انگيزه‌؛ عامل پيشرفت دانش آموز

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: انگيزه‌؛ عامل پيشرفت دانش آموز
بچه‌ها از نظر انگيزه‌هايشان نسبت به يادگيري دو دسته‌اند. يك دسته داراي انگيزه بيروني و يك دسته داراي انگيزه دروني.

بچه‌هايي كه داراي انگيزه دروني‌اند، نسبت به يادگيري از خود شور و اشتياق نشان مي‌دهند و مايلند كه اطلاعات را به صورت عمقي ياد بگيرند. دانش‌آموزان با انگيزه بيروني بيشتر به طرف تكاليف آسان كشيده مي‌شوند و تمايل دارند با كمترين كوشش، بيشترين ميزان پاداش را به دست آورند.

نقش معلم در پرورش انگيزش دروني بچه‌ها بسيار والا و ارزشمند است. بسياري از معلمان پاداش‌هاي ناملموس را برپاداش‌هاي ملموس ترجيح مي‌دهند. برخي از نمونه‌هاي اين پاداش عبارتند از زمان فعاليت آزاد، زمان خواندن، وقت براي كار با كامپيوتر و چسباندن تصاويرشان به عنوان افراد مهم.

همچنين براي تشويق اغلب بچه‌ها، مي‌توان در موقع مناسب از عبارت‌هاي كلامي صادقانه مثل: «من متوجه شدم كه علي كاملاً آماده گوش كردن است، به همين خاطر از او تشكرمي‌كنم.» يا عبارت‌هاي نوشتاري مثبت از قبيل«صدآفرين، در تقسيم كارت عالي بود.» استفاده كرد.

پاداش‌ها مي‌توانند قراردادي با يك دانش‌آموز ويژه باشند يا به يك كلاس درس پيشنهاد شوند يا براي قدرداني از يك دستاورد و موفقيت همگاني در كل مدرسه به كار گرفته شوند.

مشاوران يا معلمان ممكن است با دانش‌آموزان قرارهاي انفرادي بگذارد تا رفتارهاي نامناسب آن‌ها را از قبيل دعوا كردن، عدم تكميل تكاليف، راه رفتن در كلاس يا مدرسه گريزي، خاموش سازند.

مشاركت دادن دانش‌آموزان در تنظيم هدف، علاقه آنها را در رسيدن به آن هدف افزايش مي‌دهد. براي القاي انگيزش در بچه‌ها لازم است كه معلمان محيطي مورد علاقه و غيررقابتي ايجاد كنند كه در آن هر دانش‌آموزي احساس ارزشمندي، احترام و مورد پذيرش واقع شدن كند.

يادگيري مشاركتي كه پيشرفت هر دانش‌آموز را با خودش مي‌سنجد، يك راه براي افزايش انگيزش دروني در دانش‌آموزان يك كلاس است تا به استفاده از پاداش‌ها وابسته نشود.

سه شنبه 1 بهمن 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 140]