محبوبترینها
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
بگ خرید تبلیغاتی راهی نوین برای معرفی برند شما
10 اشتباهی که ممکن است هنگام خرید هدایای تبلیغاتی انجام دهید
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1801625099
خودنمایی زنان و آثار آن
واضح آرشیو وب فارسی:پرشین وی: انسان و بخصوص جنس زن فطرتاً به آراستگی و زینت گرایش داشته و دوست دارد در معرض توجه دیگران باشد اما این آراستگی وقتی به حالت افراط درمی آید شکل خودنمایی به خود می گیرد که عوارض و خطراتی را برای فرد و جامعه به دنبال می آورد. در مقاله حاضر نویسنده ماهیت خودنمایی و دیدگاه قرآن در این باره و راهکارهای ارائه شده از سوی قرآن برای مصونیت یابی زنان را مورد بررسی قرار داده است که از نظر خوانندگان عزیز می گذرد. ● آراستگی، جلوه ای از کمال گرایی انسان به طور طبیعی به آراستن و نشان دادن خویش گرایش دارد. خاستگاه و ریشه این تمایل انسانی را می بایست در کمال گرایی انسان جست. آراستن هرچند در حوزه روان شناسی کمال قرار می گیرد و بیان گر شخصیت و سلامت روح و روان آدمی است، اما ارتباط تنگاتنگی با حوزه تمایلات عاطفی انسان به زیبایی ها نیز دارد. به این معنا که انسان به طور طبیعی به زیبایی گرایش دارد و فطرت و طبیعت وی او را به این سوی می کشاند، زیرا زیبایی در حقیقت تناسب و اعتدال میان مجموعه ای از اجزاء و جزئیاتی است که کل و یا کلی را می سازد. اگر میان اجزاء و یا جزئیات چیزی تناسب و اعتدال برقرار باشد، به گونه ای کل یا یک کلی پدیدار می شود که انسان را به طور فطری به سوی خود می کشاند و عواطف و احساسات وی را برمی انگیزد. این اعتدال میان جزئیات و یا اجزاء به شکل ریاضی ساخته شده و از هندسی ریاضیات در آن موج می زند و به خوبی خود را نشان می دهد. هرچند که نمی توان این اعتدال و تناسب را تنها در حوزه تناسب و اعتدال ریاضی سنجید ولی اصول اعتدال ریاضی به نسبت خوبی، گرایش به زیبایی را در خود نهان دارد. این تناسب و اعتدال و زیبایی نهفته ریاضی که به اشکال هندسی نمایش داده می شود ذوق و عواطف انسانی را تحریک می کند. این بدان معناست که اعتدال و تناسبات ریاضی تا چه اندازه در ساخت چیزی زیبا می تواند موثر و سازنده باشد. با این همه نمی توان در حوزه زیباشناختی تنها به اعتدال و تناسب ریاضی میان اجزای یک کل بسنده کرد، بلکه در حوزه زیباشناختی، عناصر و مولفه های دیگری نیز موثر می باشند که در حقیقت به هیچ وجه نمی توان آن ها را نادیده گرفت. از این میان می توان به مسئله ذوق و گرایش های ذوقی انسان اشاره کرد که تا چه اندازه می تواند به این اعتدال و تناسب، معنا و مفهوم بخشد. ذوق آدمی تنها تحت تاثیر اشکال هندسی نیست بلکه برخاسته از عوامل و علل دیگری نیز هست که برخی از آن ناشناخته است. به هر حال گرایش به آراستگی و خودنمایی را می بایست در کمال گرایی و ذوق زیبانگر انسان دید. زیبایی کمال گرایانه انسان موجب می شود تا شخص گرایش به آراستن پیدا کند. در میان انسان، جنس زنان گرایش بیشتری به آراستن و خودنمایی دارند. این مسئله را می توان از دو بعد انسان شناختی و تفاوت های ماهوی میان جنس زن و مرد و نیز در رفتارشناسی مورد بحث و بررسی قرار داد. به این معنا که این تفاوت ها خود بیانگر نوعی تفاوت های طبیعی