رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه در گفت‌وگو با فارس عنوان كرد

واضح آرشیو وب فارسی:فارس: رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه در گفت‌وگو با فارس عنوان كرد
خبرگزاري فارس: رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه ويراني و كشتار را ارمغان حضور ناتو در افغانستان عنوان كرد و دخالت خارجي را عامل اصلي ناامني در اين كشور دانست.

محسن پاك‌آيين رئيس ستاد افغانستان وزارت امور خارجه كشورمان در گفت‌وگو با خبرنگار سياست خارجي خبرگزاري فارس به تشريح تحولات افغانستان در سال ۲۰۱۱ پرداخت و با بيان اينكه در اين سال نقض حقوق بشر در افغانستان توسط نيروهاي ناتو ادامه يافت، گفت: در اين سال تعدادي از افراد وابسته به گروه‌هاي ضد جنگ در آمريكا كه همگي از كاركنان عالي‌رتبه سياسي، حقوقي و نظامي بودند، سفري به افغانستان داشتند. اين گروه با انتشار نتايج تحقيقات خود اعلام كردند كه به دليل جنگ افروزي‌هاي ناتو 56 درصد مردم افغانستان بيمار هستند، 50 درصد آنها به آب سالم دسترسي ندارند، 42 درصد زير خطر فقر به سر مي‌برند و تنها در سال 2010 تعداد ۲ هزار و ۳۰۰ نفر خودكشي كرده‌اند.

* ويراني و كشتار مردم افغانستان ارمغان حضور ناتو

وي افزود: در واقع ارمغان حضور ناتو و نيروهاي ايساف به فرماندهي آمريكا در افغانستان چيزي جز ويراني و كشتار نبود و اخبار مربوط به بازداشت و شكنجه افراد غيرنظامي و آزار و اذيت مردم توسط سربازان ناتو و بمباران مناطق از جمله مواردي است كه حقوق اوليه و طبيعي انسان را به شدت نقض مي‌كند.

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه با بيان اينكه اغلب نهادهاي بين‌المللي همچون سازمان ديده‌بان حقوق بشر علي‌رغم وابستگي به غرب، تعداد زياد تلفات غيرنظاميان افغان را تأييد كرده و خواستار حفاظت از جان غيرنظاميان در عمليات نظامي شده‌اند، خاطرنشان كرد: آنان از وضعيت حقوق بشر در افغانستان ابراز نگراني كرده و ناتو را به عدم رعايت موازين بين‌المللي و به‌ خصوص بدرفتاري و شكنجه زندانيان متهم كرده‌اند.

پاك‌آيين در ادامه اين گفت‌وگو اضافه كرد: در سال 2011 نگراني‌هاي كشورهاي منطقه در خصوص توافقنامه امنيتي افغانستان و ايالات متحده آمريكا نه تنها باقي ماند بلكه عمليات جاسوسي آمريكا توسط هواپيماي بدون سرنشيني كه از افغانستان برخاسته بود و دستگيري جاسوس ديگري كه در پايگاه نظامي بگرام آموزش ديده بود، اين نگراني‌ها را مضاعف كرد.

وي گفت: آمريكايي‌ها كه در افغانستان پايگاه، تجهيزات، اموال و نيرو دارند، به دنبال امضاي موافقتنامه امنيتي با افغانستان براي قانونمند كردن پايگاه‌هاي نظامي خود بودند كه البته به دليل اختلاف‌نظر با دولت كرزي و مخالفت افكار عمومي هنوز موفق نشده‌اند.

به گفته رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه با امضا شدن اين پيمان تمام دارايي‌ها، اموال و املاكي كه در اختيار آمريكايي‌ها قرار گرفته پس از سال 2014 نيز در اختيارشان خواهد بود و همچنين دسترسي به فضاي افغانستان نيز براي آنان ايجاد مي‌شود و آنها مجوز هرگونه تردد هوايي را در اين كشور خواهند داشت. از سوي ديگر تمام كاركنان، چه نظامي و چه غيرنظامي حتي آشپزها نيز چنانچه مرتكب جرمي شوند بايد طبق قوانين آمريكا محاكمه شوند و نه طبق قانون افغانستان، در عين حال عمليات شبانه نيروهاي آمريكايي بدون هماهنگي با دولت قانوني افغانستان هم ادامه خواهد يافت.

