گنجهايي كه بي صاحب ماندند

واضح آرشیو وب فارسی:مهر: جهان در سال 2011-1/سال پايان خوشگذراني هاي سرهنگ/ گنجهايي كه بي صاحب ماندند
سال پايان خوشگذراني هاي سرهنگ/ گنجهايي كه بي صاحب ماندند
خبرگزاري مهر-گروه بين الملل: سال 2011 را مي توان پاياني بر آروزهاي سرهنگي كه چهل سال ليبي را ملك شخصي خود تصور مي كرد دانست.

"معمر محمد ابومنيار" معروف به سرهنگ "معمر محمد قذافي" هنگامي كه در اول سپتامبر سال 1969 ميلادي با كودتايي آرام حكومت "محمد ادريس سنوسي" پادشاه وقت ليبي را سرنگون ساخت گمان نمي كرد كه هرگز به وسيله مردمش از قدرت به زير كشيده شود.

دوران زمامداري معمر قذافي يكي از طولاني ترين دوره هاي زمامداري در طول تاريخ بود اما گويا سال 2011 پاياني بر خوشگذراني هاي ديكتاتور ليبي بود.

هنگامي كه در فوريه اين سال مردم ليبي با الهام گيري از كشورهاي همسايه يعني تونس و مصر دست به انقلاب عليه وي زدند وي گمان نمي كرد كه آنها بتوانند كاري از پيش ببرند.

اولين واكنش معمر قذافي به انقلاب مردمي ليبي كه از شهر بنغازي در شرق ليبي آغاز شده بود بمباران تظاهرات و نثار القابي چون موش و رواني به آنها بود.

وي در سخنراني معروف خود موسوم به "دار دار زنق زنق" كه بعدها الهام بخش موسيقيدانان براي ساختن آهنگ شد وعده داد كه خانه به خانه و كوچه به كوچه به تعقيب معترضان بپردازد.

شايد يكي از دلايلي كه سبب مي شد معمر قذافي اين گونه مخالفان خود را تهديد كند دلگرمي به همپيمانان غربي اش بود زيرا بالاخره با آنها روزگاري گذارنده بود و عكس هاي يادگاري فراواني با آنها ثبت كرده بود.

اما غربي ها كه سابقه بي توجهي به همپمانان خود را داشتند هنگامي كه پاي منافعشان به ميان آمد دست به كار شدند و با گرفتن مجوز از اتحاديه عرب ابتدا منطقه پرواز ممنوعه بر فراز ليبي ايجاد كردند و سپس به بمباران اهداف پرداختند.

البته غربي ها مدتي به تماشا نشستند تا مشاهده كنند كه روند اوضاع سرانجام به كجا ختم مي شود اما هنگامي كه گردانهاي قذافي در آستانه تصرف كامل بنغازي آخرين دژ مخالفان بودند وارد عمل شدند.

مردم ليبي گمان نمي كردند كه براي سرنگوني معمر قذافي وارد درگيري مسلحانه شوند اما گويا چاره اي ديگر براي آنها وجود نداشت. در طول جنگ سرنگوني رژيم قذافي شهرها دست به دست مي شد يعني زماني به دست انقلابيون مي افتاد و زماني گردانهاي قذافي آن را پس مي گرفتند.

همزمان با تحرك ناتو عليه معمر قذافي دادگاه بين المللي كيفري نيز بيكار ننشست و احكامي براي دستگيري معمر قذافي و پسرانش و نيز "عبدالله السنوسي" رئيس دستگاه اطلاعاتي قذافي صادر كرد.

انقلابيون با كمك جنگنده هاي ناتو عرصه را بر قذافي تنگ تر كردند تا اينكه آنها به "باب العزيزيه" كه معمر قذافي در آن پنهان شده بود حمله كردند و ميدان "الخضراء" كه بعدها "شهدا" ناميده شد را تصرف كردند.

انقلابيون وارد كاخهاي قذافيون از جمله كاخ دختر وي عايشه قذافي شدند و به غارت آن پرداختند اما اثري از معمر قذافي و خانواده اش نيافتند. پس از تصرف طرابلس دو شهر "بني وليد" و "سرت" آخرين دژهاي معمر قذافي بودند.

اما گويا قذافي به پايان را رسيده بود زيرا هنگامي عرصه بر وي در زادگاهش سرت از سوي انقلابيون تنگ شد وي به همراه چند تن از محافظان شخصي در حال فرار از شهر بودند كه توسط نيروهاي ناتو هدف قرار گرفتند و بعد در يك كانال فاضلاب پنهان شدند.

اما انقلابيون در دهانه كانال انتظار وي را مي كشيدند و قذافي را در حالي كه از ناحيه پا و كمر زخمي شده بود دستگير كردند. قذافي به شدت التماس مي كرد و اين جملات را تكرار مي كرد: چه شده؟ چه خبر است؟ به من رحم كنيد به من شليك نكنيد.