میان مرد و زن را می نمایاند و از سوی دیگر به مسئله هنجاری و رفتارشناسی مرتبط می باشد. مسئله مهم در این جا این است که در روان شناسی اجتماعی مسئله از زاویه پدیده های نابهنجار و بهنجار مورد تحلیل و بررسی قرار می گیرد. مسئله خودنمایی تنها مسئله شخص نیست بلکه مسئله اجتماع است که پیامدهای آن به اشکال مختلف خود را نشان می دهد. با نگاهی به ابعاد و پیامدهائی که مسئله آراستن و خودنمایی در جوامع ایجاد می کند می توان به اهمیت و جایگاه این بحث پی برد. خودنمایی زنان در اجتماع، بحران مهمی را در جوامع پدید می آورد که یکی از آن ها بحران فروپاشی خانواده هاست. تعرض و تجاوز به زنان و خشونت نسبت به زنان ریشه در این مسئله دارد. از این روست که قرآن به مسئله خودنمایی زنان به طور ویژه ای پرداخته و به ابعاد مختلف و آثار روحی و روانی آن توجه داده است. در ادامه این نوشتار تلاش می شود با بازخوانی آیات و آموزه های قرآنی تبیین قرآن از خودنمایی زنان به تصویر کشیده شود. بازخوانی این آیات به انسان کمک می کند که افزون بر شناخت پدیده و آثار و پیامدهای اخلاقی و هنجاری آن، به اطلاعاتی درباره چگونگی برخورد با پدیده و راه های رهایی از آن دست یابد. ● ماهیت خودنمایی در کاربردهای قرآن واژه تبرج به معنای خودنمایی به کار رفته است. تبرج از ماده برج گرفته شده و به معنای این است که زنی زیبایی های خود را برای مردان آشکار سازد. برج در زبان عربی به معنای ساختمانی است که می توان آن را به آسانی و از راه دور دید و برج بلندی قابل توجه است که به آسانی دیده می شود. از این رو کسی که خودنمایی می کند می بایست به گونه ای رفتار کند که به چشم آید و دیده شود. زنانی که به هر وسیله ای می کوشند تا خود را در جامعه نشان دهند متبرج نامیده می شوند. به ابزار و آلات تزیینی که شخص به خود می آویزد و با سر و صدا توجه دیگران را برمی انگیزد، متبرجات گفته می شود. البته متبرجات تنها زینت آلاتی نیستند که با سر و صدا و جرنگ و جرینگ توجه دیگران را به شخص جلب کند، بلکه شامل هر گونه وسیله ای است که توجه دیگران را برمی انگیزد، از این رو ابزاری که به نوعی با نور و رنگ خیره کننده نظر دیگران را به شخص جلب می کند نیز به عنوان متبرجات مطرح است. بر این اساس در کاربرد قرآنی، متبرجات هر چیزی است که به شکلی شخص را در چشم دیگران قرار می دهد و جلب توجه می نمایاند. زنانی که با هر نوع رفتار حتی هنجاری و پوشش و تزیین، خود را در چشم مردان می آورند، متبرج و خودنما نامیده می شوند. ● افراط و تفریط در آراستگی خودنمایی گرایش افراطی در حوزه آراستن است. به این معنا که هر چیزی که در اعتدال و تناسب ذوقی و زیبایی قرار می گیرند اگر به شکل افراط عمل شود به عنوان خودنمایی مطرح می شود چنان که شلختگی، تفریط در حوزه خروج از اعتدال و تناسب است. شیفتگی و شلختگی در یک اندازه مذموم و ناپسند است. کسی که از حوزه اعتدال بیرون می رود و رفتار و کنش خویش را به گونه ای سامان می دهد که شلختگی در آن نمودار می شود در حقیقت رفتار نابهنجاری را از خود بروز می دهد. در آموزه های قرآنی انسان کامل، در حوزه شناختی و اخلاقی و هنجاری انسان معتدل است که رفتاری میانه در همه حوزه ها از خود بروز می دهد. در تعبیر و تفسیر قرآن، امت نمونه و شاهد نیز امتی معتدل