السلام عليك يا علي بن موسي الرضا

واضح آرشیو وب فارسی:ايرنا: السلام عليك يا علي بن موسي الرضا
كبوتر دلمان را راهي طوس مي كنيم و با كبوتران حرمت هم آوا مي شويم و آنجا با تمام وجود تو را صدا مي زنيم و نغمه رضا رضا را نجوا مي كنيم .

در شهادت جانسوزت ، عاشقانه مي گرييم ، آن سان كه گويي ، با قطرات اشك ديدگان خود ، صحن و سرايت را شستشو مي دهيم ، اي تجلي گاه انوار الهي و اي اميد قلب مجروحان عالم .
امشب حرم رضوي و ايران اسلامي در عزاي هشتمين اختر تابناك امامت و ولايت ثامن الحجج غرق در ماتم و عزا است.
امشب كبوتران حرم رضوي همراه با خيل عظميي از عاشقان حرمش كه از اقصي نقاط ايران و جهان به پابوس امام رضا (ع) رفته اند، سوگواري مي كنند و زمزمه " دختر بدرالدجا، امشب سه جا دارد عزا ، گاه مي گويد پدر، گاهي حسن ، گاهي رضا " را سرداده اند.
امشب در ماتم شهادت ، "شمس الشموس ، انيس النفوس، غريب الغربا ، معين الضعفا و عالم آل محمد (ص)" همه فرشتگان نيز گريانند.
امام رضا(ع) در سال 148 هجرى قمرى يعنى حدود (1250) سال پيش در شهر مدينه به دنيا آمد. پدر ايشان امام موسى بن جعفر(ع)، يعنى امام هفتم شيعيان و مادرشان بانويى بزرگوار و خردمند به نام (تكتم) يا (نجمه) بود.
دوران كودكى و جوانى امام در مدينه گذشت. اخلاق نيكو، دانش فراوان، ايمان و عبادت بسيار از ويژگى هايى بود كه امام را مشخص مى ساخت.
امام رضا(ع) شخصيت علمي عظيمي داشت و به "عالم آل محمد"معروف است.
گفته اند ، تمام پيشوايان اديان موجود درخراسان آن روزبه دعوت مامون در مجلس مناطره اي با امام رضا (ع) شركت كردند و امام رضا(ع) ازمدارك خود آنها استدلال ميكرد وهمه آنها را محكوم ساخت.
روز به روز بر محبوبيت امام افزوده مي شد و روزي كه امام به اصرار مامون براي نماز عيد به بيابان رفت با چنان استقبال عظيمي از طرف مردم مواجه شد كه مامون به هراس افتاد
و اورا از نماز منع كرد.
موقعيت امام باعث شد كه مامون خليفه عباسي وي را مسموم سازد.
امام رضا(ع) جايگاه علمى ويژه اى در زمان خود داشت. او از دانشى سرشار بهره مند بود و اين برجستگى علمى او در رويارويى با دانشمندان اديان و مذاهب ديگر، بهتر آشكار مى شد. جلسات و محافلى كه علما و دانشمندان مختلف گرد هم مى آمدند و به بيان ديدگاهها و نظرات خويش مى پرداختند، در آن زمان رونق خاصى داشت. حاكمان آن عصر، گاه براى جلوه دادن شكوه دربار خويش، و يا به منظور گرايش دانشمندان به دربار، و زمانى براى اين كه بر عقيده كسى چيره شوند، در كنار مجالس ديگر، به برگزار كردن نشست هاى علمى مى پرداختند كه اين محافل به جلسات (مناظره) معروف بود و بهترين مكان براى ابراز شايستگى هاى علمى افراد به شمار مى رفت.
آن گاه كه همه دانشمندان جمع مى شدند و به گفت و گو مى پرداختند و در پاسخ به ديگران عاجز مى شدند، دست به دامان امام رضا(ع) مى شدند.
يكى از نكاتى كه در بررسى شخصيت علمى امام مورد توجه همگان قرار گرفته و آن را بازگو كرده اند، اين است كه امام رضا (ع) با هر گروهى به زبان خودشان سخن مى گفت و شيوا ترين و داناترين مردم به هر زبان و فرهنگى بود.
امام رضا (ع) نيز از فرصت و شرايط بوجود آمده به خوبي توانست در حهت اهداف و نشان دادن حقانيت اهل بيت عصمت و طهارت (ع) استفاده كند.
اميد اينكه درشب شهادت مظلومانه اش و با تاسي به انوار پاكش ، جرعه اي از چشمه سار رحمتش را بنوشيم.
از: سيد قاسم قاري
1918

چهارشنبه|ا|7|ا|اسفند|ا|1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايرنا]

[مشاهده در: www.irna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 383]