انقلابيون مصراته وي را زنده دستگير كردند اما برخورد خشني با وي داشتند و علاوه براي اين كه انواع توهين ها را در حق وي روا داشتند وي را به شديدترين وضع كشتند.

قذافي در واپسين لحظات حياتش دو هفت تير، كه يكي طلايي رنگ بود، يك راديوي اف ام و يك ساعت مچي داشت.وي لباس نظامي بر تن داشت اما به هر حال به حرف خود عمل كرد و تا آخر جنگيد. اندكي پس از مرگ قذافي شوراي انتقالي ليبي كه حاكمان جديد لقب گرفته بودند به طور رسمي آزاد شدن سراسر ليبي را اعلام كردند.

سال 2011 براي خاندان قذافي نيز سال آوارگي و مصيبت بود به طوري كه "خميس قذافي" و "معتصم قذافي" كشته شدند "الساعدي" به نيجر، "عايشه" ، "هانيبال" و "محمد قذافي" به الجزاير گريختند. اما تنها دغدغه شوراي انتقالي پس از مرگ معمر قذافي پسرش سيف الاسلام كه زماني روياي جانشيني پدر را در سر مي پروراند، بود.

اين بار انقلابيون الزنتان حدود يكماه پس از دستگيري معمر قذافي فرزندش سيف الاسلام را در نزديكي شهر بياباني "اوباري" در جنوب غرب ليبي به دام انداختند. وي قصد فرار به نيجر و پيوستن به برادرش الساعدي را داشت.

پس از دستگيري سيف الاسلام فرزند ديكتاتور مقتول "عبدالرحيم الكيب" نخست وزير دولت موقت ليبي و "محمد العلاقي" وزير موقت دادگستري اين كشور از تمايل براي محاكمه وي در داخل كشور خبر دادند اما اتحاديه اروپا، دادستان ديوان بين المللي كيفري لاهه، نهادهاي حقوق بشري خواستار تحويل او به ديوان لاهه و يا همكاري شوراي انتقالي با دادگاههاي بين المللي در روند محاكمه فرزند قذافي هستند.

با پايان يافتن عمر رژيم قذافي مشكلات بيش از قبل براي شوراي انتقالي خودنمايي كرد كه يكي از مهمترين آنها وجود انبوهي از سلاح در دست انقلابيون است كه اين موضوع به ويژه در طرابلس مشهود تر به نظر مي رسد.

برخي مسئولان شوراي انتقالي وعده جمع آوري سلاح را داده اند اما اجراي اين فرايند خالي از مشكلات نيست زيرا نيازمند بودجه لازم و به كارگيري آنها در بخشهاي ديگر است.

از ديگر چالشهاي پيش رو شوراي انتقالي مي توان به اختلافات داخلي انقلابيون، موضوع ترور "عبدالفتاح يونس" رئيس ستاد نظامي انقلابيون، دارايي هاي بلوكه شده، محاكمه سيف الاسلام و خدمات رساني به مردم است.

اخيرا تظاهراتي در بنغازي و طرابلس عليه شوراي انتقالي برگزار شد كه خواسته آن شفاف سازي دارايي هاي آزاد شده، وضعيت اعضاي شوراي انتقالي و رسيدگي به اوضاع مردم ليبي است.

وجود سايه خارجي نيز از مشكلات ليبي جديد به شمار مي رود زيرا به طور حتم غربي ها كه براي سرنگوني رژيم قذافي هزينه كرده اند و نيز برخي كشورهاي عربي از جمله قطر از منافع خود در ليبي دست نخواهند كشيد به ويژه كه غربي ها حاضر نيستند از گنج پنهان شده قذافي همپيمان قديمي خود دست بردارند.

به هر حال ليبي در حال حركت به مرحله دولت سازي است زيرا معمر قذافي همه ساختارهاي را ويران كرده و تدوين قانون اساسي جديد و ديگر زيرساخت هاي دموكراسي از مهمترين نيازهاي ليبي جديد است.

مرور حوادث انقلاب ليبي از بدو شكل گيري تا پيروزي آن خالي از لطف نيست.

15 و16فوريه- دستگيري "فتحي تربل" فعال حقوقي سبب شعله ور شدن اعتراضات در بنغازي شد.

24 فوريه- انقلابيون با اخراج نيروهاي قذافي بر شهر ساحلي مصراته مسلط شدند.

26 فوريه- شوراي امنيت مجازاتهايي(تحريمها) عليه قذافي و خانواده اش اعمال كرد و خواستار محاكمه عاملان حملات عليه مخالفان به دادگاه بين المللي جنايي شد.

28 فوريه- اتحاديه اروپا مجازاتهايي عليه قذافي و مشاوران نزديك وي اعمال كرد.

5 مارس- شوراي انتقالي ليبي در بنغازي اعلام موجوديت كرد.

