30سال-30 فيلم- زير نور ماه: رضا ميركريمي/ 1379روي لبه تيغ

واضح آرشیو وب فارسی:دنياي اقتصاد: 30سال-30 فيلم- زير نور ماه: رضا ميركريمي/ 1379روي لبه تيغ
عليرضا مجمعسيدحسن طلبه جوان روستايي در شرف پوشيدن لباس روحانيت است. در حوزه‌اي كه او درس مي‌خواند همه خود را آماده مراسم مي‌كنند.

در حالي كه او مشغول تهيه لباس است وسايل او را پسركي مي‌دزد و او براي يافتن نشاني از پسرك راهي مكاني در حاشيه شهر مي‌شود و در آخر با حاشيه‌نشينان همدرد مي‌شود. او در پوشيدن لباس شك مي‌كند و اعتقاد دارد لياقت اين لباس را ندارد.
زير نور ماه دومين فيلم بلند سيدرضا ميركريمي به موضوع حساسي اشاره مي‌كند. برخورد يك طلبه جوان كه آماده معمم شدن است و پس از اتفاقاتي مجبور مي‌شود با آدم‌هاي مختلف از زن بدكاره گرفته تا دزد و خلافكار روبه‌رو شود. البته ميركريمي اين تم را از ماجرايي واقعي وام گرفته است و در فيلمش از نابازيگران و مردم بومي و محلي براي ايفاي نقش‌هاي فيلمنامه استفاده كرده است. به‌رغم موضوع حساس فيلم، ميركريمي بسيار با ظرافت و زيبا به ساختار فيلمش پرداخته و پايان فيلم را هم به دليل همين حساسيت‌ها به دو شكل فيلمبرداري كرده؛ يكي همين شكلي كه در فيلم وجود دارد؛ يعني سيدحسن پس از اينكه ملبس به لباس روحانيت مي‌شود، به ديدن جوجه (پسري بزهكار كه لباس‌هايش را دزديد و خواهرش نيز بدكاره است) در دارالتاديب مي‌رود. در پايان دوم كه در فيلم نيست سيدحسن بدون شركت در جشن عمامه‌‌گذاري (كه در بين طلبه‌ها به شوخي به تاجگذاري مشهور است) به روستاي زادگاهش بازمي‌گردد. البته با توجه به حساسيت‌هاي موجود در سال‌هاي انتهايي دهه هفتاد ميركريمي هوشمندانه عمل كرد و با پاياني كه در فيلم گذاشت آينده فيلمسازي‌اش را هم تضمين كرد.
زير نور ماه از آن فيلم‌هايي است كه توصيه‌اش به ديدن مجدد شايد چندان معمول نباشد؛ اما وقتي بدانيد كه اين بهترين فيلم سيدرضا ميركريمي است، كه بعدها چند سال مديرعامل خانه سينما بود و تهيه‌كننده فيلم‌ها و مجموعه‌هايي مثل فرش ايراني شد و اساسا يكي از قطب‌هاي تعيين‌كننده سياست‌هاي فيلمسازي در ايران شد، آن‌وقت مجاب مي‌شويد ببينيد زير نور ماه چگونه راه فيلمسازي او را فراهم كرد. البته در اين مسير هوش ذاتي‌اش هم به كمكش آمد و فيلمنامه خوب فيلم باعث شد چيزي كه او ساخته توي ذوق‌ نزند. در فيلم صحنه‌اي هست كه بحثي بين دو طلبه جوان در مي‌گيرد. سيدحسن نمي‌خواهد در مراسم شركت كند و دوستش بغض مي‌كند و مي‌گويد: «عمله مردميم» و سيدحسن با اين جمله مجاب مي‌شود. به هر حال بعضي فيلم‌ها با اين جملات سرنوشتشان تعيين مي‌شود.

دوشنبه|ا|5|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: دنياي اقتصاد]

[مشاهده در: www.donya-e-eqtesad.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 436]