واضح آرشیو وب فارسی:خراسان: امام سجاد (ع) روح نيايش
پس از وقوع حادثه عاشورا و شهادت و اسارت فرزندان و ياران امام حسين (ع)، گسترش انديشه هاي انحرافي، جامعه اسلامي را تهديد مي كرد به طوري كه اساسي ترين مسائل اسلام هم چون توحيد مورد حمله قرار مي گرفت.
از طرفي ديگر گروهي معتقد بودند ايمان تنها امري قلبي است و اقرار به زبان براي ادعاي مسلماني كافي است.
اينان عقيده داشتند بايد مجازات را تا روز قيامت به تاخير انداخت.
بنابراين با هر گونه فسق و فجور كه باعث خارج شدن فرد از اسلام و مسلماني مي شد، مبارزه نمي كردند.
وجود اين وضعيت در جامعه، نه تنها زمينه گسترش كفر، الحاد و فساد را براي دستگاه خلافت فراهم مي كرد، بلكه بين اين دو پيوند مستحكمي نيز به وجود آمده بود.
در چنين شرايطي امام سجاد (ع) براي مبارزه با حكومت ظالم و نيز تبيين آموزه هاي دين اسلام به دعا روي آورد.
اما نكته اي كه در اين خصوص قابل توجه است، اين كه روي آوردن آن حضرت به عبادت و دعا را نبايد تنها از ديدگاه فردي مورد بحث و بررسي قرار داد و صحيفه سجاديه را نيز نبايد تنها يك كتاب تك بعدي دانست.
بلكه اين كتاب كه از دير زمان به زبور آل محمد (ص) معروف مي باشد و در عرصه گاه حيات هم چون خورشيدي درخشان مي درخشد و دربردارنده 54 دعاست، به قول حجت الاسلام انصاريان حاوي مسائل عالي تربيتي در سه قلمرو فرد، خانواده و اجتماع است.
مسائلي كه بخش هاي عرفاني، فلسفي، كلامي، سياسي، طبيعي، علمي، اخلاقي، مادي، معنوي، ظاهري، باطني، دنيايي و آخرتي از آن منشعب مي شود.
در حقيقت در صحيفه سجاديه تمام واقعيات زندگي براي ساختن يك جامعه صد در صد سالم به صورت دعا بيان شده است.
به عبارت ديگر آن را مي توان يك مكتب انسان سازي بدانيم كه به وجوه مختلف حيات انسان در صحيفه سجاديه توجه شده است.
استاد شهيد مرتضي مطهري در كتاب سيري در سيره ائمه اطهار (ع) وجود مقدس زين العابدين (ع) را قهرمان معنويت مي داند و مي گويد: »وقتي انسان علي بن الحسين(ع) را در حال عبادت مي بيند، گويا پيغمبر را در محراب عبادتش در ثلث آخر شب يا در كوه حرا مي بيند.«
آن حضرت در ابتدا و انتهاي بيشتر دعاها بر محمد (ص) و خاندان پاكش درود فرستاده است.اين امر به خاطر دشمني آشكاري بود كه حكومت وقت با حضرت علي (ع) داشت، زيرا از اين طريق حركت سياسي سنجيده اي از سوي امام سجاد (ع) در جامعه به وجود مي آمد كه در واقع آبي بر آتش دشمنان بود.
افزون بر اين، آن حضرت تلاش بسيار زيادي براي گسترش تفكر شيعي و مهم ترين اصل آن يعني امامت انجام داد به طوري كه در يكي از دعاهايش مي فرمايد: »بار الها! بر پاكان خاندان محمد (ص) درود بفرست، همه آنان كه براي اجراي فرمان خود (از ميان مردم) برگزيدي، آنان را خزانه داران علم خود در روي زمين و حجت خويش بر بندگانت قرار دادي، به اراده خويش از آلودگي و ناپاكي پاكشان ساختي و آنان را وسيله اي براي رسيدن به خود و راهي به جانب بهشت خويش برگزيدي.«بدين سان امام، اسلام كامل و تنها راه رسيدن به سعادت و خوشبختي را اطاعت و پيروي از مقام والاي امامت مي داند و علاوه بر آن بر عصمت كه يكي از باورهاي شيعه درباره ويژگي هاي امام است، صحه مي گذارد.
در عظمت دعاهاي صحيفه سجاديه همين بس كه وقتي مفتي بزرگ اهل سنت در مصر، شيخ طنطاوي جوهري صاحب تفسير معروف »الجواهر« از طريق مرجع فقيد شيعه مرحوم علامه مرعشي نجفي از وجود چنين كتابي با خبر مي شود، پس از مدحي در زمينه آن اقرار مي كند كه »اين از بدبختي ماست كه تاكنون بر اين اثر گران بهاي جاويد، از ميراث هاي نبوت و اهل بيت دست نيافته بوديم و من هر چه در آن مي نگرم آن را فوق كلام مخلوق و دون كلام خالق مي يابم.«
پنجشنبه 3 بهمن 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خراسان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 196]