حاجي بخشي در زمان جنگ ممنوع التصوير بود

واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: حاجي بخشي در زمان جنگ ممنوع التصوير بود
به گزارش جهان، رضا برجي (مستند ساز) در هفته نامه پنجره نوشت:

در جبهه گروهي از آدم‎ها بودند كه تأثيرات مضاعفي روي ديگران مي‎گذاشتند. و اين مسأله هيچ ربطي به اين ندارد كه طرف درس خوانده باشد، روان‎شناسي بلد بوده باشد و خيلي چيز‎هاي ديگري كه امروزي‎ها براي اين‎كه شخصي بتواند تأثير مثبتي روي ديگران بگذارد عنوان مي‎كنند.
در لشگر ۲۷ محمد رسول‎الله چند نفر بودند كه مي‎توانستند چنين نقشي را بازي كنند يكي حاجي بخشي بود، يكي عمو حسن بود كه در دوكوهه مي‎دويد و شعار مي‎داد. كاري كه اين‎ها مي‎كردند فراتر از جنگيدن بود و خودشان را وقف كساني كرده بودند كه كار آن‎ها جنگيدن بود، با كمترين تجهيزات كه بلندگو و چند كيلو شكلات بود به رزمندگان در منطقه روحيه مي‎دادند و اين روحيه دادن پشت خاكريز خيلي مهم بود. نمي‎دانم دشمن ما از اين‎خصوصيت بهره‎مند بود يا نه كه فكر نمي‎كنم چنين چيزي بود، چون عموما در جنگ‎‎هاي مردمي چنين چيزي اتفاقي مي‎افتد.
شايد عراقي‎ها كسي را كه سرود‎هاي انقلابي بخواند داشتند، ولي حاجي بخشي و عموحسن نداشتند. عموما اين افراد در جبهه‎اي مي‎توانند نقش‎آفريني كنند كه جبهه‎اي مردمي باشد. حاجي بخشي از متن جامعه بلند شده بود و خيلي سواد بالايي هم نداشت، اما خداوند يك چيزي به اين آدم داده بود كه او مي‎توانست از اين چيزي كه خداوند به او داده بود، براي ديگران استفاده كند. چيزي كه خداوند به حاجي بخشي داده بود، همان سيم رابط بين حاجي بخشي و رزمنده‎ها بود. حاجي وقتي وارد منطقه مي‎شد با خودش شوخي و مزاح و خنده و چيز‎هايي را كه براي رزمندگان روحيه بخش بود؛ به‎همراه مي‎آورد و خودش هم سيم رابطي بود بين يكسري از آدم‎ها يعني قلب‎ها را به هم نزديك مي‎كرد، كدورت‎ها را از بين مي‎برد. چطوري كدورت را از بين مي‎برد، از وقتي مي‎آمد مي‎گفت كساني‎كه دو روز است كه با هم قهر هستيد، خدا لعنت كند شيطان را كه فلان مي‎كند، كسي كه پيش قدم شود در سلام دادن خدا فلان مي‎كند و تمام چيز‎هايي را كه باعث روحيه دادن مي‎شد داشت و يك‎بار معنوي هم افزون بر آن.
شخصيتي بود كه بعد از جنگ هم بسيجي‎وار زندگي مي‎كرد. البته يك عده مي‎خواستند حاجي بخشي را به‎نفع خودشان مصادره كنند. به‎نظر من حاجي بخشي زرنگ‎تر از اين‎ها بود كه بخواهد دم به تله اين جور آدم‎ها بدهد و خودش را سياسي كند. اين‎طور نبود كه در جمع نسبت به اشخاصي انتقاداتي بكند و در جمع ديگري همان را تزوير كند. حاج بخشي همان چيزي بود كه مي‎ديديم و آدم پيچيده‎اي نبود كه نشود او را شناخت؛ بسيار ساده زندگي مي‎كرد.
بعد از جنگ هم در جبهه فرهنگي در صف اول بود و در جبهه امر به معروف و نهي از منكر كه در مقابل تهاجم و شبيخون فرهنگي دشمن ايجاد شده بود؛ حضور فعال داشت و به اندازه خودش در اين جبهه فعاليت مي‎كرد و جز چهره‎‎هاي طلايي دفاع از ارزش‎ها و انقلاب و رهبري بود. بدبختانه با كج نظري‎ها و بعضا كج‎سليقگي‎ها، چند سال پخش تصوير حاج بخشي از تلويزيون ممنوع بود، در زمان جنگ اين اتفاق افتاد.
به‎خاطر دارم زماني كه من در روايت فتح بودم مي‎گفتند تصوير حاج بخشي را كار نكنيد. اگر تصوير و عكس حاج بخشي در بين مستند كار مي‎شد، صدا و سيما اجازه پخش نمي‎داد و مجبور مي‎كردند كه تصاوير رو حذف كنيم!
حاج بخشي مي‎گفت من به ظاهر پدر دو شهيد هستم؛ ولي در واقع پدر تمام شهدا هستم و كوله‎بار غم و درد پدر و مادر همه شهدا روي دوش من هم هست و خدا را شاكرم كه خداوند اين افتخار را به من داد كه بتوانم پدر شهيد باشم و درد پدر شهدا را درك كنم، بتوانم پدر جانباز باشم تا درد پدر جانبازان را درك كنم، بتوانم جانباز هم باشم تا درد جانبازان را هم بكشم و خدا چون حاج بخشي را دوست داشت، اين‎ها را به او داد و الحمدالله خوب زندگي كرد و با ولايت بود و با ولايت هم از دنيا رفت و همان‎طور كه حضرت امام فرمود خداوند مرا با بسيجي‎ها محشور كند؛ ان‎شاءالله خداوند او را با شهداي بسيجي، حاج بخشي را هم با بسيجي‎هايش محشور كند، با همان كساني‎كه به آن‎ها شكلات و آبنبات مي‎داد، كساني‎كه شب عمليات دست‎شان حنا مي‎گذاشت و آن‎ها را مي‎خنداند، بچه‎ها شب عمليات كاسه دست‎شان بود و منتظر حاجي بخشي بودند كه برود آن‎جا و شب حنابندان را برگزار كند. يقينا در اولين شب ورود حاجي بخشي، امام شهدا و شهدا منتظر او هستند كه جشن حنابندان را با حضور حاجي بخشي شروع كنند. خوشا به حال كساني‎كه مثل حاجي بخشي فكر كردند و مثل حاجي بخشي خواهند رفت

يکشنبه|ا|18|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: جهان نیوز]

[مشاهده در: www.jahannews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 302]