پاك‌آيين در ادامه اين گفت‌وگو با بيان اينكه حوادث سال 2011 نشان داد كه در بحث انتقال مسئوليت‌هاي امنيتي به افغان‌ها نيز موفقيت‌هاي زيادي حاصل نشد،‌ خاطرنشان كرد: در واقع اراده‌اي در ناتو و آمريكا براي انجام تعهداتشان در خصوص آموزش نيروهاي افغان وجود نداشت. آنها هنوز نيروهاي افغان را آموزش نداده‌ يا در حد خيلي كم اين كار را كرده‌اند.

* دخالت خارجي عامل اصلي ناامني در افغانستان

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه گفت: در حال حاضر مشكل ناامني در افغانستان مشكل دخالت خارجي است. آمريكا كه به بهانه مبارزه با تروريسم به اين كشور آمده بود، موفق شد در سال 2011 بن ‌لادن را ترور كند. با اين اتفاق در واقع ريشه اصلي تروريسم كه بن‌ لادن بود از بين رفت و آنچه به دنبال آن بودند محقق شد و امروز آمريكايي‌ها بهانه‌اي براي ادامه حضور در افغانستان ندارند، اما از انتقال كامل مسئوليت‌هاي امنيتي به افغانستان نيز پرهيز مي‌كنند.

وي در بخش ديگري از اين گفت‌وگو ترور برهان‌الدين رباني رئيس شوراي عالي صلح افغانستان را يكي از حوادث تلخ سال 2011 عنوان كرد و گفت: برهان‌الدين رباني شخصيت محبوبي در افغانستان بود و ترور او با ترورهاي چند ماه گذشته از جمله ترور ژنرال داود داود، احمد كرزي برادر حامد كرزي رئيس جمهوري افغانستان و ترور چند نفر ديگر از فرماندهان پيشين مجاهدين بي ارتباط نيست.

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه افزود: اين ترورها نشان مي‌دهد كه جرياني هدف‌دار كمر به حذف شخصيت‌هايي بسته است كه روزگاري با عنوان مجاهدين با بيگانگان و اشغالگران افغانستان جنگيده بودند.

پاك‌آيين اضافه كرد: به اعتقاد ما مقصر اصلي در اين جريان آمريكاست كه مسئوليت رسمي حفظ امنيت در كابل را بر عهده دارد. حفظ امنيت در كابل هنوز به نيروهاي بومي افغان واگذار نشده و رسماً آمريكايي‌ها مسئول حفظ امنيت پايتخت هستند. بدون شك نيروهاي حفاظت محل سكونت برهان‌الدين رباني در كابل كه مسئوليت آنها بر عهده آمريكايي‌هاست در اين حادثه تروريستي دست داشته‌اند و يا در بهترين حالت نسبت به انجام وظيفه خود قصور كرده‌اند.

وي ادامه داد: مظنون بودن آمريكايي‌ها در ترور رباني زماني جدي‌تر مي‌شود كه بدانيم اين شخصيت يكي از مخالفان جدي انعقاد پيمان امنيتي بين افغانستان و آمريكا بود. رباني داراي شخصيت چند وجهي بود. وي مرد جنگ و مجاهد و همچنين طرفدار صلح بود و به همين دليل طرفدار گفت‌وگو با گروه‌هاي مختلف افغان و از جمله طالبان بود. چون او رابطه نزديكي با كرزي رئيس جمهور افغانستان داشت و مورد وثوق او بود و به عنوان رئيس شوراي صلح اين كشور برگزيده شد. با توجه به اينكه روند مذاكرات با طالبان داشت به جاي خوبي مي‌رسيد مي‌توان نتيجه گرفت كساني كه خواستار صلح دائمي در افغانستان نيستند و مي‌خواهند حضورشان را در اين كشور دائمي كنند، قطعاً از اين ترور خرسند هستند و چه بسا از زمره عوامل اين ترور بوده‌اند.

