واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاري قرآني ايران: «السلطان»؛ ويژهنامه اينترنتي شهادت امام رضا(ع)
گروه فضاي مجازي: پايگاه اطلاعرساني «راسخون» به مناسبت فرارسيدن شهادت امام رضا(ع)، ويژهنامه اينترنتي ارائه كرده است.
به گزارش خبرگزاري قرآني ايران (ايكنا)، ياران ايراني حضرت رضا(ع)، زندگانى امام علىبنموسىالرضا(ع)، صفات عاليه انسانى، 100 سخن گرانبها از ثامن الائمه(ع)، امام رضا(ع) ناخداى كشتى تشيع در ميانه طوفان مرو، انگيزههاي مآمون از ولايتعهدي امام رضا(ع)، مسأله ولايتعهدى امام رضا(ع)، در مدح و رثاي عليبنموسيالرضا(ع)، ثامن الائمة ، علىبنموسىالرضا(ع) دژ محكم الهي، آراء مختلف در مورد شهادت امام رضا(ع)، شهادت امام رضا(ع) از زبان اباصلت هروي، سيره شخصيتي امام رضا(ع) از بخشهاي مختلف اين ويژهنامه است.
در بخشهايي از «ياران ايراني حضرت رضا(ع)» آمده است: «سابقه تشيع در ميان ايرانيان به دوران رسول اعظم الهي ميرسد. با آنكه دوران پيشوايان پاك شيعه به لحاظ حاكميت دشمنان كينه توز اسلام و اهلبيت از سياهترين بسترهاي تاريخ تشيع به شمار ميآيد. اما بهرههاي علمي و معنوي ايرانيان از رهبران معصوم و ياري آنان در مآخذ تاريخي چشمگير است. اين ريشه اعتقادي كه برگرفته از حس حقجويي و آزاد منشي ايراني است، چنان استقبالي را از امام رضا(ع)، در شهرهاي ايراني به نمايش گذاشته است. كه در بستر تاريخ به عنوان يك سند افتخار جاويدان ميماند.»
در ادامه ميخوانيم: «ابراهيمبنمحمد همداني(مولي همداني)، معروفيت او به اين نام از آن روست كه حضرت امام رضا(ع) در نوشته از وي به مولي همداني ياد ميكند. وي از دلباختگان امامت و ولايت به شمار ميآيد؛ زيرا نام مولي همداني در زمره ياران سه معصوم ديده ميشود. و اين افتخاري است كه او را از ديگر همگنان خود برجسته ميسازد.»
«پس از شهادت امام رضا(ع) از امام جواد(ع) بهره ميبرد. و پس از آن حضرت نيز در گروه ياران امام عليالنقي(ع) جاي ميگيرد.»
در بخش «زندگانى امام علىبنموسىالرضا(ع)» ميخوانيم: «حضرت علىبنموسىالرضا(ع) در روز يازدهم ذيقعده سال 148 هجرى ديده به جهان گشود. مادر او بانويى با فضيلت بنام «تُكْتَمْ» بود كه پس از تولد حضرت، از طرف امام كاظم(ع)«طاهره» نام گرفت.»
«كنيه او «ابوالحسن» و لقبش «رضا» است. او پس از شهادت پدر بزرگوارش در زندان بغداد (در سال 183 هجرى) در سن 35 سالگى عهدهدار مقام امامت و رهبرى امت شد.»
در ادامه آمده است: «مدت امامت آن حضرت بيست سال بود كه ده سال آن معاصر با خلافت «هارونالرشيد»، پنج سال معاصر با خلافت «محمد امين»، و پنج سال آخر نيز معاصر با خلافت «عبدالله المأمون» بود.»
«امام تا آغاز خلافت مأمون در زادگاه خود، شهر مقدس مدينه، اقامت داشت، ولى مأمون پس از رسيدن به حكومت، حضرت را به خراسان دعوت كرد و سرانجام حضرت در ماه صفر سال 203 هجرى قمرى (در سن 55 سالگى) به شهادت رسيد و در همان سرزمين به خاك سپرده شد.»
ويژهنامه «السلطان» را اينجا ببينيد!
چهارشنبه|ا|7|ا|اسفند|ا|1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاري قرآني ايران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]