است. از این رو هرگونه افراط و تفریط در حوزه های اخلاقی و هنجاری می تواند به معنای خروج از دایره انسان کامل و یا امت شاهد و نمونه باشد. قرآن مومنان را به اعتدال و میانه روی دعوت می کند. مردان و زنان مومن انسان هایی هستند که به کمال و زیبایی گرایش دارند و به طور فطری و غریزی خود را می آرایند. از این رو آراستگی به عنوان یک فضیلت مورد توجه و تاکید آموزه های قرآنی است. اما با این همه قرآن روشن می سازد که هر فضیلتی ممکن است به علت سوء برداشت و یا سوءرفتار و عملکرد به رذیلتی تبدیل گردد. آراستگی زن و مرد موجب جلب و جذب رضایت آنان و تمایل قلبی به یک دیگر می شود. این مسئله در زنان شدید تر است، زیرا زنان می بایست با جلوه گری و تزیین، خود را در چشم مرد بیارایند تا مورد توجه و گرایش قرار گیرند. با این همه، همین تمایل به آراستگی، گاه به شکل افراطی خودنمایی بروز و ظهور می کند و به جای آن که عاملی برای تقویت روابط خانوادگی و همگرایی زن و شوهر باشد به عنوان عاملی برای ایجاد شکاف و اختلاف خانوادگی درآید. بسیاری از مردان از زنان خویش گلایه دارند که خود را در جامعه بیش از ضرورت می آرایند و یا جلوه گری بیش تری در پیش مردان دیگر دارند اما در خانه از خودنمایی و آرایش و آراستگی آنان خبری نیست. ● خودنمایی برای رفع کمبودها از علل و عواملی که برای تمایل به آراستگی در میان مردان و زنان می توان بیان کرد، تمایل انسان به حذف کمبودها و به عبارتی رهایی از برخی از عدم تناسب هاست. انسان وقتی به خود می نگرد برخی از عدم تناسب ها را که برخاسته از شرایط محیطی، وراثتی و یا تاثیرات شیمیایی و یا تغذیه است در خود می یابد و لذا تلاش می کند تا این نقص ها و عدم تناسب ها را به گونه ای بپوشاند. آرایش و آراستن به این معنا در حقیقت جست و جوی کمالی است که به عللی در وی از دست رفته است. این گرایش به آراستگی را می بایست در شخصیت کامل و روحیه متعادل انسان جست. انسانی که از نظر شخصیتی از تعادل روانی و روحی خوبی برخوردار است و از سلامت نفس و شخصیت بهره مند می باشد می کوشد با آراستن خویش، تناسبات را رعایت نماید. از این رو کسانی را که به آراستگی گرایش دارند نباید انسان های غیر متعادل دانست، زیرا کمال گرایی و زیباجویی آنان است که ایشان را وامی دارد به آرایش خویش اقدام کرده و تناسب های به نظر غیر موجود را ایجاد کرده و پدید آورند. از این رو انسان های کامل و با شخصیت سالم، گرایش به خودآرایی دارند. از پیامبر (ص) روایت شده است که اخلاق نیکو را در چهره های نیکو جست و جو کنید. کسانی که از نظر زیبایی از درجه ای از تناسب و اعتدال برخوردار هستند نیز می کوشند تا با آراستگی، باطن خویش را آشکار سازند. آراستگی ظاهر خود بیانگر باطن و سیرت زیباست. امیر مومنان همانند پیامبر (ص) خود را می آراست و از عطر و گلاب بهره می جست. پاکیزگی و طهارت به معنای آن است که انسان به کمال و زیبایی ها گرایش دارد. از این رو مومن خود را می آراید و از اعتدال در همه حوزه ها بهره مند می شود و از افراط و تفریط دوری می ورزد. ● راهکارهای قرآن برای مصونیت یابی زنان قرآن برای آن که جلوی تعرض و تجاوز مردان به زنان را بگیرد در شکل چند آموزه دستوری به مردان فرمان می دهد که چشم خویش را از نامحرمان و زنان فرو بندند. فرو