*استقرار صلح و آشتي در افغانستان از طريق تداوم گفت‌وگوهاي گروه‌هاي افغان

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه تصريح كرد: استقرار صلح و آشتي در افغانستان جز از طريق تداوم گفت‌وگوهاي گروه‌هاي افغان با يكديگر ممكن نيست و علي‌رغم شهادت استاد رباني فعاليت شوراي عالي صلح افغانستان كه مورد حمايت رئيس‌ جمهور اين كشور نيز هست بايد ادامه يافته و نقش خود را در تحقق صلح فراگير ايفا كند.

وي يادآور شد: اگر قوميت‌ها، مذاهب و گرايشات مختلف سياسي موجود در افغانستان با يكديگر هماهنگ شده و به منافع ملي بينديشند، قطعا بستر لازم را براي ايجاد يك افغانستان امن و يكپارچه فراهم خواهند كرد. همسايگان افغانستان مي‌بايست در اين عرصه به نحو فعال و مسئولانه ايفاي نقش كنند.

پاك‌آيين ادامه داد: ترور رباني باعث شد اختلافاتي كه بين پاكستان و افغانستان وجود دارد، تشديد شود كه متاسفانه كشورهاي غربي هم سعي كردند اين اختلافات را دامن بزنند. صاحبنظران معتقدند هر چه ارتباطات افغانستان و پاكستان نزديك شود احتمال استقرار صلح و ثبات در افغانستان و در منطقه بيشتر مي‌شود.

* سياست ايران نزديكي هر چه بيشتر افغانستان و پاكستان

وي خاطرنشان كرد: سياست جمهوري اسلامي ايران بر آن است كه تلاش كند اختلافات افغانستان و پاكستان كمتر و ارتباط اين دو نزديك‌تر شود. به همين منظور نشست سه‌جانبه‌اي با حضور سران 3 كشور ايران، افغانستان و پاكستان برگزار شد كه در نزديك‌ كردن ديدگاه‌هاي افغانستان و پاكستان تأثير داشت و در نظر است نشست بعدي در اسلام‌آباد برگزار شود. در هر حال تدابيري بايد انجام ‌شود كه روابط كابل و اسلام آباد نزديك شود كه اين امر تأثير بسيار مهمي در امنيت منطقه دارد.

پاك‌آيين به برگزاري جرگه مشورتي در سال ۲۰۱۱ در افغانستان نيز اشاره كرد و گفت: يكي از اهداف اين نهاد سنتي، يافتن راهكار براي مذاكره با طالبان بود كه به دليل عدم استقبال طالبان، لويه جرگه در اين زمينه دستاوردي نداشت. در همين جلسه لويه جرگه، موضوع امضاي پيمان استراتژيك با آمريكا هم مطرح شد كه اكثر اعضا با امضاي اين پيمان به صورت مشروط موافقت كرده و اعلام كردند كه براي امضاي پيمان، آمريكا بايد شروطي را بپذيرد. از جمله اينكه نيروهاي خود را از افغانستان خارج كند و زنداني‌ها را در اختيار دولت افغانستان قرار دهد، آمريكا همچنين بايد مديريت اماكن نظامي را به افغان‌ها واگذار و از پايگاه‌هاي خود كشورهاي همسايه را تهديد نكند و ....

وي با ذكر اين نكته كه بعيد است آمريكا به اين شروط‌ تن در دهد، خاطرنشان كرد: اگر آمريكا اين شروط‌ را نپذيرد در امضاي پيمان امنيتي با افغانستان مشكل خواهد داشت. در عين حال لويه جرگه يك نهاد مشورتي است و يك مرجع قانونگذاري نيست و اين پيمان امنيتي آمريكا بايد در مجلس افغانستان هم تصويب شود.

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه با بيان اينكه تاكنون آمريكايي‌ها زيركانه مفاد اين پيمان را منتشر نكرده‌اند و حتي در لويه جرگه هم چيزي دست افراد عضو لويه جرگه ندادند تا آن را تصويب كنند، گفت: لذا علي‌رغم تبليغات داخلي افغانستان، نتيجه جلسه لويه جرگه، پاسخ مثبت به تقاضاي آمريكا نبود و در اجرا مي‌بينيم هر چقدر جلوتر برويم اختلافات آمريكا و افغانستان بر سر اجراي اين مسئله بيشتر خود را نشان مي‌دهد.

