و افرادي كه داراي بيماري‌هاي زمينه‌اي هستند به دوره‌هاي گرم كردن و سرد كردن زيادتري احتياج دارند. ‏

دوشنبه|ا|19|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 101]