بستن چشم و غض بصر به معنای آن است که مردان تحت تاثیر زنان قرار نگیرند، زیرا مردان به دیدن وسوسه می شوند و قلب های بیمار دلان تحت تاثیر این تحریک عواطف و احساسات به سوی زنان گرایش می یابد و متعرض آنان می شود. دستور دیگری که قرآن برای حفظ و حمایت زنان بیان می کند، مرتبط به خود آنان است. بطوری که از آنها می خواهد برای حفظ و مصونیت خود از تعرض دیگران خود را بپوشانند و حجاب و پوشش را به گونه ای مراعات کنند که شناخته نشوند. سومین دستوری که در این باره می دهد مربوط به مساله تبرج و خودنمایی است. از زنان می خواهد که از نوعی پوشش و یا ابزار زینتی و آرایشی استفاده نکنند که آنان را همانند برج در چشم آورد و از هر سوی قابل توجه باشند. زنی که خود را می آراید به گونه ای که از همه جا قابل رویت است، مورد تعرض و ایذا و آزار دیگران قرار می گیرد و مردان به صدای تبرج زینت ها و یا آرایش و پوشش های جلوه گر آنان به سوی آنها کشیده می شوند. این گونه است که مورد اذیت و آزار قرار می گیرند و آرامش و امنیت آنان با خطر مواجه می شود. قرآن بیان می دارد که نوعی از آرایش و تبرج در جاهلیت وجود داشته است که زنان با چنین نمایشگری و خودنمایی، وارد کوی و برزن می شدند و همواره مورد تعرض مردان قرار می گرفتند. برای رهایی و مصونیت یابی، بر زنان است که از این گونه تبرج و خودنمایی پرهیز کنند. (احزاب آیه ۳۲ و آیه ۳۳) زنان گاه زینت هایی را در زیر پیراهن و جامه های خویش می پوشیدند ولی این زینت آلات به شکلی بود که هرگاه جامه های آنان کنار می رفت از زیر جامه جلوه گری خاصی داشت. بنابراین بر زنان است که این قبیل زینت آلات را به گونه ای بپوشند که به چشم نیاید تا جلوه گیری کند و چشم مردان را خیره سازد. (نور آیه ۶۰) این مساله خودنمایی و در چشم آمدن زنان آن چنان مهم و اساسی است که خداوند شرط بر گرفتن حجاب کامل از سوی زنان سالخورده که نومید از زناشویی هستند و دیگر قابلیت زناشویی را ندارند این قرار داده که در هنگام بیرون آمدن از خانه ها خود را به زینت تبرج، آرایش نکنند (نور۶۰.) ● عوارض جلوه گری زنان تبرج و جلوه گیری زنان در جامعه موجب پدید آمدن نابهنجاری های رفتاری و فروپاشی خانواده ها می شود از این روست که قرآن بر زنان واجب کرده که هنگام رو به رو شدن با مردان بیگانه و نامحرم از خودنمایی و تبرج و به چشم آمدن، خودداری ورزند. (نور آیه ۶۰ و احزاب آیه ۳۳) زنانی که خود را می آرایند و به آرایش تبرجی و خودنمایی درمی آیند امنیت اخلاقی جامعه را با دشواری و مشکل مواجه می سازند. زنان با این گونه رفتار و در چشم آمدن موجب می شوند که مردان به سوی ایشان کشیده شوند و خانواده ها با بحران و اختلافات درونی مواجه گردند. این دسته از زنان با خودنمایی خود مردان بیمار دل را به تحریک و انعطاف می کشانند و موجب می شوند مردان در پی تعرض و اذیت و آزار آنان برآیند. برای حفظ امنیت اخلاقی جامعه و مصونیت یابی زنان از تعرض و تجاوز و آزار بهترین راه آن است که به آموزه های قرآنی عمل کرده و اعتدال و میانه روی در جامعه رفتار نمایند. روزنامه کیهان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پرشین وی]
[مشاهده در: www.persianv.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 708]
-
گوناگون
پربازدیدترینها