واضح آرشیو وب فارسی:قدس: اتل متل توتوله حال مردعنكبوتي چطوره؟!
بهجت جاوداني
جم جمك برگ خزون، عمو زنجيرباف، حمومك مورچه داره، اتل متل توتوله، لي لي لي لي حوضك، اينها چه روزهايي را به يادتان مي
آورد؟ روزهاي خوب بچگي؟ روزهاي قشنگ مهربان تر بودن با زندگي؟ روزهاي پرشكوفه خنديدن... و خنديدن... و خنديدن؛ بي دغدغه فردا.
راستي! كجا رفتند آن روزهاي صميمي و شيريني؟ آن واژه هاي شاد و دوست داشتني پشت پرچين، پشت كدام حادثه گم شد؟ دست بي رحم كدام ديوار، ميان ما و آن دنياي سپيد و پاك فاصله انداخت؟ بشكند اين ديوار اي كاش!
زندگي خانواده هاي ايراني كه روزهاي مملو از بازي هاي قشنگ سنتي بود. هر چه بيشتر به سمت و سوي مدرنيسم پيش مي رود متأسفانه با همان سرعت از حجم اين پروانه اي ترين نوع كودكي تهي مي شود. مادراني كه امروز بار تربيت كودك يا كودكاني را بر دوش مي كشند، خود كودكاني بوده اند متفاوت از كودكان امروزي. با دنيايي بسيار ناآشنا با آنچه امروز عالم كودكي اش مي ناميم! كودكان عصر صفرها و يك ها چيزي از كلاغ پر و بشين و پاشو و چي مال چيه نمي دانند؛ زيرا ذهنشان پر شده از مرد عنكبوتي و باربي هاي رنگارنگ و تام و جري!
براستي نقش مادران به عنوان نخستين الگوهاي تربيتي در فراموشي يا فراموشكاري جامعه نسبت به اين بازيهاي شيرين سنتي به چه ميزان بوده است؟ مگر نه اينكه هر نوزادي كه به دنيا مي آيد، صفحه اي سپيد است پيشاروي نقش نگاراني به نام مادر و پدر؟ آيا يك مادر تحصيلكرده اينترنت آشنا نمي تواند فرزند خردسالش را از آغاز تولد با بازيهايي سرگرم نمايد كه هم به ابزارهاي پيچيده نياز ندارد و هم از قابليتهاي آموزشي و تربيتي بسيار بالايي برخوردار است. ضمن اينكه به حفظ و احيا و تقويت ميراث فرهنگي جامعه نيز كمك شاياني خواهد كرد. البته اگر بازيهاي قديمي ايراني را يكي از سرمايه هاي غني فرهنگي بدانيم كه از پيشينيان خوش فكر و اخلاق مدارمان به ما به ارث رسيده است كه به حق چنين نيز هست.
كارشناسان معتقدند، آموزش بازيهاي كهن ايراني به فرزندان اين مرز و بوم از يك سو نسلي خلاق و شاد و سالم تربيت مي كند و آنها را از هجمه بي رحمانه گيم نت ها و بازي نماهاي رايانه اي و سرگرمي هاي كاذب و گاه حتي بدآموز اينترنتي دور نگاه مي دارد و از سوي ديگر فضاي كوچك و غم آلود آپارتمان را - كه واقعيت تلخ اما اجتناب ناپذير زندگي مدرن مي باشد- تا حد زيادي شادي آفرين و هيجان انگيز مي سازد و اين دقيقاً همان چيزي است كه كودك امروز به آن نياز دارد، همانقدر كه به هوا!
در اين ميان البته نبايد از جنبه هاي علمي و سازنده دنياي شگفت انگيز رايانه و اينترنت نيز غافل بود و اين نكته را نمي توان ناديده انگاشت كه ارتباط كودكان ايراني هم مانند تمام بچه هاي دنيا با جهان بازيهاي رايانه اي اجتناب ناپذير است.
بنابراين رسالت مادران ايراني حذف صورت مسأله نيست، بلكه جهت دادن به هدايت بازيهاي مدرن فرزندانشان و در عين حال غالب ساختن وجه سرگرم كنندگي، آموزندگي و شادماني بخشي بازيهاي سنتي كشورمان در نگاه كودكان مي باشد، به گونه اي كه بچه ها خود، اين گروه بازيها را نسبت به سرگرمي هاي خشونت آميز رايانه اي ترجيح مي دهند؛ زيرا هر آنچه جذابيت و مطلوبيت بيشتري (به لحاظ ظاهر و محتوا) براي بچه ها داشته باشد طبعاً سهم بيشتري هم در شخصيت سازي كودكان و شانس بيشتري براي انتخاب شدن از سوي آنها دارد.
اينجاست كه خلاقيت، نشاط، زيبايي آفريني و به روز رساني مضمون بازيهاي سنتي به عنوان هنر مادراني مطرح مي شود كه تصميم گرفته اند فرزندانشان را با همان سرگرمي هاي قديمي و بي دردسر، اما با محتواي آموزشي نوين تربيت كنند و اين كاري شدني است؛ زيرا بچه ها عاشق هيجان و زيبايي و مفاهيم ساده و در عين حال جالب هستند. مفاهيمي مانند دوستي، گذشت، عدالت، مهرباني، صداقت، شجاعت و... كه خوشبختانه فرهنگ و ادبيات بازي هاي كودكانه در سنتهاي ايراني سرشار از اين مفاهيم زيباست.
جمعه 27 دي 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 216]