وي در ادامه اين گفت‌‌وگو به برگزاري نشست استانبول درباره افغانستان با هدف تقويت همكاري‌هاي كشورهاي منطقه به منظور بسترسازي جهت ايجاد صلح و امنيت در اين كشور و افزايش مشاركت در پيشرفت اقتصادي و فرهنگي با حضور ۱۷ كشور كه با صدور بيانيه‌اي ۲۳ ماده‌اي به كار خود پايان داد اشاره كرد و افزود: علت و انگيزه توجه كشورهاي منطقه به برگزاري اين نشست، شكست و ناكامي كشورهاي خارج از منطقه و به طور مشخص اعضاي ناتو در برقراري امنيت در افغانستان در طول ۱۰ سال حضور در اين كشور بود. به عبارتي نشست استانبول، حركت آغازين مشاركت اين كشورها به خصوص همسايگان افغانستان در آينده امنيتي اين كشور بود.

پاك‌آيين اضافه كرد: جمهوري اسلامي ايران در اين نشست در دو بخش يعني تنظيم سند و همچنين حضور در اجلاس فعاليت داشت. در ارتباط با تنظيم سند، با توجه به تلاش پنهان كشورهاي غربي از طريق برخي از عوامل خود براي گنجاندن يك نقش نظارتي در سند، تلاش ايران بر اين بود كه آمريكا و غرب هيچ نقش و دخالتي در ابتكارات منطقه‌اي نداشته باشند. در واقع هيچ دليلي وجود نداشت كه اعضاي ناكام ناتو كه عامل اصلي مصائب افغانستان هستند، در ابتكارات منطقه‌اي نيز مشاركت كنند. در اين ارتباط نظر مستدل ايران با حمايت اكثر كشورهاي حاضر پذيرفته شد و نمايندگان غرب كه قبلا از آنان به عنوان ناظر بر فعاليت‌هاي منطقه‌اي ياد مي‌شد، از روند اين ابتكارات حذف شدند.

وي خاطرنشان كرد: گنجانده شدن ديگر نظرات ايران در سند نهايي اجلاس استانبول نيز حكايت از نقش كليدي و تأثير گذار اين كشور داشت.

* حضور برجسته ايران در نشست بن ۲

رئيس ستاد افغانستان وزارت خارجه همچنين به برگزاري كنفرانس بن دو در خصوص افغانستان اشاره كرد و گفت: جمهوري اسلامي ايران هم در اين كنفرانس شركت داشت و به دليل حضور نداشتن پاكستان، حضور ايران برجسته‌تر شده بود. ايران در دو حوزه يعني تهيه سند و حضور در اجلاس اصلي فعال بود. يكي از برنامه‌هايي كه كلينتون وزير امور خارجه آمريكا در دسامبر سال جاري مطرح كرده بود، طرح جاده ابريشم جديد بود و بر همين اساس آمريكا تلاش مي‌كرد راه‌هاي ديگري را براي تجارت به غير از راه‌هاي ايران معرفي كند و به اين ترتيب محوريت ايران را كمرنگ كند. اين موضوع با مخالفت جمهوري اسلامي مواجه شد و آنها در اين زمينه موفق نشدند و اين طرح از دستور كار كنفرانس حذف شد و در سند نهايي هم از ايران به دليل ميزباني از پناهندگان افغان‌ قدرداني شد.

پاك‌آيين اضافه كرد: كشورهاي شركت كننده در اين كنفرانس متعهد شدند كه در آينده اقتصادي افغانستان مشاركت كنند، اما هيچ برنامه‌اي براي ايجاد و دوام امنيت در افغانستان ارائه نشد و بعيد است در صورت تداوم ناامني، كشورهاي جهان ريسك سرمايه‌گذاري در افغانستان را بپذيرند.

وي در پايان گفت: به نظر نمي‌رسد كه اجلاس بن ۲ دستاورد خيلي مشخصي داشته و بيشتر به نظر مي‌رسد كه جشني براي بزرگداشت 10 سالگي اجلاس بن اول و طرح اظهارات كلي و تشريفات بين دولت‌ها بود، چون در اجراي اين تعهدات ترديد وجود دارد.

انتهاي پيام/

دوشنبه|ا|12|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: فارس]

[مشاهده در: www.farsnews.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]