17 مارس- شوراي امنيت با ايجاد منطقه پرواز ممنوع بر فراز ليبي و اقدام نظامي با هدف حمايت از غيرنظاميان موافقت كرد.

19 مارس-حملات هوايي مانع پيشروي نيروهاي قذافي به سوي بنغازي شد و سامانه هوايي ليبي هدف قرار گرفت.

30 آوريل- در حمله موشكي ناتو به منزلي در طرابلس كوچكترين پسر قذافي و سه نفر از نوه هاي وي كشته شدند.

27 ژوئن -دادگاه بين المللي جنايي حكم بازداشت قذافي، سيف الاسلام و عبدالله السنوسي رئيس دستگاه اطلاعاتي قذافي را صادر كرد.

21 آگوست- انقلابيون بدون اينكه با مقاومت چنداني روبرو شوند، وارد طرابلس شدند . قذافي در پيامي صوتي خواستار قيام مردمي عليه انقلابيون شد.

23 آگوست- انقلابيون به باب العزيزيه جايي كه مقر قذافي در آن قرار داشت، حمله كردند و نماد رژيم وي را به زير كشيدند.

29 آگوست- همسر، دختر و دو پسر قذافي به الجزاير فرار كردند.عايشه قذافي در يك مركز پزشكي مرزي پس از حدود دو ساعت از خارج شدن از مرز ليبي، فرزندي به دنيا آورد.

اول سپتامبر- مقامات جديد ليبي در نشست پاريس براي بررسي آينده ليبي جمع شدند و قذافي در چهل و دومين سال به قدرت رسيدن در ليبي از هوادارانش خواست به مبارزه ادامه دهند.

8 سپتامبر- محمود جبريل رئيس دفتر اجرايي شوراي انتقالي براي اولين بار پس از سلطه انقلابيون به طرابلس رفت.

11 سپتامبر- ليبي توليد نفت را از سر گرفت. نيجر اعلام كرد كه الساعدي قذافي وارد اين كشور شده است.

13 سپتامبر مصطفي عبدالجليل اولين سخنراني خود را در طرابلس در برار ده هزار نفر ايراد كرد.

15 سپتامبر- نيكلا ساركوزي رئيس جمهوري فرانسه و ديويد كامرون نخست وزير انگليس به ليبي رفتند.

16 سپتامبر- شوراي امنيت از تحريمها عليه ليبي كاست و مجمع عمومي سازمان ملل متحد نمايندگان شوراي انتقالي را نماينده قانوني ليبي دانست.

20 سپتامبر-باراك اوباما رئيس جمهوري آمريكا از بازماندگان قذافي خواست تسليم شوند. قذافي به شدت از ناتو انتقاد كرد.

21 سپتامبر- حكام موقت اعلام كردند بر بخش اعظم سبها يكي از سه شهري كه طرفداران قذافي در آن مقاومت مي كردند، مسلط شده اند.

25 سپتامبر-اولين محموله نفت ليبي جديد بارگيري و صادر شد.

27 سپتامبر- ناتو اعلام كرد كه انبارهاي سلاح هاي شيميايي ليبي تحت كنترل انقلابيون است.

13 اكتبر- شوراي انتقالي اعلام كرد كه سرت به استثناي منطقه شماره دوم آن به كنترل انقلابيون درآمده است.

14 اكتبر-درگيريهاي مسلحانه در طرابلس ميان انقلابيون و نيروهاي قذافي رخ داد.

17 اكتبر- انقلابيون تسلط بر شهر بني وليد را جشن گرفتند.تلويزيون الراي خبر كشته شدن خميس قذافي در جنوب شرق طرابلس در 29 آگوست را پخش كرد.

18 اكتبر- هيلاري كلينتون وزير امور خارجه آمريكا به ليبي رفت.

20 اكتبر- قذافي دستگير و كشته شد و سرت به طور كامل در اختيار انقلابيون قرار گرفت. ابتدا تصاوير قذافي در حالي كه زنده بود، در ميان انقلابيون نشان داده شد.شوراي انتقالي اعلام كرد كه قتل قذافي عمدي نبوده است.خبر دستگيري معتصم قذافي مخابره شد، اما بعدا خبر آمد كه وي كشته شده است.

21 اكتبر- جسد قذافي در سردخانه اي در مصراته كه مخصوص نگهداري گوشت بود به نمايش گذاشته شد.

23 اكتبر- آزادي كامل ليبي رسما جشن گرفته شد و مصطفي عبدالجليل رئيس شوراي انتقالي، اسلام را منبع قانونگذاري

19 نوامبر- سيف الاسلام قذافي در منطقه اوباري در جنوب ليبي به دست انقلابيون الزنتان دستگير شد.
......................
تهيه كننده : فرزاد فرهادي

© 2003 Mehr News Agency .

يکشنبه|ا|11|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: مهر]

[مشاهده در: www.mehrnews.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 373]